HR, 03-09-2013, nr. 12/00861 E

Nr. 12/00861 E

Mr. Machielse

Zitting 28 mei 2013

Conclusie inzake:

[verdachte] 1.

1. Het Gerechtshof 's-Hertogenbosch heeft verdachte op 21 december 2010 voor parketnummer 01/875054-05, feit 1: Medeplegen van overtreding van een voorschrift gesteld bij artikel 8.1, eerste lid, aanhef en onder b, van de Wet milieubeheer, opzettelijk begaan, feit 2: Medeplegen van opzettelijk gebruik maken van een vals geschrift, als bedoeld in artikel 225, lid 1, van het Wetboek van Strafrecht, als ware het echt en onvervalst, meermalen gepleegd, feit 3: Medeplegen van oplichting, meermalen gepleegd, feit 4: Medeplegen van zich gedragen in strijd met het voorschrift vastgesteld bij artikel 37 van de Gezondheids- en Welzijnswet voor dieren, meermalen gepleegd, en voor parketnummer 016995641-07, feit 1: Overtreding van een voorschrift gesteld krachtens artikel 45, eerste lid, van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren, feit 2: Zich gedragen in strijd met het voorschrift gesteld bij artikel 37 van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren, meermalen gepleegd, en feit 3: wederspannigheid, ten aanzien van het onder parketnummer 01/875054-05 feit 1, feit 2, feit 3 en feit 4 en onder parketnummer 01/995641-07 feit 2 en feit 3 bewezen verklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 240 dagen, waarvan 161 dagen voorwaardelijk, tot een werkstraf voor de duur van 120 uren en tot een voorwaardelijke geldboete van € 4500, en voor feit 1 van parketnummer 01/995641-07 tot een werkstraf van 50 uren. Voorts heeft het hof de verbeurdverklaring uitgesproken van een beslag genomen voorwerpen zoals in het arrest nader omschreven.

2. Mr. P.J.A. van de Laar, advocaat te Eindhoven, heeft cassatie ingesteld. Mrs. G.G.J. Knoops en S.C. Post, advocaten te Amsterdam, hebben een schriftuur ingezonden houdende acht middelen van cassatie.

3. Het hof heeft bewezenverklaard dat

“Parketnummer 01-875054-05

1 .

zij in de periode van I januari 2003 tot en met 15 februari 2005 te Deurne, tezamen en in vereniging met een ander, opzettelijk, zonder daartoe verleende vergunning, een op het perceel [a-straat 1] gelegen inrichting voor onder meer het houden van dieren, zijnde een inrichting genoemd in Categorie 8 van de bij het Inrichtingen- en vergunningenbesluit milieubeheer behorende Bijlage 1, heeft veranderd door daar honden te houden;

2 subsidiair.

zij in de periode van 1 november 2002 tot en met 15 februari 2005 te Deurne meermalen, tezamen en in vereniging met een ander, telkens opzettelijk gebruik heeft gemaakt van een vals of vervalst honden paspoort, - (elk) zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen - als ware dat geschrift echt en onvervalst, bestaande dat gebruikmaken hierin dat dat paspoort als bewijsstuk voor gezondheid, enting en/of afstamming bij het afleveren van die hond werd afgegeven en bestaande die valsheid of vervalsing hierin dat daarin was geplaatst een stempel van een dierenarts niet zijnde de dierenarts die de bijbehorende hond had geënt en/of de vermelding van een enting die niet had plaatsgevonden en/of de vermelding van foutieve gegevens omtrent ras en/of gezondheidsstaat van de bijbehorende hond;

3.

zij in de periode van 1 november 2002 tot en met 15 februari 2005 te Deurne, tezamen en in vereniging met een ander, met het oogmerk om zich en/of een ander wederrechtelijk te bevoordelen door een samenweefsel van verdichtsels, (potentiële) koper(s) van (een) hond(en) heeft bewogen tot de afgifte van geld, hebbende verdachte en/of haar mededader met vorenomschreven oogmerk - zakelijk weergegeven - valselijk en/of listiglijk en/of bedrieglijk en/of in strijd met de waarheid

- aan bedoelde (potentiële) koper(s) een hondenpaspoort getoond en afgegeven met een stempel van een dierenarts ([betrokkene 1]) welk stempel niet door die dierenarts ([betrokkene 1]) was geplaatst en/of een honden paspoort getoond en afgegeven dat niet bij de te kopen althans gekochte hond behoorde en/of

- aan bedoelde (potentiële) koper(s) meegedeeld dat die hond(en) ingeënt was/waren en/of gezond waren en/of in huiselijke kring waren opgegroeid en/of aan kinderen en/of andere dieren gewend waren waardoor bedoelde potentiële kopers werden bewogen tot bovenomschreven afgifte;

4.

zij te Deurne en Heythuysen, tezamen en in vereniging met een ander, als houder van dieren, te weten paarden en honden, aan die dieren de nodige verzorging heeft onthouden, hebbende zij en voornoemde ander toen te Deurne op het adres [a-straat 1] in de periode van 22 februari 2005 tot en met 31 maart 2005, paarden gehouden, in een wei zonder of met onvoldoende voer, water en/of schuilmogelijkheid en die leden aan schurft, luis en/of wormeieren en/of waarvan de hoeven niet tijdig bekapt waren en in de periode van 19 januari 2004 tot en met 22 februari 2005, meerdere honden gehouden in een met Parvo besmette omgeving en onvoldoende ondernomen om die omgeving Parvo vrij te krijgen en te Heythuysen op 4 maart 2005 paarden gehouden met wonden veroorzaakt door prikkeldraad en/of die mager waren en/of die onvoldoende voer en/of water hadden;

Parketnummer 01/995641-07

1.

zij omstreeks 20 februari 2006, in de gemeente Deurne, bedrijfsmatig honden ten verkoop in voorraad heeft gehad terwijl die activiteiten niet werden verricht in een bij de Minister van LNV als zodanig aangemelde bedrijfsinrichting, asiel en/of pension;

2.

zij in de periode van 20 februari 2006 tot en met 24 februari 2006 te Liessel en Heythuysen als houder van dieren, te weten twee paarden, aan die dieren de nodige verzorging heeft onthouden, immers

- was een paard (met transpondernr [001]) ernstig kreupel en

- had een paard (met transpondernr [002]) scheuren in de hoeven en was dat paard kreupel en had dat paard regeneczeem, een oude wond en een schimmelplek;

3.

zij op 20 februari 2006, te Deurne, toen de aldaar dienstdoende [verbalisant 1], brigadier van politie en [verbalisant 2] en [verbalisant 3] (beiden) hoofdagent van politie, haar in het kader van de handhaving der orde ter gelegenheid van ambtsverrichtingen als bedoeld in artikel 124 van het Wetboek van Strafvordering wilden verwijderen en tot de afloop der ambtsverrichtingen in verzekering houden en haar daartoe hadden vastgegrepen, teneinde haar weg te voeren van die plaats van ambtsverrichtingen, zich met geweld heeft verzet tegen bovengenoemde opsporingsambtenaren, werkzaam in de rechtmatige uitoefening hunner bediening, door opzettelijk gewelddadig te trekken in een andere richting als waarin genoemde opsporingsambtenaren haar trachtten te brengen en door te schoppen tegen de benen van die opsporingsambtenaren.”

4.1. Het eerste middel keert zich tegen de veroordeling voor feit 1 van parketnummer 01-875054-05. Verdachte heeft zich steeds op het standpunt gesteld dat zij in de tenlastegelegde periode honden heeft gehouden als hobby en dat zij daardoor niet zonder vergunning de inrichting heeft veranderd. Het hof heeft overwogen dat het houden van honden een normaal particulier bezit te boven gaat zonder dit nader te motiveren. Met name heeft het hof niet gemotiveerd waarom het hof de aanname van de dierenarts [betrokkene 2] dat honden zouden worden gefokt en verkocht voor de handel heeft gevolgd. Ook het tweede middel keert zich tegen het gebruik voor het bewijs van de verklaring van dierenarts [betrokkene 2], omdat wat deze daarin verklaart buiten de grenzen van zijn competentie als dierenarts valt. Beide middelen lenen zich voor een gezamenlijke bespreking.

4.2. Het gaat om de volgende overwegingen in het arrest:

“C

Parketnummer 01/875054-05

Ten aanzien van feit 1:

Door en namens de verdachte is aangevoerd dat er geen sprake is geweest van het veranderen van een inrichting nu er slechts sprake was van het hobbymatig houden van honden in de periode van 1 januari 2003 tot en met 15 februari 2005.

Dienaangaande overweegt het hof als volgt.

en tijde van het bewezen verklaarde luidde artikel 8.1 van de Wet milieubeheer, voor zover van belang, als volgt:

"1 . Het is verboden zonder daartoe verleende vergunning een inrichting:

a. (...) ;

b. te veranderen of de werking daarvan te veranderen;

(...) .

Op grond van artikel 1.1, eerste lid, van de Wet milieubeheer, zoals dat luidde ten tijde van het bewezen verklaarde, moet onder een "inrichting" worden verstaan: "elke door de mens bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was, ondernomen bedrijvigheid die binnen een zekere begrenzing pleegt te worden verricht".

Uit het dossier blijkt dat voor het perceel [a-straat 1] te Deurne op 1 juni 1999 een milieuvergunning is afgegeven voor een rundvee en varkenshouderij.

Uit de door het hof gebezigde bewijsmiddelen blijkt dat op het onderhavige perceel bij controles werden aangetroffen een groot aantal honden en pups van verschillende rassen en stallen die waren ingericht voor het huisvesten van de honden. Er werden op de site marktplaats regelmatig advertenties geplaatst waarbij pups te koop werden aangeboden. Tevens bevinden zich in het dossier een groot aantal verklaringen van getuigen/aangevers waaruit naar voren komt dat zowel verdachte als haar vader [medeverdachte 1] betrokken waren bij de verkoop van pups.

Het hof neemt bij de vraag of sprake is geweest van bedrijfsmatig handelen door verdachte tevens in aanmerking de verklaring van dierenarts [betrokkene 2], afgelegd bij de politie op 24 maart 2005 (p. 194 ev.), inhoudende als volgt:

"- Hoeveel honden heeft [verdachte] gemiddeld op zijn terrein zitten?

Ik kan alleen praten voor de [a-straat 1]. Ik schat dat er ca. 25 honden rondlopen. Dit betreft dat waarschijnlijk fokmateriaal.

- Wat voor rassen houdt [verdachte]?

Duitse doggen, dwergpinksters, Jack Russelterriers, Labrador en retrievers, dus voornamelijk rassen die gewild zijn.

- Wat doet [verdachte] met deze honden?

Fokken en verkopen, dus voor de handel, vooral particulier.

- Hoe vaak lagen er nestjes jonge honden bij [verdachte]? Hoe groot waren die nestjes? Om hoeveel honden ging het ongeveer op jaarbasis?

Ik schat dat er iedere maand wel een nestje lag. De nest grootte varieert van 2 tot 10 stuks. Ik denk dat er op jaarbasis ca. 100 pups geboren en verkocht werden."

Uit het proces-verbaal van bevindingen met nummer 25003, opgemaakt door [verbalisant 4] en [verbalisant 5], beiden ambtenaar van de Algemene Inspectiedienst d.d. 14 maart 2005 (p. 1950 ev.), blijkt dat op 22 februari 2005 onderzoek is gedaan op het adres [a-straat 1] te Deurne naar de naleving van de regelgeving met betrekking tot het Honden- en kattenbesluit 1999. Op genoemde locatie werden in meerdere stallen in totaal 25 honden aangetroffen. In een hok waren zes pups van ongeveer zeven weken oud aanwezig. In een andere hok waren 11 pups van ook ongeveer zeven weken oud aanwezig. Aan de achterzijde van de schuur werden vier honden van ongeveer zes maanden oud aangetroffen.

De aangetroffen hoeveelheden honden, de huisvesting van de honden, de verklaring van dierenarts [betrokkene 2] en de overige genoemde omstandigheden gaat naar het oordeel van het hof een normaal particulier bezit te boven. Het hof is van oordeel dat er sprake is van het bedrijfsmatig houden van honden zodat gesproken kan worden van een inrichting als bedoeld in artikel 1.1, eerste lid, van de Wet milieubeheer. Naar het oordeel van het hof levert het voorgaande het wettig en overtuigend bewijs dat verdachte zonder daartoe verleende vergunning de inrichting, zijnde immers een rundvee en varkenshouderij, heeft veranderd. Het verweer wordt mitsdien verworpen.”

4.3. In art. 8.1 lid 1 Wm is het verboden zonder daartoe verleende vergunning een inrichting:

a. op te richten;

b. te veranderen of de werking daarvan te veranderen;

c. in werking te hebben.

Onder inrichting dient ingevolge art. 1.1 lid 1 Wm te worden verstaan: elke door de mens bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was, ondernomen bedrijvigheid die binnen en zekere begrenzing pleegt te worden verricht.

4.4. Het hof heeft uit de gebezigde bewijsmiddelen kunnen afleiden dat verdachte zich bezighield met het bedrijfsmatig fokken van honden. Bewijsmiddel 4 houdt de verklaring in van de broer van verdachte waarin deze gewag maakt van de eigen handel van verdachte in honden en paarden. Bewijsmiddel 6 houdt onder meer de resultaten in van het onderzoek in de administratie van dierenarts [betrokkene 2] waaruit blijkt van de activiteiten die hij verricht heeft ten behoeve van verdachtes honden. De administratie vermeldt dat de dierenarts in het jaar 2003 ongeveer 59 en in het jaar 2004 ongeveer 199 pups heeft geënt. Deze dierenarts heeft verklaringen afgelegd die zijn weergegeven als bewijsmiddel 7 en 13. Uit de bewijsmiddelen 9 tot en met 33 blijkt dat verdachte honden van verschillend ras op marktplaats.nl te koop aanbood aan particulieren.

Uit een ander heeft het hof kunnen aannemen dat er geen sprake van een eenmalige, of incidentele activiteit.2.Het beeld dat oprijst is dat van een geregelde en stelselmatige bedrijvigheid.3.Verdachte plaatste zeer regelmatig advertenties waarin zij puppy's van verschillend ras te koop aanbood en gelet op de aantallen waar het om gaat is redelijkerwijs aan te nemen dat de omzet behoorlijk is geweest. Het gaat om activiteiten die – aldus klaarblijkelijk het hof – de grenzen van wat binnen particuliere huishoudens pleegt plaats te vinden overstijgen.4.

4.5. Het hof is tot deze slotsom kunnen komen en heeft daarvoor bevestiging gevonden in de bewijsmiddelen die betrekking hebben op de hoeveelheid honden, de resultaten van het onderzoek naar de advertenties enz. De conclusie van de dierenarts dat er sprake was van het fokken van honden en het handelen in honden vindt dus ondersteuning in ander bewijsmateriaal en is door het hof overgenomen. Ik wijs erop dat bewijsmiddel 6 klaarblijkelijk de neerslag is van hetgeen de dierenarts beroepshalve op het bedrijf van verdachte en haar vader heeft verricht en waarvan hij aantekening heeft gemaakt. De verklaring van de dierenarts, zoals weergegeven in bewijsmiddel 7, bevat voorts niets wat niet vatbaar is voor eigen waarneming en ondervinding, zeker niet voor een getuige die beroepshalve het bedrijf waar de honden werden gehouden regelmatig bezocht.

Kortom, het hof heeft kunnen concluderen dat de inrichting aan de [a-straat 1] te Deurne, waarvoor een milieuvergunning was afgegeven voor het houden van rundvee en vleesvarkens (bewijsmiddel 1) door het vestigen van de hondenfokkerij is veranderd en heeft zich daartoe mede mogen baseren op de bewijsmiddelen 6 en 7.

Beide middelen falen.

5.1. Ook het derde middel keert zich tegen het beroep dat het hof doet op de inhoud van een verklaring van een dierenarts ter weerlegging van een verweer dat betrekking heeft op het tenlastegelegde feit 2 van parketnummer 01/995641-07. In het verweer werd betwist dat de twee paarden zouden zijn verwaarloosd, hetgeen werd onderbouwd door verwijzing naar de verklaringen van dierenartsen [betrokkene 3] en [betrokkene 4]. Het hof heeft dit verweer verworpen en de verklaringen van dierenarts [betrokkene 5] als bewijsmiddelen 35, 53 en 54 tot het bewijs laten meewerken, terwijl deze verklaringen volgens de schriftuur conclusies bevatten die aan de rechter zijn voorbehouden.

5.2. Het onderdeel van het arrest waartegen zich dit middel keert luidt aldus:

“H.

Ten aanzien van feit 2:

Door de raadsman is betoogd dat verdachte betwist zich schuldig te hebben gemaakt aan het onthouden van verzorging aan honden en paarden in de periode van 20 februari 2006 tot en met 24 februari 2006. Daartoe is - kort gezegd - aangevoerd dat uit de stukken niet is gebleken dat sprake was van verwaarloosde honden en paarden.

H. l

Het hof overweegt als volgt.

Met de verdediging is het hof van oordeel dat er onvoldoende bewijs voorhanden is om bewezen te verklaren dat verdachte gedurende de ten laste gelegde periode de nodige verzorging aan de honden heeft onthouden.

De verdachte zal derhalve van dit gedeelte van de tenlastelegging worden vrijgesproken.

Met betrekking tot het paard met transpondernummer [002] acht het hof van belang het proces-verbaal van bevindingen met nummer 32248 van de Algemene Inspectiedienst van het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, met bijlagen (p. 530-546). Hieruit is gebleken dat het paard met voornoemd chipnummer door dierenarts [betrokkene 5] is beoordeeld.

De diergeneeskundige verklaring van [betrokkene 5] d.d. 24 februari 2006 (bijlage 1, p. 533-534) geeft op de vraag welk(e) letsel/aandoening(en) bij vermeld dier werden waargenomen als antwoord: "Alle hoeven zijn gescheurd, zowel linksvoor als rechtsachter steenkreupel, regenexceem, linksvoor een oude wond, schimmelplek rechtsachter en heeft dunne mest." Op de vraag waardoor de aangetroffen toestand naar de mening van de dierenarts is ontstaan, antwoord [betrokkene 5]: "Onvoldoende hoefverzorging, huisvesting niet voldoende voor dit dier." De vraag of de gezondheidstoestand van het dier daardoor benadeeld is, beantwoord [betrokkene 5] bevestigend. Ook de vraag of - gelet op de toestand waarin het dier is aangetroffen - sprake is van het onthouden van de nodige verzorging van het dier, beantwoord [betrokkene 5] bevestigend.

Voorts blijkt uit het taxatierapport d.d. 24 februari 2006, opgemaakt door [betrokkene 6] (bijlage 5, p. 541-544) dat de voeten van paard met chipnummer [002] zeer slecht zijn onderhouden.

H.4

Met betrekking tot het paard met transpondernummer [001] acht het hof van belang het proces-verbaal van bevindingen met nummer 32249 van de Algemene Inspectiedienst van het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, met bijlagen (p. 547-561). Hieruit is gebleken dat ook het paard met voornoemd chipnummer door dierenarts [betrokkene 5] is beoordeeld.

De diergeneeskundige verklaring van [betrokkene 5] d.d. 24 februari 2006 (bijlage 1, p. 549-550) geeft op de vraag welk(e) letsel/aandoening(en) bij vermeld dier werden waargenomen als antwoord onder meer: "Rechtsvoor ernstig kreupel (op 3 benen)."

Op de vraag waardoor de aangetroffen toestand naar de mening van de dierenarts is ontstaan, antwoord [betrokkene 5]: "Hoornscheur, onvoldoende verzorgd door verminderde mobiliteit."

De vraag of de gezondheidstoestand van het dier daardoor benadeeld is, beantwoordt [betrokkene 5] bevestigend. Ook de vraag of - gelet op de toestand waarin het dier is aangetroffen - sprake is van het onthouden van de nodige verzorging van het dier, beantwoordt eveneens [betrokkene 5] bevestigend.

Voorts blijkt uit het taxatierapport d.d. 24 februari 2006, opgemaakt door [betrokkene 6] (bijlage 4, p. 556-559) dat de voeten van paard met chipnummer [001] zeer slecht zijn onderhouden.

Op grond van bovenstaande diergeneeskundige verklaringen en taxatierapporten, kan naar het oordeel van het hof wettig en overtuigend bewezen worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het onder 2 ten laste gelegde met betrekking tot de twee paarden.”

5.3. Het middel betoogt dat de deskundige [betrokkene 5] alleen maar kan verklaren of door hem bij de onderzochte paarden letsel of aandoeningen zijn waargenomen, maar niet of aan die paarden de nodige verzorging is onthouden. Dat is een conclusie die aan de rechter is voorbehouden.

5.4. Deze klacht kan ik niet onderschrijven. Het is aan de rechter voorbehouden om van het beschikbare materiaal voor het bewijs te bezigen wat hem uit het oogpunt van betrouwbaarheid daartoe dienstig voorkomt. Tot dat bewijsmateriaal behoren eventueel ook verklaringen van deskundigen.5.Van een situatie als in HR 28 februari 1989, NJ 1989, 748 (poppenspel) of in HR 26 januari 1998, NJ 1998, 404 m.nt. Reijntjes (orthopedisch schoenmaker) is hier geen sprake.

De dierenarts is bij uitstek de deskundige die kan verklaren over de ouderdom van wonden en letsel bij dieren. Hij heeft bij het ene paard regenexceem, een oude wond en een schimmelplek waargenomen. Het andere paard is kreupel. Bij dat paard is hoornscheur geconstateerd en de voeten van het paard zijn zeer slecht onderhouden. Klaarblijkelijk zijn dit symptomen voor een ontoereikende verzorging. Dit zijn conclusies waartoe iemand die verstand heeft van paarden kan komen, en die mij niet vreemd voorkomen gelet op de aard van het letsel dat bij de paarden is vastgesteld. Dat aan deze paarden de nodige verzorging is onthouden heeft het hof dus kunnen aannemen op basis van de verklaringen van deze deskundige.

Hetgeen de verdediging in hoger beroep heeft aangevoerd over de verklaringen van de dierenartsen [betrokkene 3] en [betrokkene 4] noopte het hof niet tot een ruimere motivering waarom het hof vertrouwen heeft gesteld in de verklaringen van dierenarts [betrokkene 5].

Het middel faalt.

6.1. Het vierde middel klaagt over de veroordeling voor feit 3 van parketnummer 01/995641-07, de wederspannigheid. Volgens de stellers van het middel heeft zich geen situatie voorgedaan als waarop artikel 124 Sv het oog heeft. Verdachte heeft zich wellicht hinderlijk gedragen, maar dit gedrag levert nog niet een hardnekkige ordeverstoring op zoals artikel 124 Sv dat eist.

6.2. Het hof heeft het bewijs van dit feit doen rusten op de volgende bewijsmiddelen:

“58. Het ambtsedige proces-verbaal van bevindingen, regiopolitie Brabant Zuid-Oost, Regionale Milieurecherche, proces-verbaalnummer PL2219/06-021721, d.d. 1 maart 2006, in de wettelijke vorm opgemaakt door [verbalisant 1], brigadier van politie (pag. 616-619), voor zover inhoudende:

als bevindingen van verbalisant voornoemd:

Op 20 februari 2006 was ik belast met een integraal onderzoek verricht door ambtenaren van regiopolitie Brabant Zuid-Oost, de AID, de LID en de gemeente Deurne. Dit onderzoek vond plaats op de inrichting [a-straat 1] te Deurne met bijbehorende landbouwgronden. Ter plaatse werd onderzoek ingesteld naar vermeende handel in honden.

Lopende het onderzoek verscheen op het terrein onder meer [verdachte]. Ik waarschuwde haar het onderzoek niet te verstoren. Ik zag dat opsporingsambtenaren van de AID en LID bij verschillende aanwezige hondenhokken een onderzoek instelden. Ik hoorde dat [verdachte] zei dat we van de honden af moesten blijven. Ik zei tegen [verdachte] dat ze de opsporingsambtenaren hun onderzoek ongestoord moesten laten verrichten. Ten gevolge van de gedane bevindingen werd besloten een twintigtal op het bedrijf aanwezige honden in beslag te nemen.

Ik zag dat [verdachte] terug was gekomen en dat zij in de directe nabijheid van de inbeslagnemende opsporingsambtenaren deze mensen uit begon te schelden en voor de voeten begon te lopen. Ik sprak haar hier op aan en ik zei haar hiermee te stoppen en de mensen hun werk te laten doen. Ik waarschuwde haar dat als ze zich hinderlijk bleef gedragen, ik haar zou laten verwijderen. Hierop ging ze op korte afstand verwijderd staan. Na een korte tijd zag ik dat ambtenaren een hondenhok in gingen. Ik zag dat [verdachte] naar het betreffende hok liep en de stekker van de verlichting van het hok uit het stopcontact trok.

Gelet op deze bevindingen heb ik haar bij haar arm vastgepakt en heb ik haar meegedeeld dat ze overgebracht zou worden naar het politiebureau te Asten en daar in verzekering werd gesteld voor de duur van het onderzoek. Zij was het hiermee niet eens en schreeuwde dat ze niet mee ging. Ik trachtte haar naar een dienstvoertuig te geleiden, doch ik voelde dat ze met kracht trok in een richting, tegengesteld aan die waarin ik haar wilde bewegen. Collega's van de politie hebben mij geholpen haar over te brengen naar een politiedienstvoertuig. Omdat ze slaande bewegingen in onze richting bleef maken, hebben wij haar geboeid. Ik zag en voelde dat het haar lukte om mij tegen mijn rechter onderbeen te schoppen.

Het hof verwerpt het verweer van de verdediging en verwijst daartoe naar de processen-verbaal van de verbalisanten [verbalisant 1] d.d. 1 maart 2006, [verbalisant 2] d.d. 12 maart 2006 en [verbalisant 3] d.d. I I maart 2006 (p. 616-625). Hieruit is - kort en zakelijk weergegeven - het volgende gebleken.

Op 20 februari 2006 werd door verbalisanten voornoemd een onderzoek ingesteld in de inrichting [a-straat 1] te Deurne. Aanleiding tot dit onderzoek was onder andere het vermoeden dat in de inrichting honden werden gehouden en verhandeld. Tijdens dit onderzoek verscheen verdachte [verdachte] op de onderzoekslocatie en gedroeg zich, ondanks herhaalde waarschuwingen, hinderlijk ten opzichte van de controlerende opsporingsambtenaren die bezig waren met de inbeslagname van de in de inrichting aangetroffen honden. Verdachte werd hierop door verbalisant [verbalisant 1] op grond van artikel 124 van het Wetboek van Strafvordering in verzekering gesteld waarbij haar werd gezegd dat ze naar het politiebureau zou worden gebracht. Verdachte werd hierbij vastgepakt teneinde haar naar het dienstvoertuig te geleiden. Hierbij verzette verdachte zich door in een andere richting te trekken dan die waarin de politieambtenaren haar wilden bewegen. Tevens schopte verdachte hierbij met geschoeide voet tegen de benen van de politieambtenaren die haar begeleidden.

Het hof ziet geen reden om te twijfelen aan de betrouwbaarheid en juistheid van de door de drie verbalisanten op ambtseed opgemaakte processen-verbaal, zodat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan wederspannigheid.”

Artikel 124 Sv heeft de volgende inhoud:

"1. Voor de handhaving der orde ter gelegenheid van ambtsverrichtingen draagt zorg de voorzitter van het college, of de rechter of ambtenaar, die met de leiding dier verrichtingen is belast.

Door de stafmedewerker Veterinaire Zaken van de KNMvD, [betrokkene 8], is op 5 maart 2003 en op 4 juni 2003 een (schriftelijke) verklaring afgelegd met betrekking tot het in omloop zijn van vervalste dierenpaspoorten. Vanaf eind 2002 zouden er op het secretariaat van de KNMvD regelmatig meldingen binnen zijn gekomen van vervalste dierenpaspoorten. Het zou altijd gaan om een redelijk goede kleurenkopie van het originele dierenpaspoort. In de meeste gemelde gevallen zouden de boekjes zijn afgetekend en gestempeld door dierenarts [betrokkene 1] te Poppel (België). Tegenover de KNMvD heeft [betrokkene 1] verklaard dat hij al enkele jaren niet meer als praktiserend dierenarts werkzaam was en bovendien dat het adres op de stempel ook al sinds lange tijd niet meer als praktijkpand gebruikt werd. [betrokkene 1] verklaarde dat de in de dierenpaspoorten aanwezige stempelafdrukken en de daarover geplaatste handtekeningen niet door hem waren geplaatst. [betrokkene 1] verklaarde tevens aangifte te hebben gedaan bij de politie in België van misbruik van zijn dierenartsstempel. De KNMvD heeft getracht te achterhalen van welke fokker de pups van de vervalste paspoorten afkomstig waren. Uit onderzoek bleek dat de meldingen van de valse paspoorten allemaal hoorden bij pups afkomstig van de familie [van verdachte] uit Deurne. Het zou gaan om meer dan 20 meldingen van valse paspoorten. In de meeste gevallen waren de paspoorten voorzien van een stempel met daarin de naam [betrokkene 1], dierenarts te Poppel.

Vervolgonderzoek naar de gedupeerden resulteerde in 26 aangiften/klachten/meldingen ter zake oplichting, valsheid in geschrifte en overtreding van het Honden- en kattenbesluit 1999, gepleegd in de periode tussen juli 2002 en december 2005, alsmede meerdere meldingen van benadeelde personen, die bij de verdachten [medeverdachte 1] en/of [verdachte] een pup of meerdere pups hadden gekocht. De pups bleken kort na de aankoop ziek te zijn en kwamen in veel gevallen te overlijden.

Tevens is in de aangiften meerdere malen melding gemaakt van het verstrekken door de verdachten van een vals of vervalst hondenpaspoort. De paspoorten zouden in strijd met de waarheid vermelden dat de pups waren ingeënt en tevens zouden er onjuiste gegevens in de paspoorten staan met betrekking tot ras en gezondheid van de pups. De kopers zijn via advertenties op internet bij de verdachten [verdachten] terechtgekomen. De honden (pups) werden zowel door verdachte, als door haar vader [medeverdachte 1] verkocht. In hoofdzaak werden de honden (pups) verkocht door of middels verdachte. Mondeling dan wel via de advertenties werd de kopers beloofd dat de pups gevaccineerd en ontwormd zouden zijn, dat zij in het bezit zouden zijn van een gezondheidsverklaring, dat zij in huiselijke kring zouden zijn opgegroeid en dat zij aan kinderen en huisdieren gewend zouden zijn. Uit het dossier blijkt dat verdachte en/of haar mededader door de gedane mededelingen een onjuiste voorstelling van zaken hebben gegeven ten opzichte van de werkelijke situatie van de pups.

Aan de houder/eigenaar van een pup wordt, zo mag als feit van algemene bekendheid worden aangenomen, na de eerste vaccinatie en/of ontworming een hondenpaspoort verstrekt. Onderhavige pups waren afkomstig uit nesten van het terrein van de familie [van verdachte], en zo blijkt uit het dossier werden door verdachte verkocht met hondenpaspoorten waarin in strijd met de waarheid was vermeld dat de betreffende honden waren ingeënt.

Gelet op bovenstaande feiten en omstandigheden is het hof van oordeel dat het niet anders kan zijn dan dat verdachte wetenschap heeft gehad van het feit dat de litigieuze paspoorten vervalst dan wel valselijk opgemaakt waren. Deze paspoorten bevatten immers voor verdachte en haar mededader kenbaar onjuiste gegevens zoals een stempel van een dierenarts die niet bij de afgifte van het paspoort betrokken was. Nu deze paspoorten tevens opzettelijk door verdachte en haar mededader zijn gebruikt als middel tot misleiding van derden kan het onder 2 subsidiair ten laste gelegde bewezen worden verklaard.

Uit vorenstaande gang van zaken volgt naar het oordeel van het hof tevens dat verdachte door de in de bewezenverklaring van feit 3 weergegeven oplichtingsmiddelen de (potentiële) kopers van honden heeft bewogen tot afgifte van geld.”

7.3. Op 1 april 2013 zijn wijzigingen van het Besluit identificatie en registratie van dieren en van de Regeling identificatie en registratie van dieren8.van kracht geworden in verband met het verplicht stellen van identificatie en registratie van honden. Weliswaar dateren deze wijzigingen van na de in de bewezenverklaring genoemde data, maar ze zijn relevant voor de plaatsing van het hondenpaspoort. Kort gezegd voert het nieuwe artikel 6 van het Besluit de verplichting in om honden te identificeren en te registreren. Het eerste lid van artikel 7 van het Besluit schrijft de houder voor om zijn hond binnen zeven weken na de geboorte te identificeren. Dit onderdeel van artikel 7 is aldus toegelicht dat deze termijn van zeven weken gelijk is aan het moment waarop een pup van het moederdier mag worden gescheiden en aansluit bij de inentingen die honden ontvangen. Een houder kan dan in één moeite een hond laten identificeren en inenten bij de dierenarts (p. 27). Binnen acht weken na de geboorte moet de houder zijn hond volgens het tweede lid van dat artikel laten registreren in een databank. Het eerste lid van artikel 14 van het Besluit bepaalt dat een hond wordt geïdentificeerd door het inbrengen van een chip met een uniek nummer. Registratie geschiedt door het doen opnemen van gegevens in een databank (artikel 7 lid 3 juncto artikel 10 van het Besluit).9.Als een hond wordt overgedragen meldt de houder zich af in de databank en registreert de opvolgende houder bepaalde gegevens in de databank (artikel 8 van het Besluit). In de Regeling is een nieuwe paragraaf 7a ingevoegd over de identificatie en registratie van honden. Zo worden termijnen gesteld waarbinnen een melding als bedoeld in de artikelen 7 tot en met 9 van het Besluit dient te worden gedaan en worden nadere regels gesteld betreffende het inrichten van databanken. Ook worden de eisen gedefinieerd waaraan de chip moet voldoen en de plaats bepaald waar de chip moet worden ingebracht. Een hondenpaspoort wordt niet verplicht. Op basis van Europese regelgeving is zo een paspoort naast de chip al wel verplicht voor honden die tussen lidstaten en naar en vanuit derde landen worden vervoerd. Ook moeten honden verplicht gevaccineerd zijn tegen rabiës bij grensoverschrijdend verkeer. In de toelichting bij de wijziging van het Besluit geeft de Minister aan dat bepaalde geconsulteerde organisaties graag zouden zien dat een paspoort verplicht zou worden gesteld. De Minister meende evenwel dat met de registratie in de databank kon worden volstaan en dat het niet noodzakelijk is om ook nog een papieren document verplicht te stellen met bijbehorende extra uitvoeringslasten (p. 26).

7.4. De verplichting dat honden bij grensoverschrijdend verkeer geïdentificeerd kunnen worden en vergezeld zijn van een paspoort is ingevoerd door Verordening (EG) Nr. 998/203 van 26 mei 2003, PB L 146/1. Artikel 2 van de Verordening houdt in dat de Verordening van toepassing is op het grensoverschrijdend verkeer tussen lidstaten of uit derde landen van dieren die voorkomen op de lijst in bijlage I. Op die lijst zijn onder meer honden en katten vermeld. Artikel 3 van de Verordening omschrijft het paspoort als:

"document waarmee het gezelschapsdier duidelijk kan worden geïdentificeerd en dat overeenkomstig artikel 17, tweede alinea, op te stellen gegevens bevat waarmee in het kader van deze verordening de toestand van het dier kan worden gecontroleerd".

Identificatie van gezelschapsdieren geschiedt tegenwoordig door een chip. In het verleden is ook wel een tatoeage toegelaten (artikel 4). Het paspoort moet zijn afgegeven door een dierenarts en inhouden dat het dier gevaccineerd is tegen rabiës (artikel 5 lid 1, aanhef en onder b). Bij iedere grensoverschrijding door een hond moet de eigenaar of de verantwoordelijke een paspoort kunnen overleggen. De Verordening is van toepassing met ingang van 3 juni 2004.

Bij Beschikking van 26 november 2003, PB L 312/1, heeft de Commissie een model vastgesteld voor een paspoort voor het intracommunautaire verkeer van honden, katten en fretten. De commissie overweegt dat het modelpaspoort gegevens bevat over rabiësvaccinaties en andere op grond van Verordening (EG) nr. 398/2003 vereiste gegevens. In het modelpaspoort moet plaats zijn voor andere vaccinatiebewijzen die op grond van die Verordening niet zijn vereist, zodat het paspoort alle nodige informatie bevat over de gezondheidstoestand van het dier. Bijlage 1 bij de Beschikking bevat het model van het paspoort en de gegevens die daarin vermeld moeten of kunnen worden.

7.5. Het Honden- en kattenbesluit 199910.bevat regels onder meer over de bedrijfsmatige verkoop van honden en katten. Artikel 20 van dit Besluit schrijft in zijn tweede lid voor dat een hond binnen zeven weken na de geboorte in een bedrijfsinrichting wordt voorzien van een uniek identificatienummer door een tatoeage op de binnenkant van het oor of door een chip. Binnen dezelfde termijn na de geboorte, maar in ieder geval 7 dagen vóór aflevering moet een hond volgens het tweede lid van artikel 21 worden ingeënt tegen parvovirusinfectie en hondenziekte (ziekte van Carré). Het vijfde lid schrijft voor dat een door een dierenarts opgemaakt schriftelijk bewijs van inenting tegen deze ziekten, waarop de naam van de dierenarts en zijn praktijkadres zijn vermeld, benevens de inentingsdatum, in de inrichting wordt bewaard zolang de hond daar verblijft. Op dit bewijs worden ook het registratienummer van de inrichting en het identificatienummer van de hond vermeld. Met zo een bewijs van inenting wordt een dierenpaspoort gelijkgesteld dat ingevolge het Honden- en kattenbesluit 1981 voor de hond is afgegeven (artikel 21 lid 6).

7.6. Het Honden- en kattenbesluit 198111.berustte op de Wet op de dierenbescherming (Stb. 1961, 19). Het eerste lid van artikel 4 van dit Besluit hield onder a in dat aan vergunningen onder meer voor het ten verkoop voorradig hebben en het verkopen van honden of katten burgemeester en wethouders het voorschrift verbinden dat honden en katten niet mogen worden afgeleverd alvorens de dieren zeven weken oud zijn. Artikel 4, eerste lid onder d had de volgende inhoud:

"Honden en katten mogen slechts in ontvangst genomen, afgeleverd of vervoerd worden: