Hof 's-Hertogenbosch, 04-05-2011, nr. 10/00763

Aan belanghebbende is voor het jaar 2006 een aanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 49.032 en een premie-inkomen van € 30.631, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 41. Bij mondelinge uitspraak heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard.

Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 111. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 24 maart 2011 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende alsmede de Inspecteur.

Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Na een leespauze hebben partijen ermee ingestemd dat de pleitnota wordt geacht te zijn voorgedragen.

De Inspecteur heeft te dezer zitting een pleitnota overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij, welke pleitnota met toestemming van partijen wordt geacht te zijn voorgedragen.

Belanghebbende heeft ter zitting, zonder bezwaar van de wederpartij, een kopie overgelegd van de balans per 31 december 2006, de resultatenrekening over 2006, een overzicht van de afschrijvingen over 2006 en een uitsplitsing van de banktegoeden van A (hierna: A). Op grond van artikel 8:58 van de Algemene wet bestuursrecht heeft belanghebbende deze stukken kort vóór de zitting als nadere stukken ingediend. Deze stukken behoren tot de gedingstukken.

De Inspecteur heeft ter zitting, zonder bezwaar van de wederpartij, een kopie overgelegd van de fiscale en commerciële jaarstukken over 2006 van B B.V. en een stuk waaruit blijkt dat de inspecteur van de Belastingdienst/Rijnmond bevoegd is. Deze stukken behoren tot de gedingstukken.

Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

Van de zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat in afschrift aan partijen is verzonden.

In geschil is het antwoord op de volgende vragen:

Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Voor hetgeen zij hieraan ter zitting hebben toegevoegd wordt verwezen naar het van deze zitting opgemaakte proces-verbaal.

Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, vernietiging van de uitspraak van de Inspecteur en vermindering van de aanslag voor wat betreft de premie volksverzekeringen met € 3.084. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

De Inspecteur heeft ten aanzien van de juridische grondslag van de aanslag, naar het oordeel van het Hof terecht, het volgende gesteld.

Nationaal recht

Premieplichtig voor de volksverzekeringen is de verzekerde in de zin van de volksverzekeringen (artikel 6, lid 1, van de Wet financiering sociale verzekeringen (hierna: Wfsv)).

Verzekerd voor de Algemene Ouderdomswet (hierna: AOW), de Algemene nabestaandenwet (hierna: Anw) en de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (hierna: AWBZ) is degene die ingezetene is (artikel 6, lid 1, onderdeel a, van de AOW respectievelijk artikel 13, lid 1, onderdeel a, van de Anw respectievelijk artikel 5, lid 1, onderdeel a, van de AWBZ). Niet in geschil is dat belanghebbende ingezetene van Nederland is. Zuiver naar nationaal recht bezien, is belanghebbende aldus premieplichtig voor de volksverzekeringen.

Vervolgens komt de vraag op of belanghebbende op grond van internationaal recht toch niet verzekerd is. Immers, niet verzekerd voor de AOW, de Anw en de AWBZ is de persoon op wie op grond van een verdrag of een besluit van een volkenrechtelijke organisatie de wetgeving van een andere mogendheid van toepassing is (artikel 6a, onderdeel b, van de AOW, artikel 13a, onderdeel b, van de Anw en artikel 5b, onderdeel b, van de AWBZ).

Verordening (EEG) Nr. 1408/71 van de Raad van 14 juni 1971

Niet in geschil is dat belanghebbende werknemer is. Nu voorts, op grond van het onder 4.3 overwogene, op belanghebbende het sociale zekerheidsstelsel van Nederland van toepassing is, is Verordening (EEG) Nr. 1408/71 van de Raad van 14 juni 1971 (hierna: de Verordening) ingevolge artikel 2, lid 1, in verbinding met artikel 1, onderdeel a, van de Verordening van toepassing op belanghebbende.

De Verordening treedt in de plaats van elk verdrag inzake sociale zekerheid, maar voorziet daarbij zelf in enkele uitzonderingen, waaronder de Verdragen van 27 juli 1950 en van 30 november 1979 betreffende de sociale zekerheid van Rijnvarenden (hierna: het Rijnvarendenverdrag) (artikel 6 en artikel 7, lid 2, onderdeel a, van de Verordening).

Het Rijnvarendenverdrag

In artikel 1, sub m, van het Rijnvarendenverdrag is het begrip "rijnvarende" gedefinieerd als "een werknemer (...) die behorend tot het varend personeel zijn beroepsarbeid verricht aan boord van een schip, dat met winstoogmerk in de Rijnvaart wordt gebruikt en is voorzien van het certificaat, bedoeld in artikel 22 van de herziene Rijnvaart-akte, ondertekend te Mannheim, op 17 oktober 1868, met inachtneming van de wijzigingen, welke daarin zijn aangebracht of nog zullen worden aangebracht, alsmede van de daarop betrekking hebbende uitvoeringsvoorschriften".

Op de rijnvarende is slechts de wetgeving van één enkele Verdragsluitende Partij van toepassing (artikel 11, lid 1, van het Rijnvarendenverdrag). Op de rijnvarende is van toepassing de wetgeving van de Verdragsluitende Partij op het grondgebied waarvan zich de zetel bevindt van de onderneming, waartoe het in artikel 1, sub m) bedoelde schip, aan boord waarvan deze rijnvarende zijn beroepsarbeid verricht, behoort. Indien deze onderneming echter geen zetel heeft op het grondgebied van een Verdragsluitende Partij, is op de rijnvarende van toepassing de wetgeving van de Verdragsluitende Partij op het grondgebied waarvan zich het filiaal of de vaste vertegenwoordiging van die onderneming bevindt (artikel 11, lid 2, van het Rijnvarendenverdrag).

Het Administratief Centrum voor de sociale zekerheid van de rijnvarenden (hierna: het Administratief Centrum) heeft bij Besluit nummer 5 van 27 maart 1990 (hierna: Besluit nr. 5) op de voet van artikel 72, lid 1, aanhef en sub a, van het Rijnvarendenverdrag - voor zover hier van belang - bepaald dat als "onderneming waartoe het schip behoort" in de zin van artikel 11, lid 2, eerste volzin, van het Rijnvarendenverdrag in beginsel geldt 'de onderneming' die het betreffende schip exploiteert, ongeacht of deze onderneming al dan niet eigenaar is van het schip (artikel 1). Voor de toepassing van Besluit nr. 5 zijn de gegevens, vermeld op de Rijnvaartverklaring, maatgevend (artikel 4). Bij Besluit nummer 7 van 26 juni 2007 heeft het Administratief Centrum verduidelijkt dat, wanneer het schip door meerdere ondernemingen of vennootschappen wordt geëxploiteerd, voor de toepassing van het besluit als exploitant van het schip geldt: de onderneming of de vennootschap die het schip daadwerkelijk exploiteert en die beslissingsbevoegd is voor het economische en commerciële management van het schip (artikel 1).

De Inspecteur dient de feiten en omstandigheden waarop de aanslag berust, te stellen en, bij betwisting door belanghebbende, aannemelijk te maken. De Inspecteur dient in het onderhavige geval allereerst aannemelijk te maken dat belanghebbende is aan te merken als een rijnvarende in de zin van artikel 1, sub m, van het Rijnvarendenverdrag en vervolgens dat de zetel van de onderneming, waartoe het schip behoort, zich in Nederland bevindt.

Als gesteld en niet voldoende weersproken staat vast dat in het onderhavige jaar belanghebbende beroepsarbeid heeft verricht op het schip, dat het schip met winstoogmerk in de Rijnvaart wordt gebruikt, dat het schip is voorzien van het certificaat bedoeld in artikel 22 van de herziene Rijnvaart-akte en dat het schip in het onderhavige jaar op de Rijn heeft gevaren. Anders dan belanghebbende meent, wordt in artikel 1, sub m, van het Rijnvarendenverdrag niet de eis gesteld, dat het schip uitsluitend of hoofdzakelijk op de Rijn vaart of dat de werknemer met het schip in enige mate op de Rijn vaart. Het Hof is mitsdien van oordeel dat de Inspecteur aannemelijk heeft gemaakt dat belanghebbende een rijnvarende is in de zin van artikel 1, sub m, van het Rijnvarendenverdrag.

Ten aanzien van de zetel van de onderneming waartoe het schip behoort, heeft de Inspecteur gesteld dat G B.V., de eigenaar van het schip in het onderhavige jaar, de onderneming exploiteert. Uit de door de Inspecteur overgelegde geconsolideerde jaarstukken over het onderhavige jaar van B B.V. blijkt volgens de Inspecteur dat G B.V. de vrachtopbrengsten alsmede de kosten van het schip verantwoordt. De Inspecteur heeft echter geen enkelvoudige jaarstukken van G B.V. overgelegd. De inspecteur heeft ook geen derdenonderzoek laten doen bij G B.V. Het Hof is van oordeel dat uit de geconsolideerde jaarstukken van B B.V. niet kan worden afgeleid dat G B.V. een schip exploiteert. Voorts rechtvaardigt de omstandigheid dat G B.V. als eigenaar van het schip, tegen de regels van de wet in, niet over een Rijnvaartverklaring beschikt, niet de conclusie van de Inspecteur dat de exploitant van het schip geacht moet worden in Nederland te zijn gevestigd. Gelet op het vorenstaande is het Hof van oordeel dat de Inspecteur niet aannemelijk heeft gemaakt dat de zetel van de onderneming waartoe het schip behoort, zich in Nederland bevindt.

Nu de Inspecteur niet aannemelijk heeft gemaakt dat de zetel van de onderneming waartoe het schip behoort zich in Nederland bevindt, acht het Hof eveneens niet aannemelijk gemaakt dat de wetgeving over sociale verzekeringen van Nederland van toepassing is over de periode waarin belanghebbende werkzaamheden heeft verricht voor A.

Tussenoordeel

Gelet op al het vorenoverwogene is het Hof van oordeel dat belanghebbende betreffende de periode dat hij werkzaamheden voor A heeft verricht, geen verzekerde is voor de volksverzekeringen in Nederland. Belanghebbende is mitsdien over die periode geen premie volksverzekeringen verschuldigd. Belanghebbendes overige grieven behoeven derhalve geen behandeling. Vervolgens onderzoekt het Hof wat de gevolgen van dit tussenoordeel zijn voor de hoogte van het premie-inkomen.

De hoogte van het premie-inkomen

Het premie-inkomen is ingevolge artikel 8, lid 1, van de Wfsv, kort gezegd, gelijk aan het belastbare inkomen uit werk en woning. Belanghebbendes belastbare inkomen uit werk en woning bedraagt € 49.032.

Ingevolge artikel 2.4, lid 1, van de Regeling van 2 december 2005, Stcrt. 242, ter uitvoering van de Wet financiering sociale verzekeringen (hierna: de Regeling Wfsv) wordt in het onderhavige geval het premie-inkomen naar tijdsevenredigheid afgeleid van het premie-inkomen dat in aanmerking zou zijn genomen als de premieplicht volledig zou zijn samengevallen met de belastingplicht. Gelet op artikel 2.7 van de Regeling Wfsv bedraagt het tijdsevenredige premie-inkomen: 270 / 360 * (€ 41.917 + € 10.291) = € 39.156.

Ingevolge artikel 2.4, lid 2, van de Regeling Wfsv bedraagt het premie-inkomen maximaal, kort gezegd, het premie-inkomen verminderd met het gedeelte daarvan, waarop, op grond van een internationale regeling inzake sociale zekerheid die tussen Nederland en een of meer andere mogendheden van kracht is, de wetgeving van een andere mogendheid van toepassing is. Het premie-inkomen bedraagt dan maximaal: € 52.208 - € 10.291 = € 41.917.

Ingevolge artikel 8, lid 3, van de Wfsv wordt het premie-inkomen tot geen hoger bedrag in aanmerking genomen dan het als tweede vermelde bedrag in kolom II van de tarieftabel in artikel 2.10 van de Wet inkomstenbelasting 2001. In het onderhavige jaar bedraagt het maximum premie-inkomen € 30.631. Ingevolge artikel 2.5 van de Regeling Wfsv moet het premie-inkomen tijdsevenredig worden afgeleid van het maximum premie-inkomen dat op grond van artikel 8, lid 3, van de Wfsv in aanmerking moet worden genomen. Gelet op artikel 2.7 van de Regeling Wfsv bedraagt het tijdsevenredige maximum premie-inkomen: 270 / 360 * € 30.631 = € 22.973.

Het Hof stelt het premie-inkomen vast op de laagste van de drie, in 4.16, 4.17 en 4.18 beschreven, berekeningsmethoden. Het Hof stelt het premie-inkomen mitsdien vast op € 22.973. Belanghebbendes berekening, waarbij hij concludeert tot een vermindering van de premie volksverzekeringen met € 3.084 kan het Hof, gelet op het vorenstaande, niet volgen.

Slotsom

Gelet op al het vorenoverwogene verklaart het Hof belanghebbendes beroep gegrond.

Ten aanzien van het griffierecht

Nu de uitspraak van de Rechtbank wordt vernietigd, dient de Inspecteur aan belanghebbende het door hem ter zake van de behandeling van het beroep bij de Rechtbank en het hoger beroep bij het Hof betaalde griffierecht ten bedrage van € 41 respectievelijk € 111 te vergoeden.

Ten aanzien van de proceskosten

Nu het door belanghebbende ingestelde hoger beroep gegrond is, acht het Hof termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep bij de Rechtbank en het hoger beroep bij het Hof redelijkerwijs heeft moeten maken.

Het Hof stelt deze kosten, mede gelet op het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht, op 2 (punten) x € 437 (waarde per punt) x 1 (factor gewicht van de zaak) x 1 (factor samenhangende zaken) is € 874 voor het beroep bij de Rechtbank.

Het Hof stelt deze kosten, mede gelet op het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht, op 2 (punten) x € 437 (waarde per punt) x 1 (factor gewicht van de zaak) x 1 (factor samenhangende zaken) is € 874 voor het hoger beroep bij het Hof.

Gesteld noch gebleken is dat belanghebbende overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten als bedoeld in artikel 1 van het Besluit proceskosten bestuursrecht heeft gemaakt.

Het Hof: