HR (P-G), 15-12-2009, nr. 09/02740W

De rechtbank te Middelburg heeft bij uitspraak van 30 juni 2009 toelaatbaar verklaard de tenuitvoerlegging van de beslissing van het gerechtshof te Krakau (Polen) van 31 januari 2007, waarbij [veroordeelde] is veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 2 jaar en 6 maanden. De rechtbank heeft verlof verleend tot tenuitvoerlegging in Nederland van de genoemde beslissing en de veroordeelde ter zake van het in die beslissing vermelde feit een gevangenisstraf opgelegd voor de duur van 18 maanden, waarvan 10 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaar. Voorts heeft de rechtbank bevolen dat de tijd die de veroordeelde in Polen in detentie heeft doorgebracht bij de uitvoering van de straf in mindering zal worden gebracht.

Mr. E.G.M. Smit, advocaat te Middelburg, heeft namens de veroordeelde beroep in cassatie ingesteld. Mr. G. Spong, advocaat te Amsterdam, heeft een schriftuur ingezonden, houdende één middel van cassatie.

Het middel behelst de klacht dat de rechtbank heeft verzuimd te bevelen dat bij de tenuitvoerlegging van de aan veroordeelde opgelegde gevangenisstraf de tijd die zij in Nederland in verzekering en in bewaring heeft doorgebracht, in mindering zal worden gebracht. Het middel heeft klaarblijkelijk het oog op de periode van zeven-en-een-half uur die de veroordeelde na haar overbrenging naar Nederland in verzekering heeft doorgebracht.

In art. 11 onder c van het Verdrag inzake de overbrenging van gevonniste personen (VOGP; Trb. 1983, 74) is bepaald dat in geval van omzetting van de veroordeling de bevoegde autoriteit de volledige periode van de door de gevonniste persoon reeds ondergane vrijheidsbeneming in mindering dient te brengen.

Aan dat voorschrift wordt uitvoering gegeven in het thans aan de orde zijnde art. 31, tweede lid, Wet overdracht tenuitvoerlegging strafvonnissen (hierna: WOTS), dat luidt:

In het voorstel van wet dat heeft geleid tot de WOTS luidde dat tweede lid als volgt1.:

Het voorlopig verslag houdt dienaangaande het volgende in2.:

De memorie van antwoord houdt dienaangaande in3.:

Bij nota van wijziging kreeg meergenoemd tweede lid zijn huidige tekst.4.

Het vorenstaande brengt mij tot de conclusie dat de rechter ingevolge art. 31, tweede lid, WOTS dient te bevelen dat de tijd die de veroordeelde in Nederland in het kader van de voorlopige aanhouding heeft doorgebracht — zulks uit hoofde van de artikelen 8 tot en met 11 WOTS — in mindering zal worden gebracht op de te executeren straf.5. De Hoge Raad bepaalde in overeenstemming hiermee in zijn uitspraak van 6 juli 1999, LJN ZD1530, ambtshalve dat de opgelegde gevangenisstraf diende te worden verminderd met de tijd die de veroordeelde in Spanje én in Nederland in detentie had doorgebracht.

In de onderhavige zaak is de veroordeelde op 6 april 2009 krachtens een daartoe strekkend bevel op grond van art. 8 WOTS voorlopig aangehouden en om 7.40 uur in verzekering gesteld (art. 9 WOTS).6. Tevens is op 6 april 2009 een bevel tot bewaring ex art. 10 WOTS verleend, welk bevel met onmiddellijke ingang (om 15.05 uur) is geschorst onder (bijzondere) voorwaarden7.. In aanmerking genomen het hiervoor onder 3.3 overwogene, had de rechter die ene dag, te weten 6 april 20098., naast de tijd die de veroordeelde in Polen in detentie had doorgebracht, ook in mindering moeten brengen op de opgelegde straf.

Het middel is dus terecht voorgesteld.

De Hoge Raad kan, met vernietiging van de bestreden uitspraak in zoverre, de zaak zelf afdoen door te doen wat de rechtbank had behoren te doen.

Gronden die tot ambtshalve vernietiging van de bestreden uitspraak zouden behoren te leiden, heb ik niet aangetroffen.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van het bestreden arrest, doch uitsluitend voor zover op de opgelegde straf niet in mindering is gebracht de tijd die de veroordeelde in Nederland in detentie heeft doorgebracht, met verwerping van het beroep voor het overige.9.

De procureur-generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden

n.d.