Hof 's-Hertogenbosch, 09-03-2012, nr. 11/00356, nr. 11/00380

Belanghebbenden hebben op 22 februari 2010 verzocht om toepassing van de uitstelfaciliteit van artikel 25, lid 9, van de Invorderingswet 1990 voor de belastingaanslagen inkomstenbelasting 2008, aanslagnummer 000.00.000.H81 (ten name van X) en aanslagnummer 0000.00.000.H82 (ten name van X1)(hierna: de belastingaanslagen).

De Ontvanger heeft aan belanghebbenden met dagtekening 1 april 2010 beschikkingen afgegeven waarbij de verzoeken zijn afgewezen. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de Ontvanger bij uitspraken de beschikkingen gehandhaafd.

Belanghebbenden zijn van deze uitspraken in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van elk van deze beroepen heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbenden een griffierecht geheven van € 41.

De Rechtbank heeft de beroepen ongegrond verklaard.

Tegen deze uitspraken hebben belanghebbenden hoger beroep ingesteld bij het Hof.

Ter zake van elk van deze beroepen heeft de griffier van belanghebbenden een griffierecht geheven van € 112.

De Ontvanger heeft in beide zaken verweerschriften ingediend.

De zitting heeft plaatsgehad op 2 november 2011 te

's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord, de gemachtigde van belanghebbenden, alsmede de Ontvanger.

Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

Het geschil betreft het antwoord op vraag of de uitstelfaciliteit als neergelegd in artikel 25, lid 9, van de Invorderingswet 1990 terecht is geweigerd.

Belanghebbenden zijn van mening dat deze vraag ontkennend moet worden beantwoord. De Ontvanger is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt.

Partijen hebben hieraan ter zitting, zakelijk weergegeven, het volgende toegevoegd:

Belanghebbendes gemachtigde

Belanghebbenden concluderen tot gegrondverklaring van de hoger beroepen, tot vernietiging van de uitspraken van de Rechtbank, tot vernietiging van de uitspraken van de Ontvanger en, naar het Hof begrijpt, tot vergoeding van het door hen geleden rentenadeel.

De Ontvanger concludeert tot ongegrondverklaring van de hoger beroepen.

Ingevolge artikel 25, lid 9, van de Invorderingswet 1990 - voor zover hier van belang - kan de Ontvanger aan een belastingschuldige uitstel van betaling verlenen voor de duur van ten hoogste tien jaren, mits voldoende zekerheid is gesteld, voor belastingaanslagen voor zover daarin is begrepen inkomstenbelasting ter zake van de vervreemding van tot een aanmerkelijk belang behorende aandelen of winstbewijzen aan een natuurlijk persoon. Voorwaarden daarbij zijn dat de koper de overdrachtsprijs is schuldig gebleven of de aandelen of winstbewijzen geschonken heeft gekregen, dat de bezittingen van de vennootschap waarop het aanmerkelijk belang betrekking heeft niet in belangrijke mate onmiddellijk of middellijk bestaan uit beleggingen, en dat aandelen zijn vervreemd die ten minste vijf percent van het geplaatste kapitaal van de vennootschap uitmaken.

Uitstel van betaling wordt alleen verleend indien de echtgenoot, de partner of het kind de overdrachtsprijs schuldig is gebleven of de aandelen of winstbewijzen geschonken heeft gekregen. Dit betreft gevallen waarin de overdragende belastingplichtige ter zake van de vervreemding niet aanstonds de middelen ontvangt om de verschuldigde belasting te voldoen of deze middelen zelfs in het geheel niet zal ontvangen.

Belanghebbenden betogen dat er van een betaling aan hen in het geheel geen sprake is en dat om die reden uitstel dient te worden verleend. Het Hof verwerpt dit betoog, nu vaststaat dat een derde deel van de koopsom aan belanghebbenden is voldaan door storting van dit bedrag op een derdenrekening van de notaris.

Zoals door belanghebbendes gemachtigde ter zitting is erkend, zijn de belastingaanslagen betaald.

Het Hof is van oordeel dat, nu belanghebbenden de belastingaanslagen hebben betaald, de belastingschulden zijn tenietgegaan zodat de vraag, of voor de belastingaanslagen uitstel van betaling kan worden verleend, niet relevant meer is.

In de opvatting van belanghebbenden is het belang van de hoger beroepen, indien het Hof tot het oordeel zou komen dat

de uitstelfaciliteiten terecht zijn geweigerd, alsdan gelegen in het renteverlies dat zij hebben geleden doordat zij de belastingaanslagen onmiddellijk hebben betaald. Belanghebbenden berekenen dit renteverlies op € 8.945.

Naar het oordeel van het Hof kunnen belanghebbenden echter niet worden gecompenseerd voor dit renteverlies. De Invorderingswet 1990 voorziet niet in de mogelijkheid tot vergoeding van het mogelijke rentenadeel dat een belastingschuldige lijdt indien deze belastingschuldige een hem opgelegde aanslag onmiddellijk betaalt, in plaats van de daartoe bestemde gelden eerst elders te beleggen.

Slotsom

Gelet op al het vorenoverwogene dienen de hoger beroepen ongegrond te worden verklaard.

Ten aanzien van het griffierecht

Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbenden het door hen betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Ten aanzien van de proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

Het Hof