HR, 14-12-2012, nr. 12/03219

a.

Ten onrechte heeft het hof overwogen en geoordeeld dat onvoldoende aannemelijk is geworden dat [verzoeker] zijn uit de schuldsaneringsregeling voortvloeiende verplichtingen naar behoren zal nakomen en zich zal inspannen zoveel mogelijk baten voor de boedel te verwerven, immers uit de brief van G. Bulut, namens Palier, sub 2, hierboven geciteerd, blijkt dat verzoeker probeert te leven van 50 Euro per week, om het restant van zijn WWB-uitkering ter beschikking te stellen van de boedel.

b.

Door zich aldus in te spannen, en letterlijk zelf ‘op een houtje te gaan bijten’ blijkt van een enorme inspanning van verzoeker baten voor de boedel te verwerven, zodat tevens aannemelijk moet worden geacht dat verzoeker aldus zijn uit de schuldsaneringsregeling voortvloeiende verplichtingen zal nakomen.

c.

Het oordeel van het hof, als hierboven onder a. weergegeven kan gezien het voorgaande niet steunen op een logische en/of dragende motivering, temeer nu de ene schuldenaar andere mogelijkheden heeft in vergelijking met een andere schuldenaar, en de ene schuldenaar wel en de andere schuldenaar niet voor toepassing van de WSNP in aanmerking komt. Uit de motivering van het hof blijkt niet welke maatstaf het hof heeft aangelegd om te komen tot het oordeel dat, ondanks het feit dat verzoeker probeert te leven van 50 Euro per week, dan niet zou blijken dat onvoldoende aannemelijk is dat hij de uit de schuldsaneringsregeling voortvloeiende verplichtingen naar behoren zal nakomen en zich zal inspannen zoveel mogelijk baten voor de boedel te verwerven. Nergens uit de overwegingen van het hof blijkt van beoordelingscriteria, van ijkpunten.

d.

Voorzover het ijkpunt door het hof gelegen is in de parlementaire geschiedenis bij de wijziging van de Faillissementswet per 1 januari 2008 ‘dat toelating tot de schuldsaneringsregeling is voorbehouden aan schuldenaren die er klaar voor zijn om de uit de regeling voortvloeiende verplichtingen na te komen’, met het oordeel dat verzoeker er gezien zijn psychosociale problematiek, ‘niet klaar voor zou zijn’, dient deze overweging evenzeer te falen, immers de opzet en doel van de schuldsaneringsregeling is enerzijds natuurlijke personen die buiten hun schuld in een uitzichtloze schuldenproblematiek zijn geraakt, een uitweg te bieden, terwijl anderzijds het uitgangspunt bij de Parlementaire geschiedenis bij de wijziging van de Faillissementswet per 1 januari 2008 zich duidelijk richt op schuldenaren ‘die er voor klaar zijn’, hetgeen impliceert dat gedoeld wordt op de situatie dat de schuldenaar het binnen zijn macht heeft om uit de psychosociale problematiek te geraken.

e.

In casu is sprake van verzoeker, schuldenaar, die het kennelijk niet in zijn macht heeft om uit de psychosociale problematiek te komen, doordat hij zodanig lijdende is aan psychosociale ziekten en/of gebreken, dat hij buiten zijn wil en of verantwoordelijkheid in de problematische schuldensituatie is geraakt, waardoor het kader, als neergelegd blijkens de parlementaire geschiedenis bij de wijziging van de Faillissementswet per 1 januari 2008, niet op hem van toepassing is.

f.

Door toch dit ijkpunt bij de wijziging als blijkt uit de parlementaire geschiedenis als vorenbedoeld op verzoeker 's aanvraag toe te passen, heeft het hof de strekking en de bedoeling van de wetgever terzake miskend en ten onrechte op verzoeker toegepast.

g.

Ook de motivering waarbij het hof verwijst naar de ‘Landelijke uniforme beoordelingscriteria toelating schuldsaneringsregeling’ (bijlage IV bij het Procesreglement verzoekschriftprocedures insolventiezaken rechtbanken), dient verworpen te worden, immers uit het schrijven van G. Bulut, Palier volgt dat aannemelijk is dat de problemen van verzoeker al enige tijd beheersbaar zijn, in die zin dat verzoeker zich in maatschappelijk opzicht staande weet te houden en voldoende hulp of een sociaal vangnet aanwezig is, terwijl dat er een schriftelijke bevestiging aanwezig is en de psychosociale problemen beheersbaar zijn, dit in tegenstelling tot de stelling van het hof dat deze verklaring ontbreekt. (immers de verklaring van G. Bulut, Palier d.d. 15 maart 2012 voldoet aan de gestelde vereisten en is overgelegd als gedingstuk, voorts was G.Bulut ter zitting van het hof aanwezig, terwijl deze laatste mondeling ter zitting ten overstaan van het hof verklaard heeft dat het beschermingsbewind doorlopen zal worden tijdens een eventueel WSNP traject, en dat hij, G. Bulut, er op zal toezien dat aan de verplichtingen wordt voldaan.) Desondanks heeft het hof overwogen dat een verklaring van een hulpverlener ontbreekt, waardoor niet vaststaat dat de WSNP met succes zal worden afgerond. Het hof heeft de verklaringen van de hulpverlener ook ten onrechte niet eens weergegeven in het arrest waarvan cassatie. Dat er een vangnet is en dat voldoende op verzoeker en de uitvoering van de WSNP toegezien wordt, volgt uit de verklaring van G. Bulut, Palier, alsook uit de verklaring van Psyq d.d. 25 oktober 2011, (eveneens processtuk), alsook Dhr R.Ladi, bedrijfsarts GGD Den Haag, afdeling SMZ (eveneens processtuk).

h.

Uit de gemelde stukken, alsook de vaststelling dat verzoeker een WWB-uitkering ontvangt, blijkt dat betrokkene buiten zijn toedoen of mogelijkheden in een psychosociale problematiek bevindt, waar het bedoelde uitgangspunt als vermeld in de parlementaire geschiedenis bij de wijziging van de Faillissementswet per 1 januari 2008 niet op doelt, en daarnaast beschikt over financiële middelen, met de wil en inspanning zoveel mogelijk aan de boedel af te dragen, daarbij slechts te leven van Euro 50 per week, beschikkende over een voldoende psycho-sociaal vangnet, waardoor de psychosociale problemen beheersbaar zijn, hetgeen bevestigd wordt door de brieven van G. Bulut, Dhr R. Ladi, bedrijfsarts GGd en G.M. Bakhuizen, Sociaal psychiatrisch verpleegkundige.

i.

Opzet en doel van de WSNP is natuurlijke personen die buiten hun schuld in een uitzichtloze financiële situatie zijn geraakt, een uitweg te bieden.

j.

Vast staat dat het hof verzoeker geen verwijt maakt dat hij schuld heeft aan het geraken in een uitzichtloze financiële situatie, zodat rechtens vast staat dat verzoeker buiten zijn schuld in een uitzichtloze financiële situatie is geraakt.

k.

Het ontzeggen aan verzoeker van de toegang tot de schuldsaneringsregeling , terwijl vast staat dat verzoeker buiten zijn toedoen of schuld lijdt aan psycho-sociale klachten, welke bestaan uit een kennelijk ‘recidiverende depressie met ernstige psychotische kenmerken’(zie verklaring PsyQ d.d. 25 oktober 2011) en bevestigd door G. Bulut, Palier, is in strijd met de opzet en bedoeling van de WSNP, nu de wetgever deze wettelijke regeling in het leven heeft geroepen teneinde personen die buiten hun schuld in een uitzichtloze financiële situatie zijn geraakt, een uitweg te bieden: derhalve heeft het hof deze opdracht van de wetgever ten onrechte veronachtzaamd, temeer nu uit de verklaringen als hierboven geciteerd tevens blijkt van een medisch/ psychische aanbeveling verzoeker toe te laten tot de WSNP nu dit een positief althans genezend althans stabiliserende functie zal hebben op verzoekers ziekte/ aandoening.

l.

Op basis van het voorgaande kan de overweging van het hof onder 6 , slot van het arrest waarvan cassatie evenmin standhouden, waarbij het hof overweegt en beslist ‘Ook anderszins is onvoldoende aannemelijk geworden dat [verzoeker] op dit moment al in staat is zijn uit de schuldsaneringsregeling voortvloeiende verplichtingen over een langere termijn naar behoren na te komen en dat hij zich blijvend zal inspannen zoveel mogelijk baten voor de boedel te verwerven.’, immers er is een uitkering, terwijl vast staat dat verzoeker aangegeven heeft dat hij per week van maximaal Euro 50 wil leven, en het restant wil afdragen aan de boedel.

Redenen waarom