1.2 Inleidende opmerkingen

Overeenkomstig artikel 8 van Richtlijn 2002/21/EG zorgen de NRI's ervoor dat zij bij de uitvoering van de in het kader omschreven regelgevende taken alle redelijke maatregelen treffen die gericht zijn op de verwezenlijking van de daarin vastgestelde regelgevingsdoelstellingen, waaronder de bevordering van efficiënte investeringen in en de toegang tot nieuwe en betere infrastructuur.

Overeenkomstig het kader moet het definiëren van relevante markten en het beoordelen van aanmerkelijk marktmacht gebeuren aan de hand van dezelfde methoden waarin het EU-mededingingsrecht voorziet. Zo wordt gewaarborgd dat de toepasselijke jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie en de Bekendmaking van de Commissie inzake de bepaling van de relevante markt voor het gemeenschappelijke mededingingsrecht (Bekendmaking van 1997 inzake marktbepaling) (1) in acht worden genomen en dat er voor zover relevant rekening wordt gehouden met de besluitvormingspraktijk van de Commissie in verband met de handhaving van artikel 102 van het Verdrag en artikel 2 van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (2). Wanneer de NRI's de vastgestelde methoden consistent toepassen om markten te definiëren en aanmerkelijke marktmacht te beoordelen, dragen ze bij tot de voorspelbaarheid van de regelgeving en beperken ze de maatregelen van regelgevende aard tot gevallen van marktfalen die door middel van analytische instrumenten worden geconstateerd.

De NRI's en mededingingsautoriteiten die soortgelijke kwesties in soortgelijke omstandigheden onderzoeken met dezelfde algemene doelstellingen voor ogen, moeten in principe tot soortgelijke conclusies komen. Gezien de verschillen in het toepassingsgebied en de doelstellingen van hun optreden, en met name de specifieke focus en omstandigheden van de beoordeling door de NRI's zoals hieronder uiteengezet, zijn de markten die worden gedefinieerd voor de toepassing van het EU-mededingingsrecht echter niet altijd identiek aan de markten die worden gedefinieerd voor de toepassing van sectorspecifieke regelgeving.

De aanwijzing van een onderneming als onderneming met aanmerkelijke marktmacht op een markt die is gedefinieerd met het oog op regelgeving ex ante, impliceert niet automatisch dat deze onderneming ook een machtspositie heeft in de zin van artikel 102 van het Verdrag, of voor de toepassing van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (3) of nationale bepalingen van gelijke werking. Dat een onderneming is aangewezen als een onderneming met aanmerkelijke marktmacht betekent bovendien niet onmiddellijk dat deze ook misbruik heeft gemaakt van een machtspositie in de zin van artikel 102 van het Verdrag. Het betekent niet meer dan dat de exploitant in structureel opzicht en op korte tot middellange termijn op de gedefinieerde relevante markt voldoende marktmacht bezit om zich in belangrijke mate onafhankelijk van haar concurrenten, klanten en uiteindelijk consumenten te gedragen binnen het toepassingsgebied van artikel 14 van Richtlijn 2002/21/EG.

In de praktijk kan niet worden uitgesloten dat er parallelle procedures van toepassing zijn, zowel in het kader van regelgeving ex ante als op grond van het EU-mededingingsrecht, die evenwel betrekking hebben op verschillende soorten mededingingsproblemen die op de onderliggende retailmarkt(en) worden geconstateerd. De verplichtingen ex ante die NRI's opleggen aan ondernemingen die zijn aangemerkt als ondernemingen met aanmerkelijke marktmacht, hebben in dit verband tot doel geconstateerd marktfalen te verhelpen en de specifieke doelstellingen van het kader te verwezenlijken. De instrumenten van het EU-mededingingsrecht dienen dan weer voor het verhelpen en wegnemen van punten van zorg in verband met illegale overeenkomsten, onderling afgestemde feitelijke gedragingen of unilaterale misbruikpraktijken die de mededinging op de relevante markt beperken of verstoren.