Rb. Haarlem, 25-10-2012, nr. 561989 \ CV EXPL 12-7939

augustus 2004, alsmede te vermeerderen met de maximale wettelijke verhoging van 50% wegens vertraging,

(…)”

Datawell zal veroordelen aan [eiser] te voldoen de wettelijke rente over het bedrag van € 21.267,12 voor wat betreft het onjuiste salaris vanaf zes maanden na de diverse vervaldata, zijnde de data waarop [eiser] vanaf 1 oktober 2002 maandelijks zijn (onjuiste) salaris ontving, en voor wat betreft de niet gebruikte vakantie-uren vanaf 15 augustus 2004, althans 15 februari 2005, steeds tot de dag der algehele voldoening.

Datawell zal veroordelen tot betaling van de buitengerechtelijke incassokosten ad € 750,00 exclusief omzetbelasting.

Datawell zal veroordelen in de kosten van het geding.

[eiser] heeft het volgende aan de vordering ten grond¬slag gelegd:

De wettelijke rente is niet alleen verschuldigd over het verschuldigde loon en de vakantie-uren, maar tevens over de wettelijke verhoging.

De uitspraak van de kantonrechter van 22 juni 2005 brengt met zich dat Datawell de wettelijke rente over de wettelijke verhoging verschuldigd is.

Tussen partijen staat vast dat Datawell aan wettelijke verhoging € 21.267,12 verschuldigd was. Over dat bedrag is Datawell voor wat betreft het onjuiste salaris de wettelijke rente verschul-digd vanaf zes maanden na de diverse vervaldata, zijnde de data waarop [eiser] vanaf

1 oktober 2002 maandelijks zijn (onjuiste) salaris ontving en voor wat betreft de niet opge-bruikte vakantie-uren vanaf 15 augustus 2004, althans 15 februari 2005.

Niet valt in te zien waarom [eiser] in zijn vordering niet-ontvankelijk zou moeten wor-den verklaard aangezien het [eiser] uiteraard vrij staat om de wettelijke rente alsnog te vorderen.

Er is geen sprake van verjaring. De vordering ter zake van de wettelijke rente over de wettelij-ke verhoging wordt gevoerd op dezelfde grondslag als waarmee toentertijd de vordering ter zake van de wettelijke verhoging is ingesteld. In zoverre is sprake van een vermeerdering van eis.

De verjaring is gestuit door het instellen van de dagvaarding in de bodemprocedure in 2005. De verjaringstermijn is gaan lopen vanaf de datum van de uitspraak in hoger beroep, te weten:

18 november 2008.

Overigens heeft [eiser] de verjaring gestuit bij het e-mail bericht van 4 maart 2009.

Tevens maakt [eiser] aanspraak op vergoeding van de buitengerechtelijke incassokos-ten ten bedrage van € 750,00 exclusief omzetbelasting.

Het verweer

Datawell betwist de vordering en voert daartoe het volgende aan:

Uit de uitspraken van de kantonrechter en het Gerechtshof blijkt niet dat [eiser] heeft verzocht om toekenning van de wettelijke rente over de wettelijke verhoging. Ook blijkt daaruit niet dat één van beide instanties dat eigener beweging heeft opgelegd.

De wettelijke rente was in de eerdere procedure niet gevorderd en ook niet toegekend.

Gezien de samenhang tussen de wettelijke verhoging, de wettelijke rente daarover en de bevoegdheid van de rechter tot matiging dient de wettelijke rente op de wettelijke verhoging onderdeel uit te maken van de vordering.

De vordering tot toekenning van de wettelijke rente over de wettelijke verhoging is een nieuwe vordering. Deze vordering is niet toe te wijzen omdat deze niet-ontvankelijk is. Immers, de vordering hangt nauw samen met een pakket aan vorderingen die voortvloeien uit een geschil dat in 2005 aan de rechter is voorgelegd en waarin uitspraak is gedaan.

De vordering is ook verjaard. De vordering dateert immers uit de periode van 2002 tot

1 augustus 2004 en is niet gestuit.

Datawell verzet zich tegen de gevorderde uitvoerbaarheid bij voorraad, omdat zij tegen een toewijzend vonnis zeker in hoger beroep zal komen.

De beoordeling

1. Uit het petitum in de dagvaarding in de eerdere rolprocedure (hierboven onder de vaststaande feiten onder a. opgenomen) blijkt dat [eiser] destijds geen wettelijke rente over de wettelijke verhoging heeft gevorderd. Die wettelijke rente is daarom ook niet door de kantonrechter toegewezen. Ook het arrest van het Gerechtshof te Amsterdam bevat op dat onderdeel geen uitspraak.

2. Het standpunt van [eiser] dat de uitspraak van de kantonrechter met zich brengt dat Datawell wettelijke rente over de wettelijke verhoging is verschuldigd, is dus niet juist.

3. De onderhavige vordering is een nieuwe vordering waarmee [eiser] kennelijk een omissie in de eerdere procedure wenst goed te maken. Niets staat eraan in de weg dat hij die vordering alsnog instelt.

4. Er is geen sprake van verjaring, omdat de verplichting om de wettelijke verhoging te betalen eerst onherroepelijk is komen vast te staan met de uitspraak in hoger beroep die van 8 november 2008 dateert.

5. Het beroep van Datawell op de samenhang tussen de wettelijke verhoging en de daarover verschuldigde wettelijke rente slaagt. Wanneer [eiser] de wettelijke rente in de eerdere procedure gelijk had gevorderd dan zou daarover een gefundeerd oordeel zijn gegeven rekening houdend met een eventuele onredelijke cumulatie van wettelijke verhoging en wettelijke rente.

6. Nu [eiser] dat niet heeft gedaan bestaat thans geen aanleiding om de wettelijke rente alsnog toe te wijzen. Een juiste afweging met betrekking tot die onredelijke cumulatie kun nu immers niet meer worden gemaakt, omdat de hoogte van de wettelijke verhoging al onherroepelijk is vastgesteld.

7. Op grond van het vorenstaande zal de vordering worden afgewezen.

8. [eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij, in de proceskosten worden veroordeeld.