HR, 26-02-2016, nr. 14/05747

In het beroepschrift voor het Gerechtshof heeft belanghebbende de grief geuit dat de Rechtbank artikel 8:28a, lid 2 AWB geschonden heeft door belanghebbende bij het onderzoek ter zitting er niet vooraf op te wijzen dat hij niet tot antwoorden verplicht is daar waar het de boete betreft.

In de pleitnota voor de zitting van 6 november 2013 voor het Gerechtshof heeft belanghebbende deze grief herhaald.

In de pleitnota voor de zitting van 27 augustus 2014 voor het Gerechtshof heeft belanghebbende gesteld dat de grief van het ontbreken van de cautie bij opening van de zitting ook het Gerechtshof toekwam.

Het Gerechtshof heeft in de bestreden uitspraak geen oordeel gegeven over deze grief.

Uit de uitspraak van het Gerechtshof blijkt dat een verzoek aan de Inspecteur om toezending van het draaiboek, nieuwsbrieven, informatieset en afschrift print microfiche alsnog over te leggen bedoeld is als heropening van het onderzoek, rechtsoverweging 2.4 op pagina 3 van de bestreden uitspraak. Echter, uit de brief van 3 maart 2014 met als onderwerp ‘Heropening onderzoek’ van het Gerechtshof naar de Inspecteur is niet op te maken op welke gronden en op welke beslissing het Gerechtshof tot heropening is overgegaan. Daarenboven is heropening van het onderzoek om de schending van de procesgang door de Inspecteur te laten herstellen onwettig.

In strijd met artikel 8:42 AWB heeft de Inspecteur niet volledig voldaan aan zijn verplichting de op de zaak betrekking hebbende stukken aan de Rechtbank te zenden. Pas na het verzoek van het Gerechtshof in de brief van 3 maart 2014 aan de Inspecteur na sluiting van het eerste onderzoek ter zitting heeft de Inspecteur aan zijn wettelijke verplichting op de voet van artikel 8:42 AWB voldaan.

Door deze schending van de procesgang treedt een verlies van een feitelijke instantie op.

Op grond van artikel 8:42 AWB had de Inspecteur al reeds bij de Rechtbank alle op de zaak betrekking hebbende stukken moeten inzenden. De grief van belanghebbende dat de Inspecteur aan deze wettelijke verplichting niet voldaan had was bij de Rechtbank ingebracht. Ook in het hoger beroep bij het Gerechtshof is deze grief telkenmale herhaald en I gepreciseerd. Nu de Inspecteur op uitdrukkelijk verzoek middels de brief van 3 maart 2014 van het Gerechtshof alsnog de op de zaak betrekking hebbende stukken in heeft gebracht betekent dat het Gerechtshof deze grief aanvaardt.

Daarmee is het oordeel van het Gerechtshof dat de Inspecteur niet onbehoorlijk procesgedrag kan worden verweten onbegrijpelijk.

Het Gerechtshof stelt in rechtsoverweging 7.8 op pagina 19–20 van de bestreden uitspraak dat er drie series renseignementen ter behandeling zijn verzonden. Ook zijn er naderhand renseignementen ter behandeling verzonden.

De Inspecteur heeft gesteld noch aannemelijk gemaakt in welke serie ter renseignering belanghebbende was opgenomen. De stelling van het Gerechtshof dat ook voor belanghebbende sprake was van. een latere identificatie plaatst het Gerechtshof buiten de rechtsstrijd. Althans op de gefundeerde betwisting van belanghebbende dat de Inspecteur er niet in is geslaagd aan te voeren wanneer de uiteindelijke identificatie van belanghebbende plaatsgevonden heeft en in welke serie renseignering belanghebbende was opgenomen, heeft het Gerechtshof onbegrijpelijk zijn oordeel gebaseerd.

Het Gerechtshof leidt uit de stukken af dat op 29 december 2003 een eerste vraagstelling aan de gemeente is verstuurd waarna op of rond 9 januari 2004 door de Inspecteur onvolledige informatie van de gemeente is ontvangen. Volgens het Gerechtshof is de gemeente [R] op 3 februari 2004 wederom benaderd. Belanghebbende is op 27 februari 2004 als rekeninghouder geïdentificeerd, aldus het Gerechtshof, rechtsoverweging 7.8 pagina 20 van de bestreden uitspraak.

Op grond van de feiten kan het Gerechtshof bovenstaande niet afleiden. Het stuk van 29 december 2003 en later dat van 3 februari 2004 informeert de Inspecteur naar de volledige voornamen en geboortedata van de (eventuele) kinderen van belanghebbende. Het stuk van 27 februari 2004 van de gemeente [R] informeert de Inspecteur dat belanghebbende geen kinderen heeft. Hoe het Gerechtshof derhalve tot de slotsom komt dat belanghebbende op 27 februari als rekeninghouder is geïdentificeerd is onbegrijpelijk.

Tegenover de beargumenteerde betwisting van belanghebbende dat hij niet op 27 februari 2004 geïdentificeerd kan zijn acht het Gerechtshof slechts geloofwaardig dat belanghebbende in een latere groep zat dan de broer van belanghebbende. Tegenover de gefundeerde betwisting van belanghebbende dient de Inspecteur minstens aannemelijk te maken in welke serie renseignementen belanghebbende behoorde en te bewijzen op welke datum belanghebbende is geïdentificeerd. Het Gerechtshof heeft de stelplicht en bewijslast onjuist verdeeld.

Zoals door het Gerechtshof is vastgesteld heeft de Inspecteur bij brief van 22 juni 2004 voor het eerst contact met belanghebbende opgenomen met het verzoek gegevens en inlichtingen te verstrekken ter zake van zijn in het buitenland aangehouden vermogensbestanddelen.

Dit is zeker tien tot elf maanden later dan het geval is geweest bij andere soortgelijke gevallen binnen het Rekeningenproject. In elk geval is het ruim twintig maanden later dan de broer van belanghebbende.

Uit het dossier blijkt, zoals hiervoor betoogd, nergens, dat belanghebbende op een veel latere datum dan mei 2002 als rekeninghouder bij de KB-Lux bank is geïdentificeerd.

De Inspecteur heeft dus om onverklaarbare redenen en ten onrechte een periode van tien tot elf maanden, dan wel twintig maanden, onbenut gelaten, die gebruikt had kunnen worden voor het verkrijgen van de gegevens die nodig waren voor het bepalen van de belastingschuld en het voorbereiden en vaststellen van de navorderingsaanslagen. 5.8 Bij brief van 16 maart 2005 heeft belanghebbende kopieën van de bankbescheiden (nogmaals) verstrekt.

Op 14 december 2005, ruim acht maanden later, heeft de Inspecteur de litigieuze navorderingsaanslagen Inkomstenbelasting/Premie Volksverzekeringen 1993 en Vermogensbelasting 1994 opgelegd.

Met dagtekening 15 december 2006, respectievelijk 28 december 2006 heeft de Inspecteur de litigieuze aanslagen Inkomstenbelasting/Premie Volksverzekeringen 1994 tot en met 1995 en Vermogensbelasting 1995 opgelegd.

Uit het voorgaande blijkt, dat de Inspecteur in de periode tussen de maart 2005 en december 2005, respectievelijk december 2006 heeft stilgezeten. Brieven, hoorzittingen en klachtenafhandeling waren geen activiteiten die gericht waren op het verkrijgen van gegevens voor het vaststellen van de belastingschuld Inkomstenbelasting/Premie Volksverzekeringen of Vermogensbelasting, noch het voorbereiden of vaststellen van een aanslag. Bij elkaar genomen heeft de Inspecteur in deze periode achttien tot negentien maanden stilgezeten.

Bij elkaar genomen heeft de Inspecteur in de periode van het Rekeningenproject en in de fase tot het verstrekken van gegevens aan de Inspecteur, als door de Inspecteur bij het voorbereiden en opleggen van navorderingsaanslagen opgelegd met de verlengde navorderingstermijn minstens dertig maanden stilgezeten.

Het Gerechtshof heeft ten aanzien van deze aanslagen in rechtsoverweging 7.10 op pagina 20 van de bestreden uitspraak geoordeeld, dat bij het opleggen daarvan de voortvarendheid is betracht die ingevolge uw arrest van 26 februari 2010, nummer 43050bis, LJN. BJ9092, BNB2010/199 in acht genomen moet worden.

Uit het oordeel van het Gerechtshof blijkt niet dat aan de uitspraak mede uw arrest van 27 september 2013, nummer 12/00738, ECLI:NL:HR:2013:717, meer in het bijzonder uw rechtsoverweging 3.1.3, noch uw arrest van 28 maart 2014, nummer 13/03554,1 ECLI:NL:HR:2014:689 ten grondslag heeft gelegen.

Het Gerechtshof had op deze gronden de litigieuze navorderingsaanslagen die met toepassing van de verlengde navorderingstermijn zijn opgelegd wegens gebrek aan voortvarendheid dienen te vernietigen.