CBb, 30-12-2010, nr. AWB 09/798

Appellante heeft bij brief van 2 juni 2009, bij het College binnengekomen op dezelfde dag, beroep ingesteld tegen een besluit van verweerder van 22 april 2009.

Bij dit besluit heeft verweerder beslist op het bezwaar van appellante tegen zijn besluit van 8 september 2008, waarbij verweerder een klacht van appellante op grond van artikel 51 van de Elektriciteitswet 1998 ongegrond heeft verklaard.

Op 17 juli 2009 en 11 september 2009 heeft appellante de gronden van het beroep aangevuld.

Op 17 augustus 2009 en 7 oktober 2009 heeft verweerder de op de zaak betrekking hebbende stukken toegezonden en een verweerschrift ingediend.

Op 18 november 2010 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgehad, waarbij partijen bij monde van hun gemachtigden hun standpunten hebben toegelicht. Voor appellante zijn voorts verschenen B en C en voor verweerder verscheen ir. E. Ibrovic.

De Elektriciteitswet 1998 (hierna: de Wet) bevat onder meer de volgende bepalingen:

Bij besluit van 30 september 1999 (Stcrt. 4 oktober 1999, nr. 190, p.7; nadien gewijzigd) heeft verweerder op grond van artikel 36 van de Wet de TarievenCode Elektriciteit (hierna: TarievenCode) vastgesteld. In de TarievenCode was, ten tijde van het bestreden besluit, onder meer het volgende bepaald:

Op grond van de stukken en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het College komen vast te staan.

Bij het bestreden besluit heeft verweerder het besluit van 8 september 2008 onder verbetering van de motivering in stand gelaten. Deze motivering houdt, kort samengevat, het volgende in.

De voorliggende vraag is of de HS-0 locatie van appellante is aangesloten op het door TenneT beheerde HS-net of het door Enexis beheerde MS-net. Voor de beantwoording van deze vraag is cruciaal of transformator T112 (hierna: Transformator) onderdeel uitmaakt van de aansluiting van appellante, dan wel tot het net van Enexis behoort. Dit bepaalt aan welke zijde van de Transformator het fysieke punt dat de grens tussen de aansluiting en het net van de netbeheerder vormt, het 'netaansluitpunt', is gelegen.

Uit de in de Wet en de op grond van de Wet vastgestelde Begrippenlijst (hierna: Begrippenlijst) opgenomen definities van de begrippen 'aansluiting', 'net' en 'netaansluitpunt' kan niet worden afgeleid of de Transformator tot de aansluiting van appellante moet worden gerekend. Uit de relevante omstandigheden van het geval blijkt echter dat de Transformator een nettransformator van Enexis is. Gelet daarop ligt het netaansluitpunt aan de MS-zijde van de Transformator. De opvatting van appellante dat het feitelijk en individueel gebruik van de Transformator het enige doorslaggevende criterium is, vindt geen steun in het recht en berust op een omgekeerde redenering.

Evenmin kan het standpunt van appellante worden gevolgd dat Enexis geen transporttarief in rekening mag brengen voor de verbinding van de HS-0 locatie, omdat sprake is van een verbinding tussen twee netten met een gelijk spanningsniveau en een dergelijke verbinding niet onder de definitie van het begrip 'aansluiting' valt. Voor de toepassing van de TarievenCode worden in geval van een aansluiting tussen twee netten van een gelijk spanningsniveau de netten geacht over en weer op elkaar te zijn aangesloten (artikel 1.2.4 TarievenCode). Ook voor een aansluiting tussen twee netten met een gelijk spannings¬niveau kan dus een transporttarief in rekening worden gebracht.

Appellante heeft, samengevat weergegeven, het volgende aangevoerd.

Verweerder heeft bij de beantwoording van de vraag of de HS-0 verbinding van appellante is aangesloten op het HS net dan wel op het door Enexis beheerde MS-net een onjuist criterium toegepast door zich te baseren op alle omstandigheden van het geval, in plaats van op de in de Wet neergelegde definitie van het begrip 'aansluiting' en de daarmee samenhangende wettelijke regelingen.

Uit de toepassing van de in de Wet opgenomen definitie van 'aansluiting' en de daarmee samenhangende wettelijke regelingen moet worden afgeleid dat de Transformator die onderdeel uitmaakt van de fysieke verbinding tussen het door appellante beheerde particuliere net en het HS-net moet worden gerekend tot de aansluiting van appellante. Deze aansluiting behoort tot het net. Uit de Begrippenlijst volgt dat net en aansluiting in elkaar overgaan op het netaansluitpunt. Het netaansluitpunt is de fysieke verbinding van een aansluiting met het net van de netbeheerder (het punt waar openbaar overgaat in individueel). Het kenmerkende onderscheid van een aansluiting is dus dat de aansluiting een deel van een net betreft dat alleen wordt gebruikt voor transport van elektriciteit door één specifieke afnemer.

In dit geval maakt de HS-0 verbinding onderdeel uit van het door appellante beheerde particuliere net. De Transformator wordt alleen gebruikt voor het transport van elektriciteit ten behoeve van appellante. De Transformator behoort derhalve tot de aansluiting van appellante. Het netaansluitpunt van deze aansluiting bevindt zich aan de HS-zijde van de Transformator. Dit is het punt waar het collectief transport omslaat in transport van elektriciteit ten behoeve van appellante. De HS-0 verbinding van appellante moet daarom worden aangemerkt als een aansluiting op het HS-net.

Voor zover de opvatting van verweerder dat de HS-0 verbinding van appellante moet worden aangemerkt als een aansluiting op het door Enexis beheerde MS-net al juist zou zijn, geldt subsidiair dat het Enexis op grond van de Wet niet is toegestaan om appellante daarvoor een transporttarief in rekening te brengen. Ingevolge artikel 29, tweede en derde lid, van de Wet kan een netbeheerder alleen een transporttarief in rekening brengen bij afnemers die beschikken over een aansluiting in de zin van de Wet. Uit de wettelijke definitie van het begrip 'aansluiting' volgt dat alleen verbindingen tussen een net en een ander net op een ander spanningsniveau als zodanig worden aangemerkt. Een verbinding tussen twee netten met een gelijk spanningsniveau, waarvan sprake is indien het particuliere (MS-)net van appellante geacht wordt te zijn aangesloten op het door Enexis beheerde MS-net, valt daar dus niet onder. Voor zover artikel 1.2.4 TarievenCode op dit punt een afwijking van het begrip 'aansluiting' zou beogen, kan dit aan de in de Wet neergelegde definitie niet afdoen.

Partijen zijn verdeeld over het antwoord op de vraag of Enexis de verbinding van de HS-0 locatie met het openbare elektriciteitsnet terecht heeft aangemerkt als een aansluiting op het door haar beheerde MS-net, waarvoor zij aan appellante een transporttarief in rekening kan brengen. Het College overweegt hierover als volgt.

Appellante heeft zich primair op het standpunt gesteld dat de HS-0 locatie niet is aangesloten op het door Enexis beheerde MS-net, maar op het door TenneT beheerde HS net. Ter onderbouwing van dit standpunt heeft zij aangevoerd dat uit de toepassing van de in de Wet opgenomen definitie van 'aansluiting' en de daarmee samenhangende wettelijke regelingen moet worden afgeleid dat de Transformator tot haar aansluiting behoort. Het College onderschrijft dit standpunt niet. De elektriciteit die ten behoeve van appellante wordt getransporteerd passeert tussen het punt waar de MS-kabels van het net van appellante het schakelstation Y binnenkomen en de Transformator, waarachter het HS net ligt, een door Enexis beheerde MS-rail. De sectie waarin deze MS rail is gelegen staat niet op zichzelf, maar maakt deel uit van een groter geheel dat beheerd wordt door Enexis; met langs- en dwarskoppelingen staat het in verbinding met de overige secties van het schakelstation. Ook de transformatoren (4 in totaal, waarvan 3 in werking) en verbindingen met het HS net in dit schakelstation maken onderdeel uit van dit grotere geheel. Gelet op dit samenstel van rails, koppelingen en transformatoren alsmede de plaats waar de Transformator zich in dit samenstel bevindt, heeft verweerder zich hier terecht op het standpunt gesteld dat de Transformator tot het elektriciteitsnet van Enexis behoort en niet tot de aansluiting van appellante.

Subsidiair heeft appellante zich op het standpunt gesteld dat als sprake is van een verbinding met het door Enexis beheerde MS-net, deze verbinding geen aansluiting is in de zin van de Wet waarvoor een transporttarief in rekening kan worden gebracht. Het College overweegt hierover het volgende.

Ingevolge artikel 29, tweede en derde lid, van de Wet kan een netbeheerder een transporttarief in rekening brengen bij afnemers die beschikken over een aansluiting in de zin van de Wet. Ter zitting is gebleken dat tussen partijen niet meer in geschil is dat in dit geval sprake is van een verbinding tussen twee netten: het particuliere (MS-)net van appellante en het door Enexis beheerde MS-net in het schakelstation Y. Deze netten zijn niet van een ander spanningsniveau. De verbindingen tussen deze netten vallen daarom niet onder de wettelijke definitie van het begrip aansluiting, zodat daarvoor ook geen transporttarief in rekening kan worden gebracht. Anders dan verweerder meent, kan het bepaalde in artikel 1.2.4 TarievenCode, dat er kort gezegd op neerkomt dat netten van een gelijk spanningsniveau geacht worden over en weer op elkaar te zijn aangesloten, hieraan niet afdoen. Ingevolge de aanhef van artikel 1 van de Wet geldt de definitie van het begrip 'aansluiting' voor die wet en de daarop berustende bepalingen. In de TarievenCode kan op dit punt dus geen afwijkende regeling worden getroffen.

Het College komt tot de slotsom dat het beroep van appellante, gelet op hetgeen is geoordeeld in paragraaf 6.4, gegrond moet worden verklaard en dat het bestreden besluit moet worden vernietigd. Verweerder zal een nieuw besluit moeten nemen op het bezwaar met inachtneming van hetgeen in deze uitspraak is overwogen.

Het College ziet ten slotte aanleiding om verweerder met toepassing van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht te veroordelen in de proceskosten van appellante. Met inachtneming van het Besluit proceskosten bestuursrecht, zoals dat luidde tot 1 oktober 2009, worden deze kosten vastgesteld op € 966,- (1 punt voor het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, € 322,- per punt en wegingsfactor 1,5 voor het gewicht van de zaak).

Het College: