2.6.2.3 Beëindiging van door een impliciete standpuntbepaling opgewekt vertrouwen

Bij de voorrangsregel van de toezegging ben ik ingegaan op de wijze waarop de inspecteur het vertrouwen bij de belastingplichtige kan wegnemen.1 Hetgeen ik daar heb gezegd, geldt in principe ook voor een impliciete standpuntbepaling. Indien de inspecteur zijn standpunt wijzigt, zal hij rekening moeten houden met de eerder door hem gewekte verwachtingen. Hierbij doet zich voor de inspecteur geregeld een complicatie voor. Hij is zich doorgaans namelijk subjectief niet bewust van het feit dat hij, objectief gezien, vertrouwen bij de belastingplichtige heeft gewekt. Veelal zal dit betekenen dat de inspecteur op een bepaald punt de aangifte corrigeert en dat hij vervolgens wordt geconfronteerd met een beroep op het vertrouwensbeginsel. Indien het beroep op een impliciete standpuntbepaling terecht is, zal de inspecteur voor dat jaar overeenkomstig dat standpunt de aanslag moeten herzien. Hij zal slechts voor de toekomst zijn standpunt kunnen wijzigen. Voor aangelegenheden met een sterk feitelijk karakter zal hij dit doorgaans kunnen doen met ingang van 1 januari van het volgende jaar.

In voorkomende situaties zullen de gerechtvaardigde verwachtingen van de belastingplichtigen kunnen meebrengen dat de inspecteur een later moment behoort te kiezen. De zorgvuldigheid die de inspecteur in acht moet nemen, vereist dan eerbiedigende werking.3