Hof Amsterdam, 10-10-2002, nr. 23-003975-01

in of omstreeks de periode van 1 januari 2000 tot en met 10 oktober 2000 te Amsterdam en/of elders in Nederland heeft deelgenomen aan een organisatie welke werd gevormd door hem, verdachte en [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] en anderen, welke organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven, te weten het opzettelijk vervoeren en/of aanwezig hebben van hoeveelheden heroïne, welke deelneming bestond uit het:

op 9 oktober 2000 in Nederland opzettelijk aanwezig heeft gehad 2,13 gram MDMA (XTC).

primair: omstreeks 22 september 2000 in Nederland en/of te Sao Paulo (Brazilië) en/of

elders in Brazilië, tezamen en in vereniging met een ander of anderen opzettelijk heeft vervoerd een hoeveelheid cocaïne.

Voorzover in de tenlastelegging schrijf- en/of taalfouten voorkomen zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is verdachte daardoor niet in zijn verdediging geschaad.

Hetgeen onder 1, 2 en 3 primair meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

De strafbaarheid van de feiten

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezenverklaarde levert de volgende misdrijven op:

Ten aanzien van het onder 1 bewezenverklaarde:

deelnemen aan een organisatie, die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven.

Ten aanzien van het onder 2 bewezenverklaarde:

opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2, eerste lid, onder C van de Opiumwet gegeven verbod.

Ten aanzien van het onder 3 primair bewezenverklaarde:

medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, eerste lid, onder B van de Opiumwet gegeven verbod.

De strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

De op te leggen straf

De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld - kort gezegd - tot een gevangenisstraf voor de duur van vier jaren.

De verdachte en de officier van justitie zijn van dit vonnis in hoger beroep gekomen.

De advocaat-generaal heeft in hoger beroep gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de tijd van 4 jaren.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte, zoals daarvan bij de behandeling in hoger beroep en uit de stukken, waaronder een door J. Erren, reclasseringsmedewerker van de Brijder Stichting te Zaandam over de verdachte uitgebracht voorlichtingsrapport van 18 september 2002, is gebleken.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

Verdachte heeft deelgenomen aan een internationaal opererende criminele organisatie die tot doel had het vervoeren en aanwezig hebben van (groothandels) hoeveelheden heroïne in Groot-Brittanië en Nederland. Daartoe heeft verdachte tezamen met zijn mededaders besprekingen gehouden, aanwijzingen verschaft en opdrachten gegeven met betrekking tot het vervoeren van die hoeveelheden heroïne en hand- en spandiensten verricht. Een door leden van die criminele organisatie naar Nederland vervoerde en in Nederland onderschepte partij heroïne betrof een grote hoeveelheid van ongeveer 125 kilo en was kennelijk bestemd voor verdere verspreiding onder handelaren en gebruikers. Het hof is van oordeel dat uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat verdachte, die bij de activiteiten van de organisatie met betrekking tot het vervoeren van de hoeveelheden heroïne naar Groot Brittannië kennelijk ook bemoeienis had met de financiële afwikkeling daarvan, in die organisatie een rol van betekenis heeft gespeeld.

Voorts heeft verdachte, samen met anderen, ruim een kilo cocaïne in Sao Paolo (Brazilië) vervoerd. Ook deze cocaïne was, gelet op de hoeveelheid, kennelijk bestemd voor verdere verspreiding onder handelaren en gebruikers. Ten slotte heeft de verdachte een geringe hoeveelheid MDMA (XTC) voorhanden gehad.

Verdovende middelen als heroïne, cocaïne en MDMA (XTC) zijn voor de gezondheid van gebruikers daarvan schadelijke stoffen, terwijl de handel in en het gebruik van deze verdovende middelen gepaard pleegt te gaan met vermogens- en andere criminaliteit. Met betrekking tot het onder 1 en 3 primair bewezenverklaarde is aannemelijk dat verdachte slechts uit winstbejag heeft gehandeld. De verdachte is blijkens een hem betreffend uittreksel uit het justitieel documentatieregister van 4 september 2002 tweemaal eerder veroordeeld voor feiten, strafbaar gesteld bij de Opiumwet. Op grond van één van die veroordelingen gold bovendien een proeftijd die ten tijde van het plegen van een deel van de bewezenverklaarde feiten reeds was ingegaan en nog niet was geëindigd.

Bij deze stand van zaken kan alleen een vrijheidsbenemende straf recht doen aan de ernst van de feiten. Het hof ziet in hetgeen ten aanzien van de persoon van de verdachte is gebleken geen grond voor matiging van de aan de verdachte op te leggen straf. Al het voorgaande in aanmerking genomen is het hof van oordeel dat een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 4 jaren passend en geboden is.

De maatregel van onttrekking aan het verkeer

De inbeslaggenomen en niet teruggegeven respectievelijk terug te geven aan verdachte toebehorende voorwerpen vermeld op de aan dit arrest gehechte lijst van inbeslaggenomen voorwerpen onder de nummers 10, 11 en 15 dienen aan het verkeer te worden onttrokken, omdat deze voorwerpen, opgevat als een gezamenlijkheid van voorwerpen, van zodanige aard zijn dat het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met het algemeen belang en deze voorwerpen bij gelegenheid van het onderzoek naar de door verdachte begane feiten zijn aangetroffen en kunnen dienen tot het begaan of de voorbereiding van soortgelijke feiten.

De toepasselijke wettelijke voorschriften

De opgelegde straf en maatregel zijn gegrond op de artikelen 36b, 36d, 47, 57 en 140 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet.