HR, 10-01-2014, nr. 13/02112

Bij uitspraak van 11 maart 2013, SBR 12/357 V heeft de rechtbank Midden-Nederland het verzet van opposant ongegrond verklaard. De rechtbank bekrachtigd hiermee haar eerdere uitspraak in beroep waarin het beroep niet-ontvankelijk werd verklaard.

Zij heeft zowel in beide zaken het beroep en verzet kennelijk niet-ontvankelijk geacht. De reden hiervoor is dat de rechtbank tot de conclusie is gekomen dat de gemachtigde niet heeft voldaan aan de verplichting om binnen de gestelde termijn een machtiging in te dienen waaruit blijkt dat hij gemachtigd is namens opposant beroep in stellen.

Zij overweegt vervolgens dat als iemand tegen zo'n buiten-zittingsuitspraak verzet doet, de rechtbank de vraag moet beantwoorden of zij in de beroepszaak terecht heeft geoordeeld dat de zaak ‘kennelijk’ was. De term ‘kennelijk’ wordt door de rechtbank uitgelegd als ‘buiten redelijke twijfel’.

Ten aanzien van hetgeen opposant in haar verzet heeft aangevoerd, namelijk dat de zaak eerst bij ‘WOZ-specialisten’ is aangemeld, is de rechtbank van mening dat WOZ-specialisten niet is betrokken bij deze zaak.

De opdracht is in eerste instantie aangemeld bij WOZ-specialisten. Standaard stuurt WOZ-specialisten de vereiste machtiging aan de Rechtbank. WOZ-specialisten is in tegenstelling tot hetgeen de Rechtbank overweegt in overweging 7 wel degelijk betrokken, zij kregen immers in eerste instantie de opdracht van opposant om bezwaar te maken tegen de opgelegde WOZ-beslissing van de gemeente. WOZ-specialisten deden feitelijk niets met de zaak, het gebeurt namelijk regelmatig dat ‘moeilijke’ zaken niet meteen worden behandeld en daardoor cliënten lang in het ongewis worden gelaten wat er met hun ingediende zaak was gedaan en hoe en wanneer hun zaak vervolgens wordt behandeld. Wel wordt er standaard door WOZ-specialisten aan de rechtbank de vereiste machtiging verstrekt. De zaak is vervolgens door WOZ-specialisten in handen gegeven van gemachtigde. Gemachtigde ging er daardoor vanuit dat de machtiging ook in deze zaak aan de rechtbank was verzonden. Opposant is overigens ook op alle zittingen verschenen met gemachtigde. Rekwirant biedt aan de werkwijze van WOZ-specialisten te leveren door bewijs hiervan overleggen doordat de leidinggevende van WOZ-specialisten bereid is hiervoor een verklaring af te leggen. Naar het oordeel van rekwirant kan niet ‘buiten redelijke twijfel’ door de rechtbank worden gesteld dat WOZ-specialisten niet is betrokken bij deze zaak.

De rechtbank overweegt in overweging 8 van de uitspraak op verzet dat het eerder is voorgekomen dat de rechtbank uit eigen beweging een tweede termijn verleent voor het indienen van een machtiging. In een andere zaak waar opposant is betrokken (SBR 12/425) is een dergelijk termijn verleend. Ook in talloze andere zaken is het usance geweest een tweede termijn te verstrekken. Zij stelt in de uitspraak op verzet dat ‘dit echter geen vaste gedragslijn is van deze rechtbank’. Het is opposant nu volstrekt onduidelijk wanneer en onder welke omstandigheden een tweede termijn wordt verleend. Rekwirant kan bewijs leveren door medewerkers van WOZ-specialisten een verklaring te laten overleggen en bewijs te leveren dat het wel degelijk usance is bij diverse rechtbanken een tweede termijn te verstrekken voor het verstrekken van een machtiging. Daarnaast is opposant door de rechtbank op het verkeerde been gezet doordat na het verzoek van de rechtbank een machtiging te verstrekken opnieuw een brief (d.d. 14 maart 2012) zie aangehechte productie A, aan opposant is verstuurd waarin niet meer wordt gerept van het indienen van een machtiging. Opposant ging er daardoor van uit en mocht er ook van uit gaan dat de machtiging ter zake was verleend. In de brief van de rechtbank van 14 maart 2012 wordt gesteld dat het beroepschrift is ingediend buiten de gestelde beroepstermijn van zes weken. Zij vraagt in de betreffende brief schriftelijk te laten weten waarom het beroep na afloop van de beroepstermijn is ingediend. Echter het beroepsschrift is wel degelijk binnen de termijn van zes weken ingediend. De rechtbank stelt zelf in haar brief dat de beroepstermijn begint te lopen op de eerste dag na verzending or uitreiking van het besluit van 28 december 2011. Zij stelt eveneens dat het beroepschrift van gemachtigde is ontvangen op 30 januari 2012. Dat is binnen de gestelde termijn van zes weken. Opposant kan zich niet onttrekken aan de indruk dat de rechtbank probeert een eigen (administratieve) fout te verhullen en de nadelige gevolgen daarvan in zijn schoenen te schuiven via diens gemachtigde. Uit de stukken blijkt evident dat het beroepschrift binnen de gestelde termijn is ontvangen, zie productie B.

Rekwirant stelt dat door het ontbreken van duidelijke regels en gedragslijnen van de rechtbanken wanneer en in welke gevallen een tweede termijn door rechtbanken wordt gegeven er sprake kan zijn van willekeur. Ook de rechtszekerheid is hiermee in het geding.

Rekwirant stelt dat gezien alle feiten en omstandigheden zoals hierboven vermeld in onderlinge samenhang bezien, er sprake is van redelijke twijfel alsmede sprake van willekeur en daarnaast de rechtszekerheid in het geding is.

De overweging van de rechtbank dat geen sprake is van een verschoonbare reden nu opposant tijdens de periode waarin hem de termijn was gegeven om de machtiging in te dienen in overleg was met het bestuursorgaan over een mogelijke schikking. Een verlenging van de termijn is dan juist wel onder die specifieke omstandigheden aan te merken als een verschoonbare reden.

De uitspraak in verzet van de rechtbank kan derhalve niet in stand blijven.