182 Open normen

In dit boek is gebleken dat de keuze van de Europese wetgever voor open normen belangrijke implicaties heeft voor de omzetting, uitleg en toepassing van art. 14 IE- Handhavingsrichtlijn. De keuze voor de open normen werd indertijd ingegeven door de behoefte van de lidstaten om de bepaling in te kunnen vullen binnen de nationale context. Het doel was om zowel de compromisvorming rond de Handhavingsrichtlijn als de omzetting (die in de meeste lidstaten achterwege is gebleven) te vereenvoudigen.1 De keuze voor open normen heeft evident ook nadelen. Omdat de uitleg en toepassing van de open normen in de hoofdzakelijk niet-geharmoniseerde nationale (procesrechtelijke) context plaatsvindt, door rechters die over overwegend nationaalrechtelijke aangelegenheden oordelen, blijven interpretatieverschillen bestaan en is de harmonisatie op het terrein van proceskosten in IE- zaken ver te zoeken.2 In Nederland, waar de bepaling letterlijk is omgezet, is het gebrek aan richtsnoeren een belangrijke oorzaak gebleken van de grillige rechtsontwikkeling en vele inconsistenties rond de toepassing van art. 1019h Rv.

Tegelijkertijd kan niet worden getwijfeld aan het belang van een meer coherente en consistente uitleg van art. 14 IE-Handhavingsrichtlijn, zowel vanuit het oogpunt van harmonisatie (Europees niveau) als vanuit het oogpunt van rechtszekerheid en rechtsgelijkheid (nationaal niveau). In dit verband is niet alleen een belangrijke rol weggelegd voor de Europese wetgever, maar voor alle actoren op verschillende wetgevende en rechtssprekende niveaus.