Hof 's-Hertogenbosch, 08-05-2007, nr. 20-004140-04

mei 2005 en een vertaalde uitwerking van een gesprek in de Turkse taal, op videoband, tussen Faruk [verdachte] en [moeder medeverdachte] op 29 mei 2004.

Het hof stelt vast dat het bezoek van de moeder van [medeverdachte] aan [medeverdachte] op 27 mei 2004 niet op initiatief van de politie heeft plaatsgevonden, maar op verzoek van [medeverdachte] (zie pg. 145 APV). Uit de inhoud van het gesprek tussen [medeverdachte] en zijn moeder, waarvan zich een uitwerking in het dossier bevindt, kan worden vastgesteld dat er inderdaad een gesprek heeft plaatsgevonden tussen moeder en [medeverdachte], waarbij verbalisanten in de ruimte aanwezig waren. Op enig moment, terwijl het gesprek tussen moeder en [medeverdachte] al enige tijd gaande was, hebben de verbalisanten, kennelijk in reactie op de stellingen van moeder, uitspraken gedaan over het lopende onderzoek. Hoewel dit wellicht minder gelukkig kan worden genoemd, omdat het onderhoud daar niet voor was bedoeld, rechtvaardigt zulks geenszins de conclusie dat moeder door de politie is ingezet als chantagemiddel in de zin als door de raadsman aangevoerd.

Dit geldt in gelijke mate voor het gesprek tussen [verdachte] en de moeder van [medeverdachte], dat op verzoek van de moeder (zie pg. 324 APV) en met instemming van [verdachte] (zie pg. 322 APV) heeft plaatsgevonden.

Het hof verwerpt het verweer.

Nu ook overigens geen feiten of omstandigheden zijn aangevoerd of anderszins aannemelijk zijn geworden die zouden moeten leiden tot niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie, is het openbaar ministerie ontvankelijk in de vervolging.

Op 15 maart 2004 om 23.56 uur wordt [medeverdachte] gebeld door [verdachte] met het verzoek om naar Eindhoven te komen voor iets belangrijks. Het heeft betrekking op [betrokkene 1]. [betrokkene 1] is de zus van [medeverdachte] en de schoonzus van [verdachte].

Er wordt een afspraak gemaakt dat [medeverdachte] op 16 maart 2004 om 19.00 uur bij

[verdachte] thuis (Barrierweg 148 te Eindhoven) zal komen.

Op 16 maart 2004 omstreeks 19.00 uur arriveert [medeverdachte] in een bij hem in gebruik zijnde auto, een blauwe Nissan, bij de woning van [verdachte].

In de woning wordt kort gesproken over een relatie tussen [betrokkene 1] en [slachtoffer], waarvan [medeverdachte] tot op dat moment niet op de hoogte was.

Vervolgens vertrekken [verdachte] en [medeverdachte] met de auto van [medeverdachte], die wordt bestuurd door [verdachte], naar [eethuis A] te Eindhoven alwaar het gesprek wordt voortgezet.

[verdachte] vertelt tegen [medeverdachte] onder andere dat hij [slachtoffer] in aanwezigheid van [betrokkene 1] heeft aangesproken over hun relatie, hem daarbij de huid heeft volgescholden en dat hij op 15 maart 2004, nadat hij had gezien dat [slachtoffer] reed in de [straatnaam] (de straat waar [betrokkene 1] toen woonde), hem heeft achtervolgd.

Voorts komt [verdachte] met het plan om [slachtoffer] bang te gaan maken. Dat bang maken zou inhouden het bedreigen van [slachtoffer] met woorden en hem desnoods (flinke) klappen geven. [verdachte] vraagt [medeverdachte] hem daarbij te helpen, waarmee [medeverdachte] instemt.

Beiden zijn boos over de ontstane situatie.

In de tijdspanne die volgt zijn [medeverdachte] en [verdachte] nog in de woning van [verdachte] geweest , rijden zij langs de woning en het eethuis ([eethuis B] aan de [adres]) van [slachtoffer] , wordt een vluchtroute verkend , getankt en wordt een loktelefoontje geplaatst bij [eethuis B].

Die telefonische bestelling vindt plaats om 21.48 uur met het verzoek de bestelling af te leveren op de Bessenvlinderstraat [nummer] te Eindhoven . Het plan om [slachtoffer] op deze wijze naar een afgelegen plek te lokken wordt door [verdachte] onderweg voorgesteld aan [medeverdachte], die daarmee instemt .

De bestelling wordt vanuit de auto van [medeverdachte] gedaan in de buurt van de flat aan de Bessenvlinderstraat door [verdachte] in aanwezigheid van [medeverdachte] . [verdachte] bedient zich hierbij van de telefoon van [medeverdachte] , waarin een simkaart wordt geplaatst afkomstig van [verdachte] .

Vervolgens wordt door [medeverdachte] en [verdachte] bij het huis van [slachtoffer] gecontroleerd of [slachtoffer] aanstalten maakt om de bestelling te gaan bezorgen, hetgeen het geval is.

[medeverdachte] en [verdachte] keren in de auto van [medeverdachte] terug naar de Pagelaan, waar de auto wordt geparkeerd nabij de plaats waar de vluchtroute uitkomt.

Vervolgens gaan [medeverdachte] en [verdachte] te voet naar de flat aan de Bessenvlinderstraat, alwaar zij de komst van [slachtoffer] verscholen afwachten. Op dat moment dragen zij mutsen en handschoenen, waarvoor [verdachte] heeft gezorgd.

Als [slachtoffer] met de bestelling verschijnt wordt hij door [verdachte] aangeroepen.

Op dat moment kijkt [medeverdachte] naar [verdachte] die op korte afstand schuin achter hem loopt en ziet dat deze met gestrekte arm een pistool richt op [slachtoffer].

Vervolgens loopt [medeverdachte] naar [slachtoffer] toe en trekt een draagtas uit diens handen.

Kort hierop en zonder dat met [slachtoffer] is gesproken schiet [verdachte] [slachtoffer] neer , van nabij, in twee series schoten, de laatste staand bij/boven de inmiddels op de grond liggende [slachtoffer] .

[verdachte] steekt vervolgens het wapen achter zijn jas .

Daarna vluchten [medeverdachte] en [verdachte], zonder zich te bekommeren om [slachtoffer], weg over de verkende vluchtroute naar de auto van [medeverdachte] . [medeverdachte], die de auto bestuurt, zet [verdachte] af bij diens woning, waarna hij uit Eindhoven vertrekt .

Na binnenkomst in zijn woning zegt [verdachte] tegen zijn echtgenote [vrouw van verdachte] dat hij [slachtoffer] heeft doodgeschoten, terwijl hij een vuurwapen onder zijn jas vandaan haalt en op tafel legt . Dat wapen was afkomstig uit de woning van [verdachte] .

[medeverdachte] was, voordat hij die avond met [verdachte] op pad ging, op de hoogte van het feit dat [verdachte] een vuurwapen met munitie in huis had en heeft [verdachte] wel eens met een vuurwapen zien schieten .

Door de raadsman is aangevoerd dat de verklaring van [medeverdachte], voor zover deze belastend is voor [verdachte], zodanig onbetrouwbaar is dat deze niet voor het bewijs kan worden gebezigd.

Het hof acht, anders dan de raadsman, de voor [verdachte] belastende verklaring van [medeverdachte], voor zover gebezigd tot bewijs, voldoende betrouwbaar om als zodanig te worden gebruikt, omdat deze voldoende steun vindt in de hierna te noemen bewijsmiddelen, nog daargelaten de consistentie in zijn verklaringen ten aanzien van een groot deel van de feitelijke gebeurtenissen rond de dood van [slachtoffer].

De verklaring van [medeverdachte] dat hij op initiatief van [verdachte] naar Eindhoven is gekomen op

dat verdachte die avond merkte dat [medeverdachte] zijn, verdachtes, woning had verlaten en hij een vuurwapen miste, bij de woning van [medeverdachte]’s moeder en in café’s waar [medeverdachte] mogelijk heen zou kunnen gaan, omdat zijn vrienden daar zaten, naar [medeverdachte] is gaan zoeken;

dat hij vervolgens op het idee is gekomen dat [medeverdachte] mogelijk naar [slachtoffer] zou zijn gegaan en is gaan kijken of [medeverdachte] bij [slachtoffer] in de buurt was, daarna achter [slachtoffer] is aangereden om te voorkomen dat [medeverdachte] [slachtoffer], mogelijk met een vuurwapen, iets zou aandoen;

dat hij daarom aan de achterzijde van de flat aan de Bessenvlinderstraat, waar [slachtoffer] heen ging, aanwezig was toen [slachtoffer] werd neergeschoten;

dat hij na de schietpartij zijn zwager, die hij aantrof bij het lichaam van [slachtoffer], het wapen dat hij miste heeft afgepakt en zijn zwager, die al weg begon te rennen heeft begeleid naar diens auto en vervolgens naar zijn eigen auto is teruggelopen die geparkeerd stond dicht bij eerdergenoemde flat en naar huis is gereden;

dat de telefoonkaart, die is gebruikt bij het loktelefoontje, ook door [medeverdachte] zonder zijn, verdachtes, medeweten is meegenomen uit zijn, verdachtes, woning.

Steun voor de ongeloofwaardigheid van deze verklaring van verdachte kan voorts nog worden gevonden in de, door [vrouw van verdachte] aan de politie overhandigde, door verdachte op schrift gestelde verklaring inhoudende: “[medeverdachtes] verklaring. Mijn verklaring en Belangrijke vragen en antwoorden” , waaruit naar ’s-hofs oordeel valt af te leiden dat verdachte reeds eerder kennelijk heeft geprobeerd op andere wijze zijn strafwaardig aandeel in het bewezenverklaarde te elimineren, onder meer door zijn zwager te instrueren zodanig te verklaren dat verdachte ten tijde van het neerschieten van [slachtoffer] niet op of nabij de plaats van het delict aanwezig kon zijn.

Hetgeen door de raadsman wordt aangevoerd met betrekking tot de getuigenverklaring van [getuige2] doet aan dit oordeel niet af, omdat het feitelijke grondslag mist. Uit de door de raadsman aangehaalde verklaring van [getuige 2] valt slechts af te leiden dat hij één persoon uit de richting heeft zien komen van de plek waar de schoten zijn gelost. [Getuige 2] heeft niet gezien dat deze persoon een pistool in zijn handen had, noch dat deze persoon geschoten heeft. Het feit dat [getuige 2] in tweede instantie zegt geen andere persoon te hebben gezien, wil niet zeggen dat er geen andere persoon ter plaatse was.

Gelet op genoemde feiten en omstandigheden in onderlinge samenhang en (tijds)verband bezien ook met hetgeen overigens uit de gebezigde bewijsmiddelen naar voren komt, leidt het hof af:

de ernst van het bewezen verklaarde in de verhouding tot andere strafbare feiten, zoals onder meer tot uitdrukking komt in het hierop gestelde wettelijk strafmaximum en in de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd;

het gewelddadig karakter van het bewezen verklaarde en de maatschappelijke onrust die daarvan het gevolg is;

de omstandigheden dat verdachte de initiatiefnemer is geweest tot de confrontatie, de telefoonkaart heeft meegenomen waarmee het loktelefoontje is gepleegd, het wapen heeft meegenomen waarmee het slachtoffer is doodgeschoten en de daadwerkelijke schutter is geweest;

de omstandigheid dat verdachte heel bewust een ander, te weten [medeverdachte], bij zijn plan heeft betrokken en vervolgens heeft getracht de verklaring van [medeverdachte] dusdanig te regisseren dat verdachte zelf buiten schot bleef;

de mate waarin het gewelddadig overlijden van het slachtoffer persoonlijk leed teweeg heeft gebracht aan diens nabestaanden, waarbij een gezin ontredderd is achtergebleven.

Het hof komt tot een lagere straf als door de advocaat-generaal gevorderd met name gezien de straffen die in soortgelijke zaken worden opgelegd rekening houdend met het gegeven dat verdachte niet eerder voor een geweldsdelict is veroordeeld.

De na te melden inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, met betrekking tot welke het onder parketnummer 01-021247-04 ten laste gelegde en bewezen verklaarde is begaan, dienen te worden onttrokken aan het verkeer, aangezien het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met het algemeen belang en de wet.

De na te melden inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, volgens opgave van verdachte aan hem toebehorend, zijn vatbaar voor verbeurdverklaring, nu het voorwerpen zijn met behulp waarvan het onder parketnummer 01-039118-04 ten laste gelegde en bewezen verklaarde is voorbereid.

Het hof heeft hierbij rekening gehouden met de draagkracht van verdachte.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De beslissing is gegrond op de artikelen 24, 33, 33a, 36b, 36c, 47, 57, 63 en 289 (oud) van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 26 en 55 (oud) van de Wet wapens en munitie.