RvdW 2011/5
Verval van (appel)instantie (na cassatie en verwijzing); gevolgen.
HR 17-12-2010, ECLI:NL:HR:2010:BO1806
- Instantie
Hoge Raad (Civiele kamer)
- Datum
17 december 2010
- Magistraten
Mrs. J.B. Fleers, A.M.J. van Buchem-Spapens, W.A.M. van Schendel, C.A. Streefkerk, C.E. Drion
- Zaaknummer
09/02197
- Conclusie
A-G Wesseling-van Gent
- LJN
BO1806
- Vakgebied(en)
Burgerlijk procesrecht / Algemeen
Burgerlijk procesrecht / Eerste aanleg
- Brondocumenten
ECLI:NL:HR:2010:BO1806, Uitspraak, Hoge Raad (Civiele kamer), 17‑12‑2010
ECLI:NL:PHR:2010:BO1806, Conclusie, Hoge Raad (Advocaat-Generaal), 22‑10‑2010
Beroepschrift, Hoge Raad, 14‑05‑2009
- Wetingang
Essentie
Verval van (appel)instantie (na cassatie en verwijzing); gevolgen.
Het verval van de appelinstantie bewerkt dat de gehele instantie vervalt, inclusief de reeds gegeven bindende eindbeslissingen, ook indien het verval van de appelinstantie plaatsvindt na cassatie en verwijzing. Dit is slechts anders voor zover in de appelinstantie sprake is van een (gedeeltelijke) einduitspraak (deelarrest). Het verval van instantie heeft immers geen betrekking op voordien gewezen deelarresten, voor zover ze eindarrest waren, aangezien de instantie voor het daarin besliste gedeelte al geëindigd is.
Samenvatting
Lammers (in enkelvoud), eisers tot cassatie, is in 1994 een (eerste) procedure begonnen tegen Verhoeven c.s., ... Verder lezen? Log in om dit document te bekijken.