Hof Amsterdam, 26-08-2010, nr. 23-003005-09

vele malen SMS-berichten naar de mobiele telefoon van die [slachtoffer] gestuurd, waaronder de teksten "ik wil een afspraak met je maken" en/of "ik wil met je praten" en/of "je mag wel terug sms-en, hoor" en/of (op verjaardag van die [slachtoffer]) "gezellig feestje, ik kom ook met een paar vrienden langs" en/of

vele malen naar de mobiele telefoon en/of de huistelefoon van die [slachtoffer] gebeld.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

vele malen SMS-berichten naar de mobiele telefoon van die [slachtoffer] gestuurd, waaronder de teksten "ik wil een afspraak met je maken" en "ik wil met je praten" en "je mag wel terug sms-en, hoor" en op verjaardag van die [slachtoffer] "gezellig feestje, ik kom ook met een paar vrienden langs" en

vele malen naar de mobiele telefoon van die [slachtoffer] gebeld.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

Bewijsverweer

De raadsman van de verdachte heeft betoogd dat op grond van de stukken in het dossier niet kan worden gekomen tot een bewezenverklaring van het ten laste gelegde, zodat de verdachte daarvan moet worden vrijgesproken. De raadsman heeft daartoe aangevoerd dat de bestanddelen opzettelijk, wederrechtelijk en stelselmatig niet kunnen worden bewezen.

Het hof overweegt hiertoe het volgende.

Er is - kort gezegd - sprake van belaging wanneer iemand opzettelijk een ander herhaaldelijk lastig valt waardoor een inbreuk wordt gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van die persoon. Het kan daarbij gaan om de herhaling van dezelfde activiteit, maar ook om het samenstel van een variëteit aan gedragingen.

Uit de inhoud van het dossier leidt het hof af dat de verdachte zich gedurende een korte periode van ongeveer één maand tussen de tien á twintig keer telefonisch contact heeft opgenomen met het slachtoffer (waarvan een aantal malen meerdere telefoontjes direct na elkaar) en ongeveer negen keer een sms-bericht heeft verzonden. De verdachte is het slachtoffer begonnen te bellen op het moment dat haar proeftijd van drie jaren, waarin ze op geen enkele manier contact mocht opnemen met het slachtoffer - wegens een eerdere belagingszaak met hetzelfde slachtoffer - voorbij was. Tijdens het eerste gesprek werd, kort nadat de verdacht het slachtoffer aan de lijn kreeg, de verbinding verbroken, waarna de verdachte het slachtoffer - naar eigen zeggen om dingen uit te praten - is blijven bellen. Het had de verdachte duidelijk moeten zijn dat het slachtoffer - met wie zij in 2001 een kortdurende relatie van 3 maanden had gehad -, ook nadat de proeftijd voorbij was, op geen enkele manier contact met de verdachte wenste. De verdachte had deze conclusie in ieder geval moeten trekken op het moment dat zij inzag dat het slachtoffer op geen enkele manier op haar telefoontjes en sms-berichten reageerde. Omdat de verdachte is blijven doorgaan met het bellen en sms-en van het slachtoffer, heeft zij een inbreuk gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van het slachtoffer.

Het hof is van oordeel dat de handelingen van de verdachte, gelet op de aard en de frequentie ervan en in de omstandigheden van dit geval moeten worden gekwalificeerd als een opzettelijke, wederrechtelijk en stelselmatige inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van het slachtoffer.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezen verklaarde levert op:

belaging.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straffen en maatregel

De politierechter in de rechtbank Haarlem heeft de verdachte voor het ten laste gelegde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van twee maanden, voorwaardelijk, met een proeftijd van drie jaren, met de bijzondere voorwaarde dat de verdachte op geen enkele wijze in contact zal treden met [slachtoffer].

Tegen voormeld vonnis is namens de verdachte hoger beroep ingesteld.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot dezelfde straffen en maatregel als door de rechter in eerste aanleg is opgelegd.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen en maatregel bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft eind 2001, begin 2002 een kortdurende relatie van drie maanden gehad met [slachtoffer]. Nadat deze relatie tot een einde kwam heeft de verdachte zich nadien schuldig gemaakt aan de stalking van [slachtoffer]. De verdachte is in 2004 hiervoor veroordeeld en heeft een voorwaardelijke gevangenisstraf, met een proeftijd van drie jaren opgelegd gekregen waarin zij op geen enkele manier contact mocht opnemen met [slachtoffer]. Precies de dag nadat de proeftijd voorbij was, heeft de verdachte opnieuw contact met [slachtoffer] opgenomen, die op dat moment inmiddels een ander en geheim telefoonnummer bezat. Hoewel [slachtoffer] niet heeft gereageerd op de telefoontjes en sms-berichten van de verdachte, is de verdachte doorgegaan met het bellen van [slachtoffer]. De verdachte heeft door zo te handelen opnieuw inbreuk gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van [slachtoffer]. De ervaring leert dat slachtoffers van stalking hiervan nog geruime tijd nadelige psychische gevolgen kunnen ondervinden, hetgeen ter terechtzitting in hoger beroep ook in concreto is gebleken.

Het hof rekent het de verdachte aan dat zij tijdens het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep geen blijk heeft gegeven het laakbare van haar handelen in te zien en haar gedrag heeft geprobeerd te bagatelliseren. Ook heeft zij geen blijk gegeven zich rekenschap te geven van de gevolgen van haar handelen voor het slachtoffer.

Blijkens een de verdachte betreffend Uittreksel Justitiële Documentatie van 3 augustus 2010 is de verdachte eerder - en ook ten aanzien van het hetzelfde slachtoffer - ter zake van belaging veroordeeld. Daarnaast staan enkele andere feiten op het strafblad van de verdachte.

Het hof acht, gelet op de ernst van het bewezen verklaarde, de persoon van de verdachte en de eerdere strafrechtelijke vervolging ter zake van belaging tegen hetzelfde slachtoffer, een hogere straf dan door de rechtbank is opgelegd en door de advocaat-generaal is gevorderd passend en geboden. Het hof zal naast een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee maanden, een werkstraf van 70 uren opleggen.

Vordering tot tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke veroordeling

Het hof is ten aanzien van de vordering tot tenuitvoerlegging van het vonnis van de politierechter te 's-Hertogenbosch van 29 januari 2007, parketnummer 01-846752-05, van oordeel dat, nu gebleken is dat de veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt, de gedeeltelijke tenuitvoerlegging van de bij dat vonnis voorwaardelijk opgelegde werkstraf voor de duur van 30 uren, subsidiair 15 dagen vervangende hechtenis dient te worden gelast. Het hof is van oordeel dat de bij dat vonnis voorwaardelijk opgelegde geldboete ter hoogte van EUR 300,00 in beginsel wel voor tenuitvoerlegging in aanmerking komt, maar het hof acht het, gezien de draagkracht van de verdachte en de bij dit arrest op te leggen schadevergoedingsmaatregel, niet opportuun om ook de tenuitvoerlegging van de geldboete te gelasten.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer]

De benadeelde partij als bedoeld in artikel 51a van het Wetboek van Strafvordering heeft zich overeenkomstig artikel 51b van dat Wetboek in het onderhavige strafproces gevoegd met een vordering tot vergoeding van door haar geleden schade als gevolg van het aan de verdachte ten laste gelegde.

De vordering is in eerste aanleg toegewezen.

De benadeelde partij heeft ter terechtzitting in hoger beroep een schriftelijke slachtofferverklaring overgelegd, welke door de voorzitter is voorgelezen. De benadeelde partij heeft verklaard bij de ingediende vordering te blijven.

De verdachte heeft de hoogte van de vordering van de benadeelde partij betwist.

Het hof is van oordeel dat de vordering van de benadeelde partij van zo eenvoudige aard is, dat deze zich leent voor behandeling in deze strafzaak. Vast is komen te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het voormeld bewezen verklaarde strafbare feit rechtstreekse immateriële schade heeft geleden.

De vordering van de benadeelde partij zal dan ook tot na te melden bedrag worden toegewezen.

Het hof acht voorts termen aanwezig om, als extra waarborg voor betaling van de vordering van de benadeelde partij, de verdachte die naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het strafbare feit is toegebracht, de verplichting op te leggen tot betaling van na te melden bedrag aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen en maatregel zijn gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 36f en 285b van het Wetboek van Strafrecht.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.