Rb. Arnhem, 28-02-2012, nr. 05/700845-11, nr. 05/701805-11

thans gedetineerd in PI Achterhoek, locatie Ooyerhoek, Ooyerhoekseweg 21 Zutphen.

raadsman : mr. R.B.J.G. Baggen, advocaat te Arnhem.

Aan verdachte is onder parketnummer 05/700845-11 na een door de rechtbank toegewezen vordering nadere omschrijving tenlastelegging en na een door de rechtbank toegewezen vordering wijziging tenlastelegging tenlastegelegd dat:

hij op of omstreeks 13 november 2010, in elk geval in of omstreeks de periode van de maand november 2010 tot en met de januari 2011 te Gaanderen, gemeente Doetinchem in elk geval in de gemeente Doetinchem en/of te Bern (, gemeente Zaltbommel) en/of elders in Nederland, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk en met voorbedachten rade A.T.H. [slachtoffer] van het leven heeft beroofd, hierin bestaande dat verdachte en/of verdachtes mededader(s) opzettelijk na kalm beraad en rustig overleg, althans na een (kort) tevoren genomen besluit, verdachte en/of verdachtes mededader(s) die [slachtoffer] meermalen, althans eenmaal met een ijzeren stang/buis/staaf, althans een soortgelijk (hard) voorwerp, tegen het hoofd en/of het lichaam en/of een of meer (andere) lichaamsdelen heeft/hebben geslagen en/of meermalen, althans eenmaal tegen het hoofd en/of lichaam en/of een of meer (andere) lichaamsdelen heeft/hebben geschopt en/of getrapt en/of meermalen, althans eenmaal (met kracht) tegen het hoofd en/of het lichaam en/of een of meer lichaamsdelen heeft/hebben geslagen en/of gestompt en/of ter verwurging en/of verstikking, een voet op de keel en/of op/in de nek van die [slachtoffer] heeft/hebben gezet en/of (vervolgens) met kracht met die voet de keel en/of de nek van die [slachtoffer] naar beneden heeft/hebben gedrukt en/of (op die wijze) de keel heeft/hebben dicht gedrukt en/of heeft/hebben dichtgedrukt gehouden en/of anderzins geweld heeft/hebben toegepast op het hoofd en/of het lichaam en/of het hoofd en/of het lichaam heeft/hebben verbonden met/gewikkeld in een slaapzak en/of een zeil en/of een stuk stof, met een touw en/of een snoer om de hals en/of nek vastgemaakt en/of van die [slachtoffer] en/of (vervolgens) die [slachtoffer] in het water/een rivier heeft/hebben gegooid, tengevolge waarvan voornoemde persoon is overleden;

althans, indien het vorenstaande onder 1 niet tot een veroordeling leidt:

hij op of omstreeks 13 november 2010, in elk geval in of omstreeks de periode van de maand november 2010 tot en met de maand januari 2011 te Gaanderen, gemeente Doetinchem, in elk geval in de gemeente Doetinchem en/of te Bern (, gemeente Zaltbommel) en/of elders in Nederland, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk A.T.H. [slachtoffer] van het leven heeft beroofd, hierin bestaande dat verdachte en/of verdachtes mededader(s) opzettelijk die [slachtoffer] meermalen, althans eenmaal met een ijzeren stang/buis/staaf, althans een soortgelijk (hard) voorwerp, tegen het hoofd en/of het lichaam en/of een of meer (andere) lichaamsdelen heeft/hebben geslagen en/of meermalen, althans eenmaal tegen het hoofd en/of lichaam en/of een of meer (andere) lichaamsdelen heeft/hebben geschopt en/of getrapt en/of meermalen, althans eenmaal (met kracht) tegen het hoofd en/of het lichaam en/of een of meer (andere) lichaamsdelen heeft/hebben geslagen en/of gestompt en/of ter verwurging en/of verstikking, een voet op de keel en/of op/in de nek van die [slachtoffer] heeft/hebben gezet en/of (vervolgens) met kracht met die voet de keel en/of de nek van die [slachtoffer] naar beneden heeft/hebben gedrukt en/of (op die wijze) de keel heeft/hebben dicht gedrukt en/of heeft/hebben dichtgedrukt gehouden en/of anderzins geweld heeft/hebben toegepast op het hoofd en/of het lichaam en/of het hoofd en/of het lichaam heeft/hebben verbonden met/gewikkeld in een slaapzak en/of een zeil en/of een stuk stof, met een touw en/of een snoer om de hals en/of nek vastgemaakt en/of van die [slachtoffer] en/of (vervolgens) die [slachtoffer] in het water/een rivier heeft/hebben gegooid, tengevolge waarvan voornoemde persoon is overleden;

Aan verdachte is onder parketnummer 05/701805-11 tenlastegelegd dat:

hij in of omstreeks de periode van de maand november 2010 tot en met de maand januari 2011 te Gaanderen, gemeente Doetinchem, in elk geval in de gemeente Doetinchem en/of te Bern, gemeente Zaltbommel, in elk geval in de gemeente Zaltbommel en/of in de gemeente Druten en/of elders in Nederland, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk om de moord, althans de doodslag op A.T.H. [slachtoffer] of de oorzaak van het overlijden van die A.T.H. [slachtoffer], te verhelen het lijk van die A.T.H. [slachtoffer] heeft vernietigd, verborgen, weggevoerd of weggemaakt ((te weten het lijk van die A.T.H. [slachtoffer] in een auto heeft/hebben geladen en/of vervoerd en/of (vervolgens) dat lijk van die A.T.H. [slachtoffer] in de rivier de Waal, althans in een water/rivier heeft/hebben gegooid/gedumpt));

De zaak is laatstelijk op 25 januari 2012 en 14 februari 2012 ter terechtzitting onderzocht. Daarbij is verdachte verschenen. Verdachte is bijgestaan door mr. R.B.J.G. Baggen, advocaat te Arnhem.

Als benadeelde partij heeft zich ten aanzien van parketnummer 05/700845-11 schriftelijk in het geding gevoegd [benadeelde partij].

De officier van justitie heeft geëist dat verdachte ter zake van het onder parketnummer 05/700845-11 primair het en onder parketnummer 05/701805-11 tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 15 jaren.

De officier van justitie heeft verzocht de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij] tot betaling van het bedrag van € 4.203,75 toe te wijzen, waarbij tevens de schadevergoedingsmaatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht wordt opgelegd tot dit bedrag.

Verdachte en zijn raadsman hebben het woord ter verdediging gevoerd.

2a. De ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie

Het standpunt van de verdediging

Door de verdediging is betoogd dat het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk is in zijn vervolging. Daartoe is aangevoerd dat de rechercheurs zich schuldig hebben gemaakt aan tunnelvisie. De verhorende verbalisanten van medeverdachte E.T.M. [medeverdachte] (hierna: [medeverdachte]) hebben hem niet, althans in onvoldoende mate met zijn leugens en opmerkelijkheden geconfronteerd, in tegenstelling tot de verhorende verbalisanten van verdachte (hierna: [verdachte]). Dit levert een schending van de beginselen van een behoorlijke procesorde op, waardoor doelbewust of met grove veronachtzaming van de belangen van de verdachte aan diens recht op een eerlijke behandeling tekort is gedaan.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

Volgens de officier van justitie is er geen sprake van dat het onderzoek zich enkel heeft geconcentreerd op falsificeren van de verklaringen [verdachte] en het bevestigen van de verklaringen van [medeverdachte]. Zelfs in het geval daar wel sprake van zou zijn geweest, dan nog is dat niet voldoende voor een niet-ontvankelijkverklaring van het Openbaar Ministerie.

Beoordeling van de standpunten en conclusie

De rechtbank verwerpt het verweer van de raadsman. Naar het oordeel van de rechtbank is niet aannemelijk geworden dat bij de uitvoering van het strafrechtelijk onderzoek door de politie en het Openbaar Ministerie sprake is geweest van een algehele vooringenomenheid dan wel tunnelvisie waardoor het onderzoek zodanig is gestuurd dat daarbij doelbewust of met grove veronachtzaming van de belangen van de verdachte wordt tekortgedaan aan diens recht op een eerlijke behandeling van zijn zaak. Zowel de verklaringen van [medeverdachte], als die van [verdachte] zijn voor zover mogelijk daadwerkelijk gecontroleerd en gefalsifieerd. Dat beide verdachten elkaars uitsluitende lezingen overeind hebben gehouden maakt dat niet anders.

3a. De beslissing inzake het bewijs

Ten aanzien van parketnummer 05/700845-11:

De feiten

Op grond van de bewijsmiddelen wordt het volgende, dat verder ook niet ter discussie staat, vastgesteld.

In de avond van 13 november 2010 heeft A.T.H. [slachtoffer] (hierna: [slachtoffer]) een bezoek gebracht aan het bedrijf MPV-parts van verdachte, dat gevestigd was in Gaanderen. Verdachte was daar ook aanwezig evenals, op enig moment, medeverdachte [medeverdachte]. [slachtoffer] heeft die avond letsel aan zijn hoofd opgelopen.

Op 4 januari 2011 wordt bij Bern, in de gemeente Zaltbommel, tegen de oever van de rivier de Maas een stoffelijk overschot aangetroffen. Aan de hand van de vingerafdrukken wordt vastgesteld dat het gaat om [slachtoffer].

Bij de sectie op het lichaam van [slachtoffer] zijn onder meer de volgende letsels aangetroffen:

A8: twee ruwrandige huidscheuren aan het behaarde hoofd rechts achterwaarts; een ruwrandige huidverscheuring van het linkeroor; een zwelling van het hoofd (links meer dan rechts), met rode verkleuring van de schedelhuid.

B5: een vage rode verkleuring van de schedelhuid aan de binnenzijde evenals van het buitenste vlies van het schedeldak. Een gedeeltelijke verbrijzeling van de schedel links zijwaarts alsmede meerdere lineaire breuken in het schedeldak tot in beide voorste groeven van de schedelbasis. Een verscheuring van het harde hersenvlies onder de breuk aan de linkerzijde in het schedeldak . (…) Een diffuus vage rode verkleuring aan het oppervlak van de hersenen.

Bovengenoemde letsels waren opgeleverd door inwerking van heftig uitwendig mechanisch botsend geweld op het hoofd zoals door stoten (bijvoorbeeld vallen, slaan) kan ontstaan. Indien deze letsels bij leven of rondom het overlijden waren ontstaan, kunnen deze als verwikkelingen hersenschade hebben veroorzaakt en daarmee het overlijden verklaren door hersenfunctiestoornissen. Het is veel waarschijnlijker dat de letsels (sub A8 en B5) bij leven zijn ontstaan dan dat ze postmortaal zijn ontstaan.

Verder kan verstikking mede aan het overlijden hebben bijgedragen.

Voorts is in het bloed van [slachtoffer] een verhoogde concentratie thyreoglobuline gemeten. Dit is een aanwijzing voor schade aan de schildklier zoals bij verwurging kan voorkomen

Verdachte, die ervaring met reanimatie heeft, heeft op 13 november 2010 toen [slachtoffer] in het pand van MPV-parts in Gaanderen op de grond lag, voorafgaand aan het moment dat diens lichaam in de auto werd geladen, gecontroleerd of [slachtoffer] nog leefde. Hij heeft daartoe onder meer in de nek en aan de pols van [slachtoffer] gevoeld of er nog een hartslag was en gecontroleerd of de borstkas van [slachtoffer] nog op en neer ging. Volgens verdachte leefde [slachtoffer] op dat moment niet meer.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft gesteld dat wettig en overtuigend bewezen kan worden geacht dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan moord. Volgens de officier van justitie is de verklaring van [medeverdachte] bruikbaar voor het bewijs en ook betrouwbaar, omdat de verklaring authentiek is, omdat de verklaring is verankerd in andere bewijsmiddelen en omdat [medeverdachte] direct tegen anderen heeft verteld wat er was gebeurd en daarbij zeer emotioneel was. Daarbij heeft de officier van justitie de onderlinge verhoudingen en de rolverdeling tussen [medeverdachte] en [verdachte] en de persoonlijkheden van [medeverdachte] en van [verdachte] meegewogen.

Het standpunt van de verdediging

Verdachte heeft betrokkenheid bij de dood van [slachtoffer] ontkend. Hij heeft verklaard dat [slachtoffer], [medeverdachte] en hijzelf boven in de kantine zaten toen hij op enig moment naar het toilet moest. Verdachte ging toen naar beneden; de sfeer was op dat moment nog goed. Toen hij op het toilet zat hoorde hij een geluid. Hij hoorde een doffe knal, gestommel of een “roetsj”-geluid. Hij trok uit dat geluid de conclusie dat iets of iemand van de trap af viel. Na ongeveer vijf minuten verliet hij het toilet. Vervolgens hoorde hij nog een paar kletsen. Toen hij in de werkplaats kwam zag hij [slachtoffer] levenloos op de grond liggen en stond [medeverdachte] naast het lichaam van [slachtoffer].

Door de raadsman is integrale vrijspraak van de moord dan wel doodslag bepleit. Daartoe heeft de raadsman primair aangevoerd dat de verklaringen van [medeverdachte] dienen te worden uitgesloten van het bewijs. Die verklaringen zouden bij een eventuele bewijsvoering van doorslaggevend belang kunnen zijn, terwijl de verdediging niet in de gelegenheid is geweest om de betrouwbaarheid daarvan te toetsen nu [medeverdachte] zich in zijn hoedanigheid van getuige bij de rechter-commissaris op zijn verschoningsrecht heeft beroepen.

Subsidiair heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat de verklaringen van [medeverdachte] niet aan het bewijs kunnen bijdragen nu deze onbetrouwbaar zijn. Op essentiële punten zijn de verklaringen inconsistent, tegenstrijdig en leugenachtig.

Beoordeling van de standpunten en conclusie

Verklaringen [medeverdachte] en [verdachte]

De rechtbank overweegt dat zowel [medeverdachte] als [verdachte] in hun verklaringen op meerdere punten inconsistent hebben verklaard. Beiden hebben hun verklaringen op meerdere punten later bijgesteld en hebben hun eigen aandeel in het geheel in eerste instantie zo beperkt mogelijk gehouden. De rechtbank zal eerst hieronder nader ingaan op deze verklaringen, in het bijzonder aan de hand van denkbare scenario’s.

Verklaring [verdachte]

In het licht van de verklaring van [verdachte] bespreekt de rechtbank hieronder de volgende drie scenario’s:

Verklaring [medeverdachte]

Dienen de verklaringen van [medeverdachte] van het bewijs te worden uitgesloten?

De rechtbank verwerpt het verweer van de raadsman dat de verklaringen van [medeverdachte] van het bewijs dienen te worden uitgesloten en overweegt daartoe het navolgende.

Volgens vaste jurisprudentie is het gebruik voor het bewijs van een niet ter terechtzitting afgelegde belastende verklaring niet zonder meer ongeoorloofd en in het bijzonder niet zonder meer onverenigbaar met art. 6, lid 1 en art. 6, lid 3 onder d van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Van onverenigbaarheid is in ieder geval geen sprake indien de verdediging in enig stadium van het geding de gelegenheid heeft gehad om een dergelijke verklaring op haar betrouwbaarheid te toetsen en aan te vechten door de persoon die de verklaring heeft afgelegd als getuige te (doen) ondervragen. De enkele omstandigheid dat een getuige die voor een rechter is opgeroepen en aldaar is verschenen, weigert een verklaring af te leggen, brengt niet mee dat inbreuk wordt gemaakt op het door art. 6, lid 3 onder d van het EVRM gewaarborgde recht.

In aanmerking genomen dat [medeverdachte] bij de rechter-commissaris als getuige is opgeroepen en gehoord en dat de verdediging gelegenheid heeft gehad om over [medeverdachte], zijn afgelegde verklaringen en over hetgeen hij bij de rechter-commissaris heeft verklaard naar voren te brengen wat zij noodzakelijk oordeelde, kunnen de door [medeverdachte] ten overstaan van de politie afgelegde verklaringen, niettegenstaande zijn beroep op het verschoningsrecht bij de rechter-commissaris, tot het bewijs worden gebezigd.

Zijn de verklaringen van [medeverdachte] betrouwbaar?

Op grond van het navolgende is de rechtbank van oordeel dat de verklaringen van [medeverdachte] omtrent hetgeen zich heeft voorgevallen in belangrijke mate, en op essentiële, de kern van het ten laste gelegde rakende, elementen, steun vinden in overige bewijsmiddelen. De rechtbank heeft ook overigens geen reden om aan de verklaringen van [medeverdachte] te twijfelen. De rechtbank zal deze verklaringen daarom tot het bewijs bezigen.

Inhoud verklaringen van [medeverdachte]

Toen [medeverdachte] bij MPV Parts aankwam, kwam [verdachte] vanuit de werkplaats naar de balie met de ijzeren staaf in zijn hand. [verdachte] zat onder het bloed. Hij zei: “Hij wou mij kapot maken”. [verdachte] ging terug naar de werkplaats.

[medeverdachte] heeft vanuit de balie door de deur naar binnen in de werkplaats gekeken. Hij zag [slachtoffer] op de grond liggen en [verdachte] naast het lichaam van [slachtoffer] staan.

[medeverdachte] heeft nog wel gesteun gehoord uit de werkplaats. Misschien leefde [slachtoffer] toen nog. [verdachte] heeft een voet op zijn keel gezet en hem net zo lang vastgehouden dat hij niet meer ademde. [verdachte] heeft tegen [medeverdachte] iets gezegd in de trant van: “Het is een taaie” en heeft met zijn schoen op de keel van [verdachte] gestaan omdat hij niet dood wilde.

Er zat een stuk plastic of een plastic zak over het hoofd van [slachtoffer]. [verdachte] had ook een touw of een koord of een elektriciteitsdraad of zoiets om de nek van [slachtoffer] gedaan.

[verdachte] heeft [medeverdachte] diezelfde avond in de auto verteld dat hij [slachtoffer] boven aan de trap in de nek heeft geslagen met die pijp. [slachtoffer] is toen naar beneden gevallen.

Bevindingen patholoog

De verklaring van [medeverdachte] vindt steun in de, hiervoor al weergegeven, bevindingen van de patholoog. Zij heeft geconcludeerd dat de letsels A8 en B5 heel goed door de metalen stang, waarover [medeverdachte] heeft verklaard, kunnen zijn veroorzaakt.

Het wapen: de “tik in de nek”-staaf

[medeverdachte] heeft verklaard dat de pijp waarmee is geslagen er al enkele maanden hing. De pijp was na 13 november 2010 verdwenen.

Getuige [getuige1] (hierna: [getuige1]) heeft verklaard dat hij de pijp die [medeverdachte] beschrijft wel kent. Hij heeft zo’n pijp bij MPV Parts zien liggen. De pijp hing op de balustrade bij de trap van de werkplaats naar de kantine. De pijp werd “de tik in de nek”-buis genoemd door [verdachte]. [getuige1] heeft de pijp na 13 november 2010 niet meer gezien.

Getuige [getuige2] (hierna: [getuige2]) heeft verklaard dat de “tik in de nek”-staaf de laatste tijd boven aan de trap lag. [verdachte] had het vaak over een tik in de nek geven. De naam “tik in de nek”-staaf kwam van [verdachte]; die had dat verzonnen. In het weekend dat [slachtoffer] was verdwenen was de buis weg.

Getuige [getuige3] heeft verklaard dat hij de “tik in de nek”-pijp kent en zelf ook heeft gezien. De pijp hing de laatste tijd boven bij de trap. Hij heeft vaak gehoord dat [slachtoffer] een tik in de nek zou krijgen. Hij is nog naar de pijp gaan zoeken, maar kon hem niet meer vinden. Iedereen noemde de pijp de “tik in de nek”-pijp. [verdachte] zei wel eens dat [slachtoffer] wel eens een tik in de nek zou krijgen en dat hij de kerst niet meer zou halen.

Getuigen tegen wie [medeverdachte] het verhaal heeft verteld

[medeverdachte] heeft verklaard dat hij de avond van het gebeuren in grote lijnen aan [getuige4] heeft verteld wat er was gebeurd.

Getuige [getuige4] heeft verklaard dat [medeverdachte] hem op de avond van de verdwijning heeft verteld wat er was gebeurd. [medeverdachte] vertelde dat [verdachte] daar stond en dat [slachtoffer] daar toegetakeld ([getuige4] bedoelt daarmee: met bloed op zijn gezicht) lag. [medeverdachte] vertelde dat [verdachte] [slachtoffer] met een “Looie Piep” (ijzeren staaf) tegen het hoofd had geslagen. Volgens [medeverdachte] bloedde [slachtoffer] en had [verdachte] bloed op zijn kleding.

Op zondag 14 november 2010 is [medeverdachte] naar [getuige2] gegaan en heeft hij daar tegen [getuige2] en [getuige1] verteld wat er was gebeurd. [getuige2] en [getuige1] waren op dat moment in de werkplaats van [getuige2] aan het werk.

[getuige2] en [getuige1] bevestigen dat [medeverdachte] op 14 november 2010 naar de woning van [getuige2] is gekomen en daar tegen hen heeft verteld wat er was gebeurd.

[getuige1] verklaart dat [medeverdachte] op een zaterdag bij [getuige2] aan de deur stond. [medeverdachte] was van streek, hij was helemaal gek. Hij vertelde toen dat [slachtoffer] dood was. Hij had gezien dat [verdachte] in de werkplaats van MPV-parts [slachtoffer] met een ijzeren pijp in de nek had geslagen.

[getuige2] verklaart hierover dat [medeverdachte] de volgende dag bij hem thuis kwam toen [getuige2] samen met [getuige1] aan het werk was. [getuige2] zag dat [medeverdachte] helemaal trilde. Hij zei dat [slachtoffer] dood was. [medeverdachte] vertelde dat hij [verdachte] bij MPV Parts aantrof en dat [verdachte] zei dat hij niet aan die kant moest lopen en dat het geen mooi gezicht was. [medeverdachte] liep de werkplaats in en zag daar [slachtoffer] onder het bloed op de grond liggen. [slachtoffer] lag onder aan de trap die naar de kantine gaat. Volgens [medeverdachte] was zijn hoofd helemaal stuk maar ademde hij nog wel. [medeverdachte] vertelde dat [verdachte] met een voet op de nek van [slachtoffer] ging staan en hem toen met een ijzeren pijp in zijn nek sloeg.

[getuige2] heeft verder verklaard dat [medeverdachte] in de garage kwam en dat [getuige3] voor de grap vroeg waar de pijp was gebleven en waar [slachtoffer] was. [medeverdachte] zei dat hij er niets aan kon doen, dat hij er niets mee te maken had en dat [slachtoffer] al dood was toen hij kwam. [getuige2] stond er vlak naast toen dit gebeurde. [medeverdachte] begon helemaal te “shaken” (trillen) en ging toen weg.

Dit wordt bevestigd door getuige [getuige3] die heeft verklaard dat hij op enig moment na de verdwijning in het bijzijn van [getuige2] aan [medeverdachte] heeft gevraagd waar hij [slachtoffer] heeft gelaten en wat hij met [slachtoffer] heeft gedaan. [medeverdachte] begon te trillen en zei dat hij het niet heeft gedaan. [medeverdachte] vertelde toen dat het op een avond was gebeurd en dat [verdachte] tegen hem had gezegd dat hij even moest blijven staan, omdat het geen prettig gezicht was. [medeverdachte] kwam toen binnen en [slachtoffer] leegde nog. [medeverdachte] hoorde hem zwaar ademhalen. [verdachte] heeft [slachtoffer] een tik in de nek gegeven.

[getuige3] heeft verder verklaard dat hij er zelf hartkloppingen van kreeg.

[medeverdachte] was heel zenuwachtig. [getuige3] verklaart daarover: “die man was helemaal gedraaid op dat moment”.

[medeverdachte] heeft diezelfde dag ook zijn vrouw over het voorval verteld.

Getuige J.C.D. [getuige5] – de vrouw van [medeverdachte] – heeft verklaard dat zij [medeverdachte] de volgende ochtend vroeg tegen het lijf liep. Ze zag aan zijn gezicht dat er iets was en vroeg hem wat er aan de hand was. [medeverdachte] zei toen dat [verdachte] [slachtoffer] had vermoord. [medeverdachte] heeft haar verteld dat [verdachte] [slachtoffer] met een stalen buis van de trap had geslagen en daarna heeft verwurgd. [slachtoffer] had letsel aan de achterkant aan de bovenkant van zijn lijf en [verdachte] had bloed over zich heen.

Gemoedstoestand van [medeverdachte] toen hij het verhaal vertelde aan de getuigen

Over de gemoedstoestand van [medeverdachte] op het moment dat hij over het gebeuren verklaarde wordt door de getuigen nog het volgende gezegd.

[getuige4] heeft verklaard dat [medeverdachte] helemaal overstuur was. [getuige4] heeft [medeverdachte] nog nooit zo gezien; hij kende hem amper terug. [medeverdachte] zat onderuitgezakt in de stoel en was helemaal de weg kwijt. Hij had een soort dode blik in zijn ogen en was aan het trillen. Hij was in een soort van shock.

[getuige5] heeft verklaard dat [medeverdachte] emotioneel en aangeslagen was. [medeverdachte] had tegen haar gezegd dat hij al een paar uur thuis was, maar dat hij nog niet naar bed was gegaan; hij kon het niet verwerken en was erg emotioneel.

[getuige2] heeft verklaard dat [medeverdachte] aan het trillen was toen hij bij hem kwam. [medeverdachte] was in shock; [getuige2] heeft nog nooit in zijn leven iemand zo gezien.

[getuige1] heeft verklaard dat (medeverdachte) helemaal wit was en aan het trillen was.

[getuige3] heeft verklaard dat [medeverdachte] begon te trillen en heel zenuwachtig was. [getuige3] verklaart daarover: “die man was helemaal gedraaid op dat moment”.

Op grond van het bovenstaande is de rechtbank van oordeel dat [medeverdachte] heel snel na het incident in zeer emotionele toestand aan verschillende getuigen heeft verteld wat er was gebeurd. De rechtbank overweegt dat hetgeen [medeverdachte] tegen deze getuigen heeft verteld in grote lijnen overeenkomt met hetgeen hij ten overstaan van de politie heeft verklaard. Daar waar deze verklaringen niet exact overeenkomen kan dit verschillende (verklaarbare) oorzaken hebben, waaronder het grote tijdsbestek tussen het incident en de door de getuigen en door [medeverdachte] ten overstaan van de politie afgelegde verklaringen, de verschillende interpretaties door getuigen en voorts de emotionele toestand waarin [medeverdachte] zich bevond toen hij zijn verhaal vertelde zoals uit voornoemde verklaringen blijkt en die volgens de verklaring van deskundige Van Woudenberg ter terechtzitting van 14 februari 2012 vanuit zijn persoonlijkheidsstructuur goed verklaarbaar is.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte [slachtoffer] met een ijzeren stang tegen het hoofd heeft geslagen en een voet op de keel van die [slachtoffer] heeft gezet en zo de keel heeft dicht gedrukt en dichtgedrukt gehouden. Vervolgens heeft verdachte plastic over het lichaam van [slachtoffer] gewikkeld en dat met een touw of koord of iets dergelijks om de nek van [slachtoffer] vastgemaakt.

Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit de bovenstaande feiten en omstandigheden dat er meerdere momenten zijn geweest waarop verdachte, (in elk geval tezamen) tot de dood leidend, geweld op [slachtoffer] heeft uigeoefend.

Op grond van de volgorde en aard van de vastgestelde handelingen is de rechtbank van oordeel dat verdachte gelegenheid heeft gehad om na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voornemen en zich hiervan rekenschap te geven. Er is dus sprake van voorbedachte raad en derhalve van moord.

Ten aanzien van parketnummer 05/701805-11:

Er is sprake van een bekennende verdachte als bedoeld in artikel 359 derde lid, laatste zin van het Wetboek van Strafvordering en daarom wordt volstaan met een opgave van de bewijsmiddelen.

Bewijsmiddelen

Het bewezenverklaarde levert op:

Ten aanzien van parketnummer 05/700845-11 primair:

Moord.

Ten aanzien van parketnummer 05/701805-11:

Medeplegen van het verbergen en wegvoeren van een lijk met het oogmerk om het feit en de oorzaak van het overlijden te verhelen.

De feiten zijn strafbaar.

Niet is gebleken van feiten of omstandigheden die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten.

Bij de beslissing over de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met:

De beslissing is gegrond op de artikelen 10, 24c, 27, 36f, 47, 57, 151 en 289 van het Wetboek van Straf¬recht.

De rechtbank, rechtdoende:

Verklaart bewezen dat verdachte het tenlastegelegde, zoals vermeld onder punt 3, heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verstaat dat het aldus bewezenverklaarde oplevert de strafbare feiten zoals vermeld onder punt 4.

Verklaart verdachte hiervoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte wegens het bewezenverklaarde tot

een gevangenisstraf voor de duur van 15 (vijftien) jaren.

Beveelt overeenkomstig het bepaalde in artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht dat de tijd, door de veroordeelde voor de tenuitvoer¬legging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, geheel in mindering zal worden gebracht.

Beveelt de teruggave van de inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, voor zover er nog beslag rust op goederen waar nog geen beslissing over is genomen.

Ten aanzien van parketnummer 05/700845-11 primair:

De beslissing op de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij], wonende te Didam.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.