Hof Amsterdam, 18-05-2005, nr. 23-005052-04

ten aanzien van het onder 1 subsidiair tenlastegelegde-

hij op 27 mei 2004 te Amsterdam ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om opzettelijk [slachtoffer] van het leven te beroven, met dat opzet die [slachtoffer] met een mes in de rug, ter hoogte van de long, heeft gestoken.

ten aanzien van het onder 3 tenlastegelegde-

hij op 27 mei 2004 te Amsterdam opzettelijk en wederrechtelijk een personenauto, merk Opel, type Corsa, kenteken [kenteken], toebehorende aan [slachtoffer 2], heeft beschadigd.

Hetgeen onder 1 en 3 meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezengeachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

Strafbaarheid van het bewezengeachte

De verdediging heeft ter terechtzitting in hoger beroep betoogd dat verdachte heeft gehandeld uit noodweer en daartoe het volgende aangevoerd.

Verdachte heeft in café "Het Sterntje" ruzie gekregen met [slachtoffer].

Zowel verdachte als [slachtoffer] zijn vervolgens naar buiten gegaan.

Verdachte werd buiten door [slachtoffer] en twee andere personen aangevallen.

Verdachte is op de grond gevallen en is daar door deze drie personen geschopt en geslagen.

Hij heeft vervolgens het mes gepakt dat hij voor het naar buiten gaan aan Demir had gevraagd en twee stekende bewegingen gemaakt om zijn belagers van zich af te houden en om het geweld dat tegen hem werd gebruikt te laten ophouden.

Uit de gebezigde bewijsmiddelen leidt het hof het volgende af.

Verdachte heeft in café "Het Sterntje" ruzie gekregen met het latere slachtoffer [slachtoffer].

Zowel verdachte als het slachtoffer zijn vervolgens naar buiten gegaan waar de ruzie is voortgezet.

Tijdens de in café "Het Sterntje" reeds aangevangen ruzie heeft verdachte zich bewapend met een mes. Verdachte heeft het slachtoffer op het moment dat deze zich van hem wilde verwijderen met het mes in de rug gestoken.

Niet aannemelijk is geworden dat zich een vechtpartij heeft voorgedaan zoals door verdachte beschreven en hierboven weergegeven.

Het hof vindt daartoe anders dan in de verklaring van de verdachte geen aanknopingspunten.

Verdachte heeft weliswaar, ter onderbouwing van zijn stelling dat hij in elkaar geslagen zou zijn, verwezen naar het tonen aan de rechter-commissaris van een opgezwollen plek aan zijn arm, echter niet aannemelijk is geworden dat deze hiervan afkomstig is. Voorts heeft verdachte ter terechtzitting aangegeven dat hij voornamelijk aan zijn benen en rug verwondingen zou hebben opgelopen. Deze gestelde verwondingen zijn door niemand bevestigd en ook anderszins niet aannemelijk geworden. Voorts merkt het hof nog op dat verdachte rondom de toedracht van de steekpartij, zoals het in het bezit komen van het mes en het aantal personen dat hem heeft aangevallen ook wisselend heeft verklaard.

Naar het oordeel van het hof was van een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding van verdachte door [slachtoffer], waartegen de noodzakelijke verdediging was geboden, derhalve geen sprake.

Onder deze omstandigheden komt naar het oordeel van het hof de verdachte een beroep op noodweer niet toe.

Er is (ook overigens) geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezengeachte uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezengeachte levert op:

ten aanzien van het onder 1 bewezengeachte-

Poging tot doodslag;

ten aanzien van het onder 3 bewezengeachte-

Opzettelijk en wederrechtelijk enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort, beschadigen.

Strafbaarheid van de verdachte

De raadsvrouw heeft ter terechtzitting in hoger beroep betoogd dat verdachte een beroep op noodweerexces toekomt. Zij heeft daartoe aangevoerd dat verdachte de grenzen van noodzakelijke verdediging heeft overschreden door een hevige gemoedsbeweging die is terug te leiden tot de gewelddadige dood van zijn vader.

Het hof overweegt als volgt.

Zoals hiervoor is overwogen is er voorafgaand aan het moment dat verdachte [slachtoffer] in de rug stak geen sprake geweest van een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding door [slachtoffer], zodat ook het beroep op noodweerexces faalt.

Er is (ook overigens) geen omstandigheid aannemelijk geworden die strafbaarheid van de verdachte uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf en/of maatregel

De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zes jaren met aftrek van voorarrest.

Tegen voormeld vonnis is namens de verdachte en het openbaar ministerie hoger beroep ingesteld.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte wegens het onder 1 primair en onder 3 tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zes jaren met aftrek van voorarrest.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten, met name van het onder 1 bewezengeachte, en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

Verdachte heeft nadat hij - in zijn eigen woorden "om niks" - ruzie had gekregen in een café op zijn aandringen een mes van een vriendin gekregen, waarmee hij het slachtoffer op lafhartige wijze in de rug heeft gestoken. Hoewel het hof het uiteindelijke overlijden van het slachtoffer niet aan verdachte toerekent neemt dat niet weg dat verdachtes opzet - door het slachtoffer op een plek waar zich vitale organen bevinden te steken - in voorwaardelijke zin op de dood van het slachtoffer was gericht. Dat het slachtoffer door verdachtes handelen niet zodanig gewond is geraakt dat hij daardoor direct is overleden is een omstandigheid die niet aan het handelen van verdachte is toe te schrijven.

Feiten als de onderhavige en in de openbare ruimte gepleegd, versterken gevoelens van angst en onveiligheid in de maatschappij.

Het hof neemt voorts in aanmerking dat verdachte in de loop van het geding geen enkele blijk heeft gegeven het verwerpelijke van zijn handelen in te zien.

Blijkens een de verdachte betreffend Uittreksel Justitiële Documentatiedienst van 23 februari 2005 is verdachte eerder, doch niet wegens geweldsmisdrijven, strafrechtelijk veroordeeld.

Het hof heeft kennis genomen van een over verdachte opgemaakt rapport van psycholoog J.W.G.M. van Soest van 10 juli 2004. In dit rapport beschrijft Van Soest verdachte als iemand die verbitterd is geraakt door de dood van zijn vader. Verdachte lijdt aan een ziekelijke stoornis van de geestvermogens in de vorm van een Post Traumatische Stress Stoornis (P.T.S.S.) en Van Soest concludeert dat verdachte als gevolg van die stoornis als enigszins verminderd toerekeningsvatbaar is te achten. Het hof neemt deze conclusie over.

Het hof acht, alles afwegende, een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van na te melden duur passend en geboden.

Het hierna als zodanig te melden inbeslaggenomen voorwerp, dient te worden onttrokken aan het verkeer en is daarvoor vatbaar aangezien het onder 1 subsidiair bewezengeachte met behulp van dit voorwerp is begaan, terwijl het van zodanige aard is dat het ongecontroleerde bezit ervan in strijd is met de wet of met het algemeen belang.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 36b, 36c, 45, 57, 287 en 350 van het Wetboek van Strafrecht.

(vijf) JAREN.

Beveelt dat de tijd, die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in deze zaak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht.

Verklaart onttrokken aan het verkeer het inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerp, te weten: