Hof 's-Hertogenbosch, 05-09-2007, nr. 20-008127-05

het (doen) onderbrengen van een of meer van deze vrouwen in de sexclub "[adres]" en/of de sexclub "[adres]" en/of het laten verrichten van escortwerkzaamheden door een of meer van deze vrouw(en) en/of

het onder (strakke) "huis"-regels en/of onder alle omstandigheden - (onder meer) gedurende ziekte en menstruatie- en/of buitenproportioneel langdurig doen of laten werken van een of meer van deze vrouw(en) en/of

het onder (strak) toezicht (doen) houden van een of meer van deze vrouw(en) en/of

het door een of meer van deze vrouw(en) doen afstaan van het grootste, in elk

geval een groot, gedeelte van de verdiensten en/of het niet door een of meer van deze vrouw(en) vrijelijk kunnen beschikken over de eigen verdiensten en/of

het laten betalen en/of in rekening brengen van (exorbitant) hoge althans niet in verhouding staande kosten en/of het in stand houden van een "schuld" bij een of meer van deze vrouw(en) jegens haar leverancier(s)/pooier(s) en/of

het niet aanbieden en/of uitbetalen van een "garantieloon" aan een of meer van deze vrouw(en) en/of

het onthouden van, in elk geval niet voorzien in, medische consultatie/controle van een of meer van deze vrouw(en) en/of

het hanteren van een boetesysteem en/of het hanteren van of dreigen met (een) disciplinaire straf(fen) en/of maatregel(en) en/of geldstraf(fen) en/of

het doen plaatsnemen - bij een te verwachten politiecontrole en/of voorafgaand aan en/of bij een politiecontrole - van een of meer van deze vrouw(en) in (een) in de sexclub "[adres]" en/of sexclub "[adres]" aanwezige verstopplaats(en) en/of bergplaats(en) en/of

het regelen van de reis naar Nederland van een of meer van deze vrouw(en), zulks terwijl het krachtens het bepaalde in de Vreemdelingenwet aan deze vrouwen niet was toegestaan in Nederland te verblijven;

het (met gebalde vuist) slaan van die [slachtoffers] en/of

welke bedreiging met geweld en/of andere feitelijkhe(i)d(en) hebben/heeft bestaan in:

het tegen die [slachtoffers] zeggen, dat ze geen kleine jongens waren, dat ze goed moest luisteren, dat ze met haar konden doen wat ze wilden en dat ze haar altijd wisten te vinden en/of dat ze zou worden gedood als ze iets verkeerds zou doen en/of het tegen die [slachtoffers] - toen deze te kennen gaf naar huis te willen - te zeggen: Wat denk je dat er gebeurt als je dit doet" en/of het tegen die [slachtoffers] zeggen dat ze er wel achter zouden komen waar haar familie woonde, in elk geval woorden van dergelijke dreigende aard of strekking, en/of

het tegen die [slachtoffers] zeggen - toen deze te kennen gaf niet te kunnen werken omdat zij door in een stuk glas te stappen moeilijk kon lopen en pijn had - dat zij niets aan haar "werkplaats" had en gewoon door moest werken en dat indien zij niet zou werken zij aan de Turken verkocht zou worden, in elk

geval woorden van dergelijke dreigende aard en strekking en/of

het tegen die [slachtoffers] zeggen dat indien zij een klant zou weigeren dit besproken zou worden met haar souteneurs en dat zij dan problemen zou krijgen, in elk geval woorden van dergelijke dreigende aard en strekking en/of

het tegen die [slachtoffers] zeggen dat hij haar zo kon toetakelen dat zij er als een oude vrouw zou gaan uitzien en/of dat zij haar oren konden afknippen en/of dat zij haar ogen konden uitsteken en/of haar tanden uit haar mond konden trekken en/of

welk misbruik van uit feitelijke verhoudingen voortvloeiend overwicht heeft bestaan in:

het (doen) onderbrengen van een of meer van deze vrouwen in de sexclub "[adres]" en/of de sexclub "[adres]" en/of het laten verrichten van escortwerkzaamheden door een of meer van deze vrouw(en) en/of

het onder (strakke) "huis"-regels en/of onder alle omstandigheden - (onder meer) gedurende ziekte en menstruatie - en/of buitenproportioneel langdurig doen of laten werken van een van een of meer van deze vrouw(en) en/of

het onder (strak) toezicht (doen) houden van een of meer van deze vrouw(en) en/of

het door een of meer van deze vrouw(en) doen afstaan van het grootste, in elk geval een groot, gedeelte van de verdiensten en/of het niet door een of meer van deze vrouw(en) vrijelijk kunnen beschikken over de eigen verdiensten en/of

het laten betalen en/of in rekening brengen van (exorbitant) hoge althans niet in verhouding staande kosten en/of het in stand houden van een "schuld" bij een of meer van deze vrouw(en) jegens haar leverancier(s)/pooier(s) en/of -het niet aanbieden en/of uitbetalen van een "garantieloon" aan een of meer van deze vrouw(en) en/of

het onthouden van, in elk geval niet voorzien in, medische consultatie/controle van een of meer van deze vrouw(en) en/of

het hanteren van een boetesysteem en/of het hanteren van of dreigen met (een) disciplinaire straf(fen) en/of maatregel(en) en/of geldstraf(fen) en/of

het doen plaatsnemen - bij een te verwachten politiecontrole en/of voorafgaand aan en/of bij een politiecontrole - van een of meer van deze vrouw(en) in (een) in de sexclub "[adres]" en/of sexclub "[adres]" aanwezige verstopplaats(en) en/of bergplaats(en) en/of

het doen regelen van de reis naar Nederland van een of meer van deze vrouw(en) zulks terwijl het krachtens het bepaalde in de Vreemdelingenwet aan deze vrouwen niet was toegestaan in Nederland te verblijven;

ander(en), te weten de vrouw(en) [slachtoffers]

die zich wederrechtelijk toegang tot en/of verblijf in Nederland had(den) verschaft, (telkens) krachtens overeenkomst of aanstelling arbeid, te weten het zich (doen of laten) prostitueren als escort en/of in de sexclub "[adres]" te Weert en/of de sexclub "[adres]" te Haelen, in elk geval in Nederland, heeft doen verrichten,

terwijl hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) wist(en) of ernstige redenen had(den) te vermoeden dat dat verblijf in Nederland wederrechtelijk was, zulks terwijl hij, verdachte van het begaan van die/dit feit(en) een beroep of gewoonte heeft gemaakt.

Deelvrijspraak feit 3

Het hof spreekt vrij van het bestanddeel “dat dat verblijf in Nederland wederrechtelijk was” ten aanzien van de volgende personen: [slachtoffers]

De redenen daarvoor zijn als volgt.

[slachtoffers] is blijkens haar eigen verklaring een Russin die eind augustus 1999 op een Spaans toeristenvisum naar Nederland gekomen is, en daar tot half oktober 1999 in [adres] als prostituee gewerkt heeft. Eind november 1999 is zij op een Frans visum naar Nederland gekomen en heeft daar vanaf begin december 1999 gewerkt in [adres] als prostituee. Niet is vastgesteld dat zij gewerkt heeft in de tijd dat het visum verlopen was.

[slachtoffers] is Oekrainse en heeft volgens haar eigen verklaring een tot anderhalve maand in [adres]/[adres] als prostituee gewerkt, toen zij op 6 februari 2001 met een niet verlopen toeristenvisum werd aangetroffen

[slachtoffers] heeft volgens haar eigen verklaring de Russische nationaliteit en is op een geldig Frans toeristenvisum naar Nederland gekomen en heeft daar als prostituee in [adres] gewerkt. Niet is vastgesteld dat zij gewerkt heeft in de periode dat het visum verlopen was.

De advocaat-generaal heeft betoogd dat arbeid verrichten als prostituee terwijl men op basis van een toeristenvisum in Nederland verbleef in strijd was met art. 8 lid 1 onder a van de Vreemdelingenwet 1994. Dit had volgens de advocaat-generaal als rechtsgevolg dat de betreffende vreemdeling van rechtswege wederrechtelijk verbleef in Nederland. Op grond van deze redenering moet het hierboven genoemde bestanddeel bewezen verklaard worden.

De raadsman van verdachte heeft aangegeven dat pas in de Vreemdelingenwet 2000 die op 1 april 2001 in werking trad, arbeid verrichten terwijl men op basis van een toeristenvisum in Nederland verbleef, in strijd is met de Vreemdelingenwet. In die wet is dat immers pas expliciet bepaald in art. 12 lid 1 aanhef en sub c. Deze expliciete bepaling is juist opgenomen gezien de leemte die volgens hem in de oude Vreemdelingenwet zat. Omdat de genoemde personen niet in strijd met de Vreemdelingenwet 1994 gehandeld hebben, waren zij niet wederrechtelijk in Nederland.

Het hof oordeelt hierover als volgt.

De eerste vraag die het hof moet beantwoorden is of arbeid verrichten terwijl men op grond van een toeristenvisum in Nederland verbleef in strijd was met de Vreemdelingenwet 1994. Het hof beantwoordt die vraag bevestigend. Een toeristenvisum bevat immers de krachtens die wet bepaalde (art. 8 lid 1 onder a) toestemming tot een verblijf in Nederland onder voorwaarden gezien, namelijk dat men alleen in Nederland mocht verblijven voor toeristische doeleinden. Met die voorwaarden is niet te verenigen het verrichten van arbeid als prostituee. De expliciete bepaling in de Vreemdelingenwet 2000 maakt dit a contrario redenerend niet anders, omdat naar het oordeel van het hof die bepaling niet opgenomen is omdat de wet op dit punt voor visumplichtige personen (kort gezegd: personen buiten Schengen) een leemte bevatte.

Vervolgens moet het hof de vraag beantwoorden wat het rechtsgevolg is van deze schending van de Vreemdelingenwet 1994.

Ter beantwoording van die vraag is van belang dat alle genoemde personen na 1 mei 1999 op een geldig Schengenvisum Nederland binnengekomen zijn. Sinds die datum is het zogenaamde Schengen acquis in het EU verdrag opgenomen, zodat de artikelen van de Schengen Uitvoerings Overeenkomst (hierna: SUO) als gemeenschapsrecht hebben te gelden.

Art. 19 lid 1 SUO gaat ervan uit dat vreemdelingen die houder zijn van een eenvormig visum en die daarmee het grondgebied op regelmatige wijze zijn binnengetreden zich op dat grondgebied vrij mogen verplaatsen, zolang dat visum niet verlopen is, en zolang zij aan de voorwaarden voldoen van art. 5 lid 1 onder a, b, d en e SUO. Volgens het systeem van de uitvoeringsregeling van de SUO moet bij schending van die voorwaarden een visum worden ingetrokken of geannuleerd. In het besluit van het Uitvoerend Comité van 14 december 1993 (Trb. 1994, 39, p. 68-70) staat dat intrekking een maatregel zonder terugwerkende kracht is, waarmee na binnenkomst van de vreemdeling op het grondgebied de resterende geldigheidsduur van het eenvormig visum kan worden geannuleerd. Intrekking geschiedt, aldus dit besluit, door toepassing van art. 23 SUO, wanneer bij controle blijkt dat de houder van een regelmatig afgegeven visum niet of niet meer voldoet aan de in art. 5 lid 1 onder c, d en e SUO genoemde voorwaarden. Naar het oordeel van het hof gaat het gemeenschapsrecht er derhalve van uit dat de houder van een Schengenvisum rechtmatig verblijf heeft en behoudt totdat de geldigheidsduur van dat visum is verstreken of totdat het visum is ingetrokken.

Dit betekent dat het hof de stelling van de advocaat-generaal, dat het verrichten van arbeid in strijd met de Vreemdelingenwet 1994 ook voor visumplichtige personen van rechtswege tot gevolg heeft dat het verblijf niet langer is toegestaan, voor de periode na 1 mei 1999 niet onderschrijft, omdat het gemeenschapsrecht de bovengenoemde systematiek met het bovengenoemde rechtsgevolg hanteert.

het onder "huis"-regels en gedurende menstruatie en langdurig doen of laten werken van deze vrouw(en) en

het onder toezicht (doen) houden van deze vrouwen en

het niet door deze vrouwen vrijelijk kunnen beschikken over de eigen verdiensten en

het hanteren van een boetesysteem en/of het dreigen met maatregel(en) en/of geldstraffen;

[slachtoffers] en/of E. [slachtoffers] en/of O. [slachtoffers] en/of [slachtoffers] door geweld en/of bedreiging met geweld en/of andere feitelijkheid en/of door misbruik van uit feitelijke verhoudingen voortvloeiend overwicht heeft bewogen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen met een derde tegen betaling,

welk geweld heeft bestaan in:

”Brengen tot prostitutie” kan alleen bewezen worden verklaard indien vast staat dat de vrouw door de verdachte in de prostitutie is “beland”. Daarvan is in deze zaak geen sprake omdat alle in de tenlastelegging genoemde vrouwen vrijwillig voor het prostitutievak hebben gekozen.

Voor zover onder “brengen tot prostitutie” ook valt het criterium dat een vrouw tegen haar wil in de prostitutie wordt gehouden dan zijn de daarvoor onderbouwende ten laste gelegde feitelijkheden, afzonderlijk en in onderlinge samenhang beschouwd, onvoldoende om het dwingende karakter daaruit af te leiden. Ook de omstandigheid dat de arbeidsvoorwaarden slechter zouden zijn dan van een mondige prostituee betekent nog niet dat per definitie voldaan wordt aan het criterium van dwang. Immers het misbruik dient van een dergelijk kaliber te zijn dat dat geschikt is om iemand tegen haar wil in de prostitutie te houden.

Er zijn onvoldoende bewijsmiddelen waaruit volgt dat verdachte persoonlijk initiatieven heeft ontplooid om de in de tenlastelegging genoemde vrouwen in de prostitutie te brengen of hen daarin tegen hun wil te houden. Er is daarnaast geen bewijs dat er sprake is van mededaderschap. Immers er zijn geen bewijsmiddelen waaruit volgt dat verdachte enige uitvoeringshandeling heeft gepleegd of een gezamenlijk plan heeft gehad en ook zijn er geen bewijsmiddelen waaruit volgt dat verdachte kennis droeg dat de behandeling van de vrouwen gepaard ging met dwangaspecten van anderen.

Met betrekking tot het verweer onder a:

Het hof geeft de raadsman toe dat uit de zich in het dossier bevindende verklaringen van de in de tenlastelegging genoemde vrouwen [slachtoffers]) niet volgt dat zij als argeloze en niets met prostitutie van doen hebbende vrouw door verdachte of anderen dwangmatig de prostitutie zijn “ingetrokken”. Met de kanttekening dat [slachtoffers] in haar op 19 januari 2001 (pag. 000684 ev. politie proces-verbaal) verklaart dat ze door ene [mededader(s)] is geslagen om haar weer in de prostitutie te krijgen, volgt dat evenmin uit andere bewijsmiddelen. Voor het begrip “brengen tot prostitutie” in de zin van de tenlastelegging is dat echter geen vereiste. Daarvan is op grond van de wetsgeschiedenis en de jurisprudentie immers ook sprake bij gedragingen die ertoe strekken iemand te belemmeren in vrijheid met prostitutie op te houden, ongeacht de omstandigheid of deze daarbij vrijwillig betrokken is geraakt dan wel reeds eerder daarbij betrokken was. Dat er aan de zijde van verdachte en zijn mededaders sprake is van dergelijke gedragingen volgt naar het oordeel van het hof uit de bewijsmiddelen

Met betrekking tot het verweer onder b:

Het hof is van oordeel dat elke afzonderlijke, achter de betreffende gedachtestreepjes in de tenlastelegging aangegeven feitelijkheden, wellicht onvoldoende zijn om daaruit het ten laste gelegde dwingende karakter af te leiden, maar dat juist de samenhang van die feitelijkheden die een oproepen in onderling verband en samenhang bezien de sfeer van onvrijheid oproepen waaruit het misbruik blijkt.

Met betrekking tot het verweer onder c:

Het hof geeft de raadsman toe dat het dossier geen althans onvoldoende bewijsmiddelen bevat op grond waarvan bewezen kan worden verklaard dat verdachte het ten laste gelegde alleen (als pleger) heeft begaan, maar voor zover het verweer ziet op het medeplegen vindt het zijn weerlegging in de bewijsmiddelen.

Naar het oordeel van het hof volgt uit die bewijsmiddelen,met name uit: