Richtlijn (EU) 2018/1972 tot vaststelling van het Europees wetboek voor elektronische communicatie:Bijlage VII Berekening van eventuele nettokosten van universeledienstverplichtingen en invoering van een regeling voor compensatie of kostendeling overeenkomstig de artikelen 89 en 90

Richtlijn (EU) 2018/1972 tot vaststelling van het Europees wetboek voor elektronische communicatie

Bijlage VII Berekening van eventuele nettokosten van universeledienstverplichtingen en invoering van een regeling voor compensatie of kostendeling overeenkomstig de artikelen 89 en 90

Geldend

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.

Deel A. Berekening van de nettokosten

Onder universeledienstverplichtingen worden de verplichtingen verstaan die een lidstaat een onderneming oplegt in verband met het aanbieden van universele dienstverlening als bedoeld in de artikelen 84 tot en met 87.

De nationale regelgevende instanties onderzoeken alle middelen voor geschikte stimulansen om (al dan niet aangewezen) ondernemingen aan te zetten tot een kostenefficiënte vervulling van universeledienstverplichtingen. Bij de berekening daarvan wordt ervan uitgegaan dat de nettokosten van universeledienstverplichtingen het verschil vormen tussen de nettokosten voor elke onderneming van het werken met universeledienstverplichtingen en het werken zonder universeledienstverplichtingen. Er dient aandacht te worden geschonken aan de juiste raming van de kosten die een onderneming zou hebben vermeden indien er geen universeledienstverplichtingen zouden zijn. Bij het berekenen van de nettokosten worden de voordelen, met inbegrip van de immateriële voordelen, voor de universeledienstaanbieder in aanmerking genomen.

De berekening wordt gebaseerd op de kosten die toe te schrijven zijn aan:

i)

elementen van de diensten die slechts met verlies of op voorwaarden welke buiten de normale commerciële normen vallen, kunnen worden geleverd.

Deze categorie kan elementen van de dienst omvatten zoals toegang tot alarmtelefoondiensten, aanbieding van bepaalde openbare betaaltelefoons, verstrekking van bepaalde diensten of apparaten voor eindgebruikers met een handicap, enzovoort;

ii)

specifieke eindgebruikers of groepen van eindgebruikers die, rekening houdend met de kosten van het aanbieden van het gespecificeerde netwerk en de gespecificeerde dienst, het gegenereerde inkomen en geografische prijsgemiddelden die door de lidstaat zijn opgelegd, slechts met verlies of op voorwaarden die buiten de normale commerciële normen vallen, kunnen worden bediend.

Deze categorie omvat die eindgebruikers of groepen van eindgebruikers die niet zouden worden bediend door een commerciële aanbieder indien er geen verplichting tot het aanbieden van de universele dienst zou bestaan.

De nettokosten van specifieke aspecten van universeledienstverplichtingen worden afzonderlijk berekend, teneinde dubbeltelling van bepaalde directe of indirecte voordelen en kosten te vermijden. De totale nettokosten van universeledienstverplichtingen voor een onderneming worden berekend als de som van de nettokosten die uit de specifieke componenten van universeledienstverplichtingen voortvloeien, rekening houdend met eventuele immateriële voordelen. De bevoegdheid voor het verifiëren van de nettokosten berust bij de nationale regelgevende instantie.

Deel B. Compensatie van nettokosten van universeledienstverplichtingen

Ter dekking of financiering van eventuele nettokosten van universeledienstverplichtingen kan het nodig zijn dat ondernemingen met universeledienstverplichtingen worden vergoed voor de diensten die zij op niet-commerciële voorwaarden aanbieden. Omdat een dergelijke vergoeding gepaard gaat met overdrachten van financiële middelen, zien de lidstaten erop toe dat die overdrachten op een objectieve, transparante, niet-discriminerende en evenredige manier plaatsvinden. Dit betekent dat de overdrachten leiden tot zo gering mogelijke verstoring van de mededinging of van de gebruikersvraag.

Overeenkomstig artikel 90, lid 3, dient een kostendelingsmechanisme op basis van een fonds gebruik te maken van een transparant en neutraal middel voor het innen van bijdragen, waarbij het gevaar wordt vermeden van dubbele bijdragen, dat wil zeggen bijdragen die zowel op de output als op de input van ondernemingen zijn gebaseerd.

De onafhankelijke instantie die het fonds beheert, is belast met het innen van de bijdragen van ondernemingen die worden geacht bij te dragen aan de nettokosten van universeledienstverplichtingen in de lidstaat, en ziet toe op de overdracht van de verschuldigde bedragen of administratieve betalingen aan de ondernemingen die recht hebben op uitkeringen uit het fonds.

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.