CBb, 25-07-2007, nr. AWB 05/779

Appellante heeft bij brief van 24 oktober 2005, bij het College op dezelfde dag binnengekomen, beroep ingesteld tegen het besluit van verweerder van 13 september 2005 met kenmerk 102007_1/22.

Bij dit besluit heeft verweerder beslist op het bezwaar tegen het besluit van de directeur van de Dienst uitvoering en toezicht Energie (hierna: directeur DTe) van 7 maart 2005, waarbij de aanvraag van appellante om op grond van artikel 5, zesde lid, van de Elektriciteitswet 1998 (hierna: de Wet) een bindende aanwijzing te geven aan Delta is afgewezen.

Bij brief van 7 december 2005 heeft appellante de gronden van haar beroep ingediend.

Bij brief van 28 december 2005 heeft verweerder de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd. Verweerder heeft vervolgens bij brief van 3 februari 2006 een verweerschrift ingediend.

Bij brief van 10 februari 2006 heeft Dow het College verzocht om haar, als belanghebbende in deze procedure, in de gelegenheid te stellen als partij aan het geding deel te nemen.

Op 22 maart 2006 heeft appellante gerepliceerd.

Bij brief van 2 mei 2006 heeft het College het verzoek van Dow van 10 februari 2006 ingewilligd.

Bij brief, eveneens van 2 mei 2006, heeft het College Delta in de gelegenheid gesteld als partij aan het geding deel te nemen. Op 8 mei 2006 heeft Delta het College medegedeeld dat zij van deze gelegenheid gebruik wenst te maken.

Verweerder heeft op 19 mei 2006 gedupliceerd.

Bij brief van 19 juli 2006 heeft Dow een reactie op het beroep ingediend.

Appellante en Dow hebben respectievelijk bij brief van 5 maart 2007 en bij brief van 23 maart 2007 nadere stukken ingediend.

Op 4 april 2007 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgehad, waar partijen, vertegenwoordigd door hun gemachtigden, hun standpunten hebben toegelicht. Tevens heeft J. Caljé namens appellante het woord gevoerd.

De Wet luidde, ten tijde en voorzover hier van belang, als volgt:

Op grond van de stukken en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het College komen vast te staan.

Bij het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar, voorzover hier van belang, ongegrond verklaard en het besluit van 7 maart 2005 gehandhaafd.

Hiertoe heeft verweerder overwogen dat een juiste toepassing van artikel 30, tweede lid, van de Wet met zich brengt, dat ook afnemers met een aansluiting op het net die zelf geen elektriciteit verbruiken het tarief voor systeemdiensten verschuldigd zijn en wel voor het totale verbruik van elektriciteit achter die aansluiting. Verweerder beroept zich daarbij op delen van de memorie van toelichting bij het voorstel voor de Wet (TK 1998-1999, 26 303, nr. 3, p. 24 en 25). Hieruit blijkt volgens verweerder duidelijk dat het de bedoeling van de wetgever was dat iedereen die een aansluiting heeft op het net van een netbeheerder het tarief voor systeemdiensten is verschuldigd, omdat hij kan worden geacht profijt te hebben van die aansluiting. In het bestreden besluit wordt hiertoe uit de memorie van toelichting als volgt geciteerd:

De verwijzing naar de verzekeringsgedachte impliceert, dat het voor de vraag of betaald moet worden voor systeemdiensten, niet relevant is in hoeverre door de aangeslotene daadwerkelijk elektriciteit wordt onttrokken aan het openbare net, en of dit doorlopend of slechts incidenteel geschiedt.

De omvang van het verbruik is volgens verweerder wel relevant voor de vraag hoeveel voor de systeemdiensten betaald moet worden.

Nu appellante wel, maar Dow niet is aangesloten op het openbare net van Delta, kan appellante het tarief voor de systeemdiensten in rekening worden gebracht voor het totale verbruik van elektriciteit dat plaatsvindt achter haar aansluiting. Dat appellante de elektriciteit die zij opwekt niet zelf verbruikt, is blijkens het systeem van artikel 30 van de Wet en de daarbij gegeven memorie van toelichting niet relevant.

Appellante heeft, samengevat weergegeven, het volgende aangevoerd tegen het besluit van 13 september 2005.

Appellante stelt in de eerste plaats, dat het bestreden besluit in strijd met artikel 30, tweede lid, van de Wet is genomen. Appellante voert hiertoe aan, dat het standpunt van verweerder omtrent de bedoeling van de wetgever met dit wetsartikel onjuist is. De wetgever heeft volgens appellante niet bedoeld om iedere afnemer met een aansluiting op het net van een netbeheerder, ongeacht zijn verbruik van elektriciteit, een systeemdiensttarief in rekening te brengen. Het is volgens appellante de bedoeling van de wetgever geweest om het tarief voor het verrichten van systeemdiensten te laten betalen door alle eindverbruikers van elektriciteit. Appellante is geen eindverbruiker, maar produceert slechts elektriciteit die door Dow wordt verbruikt.

Appellante stelt voorts, dat ook de tekst van artikel 30, tweede lid, van de Wet ertoe leidt, dat het tarief voor het verrichten van systeemdiensten alleen in rekening kan worden gebracht bij een afnemer die elektriciteit verbruikt en een aansluiting heeft op een net dat wordt beheerd door een netbeheerder. Appellante is van mening dat niet aan haar, maar aan Dow het tarief voor de systeemdiensten in rekening moet worden gebracht voor de elektriciteit die Dow verbruikt. Immers, Dow is een afnemer die elektriciteit verbruikt, en Dow heeft via appellante een aansluiting op het net dat wordt beheerd door een netbeheerder. In dit kader verwijst appellante naar het vonnis van de president van de rechtbank Middelburg van 12 oktober 2001( KG 164/2001, <www.rechtspraak.nl>,

LJN AL9122), voorzover hierin is geoordeeld dat appellante het tarief voor systeemdiensten niet verschuldigd is aan Delta.

Appellante heeft verder betoogd, dat artikel 30, tweede lid, van de Wet tot 1 juli 2004 tevens niet op haar van toepassing was, omdat appellante tot 1 juli 2004 geen 'afnemer' was in de zin van de Wet. Tot 1 juli 2004 was 'afnemer' in artikel 1, eerste lid onder c, van de Wet immers gedefinieerd als een "natuurlijke of rechtspersoon die beschikt over een aansluiting op een net". Dit betekent volgens appellante, dat haar als commanditaire vennootschap, niet zijnde een natuurlijke of rechtspersoon, in ieder geval geen tarief voor systeemdiensten in rekening kon worden gebracht tot 1 juli 2004.

Dow sluit zich in reactie op het onderhavige beroep aan bij het standpunt van verweerder. Dow heeft voorts, samengevat weergegeven, het volgende aangevoerd.

Uit artikel 30, tweede lid, van de Wet in samenhang gelezen met de artikelen 4.3.1 en 4.4.1. van de Tarievencode kan volgens Dow worden opgemaakt, dat de wet voorziet in de mogelijkheid dat een producent het tarief voor systeemdiensten betaalt over elektriciteit die hij niet invoedt op het openbare net waarop hij is aangesloten, maar rechtstreeks – dat wil zeggen via een koppeling die geen deel uitmaakt van het openbare net – levert aan een afnemer.

Appellante heeft volgens Dow profijt van de systeemdiensten, omdat deze haar in staat stellen om Dow de leveringszekerheid en leveringskwaliteit te bieden waartoe appellante zich krachtens de tussen partijen geldende leveringsovereenkomst heeft gecommitteerd. Dow is daarom van mening dat ook in het licht van het profijtbeginsel, of de verzekeringsgedachte, een redelijke uitleg van artikel 30, tweede lid, van de Wet meebrengt dat als 'verbruik' in de zin van dat lid tevens dient te worden aangemerkt de elektriciteit die rechtstreeks door een producent wordt geleverd aan een verbruiker via een koppeling die geen deel uitmaakt van het openbare net.