HR, 11-08-2017, nr. 17/00877

De rechtbank heeft ten onrechte geoordeeld dat zij de zaak terecht vereenvoudigd heeft mogen afdoen. Het verzet is dientengevolge ten onrechte ongegrond geacht. Mede ook doordat de rechtbank de bepalingen van artikel 2:15 jo. 6:6 van de Awb, alsmede het besluitkarakter van de in beroep bestreden beslissing miskent, is sprake van schending van het recht. Eiser adstrueert dat als volgt.

Eiser heeft via een kennelijk gesloten elektronische weg tijdig bezwaar gemaakt tegen een naheffingsaanslag parkeerbelasting. Als reactie op dat bezwaarschrift ontving eiser de in beroep bestreden schriftelijke weigering van verweerder van 4 oktober 2016. In die brief deelt verweerder onomstotelijk mee dat het bezwaarschrift niet wordt behandeld. Niet in geschil is dat verweerder eiser in die brief — of in een andere, eerdere brief — een herstelgelegenheid heeft geboden als bedoeld in artikel 6:6 van de Awb. Kennelijk weigert verweerder het bezwaarschrift in behandeling te nemen, e.e.a. als bedoeld in artikel 6:2 van de Awb.

De rechtbank overweegt ten onrechte dat verweerder het Ingediende bezwaarschrift wegens een niet-opengestelde elektronische weg terecht niet in behandeling heeft genomen.1. De rechtbank overwoog hetzelfde in haar uitspraak van 29 december 2016 (rechtsoverweging 5), maar miskent dusdoende dat de brief van verweerder van 4 oktober 2016 een finale afdoening van het bezwaarschrift was, immers, verweerder deelt schriftelijk mee aan eiser dat het bezwaarschrift niet behandeld zal worden. Van een weigering op grond van artikel 2:15 van de Awb was hierom geen sprake. De brief is daarmee niet zuiver van informatieve aard, zoals de rechtbank overweegt.

De rechtbank overweegt eveneens ten onrechte dat een per gesloten elektronische weg ingediend bezwaarschrift niet als zodanig kan worden gekwalificeerd, en verweerder daarom geen beslissing op bezwaar kon nemen, en er daarom ook geen sprake kan zijn van een weigering een beslissing te nemen. Eenvoudig gezegd overweegt de rechtbank eigenlijk dat er geen bezwaarschrift is ingediend, of dat er geen bezwaarschriftprocedure is gestart, nu het bezwaar is ingediend via een kennelijk gesloten elektronische weg. De rechtbank miskent dusdoende de werking van artikel 2:15 jo. 6:6 van de Awb. Ter adstructie van de standpunten van eiser wordt verwezen naar ABRvS 7 december 2016, ECLI:NL:RVS:2016:3242, r.o. 8 e.v., waarin de Afdeling overwoog:

Deze rechtsoverwegingen zijn analoog van toepassing op per elektronische wijze ingediende bezwaarschriften. Eiser voert aan dat niet in geschil is tussen partijen dat het bezwaarschrift door verweerder in goede orde is ontvangen, en dat daarmee een aanvraag tot het nemen van een besluit bij verweerder is ingediend. Ook indien een dergelijke aanvraag met toepassing van artikel 2:15 van de Awb wordt geweigerd omdat deze langs een niet-opengestelde elektronische weg is ingediend, kan die aanvraag slechts met toepassing van artikel 6:6 van de Awb buiten behandeling worden gesteld na het bieden van een herstelmogelijkheid.2.

De brief van verweerder van 4 oktober 2016 bevat een buitenbehandelingstelling als bedoeld in artikel 6:2 jo. 6:6 van de Awb. Uit de redactie van die brief volgt immers zonneklaar dat het bezwaarschrift niet zal worden behandeld. Eveneens van belang daarbij is dat na ontvangst van de brief van 4 oktober 2016 door eiser, hij van verweerder geen andere afdoening van zijn zaak meer had moeten verwachten en ook feitelijk niet heeft ontvangen. Mede ook daarom kwalificeert die brief als finale afdoening van het bezwaar en mede ook daarom als besluit in de zin van de Awb.

Het buitenbehandelingstellen van een bezwaarschrift, of het weigeren een bezwaarschrift in behandeling te nemen kwalificeert als een besluit in de zin van artikel 1:3 van de Awb. De rechtbank heeft dusdoende miskend dat een voor beroep vatbaar besluit voorlag, zodat een daartegen gericht beroep om die reden niet niet-ontvankelijk had mogen worden geacht.

De rechtbank overweegt voorts ten onrechte dat verweerder een herstelgelegenheid geboden zou hebben, althans destilleert de rechtbank deze overweging uit het feit dat eiser na ontvangst van de brief van verweerder van 4 oktober 2016, in de tijd die nog restte tot 9 november 2016, maar uit eigen beweging het bezwaarschrift alsnog per reguliere post aan verweerder had moeten zenden. De rechtbank onderkent middels deze overweging ten onrechte niet dat voor het bieden van een herstelgelegenheid van belang is dat (a) aan eiser gemeld wordt welk verzuim aan het bezwaarschrift kleefde, dat hem (b) een concrete termijn geboden wordt om dit verzuim te herstellen onder vermelding van (c) de mogelijke gevolgen die aan het niet-tijdig herstellen van dit verzuim verbonden kunnen worden.3. Bezwaarlijk kan worden geoordeeld dat de brief van verweerder van 4 oktober 2016 als zodanig kwalificeert. Ten overvloede maar toch wordt eveneens vermeld dat verweerder ook niet anderszins een herstelgelegenheid heeft geboden. Onbegrijpelijk, en rechtens onjuist is de overweging van de rechtbank dat, kennelijk gelet op het tijdsverloop, door verweerder aan de plicht een termijn te stellen als bepaald in artikel 6:6 van de Awb is voldaan.

Tot slot voert eiser primair aan dat de rechtbank in haar uitspraak van 29 december 2016 hierom ten onrechte overwoog dat van een bezwaarschriftprocedure geen sprake is geweest. Subsidiair had de rechtbank dan niet alleen in de zin van artikel 6:15, eerste lid, van de Awb het beroep als bezwaarschrift aan verweerder moeten zenden, maar had de rechtbank zich eveneens onbevoegd moeten verklaren. Voor niet-ontvankelijkverklaring was alsdan geen ruimte.

De bestreden uitspraak dient te worden vernietigd; het verzet dient gegrond te worden verklaard.

De uitspraak van de rechtbank is onjuist, althans in strijd met het recht en ontoereikend gemotiveerd, Ik verzoek uw Raad daarom om deze uitspraak te vernietigen, het verzet gegrond te verklaren en de zaak voor behandeling terug te wijzen naar de rechtbank.

Tevens wordt verzocht om vergoeding van kosten voor beroepsmatige rechtsbijstand.