HR, 28-03-2017, nr. 16/02929

3.1. Het middel klaagt dat de rechtbank de ongegrondverklaring van het beklag onbegrijpelijk heeft gemotiveerd.

3.2. De bestreden beschikking houdt, voor zover voor de beoordeling van het middel van belang, in:

“5. De beoordeling door de rechtbank

(…)

5.3.1 De vaststelling van de feiten

Op 7 januari 2009 heeft onder leiding van de rechter-commissaris een doorzoeking plaatsgevonden van de woning van klager aan de [a-straat 1] te Sittard. Tijdens deze doorzoeking werden een aantal voorwerpen inbeslaggenomen, waaronder het geldbedrag van € 45.000,00.

Klager werd verdacht van het overtreden van de Opiumwet en is veroordeeld door de meervoudige strafkamer van de Rechtbank Limburg tot een gevangenisstraf van 40 maanden, waarvan 8 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaren. Het hoger beroep tegen dat vonnis is na intrekking op 19 november 2015 niet-ontvankelijk verklaard. Ten aanzien van het geldbedrag is bepaald dat het bewaard dient te worden voor de rechthebbende.

5.3.2 De derde belanghebbende

De rechtbank is aan de hand van de haar ter beschikking staande gegevens nagegaan of een ander dan de klager als belanghebbende dient te worden aangemerkt. Bij gebrek aan nadere informatie van de officier van justitie heeft de rechtbank dit niet kunnen vaststellen, zodat de rechtbank maar tot de conclusie komt dat haar op dit moment niets is van gebleken.

5.3.3 De toetsing

Nu de beslissing van rechtbank tot bewaring van het geldbedrag voor de rechthebbende in kracht van gewijsde is gegaan, is er geen sprake meer van een strafvorderlijk belang bij het in beslag houden van het geldbedrag.

Gelet op de beslissing van de rechtbank het geldbedrag te bewaren voor de rechthebbende, is de rechtbank van oordeel dat voor de rechtbank op basis van de huidige gegevens in het dossier duidelijk is dat klager niet als rechthebbende op het geld kan worden aangemerkt. Anders was er in het vonnis wel bepaald dat het bedrag aan klager zou moeten worden terug gegeven. Nu klager geen nieuwe informatie heeft verstrekt op basis waarvan de rechtbank alsnog klager als rechthebbende zou moeten aanmerken, komt de rechtbank tot het oordeel dat het bezwaarschrift van klager afgewezen dient te worden.

De rechtbank zal het beklag dan ook ongegrond verklaren.

De rechtbank:

verklaart het klaagschrift ongegrond.”

Het als bijlage 2 aan het klaagschrift gehechte - inmiddels onherroepelijke - strafvonnis van de rechtbank Maastricht van 14 juli 2010 (met parketnummer 03/864002-08) houdt als beslissingen omtrent het beslag het volgende in:

“6 Het beslag

De officier van justitie heeft gevorderd om de drie auto’s die onder verdachte in beslag zijn genomen verbeurd te verklaren. Over de overige items op de beslaglijst heeft zij zich niet uitgelaten. De verdediging heeft ten aanzien van het beslag niets naar voren gebracht.

De rechtbank is van oordeel dat de volgende in beslag genomen voorwerpen: vuilniszak, pakketpost, verpakkingsmateriaal, Seat Toledo [AA-00-BB], Skoda Octavia [CC-00-DD] en de Toyota Avensis [EE-00-FF], alsmede het aankoopbewijs voertuig [EE-00-FF] verbeurd dienen te worden verklaard omdat het voorwerpen zijn waarmee de feiten zijn begaan.

De rechtbank zal de bewaring ten behoeve van de rechthebbende gelasten van de overige in beslag genomen voorwerpen.

De rechtbank:

(…)

Beslag

- verklaart verbeurd de in beslag genomen vuilniszak, pakketpost, verpakkingsmateriaal, Seat Toledo, Skoda Octavia en de Toyota Avensis;

- gelast dat de overige in beslag genomen goederen worden bewaard ten behoeve van de rechthebbende.”

Aan de schriftuur is een uitdraai uit het Compas-systeem van 24 februari 2010 gehecht, inhoudende een beslaglijst. Er zijn mijns inziens geen redenen om aan de betrouwbaarheid daarvan te twijfelen. Telefonische navraag bij het parket Limburg, afdeling beslag, heeft mij geleerd dat de beslissing van de rechtbank tot ‘bewaring ten behoeve van de rechthebbende’ ziet op de goederen die zijn vermeld onder de nrs. 7 (stuk papier - envelop), 8 (stuk papier – envelop), 9 (autosleutel), 12 (kentekenbewijs), 13 (vrijwaringsbewijs), 15 (douane voertuigdocument Marokko), 16 (douane voertuigdocument Marokko), 17 (ticket boot Spanje-Marokko) en 19 (document met routebeschrijving naar Marokko) op de beslaglijst. Door de strafgriffie van de rechtbank Maastricht is deze informatie bevestigd.1.De verstrekte nummers en de daarbij behorende goederen komen overeen met de nummers en de goederen die zijn vermeld op de aan de schriftuur gehechte beslaglijst. De rechtbank heeft in de strafzaak tegen de klager haar beslissingen omtrent het beslag kennelijk gebaseerd op dit stuk.

Op de beslaglijst staan in totaal 19 voorwerpen vermeld (onder de nrs. 1 t/m 19), maar het hier aan de orde zijnde geldbedrag van € 45.000,- is daarop niet terug te vinden. Aangezien uit het voorgaande niet zonder meer volgt dat in de beslissingen omtrent het beslag van het vonnis van de rechtbank van 14 juli 2010 het inbeslaggenomen geldbedrag is meegenomen, is de vaststelling van de rechtbank dat ‘ten aanzien van het geldbedrag is bepaald dat het bewaard dient te worden voor de rechthebbende’ en haar daarop volgende eindoordeel dat het inbeslaggenomen geldbedrag niet aan de klager dient te worden teruggegeven omdat hij ‘niet als rechthebbende op het geld kan worden aangemerkt’, zonder nadere motivering, die ontbreekt, niet begrijpelijk.2.

Voor zover het middel daarover klaagt is het terecht voorgesteld.

4. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden beschikking ambtshalve te vernietigen, heb ik niet aangetroffen.

5. Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden beschikking en tot zodanige op analoge toepassing van art. 440 Sv gebaseerde beslissing als de Hoge Raad gepast zal voorkomen.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG