Hof 's-Hertogenbosch, 17-05-2011, nr. 04/02823-GHK

"Partijen die verplicht zijn inlichtingen te geven dan wel stukken over te leggen, kunnen, indien daarvoor gewichtige redenen zijn, het geven van inlichtingen dan wel het overleggen van stukken weigeren of de rechtbank mededelen dat uitsluitend zij kennis zal mogen nemen van de inlichtingen onderscheidenlijk de stukken.".

"(...) the entitlement to disclosure (...) is not an absolute right (...) there may be competing interests (...) which must be weighed against the right of the accused (...). In some cases it may be necessary to withhold certain evidence from the defence so as to preserve the fundamental rights of another individual or to safeguard an important public interest."

"(...) any difficulties caused to the defence by a limitation on its rights must be sufficiently counterbalanced by the procedures followed by the judicial authorities").

Dit kan bijvoorbeeld en onder omstandigheden tot uitdrukking komen in de bewijslastverdeling.

De onder 3.5, derde volzin, verwoorde belangenafweging moet plaats vinden in de concrete aan de rechter voorgelegde zaak en na kennisneming, door de rechter die de afweging moet maken, van het gehele dossier.

Ten aanzien van de eerste in geschil zijnde vraag

De Inspecteur heeft in zijn brief van 26 augustus 2010 expliciet gesteld dat de passages waarvoor hij zich beroept op geheimhouding c.q. beperking van de kennisneming als bedoeld in artikel 8:29 van de Awb de passages zijn in het Draaiboek en de Nieuwsbrieven, waarvoor het beroep op geheimhouding zowel door het Gerechtshof Amsterdam (de tussenuitspraak van 19 april 2006, nr. 04/04923, LJN: AW2127) als de Rechtbank Breda (de tussenuitspraak van 3 januari 2007, AWB 05/2586, LJN: AZ5534) zijn gehonoreerd.

Tussen partijen is niet in geschil dat het door de Inspecteur bij zijn brief van 26 augustus 2010 aan de geheimhoudingskamer ingezonden Draaiboek en de Nieuwsbrieven, behoren tot de op de zaak betrekking hebbende stukken in de zin van artikel 8:42 van de Awb.

Bij de onder 3.5 bedoelde belangenafweging heeft de geheimhoudingskamer aan de zijde van de Inspecteur de volgende gewichtige redenen onderkend die geheimhouding van bepaalde passages uit het Draaiboek en de Nieuwsbrieven in dezen rechtvaardigen:

Met betrekking tot de onder 3.11 gemelde redenen onderschrijft de geheimhoudingskamer hetgeen het Gerechtshof Amsterdam in zijn uitspraak van 19 april 2006, nummer 04/04923, LJN: AW2127, heeft overwogen onder onderscheidenlijk 3.18.1 en 3.19, hetgeen eveneens is onderschreven door de Rechtbank Breda in zijn uitspraak van 3 januari 2007, nummer 05/2586, LJN: AZ5534, en door het Hof in zijn uitspraak van 25 januari 2010, nummer 04/01501, LJN: BL5468, luidende voor zover hier van belang:

en:

Met inachtneming van al het vorenstaande komt de geheimhoudingskamer tot het oordeel dat de door de Inspecteur voor geheimhouding aangevoerde redenen aanzienlijk zwaarder wegen dan het belang van belanghebbende bij onbeperkte kennisneming van de op de zaak betrekking hebbende stukken, zodat in het onderhavige geval sprake is van gewichtige redenen die geheimhouding zoals hierna omschreven rechtvaardigen.

De geheimhoudingskamer acht het onleesbaar maken van passages in het Draaiboek en de Nieuwsbrieven zoals dat heeft plaatsgevonden in de door de Inspecteur als bijlage bij zijn pleitnota van 21 januari 2010 aan het Hof en aan belanghebbende toegezonden geschoonde versie van die stukken (de verbeterde Amsterdamse versie), aangevuld met de stukken genoemd in de slotsom van de uitspraak van het Gerechtshof Arnhem van 16 maart 2010, nummer 04/01262, LJN: BL9025, daarom gerechtvaardigd (bijlage 3 bij de brief van de Inspecteur van 26 augustus 2010).

Ten aanzien van de tweede in geschil zijnde vraag

De Inspecteur heeft gesteld dat hij niet de beschikking heeft over de originele microfiches en de originele afdrukken daarvan. De microfiches en afdrukken zijn in België in het kader van een strafrechtelijk onderzoek in beslag genomen, maken deel uit van het Belgische strafdossier en zijn nooit aan Nederland toegezonden of ter beschikking gesteld. Het is derhalve, aldus de Inspecteur, onmogelijk om de originele microfiches of de originele afdrukken daarvan in een Nederlandse procedure in te brengen. De Belgische fiscus heeft toestemming gekregen kopieën te maken van de originele afdrukken van de microfiches en heeft van die toestemming gebruik gemaakt. Vervolgens zijn deze kopieën, voor zover van belang voor de Nederlandse autoriteiten, aan de Nederlandse bevoegde autoriteit verstrekt.

De Inspecteur heeft als bijlage 2, bij zijn brief van

De geheimhoudingskamer heeft geconstateerd dat het verzoek om geheimhouding van de Inspecteur uitsluitend betrekking heeft op namen van derden, die op de kopieën van de afdrukken van de microfiches vermeld staan tussen nummers van bankrekeningen en bedragen.

De Inspecteur heeft zich met betrekking tot de onder 3.17 bedoelde namen van derden beroepen op artikel 67 van de AWR. Naar zijn mening is het hem uit hoofde van artikel 67 van de AWR verboden vorenbedoelde namen te verstrekken, omdat verstrekking van die gegevens niet noodzakelijk is in het kader van de uitvoering van de belastingwet. Hiertoe overweegt de geheimhoudingskamer als volgt. Een verplichting tot geheimhouding uit hoofde van artikel 67 van de AWR vormt als zodanig geen gewichtige reden als bedoeld in artikel 8:29 van de Awb. Indien de Inspecteur stukken voor de wederpartij geheim wenst te houden voorziet de in artikel 8:29 van de Awb vermelde procedure er juist in, zoals overwogen onder 3.5, dat de belastingrechter de door de Inspecteur voor geheimhouding aangevoerde (gewichtige) redenen afweegt tegen het belang dat een belanghebbende heeft bij kennisneming van die stukken. De blote stelling van de Inspecteur, dat op hem een geheimhoudingsverplichting rust ingevolge artikel 67 van de AWR brengt niet met zich dat deze geheimhoudingsverplichting aanzienlijk zwaarder weegt dan het belang van een belanghebbende bij bekendmaking van desbetreffende gegevens en deze stelling van de Inspecteur rechtvaardigt dan ook niet zonder meer geheimhouding van (delen van) de op de zaak betrekking hebbende stukken. Het standpunt van de Inspecteur, dat de onder 3.17 bedoelde namen niet behoeven te worden verstrekt omdat deze op grond van artikel 67 van de AWR moeten worden geheim gehouden wordt door de geheimhoudingskamer verworpen.

De Inspecteur heeft zich met betrekking tot de onder 3.17 bedoelde namen van derden voorts beroepen op de bescherming van de persoonlijke levenssfeer van derden, zoals die tot uitdrukking komt in artikel 10, tweede lid, aanhef en onder e, van de Wet openbaarheid van bestuur (hierna: WOB). Hiertoe overweegt de geheimhoudingskamer als volgt. Mede gelet op het bepaalde in artikel 8:29, lid 2, van de Awb is het feit dat het gaat om namen van derden, die wellicht op grond van artikel 10, tweede lid, aanhef en onder e, van de WOB voor de toepassing van die wet niet openbaar gemaakt behoeven te worden, onvoldoende om aan te nemen dat er gewichtige redenen zijn om deze in de onderhavige procedure geheim te houden. Bij de WOB gaat het om bekendmaking aan derden, terwijl het in het kader van artikel 8:29 van de Awb gaat om bekendmaking aan belanghebbende van stukken, die op zijn zaak betrekking hebben.

In de memorie van toelichting, Tweede Kamer, 1988/89, 21 221, nr. 3, blz. 149 en 150, is, voor zover te dezen relevant, vermeld:

In de memorie van toelichting, Tweede Kamer, 1991/92,

Gelet op de onder 3.21 weergegeven passage uit de wetsgeschiedenis vormen de criteria van de WOB een ondergrens. Voorts volgt uit deze passage en uit de onder 3.20 weergegeven passage uit de wetsgeschiedenis dat voor een weigering van de Inspecteur om gegevens en bescheiden (ter inzage te geven op de voet van artikel 7:4, tweede lid, van de Awb respectievelijk) te overleggen op de voet van artikel 8:42, eerste lid, van de Awb een sterkere grond aanwezig moet zijn dan de redenen waarom krachtens de WOB een verzoek om informatie kan worden geweigerd.

De Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: ABRvS) heeft in haar uitspraak van 26 juli 1999, nummer H01.98.0941, onder meer gepubliceerd in JB 1999/226, het volgende overwogen:

(Tevens wijst de geheimhoudingskamer op de uitspraak van de ABRvS van 4 december 2002, nummer 20021176/1, onder meer gepubliceerd in JB 2003/34.)

Uit het vorenoverwogene volgt, dat zelfs indien in het kader van de toepassing van de WOB het beroep van de Inspecteur op de bescherming van de persoonlijke levenssfeer als bedoeld in artikel 10, tweede lid, aanhef en onder e, van de WOB gegrond zou zijn dit geen gewichtige reden als bedoeld in artikel 8:29 van de Awb vormt om de onder 3.17 bedoelde namen van derden geheim te houden. Immers, zoals eerder overwogen moet voor geheimhouding op de voet van artikel 8:29 van de Awb een sterkere grond aanwezig zijn dan de redenen waarom krachtens de WOB een verzoek om informatie kan worden geweigerd.

Echter, in het onderhavige geval vormt het publiek worden van de namen, zoals die voorkomen op de prints, door het verlenen van inzage aan belanghebbende, een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van derden, die niet gerechtvaardigd is, omdat de geheimhoudingskamer heeft geconstateerd dat deze namen voor de beslissing van de onderhavige zaak in het geheel niet van belang zijn. De door belanghebbende aangevoerde belangen zijn in de onderhavige zaak van onvoldoende gewicht om op te wegen tegen het aanzienlijke door de Inspecteur te beschermen belang van anderen bij geheimhouding van de (mogelijk) op hen betrekking hebbende gegevens op de prints. De geheimhoudingskamer is met de Inspecteur van oordeel dat hij zich met betrekking tot de door hem als bijlage 2 toegezonden ongeschoonde versies van vier pagina's met kopieën van de afdruk van het microfiche, genoemd onder punt 1.15, "Bijlage 2:", van deze uitspraak, terecht en op goede gronden beroept op gewichtige redenen voor geheimhouding als bedoeld in artikel 8:29 van de Awb en dat geheimhouding in de door de Inspecteur voorgestane zin gerechtvaardigd is.

Ten aanzien van de derde in geschil zijnde vraag

Bij brief van 15 maart 2011 heeft de griffier van de geheimhoudingskamer de Inspecteur uitgenodigd aanwezig te zijn bij het onderzoek ter zitting van de geheimhoudingskamer. Die brief luidt als volgt:

Tijdens het onderzoek door de geheimhoudingskamer ter zitting van 5 april 2011 heeft de Inspecteur in zijn pleitnota uitdrukkelijk en gemotiveerd afstand genomen van hetgeen is vermeld in de onder 3.26 geciteerde brief van de geheimhoudingskamer.

Ook nadat de Inspecteur tijdens die zitting erop is gewezen dat de geheimhoudingskamer de Inspecteur niet heeft verplicht tot overlegging van stukken - ook niet op basis van artikel 8:45 van de Awb - heeft de Inspecteur om hem moverende redenen evenwel de ongeschoonde versie van de brief van 21 februari 2003 met de negentien bijlagen aan de geheimhoudingskamer overgelegd. Uit de door de Inspecteur overgelegde geschoonde stukken blijkt dat hij bereid is alsnog een ongeschoond exemplaar van de brief van 21 februari 2003 over te leggen met drie bijbehorende pagina's (FIOD nummering D/041, D/042 en D/043), waarop zijn geschoond: namen van derden, nationaliteit, (huidig) adres en geboortedatum. Voorts blijkt daaruit dat de Inspecteur bereid is alsnog geschoonde exemplaren van de bijlagen 3 tot en met 19 over te leggen, waarbij uitsluitend niet te lezen zullen zijn:

Belanghebbende heeft desgevraagd tijdens het onderzoek ter zitting van 5 april 2011 verklaard dat hij genoegen neemt met het overleggen door de Inspecteur van de ongeschoonde brief van 21 februari 2003 met drie bijbehorende pagina's, zoals geschoond door de Inspecteur, en met geschoonde exemplaren van de bijlagen 1 tot en met 19, zij het dat daarop naar zijn mening in ieder geval nog wel te lezen moet zijn:

Anders dan de Inspecteur meent, zijn naar het oordeel van de geheimhoudingskamer ook de bijlagen 1 en 2 aan te merken als de op de zaak betrekking hebbende stukken, zijnde immers deze bijlagen door de Belgische belastingdienst bij brief van 21 februari 2003 aan de rijksbelastingdienst aangeboden en niet bij voorbaat geheel zonder belang voor de beslissing van de zaak van belanghebbende.

De geheimhoudingskamer neemt ten aanzien van bijlagen 1 en 2 in aanmerking dat deze bijlagen uitsluitend betrekking hebben op Belgische belastingplichtigen en dat de vermelde gegevens zo specifiek van aard zijn en niet relevant voor de beslissing van de zaak van belanghebbende dat het belang van belanghebbende bij kennisneming van deze bijlagen niet opweegt tegen het door de Inspecteur te beschermen belang van voorkoming van een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van derden. Naar het oordeel van de geheimhoudingskamer zijn de door de Inspecteur aangevoerde redenen tot geheimhouding van de bijlagen 1 en 2 van zodanig gewicht, dat het gerechtvaardigd is deze stukken in het geheel niet in het geding te brengen.

Naar het oordeel van de geheimhoudingskamer zijn de door de Inspecteur aangevoerde redenen tot geheimhouding van de data waarop de rekeningen geopend zijn en de codenamen van de rekeninghouders op de bijlagen 3 tot en met 19, niet van zodanig gewicht, dat het gerechtvaardigd is deze onderdelen onleesbaar te maken in de alsnog over te leggen stukken. Immers, deze gegevens leiden niet tot een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van derden, nu deze gegevens, na schoning zoals overigens onder 3.28 is vermeld, niet herleid kunnen worden tot bepaalde personen.

Slotsom

De door de Inspecteur aangevoerde gewichtige redenen tot geheimhouding zijn deels gerechtvaardigd. Hij kan volstaan met het overleggen van de geschoonde versies van het Draaiboek en de Nieuwsbrieven onderscheidenlijk de geschoonde versies van vier pagina's kopieën van de afdruk van het microfiche dat op belanghebbende betrekking heeft. De geschoonde versies van genoemde stukken zijn reeds met instemming van de Inspecteur aan belanghebbende verstrekt.

De Inspecteur heeft reeds overgelegd de ongeschoonde brief van de Belgische belastingdienst van 21 februari 2003 met drie bijbehorende geschoonde pagina's. De Inspecteur zal alsnog de bij die brief behorende bijlagen 3 tot en met 19 in geschoonde vorm in het geding moeten brengen, waarbij in die bijlagen uitsluitend de volgende onderdelen onleesbaar mogen worden gemaakt:

Nu de onderhavige beslissing voor de Inspecteur de verplichting meebrengt, de onder 3.34 genoemde stukken op de aldaar omschreven wijze geschoond in te zenden, wordt de Inspecteur in de gelegenheid gesteld schriftelijk mede te delen welke consequenties hij aan de beslissing van de geheimhoudingskamer verbindt.

Het voorgaande leidt tot de hierna volgende beslissing.