HR (A-G), 29-11-2011, nr. 10/02572 P

Het gerechtshof te Amsterdam heeft bij arrest van 16 februari 2010 aan veroordeelde de verplichting opgelegd tot betaling aan de Staat ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel van een bedrag van EUR 100.000,-.

Namens verdachte heeft mr. P.M. Rombouts, advocaat te Amsterdam, twee middelen van cassatie voorgesteld.

Het eerste middel klaagt dat de inzendtermijn in cassatie is overschreden.

Het middel is terecht voorgesteld. Namens verdachte is op 17 februari 2010 beroep in cassatie ingesteld. De stukken van het geding zijn eerst op 25 november 2010, negen maanden en een week later derhalve, bij de Hoge Raad ingekomen. De redelijke termijn is derhalve met een maand en een week overschreden. De Hoge Raad kan het bedrag verminderen in de mate die hem goeddunkt.

Het tweede middel klaagt dat de berekening door het hof niet kan volgen uit de gebezigde bewijsmiddelen, omdat op onjuiste wijze is rekening gehouden met de aftrek van 30%.

In de toelichting op het middel wordt aangevoerd dat uit de motivering van het hof van zijn schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel blijkt dat het hof er van uitgaat dat van de ingevoerde partij cocaïne van 15 kilogram een hoeveelheid van 30% is afgedragen. Het hof heeft dit inderdaad overwogen daarbij verwijzend naar de als bewijsmiddel 5 gebezigde verklaring van [betrokkene 1]. Deze verklaring houdt dienaangaande in dat ‘[A]’ 25 of 30 procent van de zending zou krijgen en dat deze [A] vertelde dat hij van de opbrengst van dit gedeelte de mensen moest betalen waarmee hij op Schiphol zaken deed.

De steller van het middel voert aan dat het hof echter geen 30% van de opbrengst heeft afgetrokken, doch 30% van de winst. Deze berekening klopt echter niet met hetgeen uit de bewijsmiddelen blijkt, namelijk dat 30% van de zending aan ‘[A]’ is gegeven, die van de opbrengst van die 30% mensen op Schiphol zou betalen, en 's hofs berekening van het wederrechtelijk voordeel zou derhalve onbegrijpelijk zijn.

De berekening van het wederrechtelijk voordeel door het hof is als volgt:

De steller heeft wel een punt als hij opmerkt dat de rekenwijze van het hof vragen oproept. In zijn alternatieve berekening wordt het voordeel van [A] en de kosten voor de ‘mensen op Schiphol’ in een keer verrekend in de aftrek van 4,5 kilo cocaïne. Met de steller van het middel ben ik het eens dat het een verschil maakt of bij de berekening van het voordeel 30% van de opbrengst voor of na kostenaftrek in mindering wordt gebracht.

Het middel slaagt derhalve. Ik heb mij afgevraagd of de Hoge Raad zelf met toepassing van de juiste berekening het wederrechtelijk verkregen vermogen zou kunnen vaststellen en de zaak zou kunnen afdoen. Ik meen van wel, nu het hof in zijn uitgangspunten uitdrukkelijk heeft overwogen dat 30% van de ingevoerde partij cocaïne voor de betaling is afgedragen. Dat kan, meen ik, niet anders uitgelegd worden dan dat 30% van de cocaïne, zijnde 4,5 kilogram, is afgedragen. Het komt mij voor dat de Hoge Raad met toepassing van de correcte berekening zelf het door veroordeelde verkregen wederrechtelijk verkregen voordeel kan vaststellen en de door het hof in het kader van de overschrijding van de redelijke termijn toegepaste vermindering van ruim 10% kan toepassen, hetgeen zou resulteren in een betalingsverplichting ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel van (afgerond) EUR 80.000.

Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen heb ik niet aangetroffen.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak voor wat betreft de vaststelling van het wederechtelijk verkregen vermogen en het bedrag dat aan veroordeelde als verplichting tot betaling aan de Staat is opgelegd, tot vaststelling van het wederrechtelijk vermogen op een bedrag van EUR 89.785,25 en tot het opleggen aan veroordeelde van de verplichting tot betaling aan de Staat van een bedrag van EUR 80.000, met vermindering van dat bedrag, vanwege de overschrijding van de inzendtermijn in cassatie, in de mate die de Hoge Raad goeddunkt.

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG