180 Art. 1019h Rv en het beginsel van gelijkheid der procespartijen

Het beginsel van gelijkheid der procespartijen vereist niet dat partijen in een vergelijkbare positie verkeren, wel dat een eventuele processuele of financiële ongelijkheid tussen partijen geen afbreuk doet aan het eerlijke verloop van een dergelijke procedure.1 In hoofdstuk 5 is aan de orde gekomen dat partijen die in een (financieel) zwakkere positie verkeren zelden op een (ambtshalve) afwijzing of matiging van de proceskosten kunnen rekenen.2 In de Indicatietarieven die vanaf 1 januari 2015 golden, is uitdrukkelijk bepaald dat de billijkheid zich niet tegen een volledige proceskostenveroordeling verzet enkel en alleen omdat de ene partij minder (of meer) kapitaalkrachtig is dan de andere.3 In hoofdstuk 6 is duidelijk geworden dat de rechter wel enige ruimte heeft om eventuele ongelijkheden aan de orde te stellen en zo nodig te herstellen, maar dat die ruimte met name beperkt is indien de proceskosten niet zijn betwist. De mate waarin de financiële of processuele ongelijkheid aan de orde kan komen is dus vooral afhankelijk van hetgeen partijen daarover aanvoeren. Indien argumenten worden aangevoerd die duiden op strijdigheid met het beginsel, kan het beginsel van effectieve rechtsbescherming meebrengen dat de rechter het debat op dit punt heropent met toepassing van art. 25 Rv. De Indicatietarieven die per 1 april 2017 gelden sluiten de kapitaalkracht niet langer uit als een factor die mee kan wegen bij de proceskostenbeslissing. In hoeverre de toepassing van art. 1019h Rv strookt met het beginsel van gelijkheid der procespartijen zal afhangen van de wijze waarop in de praktijk zal worden omgegaan met argumenten die duiden op een mogelijke schending van het beginsel.