Aanhef

Het Schengeninformatiesysteem (SIS) is een essentieel instrument voor de toepassing van de bepalingen van het Schengenacquis zoals dat is opgenomen in het kader van de Europese Unie. SIS is een van de belangrijkste compenserende maatregelen die bijdragen tot de handhaving van een hoog niveau van veiligheid in de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht in de Unie, door ondersteuning te bieden bij de operationele samenwerking tussen nationale bevoegde autoriteiten, met name grenswachters, de politie, douaneautoriteiten, immigratieautoriteiten, en autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor het voorkomen, opsporen, onderzoeken of vervolgen van strafbare of tenuitvoerleggen van strafrechtelijke sancties.

SIS is aanvankelijk ingesteld op grond van titel IV van de Overeenkomst van 19 juni 1990 ter uitvoering van het te Schengen gesloten akkoord van 14 juni 1985 tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek, betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen (2) (de overeenkomst ter uitvoering van het Schengenakkoord). De ontwikkeling van de tweede generatie van SIS (SIS II) was toevertrouwd aan de Commissie krachtens Verordening (EG) nr. 2424/2001 van de Raad (3) en Besluit 2001/886/JBZ van de Raad (4). SIS II is later ingesteld bij Verordening (EG) nr. 1987/2006 van het Europees Parlement en de Raad (5) en Besluit 2007/533/JBZ van de Raad (6). SIS II heeft het bij de overeenkomst ter uitvoering van het Schengenakkoord ingestelde SIS vervangen.

Drie jaar na de ingebruikneming van SIS II heeft de Commissie het systeem geëvalueerd overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1987/2006 en van Besluit 2007/533/JBZ. De Commissie diende op 21 december 2016 bij het Europees Parlement en de Raad een verslag in over de evaluatie van het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II) overeenkomstig artikel 24, lid 5, artikel 43, lid 3, en artikel 50, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1987/2006 en artikel 59, lid 3, en artikel 66, lid 5, van Besluit 2007/533/JBZ, en een bijbehorend werkdocument van de diensten van de Commissie. De aanbevelingen die in die documenten worden gedaan, moeten, waar passend, tot uiting komen in deze verordening.

Deze verordening vormt de rechtsgrondslag voor SIS met betrekking tot aangelegenheden die vallen onder het toepassingsgebied van het derde deel, titel V, hoofdstuk 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU). Verordening (EG) 2018/1862 van het Europees Parlement en de Raad (7) vormt de rechtsgrondslag voor SIS met betrekking tot aangelegenheden die vallen onder het toepassingsgebied van het derde deel, titel V, hoofdstukken 4 en 5, VWEU.

Het feit dat afzonderlijke instrumenten zijn vastgesteld als rechtsgrondslag voor SIS, doet geen afbreuk aan het beginsel dat SIS één integraal informatiesysteem vormt, dat als zodanig moet functioneren. Het dient één netwerk van nationale bureaus, Sirene-bureaus genaamd, te omvatten voor de uitwisseling van aanvullende informatie. Een aantal bepalingen van die instrumenten dient bijgevolg identiek te zijn.

Het is noodzakelijk de doelstellingen, bepaalde elementen van de technische architectuur en de financiering van SIS te specificeren, voorschriften betreffende het volledige werkingstraject en het gebruik van het systeem vast te stellen, en de verantwoordelijkheden te definiëren. Het is ook noodzakelijk de categorieën in het systeem in te voeren gegevens, de doeleinden van de invoering en de verwerking van de gegevens en de criteria voor hun invoering te bepalen. Tevens zijn voorschriften vereist inzake het wissen van signaleringen, de autoriteiten die toegang hebben tot de gegevens, het gebruik van biometrische gegevens en het nader vaststellen van voorschriften inzake gegevensbescherming en -verwerking.

Signaleringen in SIS bevatten uitsluitend informatie die nodig is om een persoon te identificeren en voor de te ondernemen actie. Daarom moeten lidstaten waar nodig aanvullende informatie in verband met signaleringen uitwisselen.

SIS omvat een centraal systeem (het centrale SIS) en nationale systemen. De nationale systemen kunnen een volledige of gedeeltelijke kopie van de SIS-databank bevatten en door twee of meer lidstaten worden gedeeld. Aangezien SIS in Europa het belangrijkste instrument is voor de uitwisseling van informatie met het oog op het waarborgen van de veiligheid en een doeltreffend grensbeheer, moet het systeem zowel op centraal als op nationaal niveau ononderbroken operationeel zijn. Op de beschikbaarheid van SIS moet op centraal niveau en op het niveau van de lidstaten van dichtbij toegezien worden en elk incident inzake onbeschikbaarheid voor eindgebruikers moet worden geregistreerd en op nationaal en Unieniveau aan de belanghebbenden worden gemeld. Elke lidstaat dient een back-up voor zijn nationaal systeem op te zetten. Tevens moeten de lidstaten een ononderbroken verbinding met het centrale SIS garanderen door te voorzien in twee identieke, fysiek en geografisch gescheiden aansluitingspunten. Het centrale SIS en de communicatie-infrastructuur moeten zodanig worden beheerd dat hun werking 24 uur per dag en zeven dagen per week verzekerd is. Om die reden moet het Agentschap van de Europese Unie voor het operationeel beheer van grootschalige IT-systemen op het gebied van vrijheid, veiligheid en recht (‘eu-LISA’), dat is opgericht bij Verordening (EU) 2018/1726 van het Europees Parlement en de Raad (8) technische oplossingen toepassen ter ondersteuning van de ononderbroken beschikbaarheid van SIS, onderworpen aan een onafhankelijke effectbeoordeling en kosten-batenanalyse.

Er moet een handboek worden bijgehouden met gedetailleerde voorschriften voor de uitwisseling van aanvullende informatie over de in de signalering gevraagde te ondernemen actie (‘het Sirene-handboek’). De Sirene-bureaus moeten zorgen voor de snelle en doeltreffende uitwisseling van dergelijke informatie.

Met het oog op de efficiënte uitwisseling van aanvullende informatie, met inbegrip van de in signaleringen gespecificeerde te ondernemen actie, dient de werking van de Sirene-bureaus te worden versterkt door nadere voorschriften vast te stellen inzake de beschikbare middelen, de opleiding van gebruikers en de tijd om te reageren op verzoeken van andere Sirene-bureaus.

De lidstaten dienen ervoor te zorgen dat het personeel van hun Sirene-bureau de taalkundige vaardigheden en kennis van het relevante recht en de procedurele voorschriften heeft, die nodig zijn om hun taken uit te voeren.

Om volledig gebruik te kunnen maken van de functies van SIS, moeten de lidstaten ervoor zorgen dat de eindgebruikers en het personeel van de Sirene-bureaus regelmatig worden bijgeschoold, onder meer over gegevensbeveiliging, gegevensbescherming, en gegevenskwaliteit. De Sirene-bureaus moeten worden betrokken bij de ontwikkeling van opleidingsprogramma's. De Sirene-bureaus moeten, voor zover mogelijk, ook ten minste eenmaal per jaar een uitwisseling van medewerkers met andere Sirene-bureaus organiseren. De lidstaten worden aangemoedigd passende maatregelen te nemen om te voorkomen dat door personeelsverloop vaardigheden en ervaring verloren gaan.

Het operationele beheer van de centrale componenten van SIS wordt uitgevoerd door eu-LISA Om eu-LISA in staat te stellen de financiële en personele middelen in te zetten die nodig zijn voor een alomvattend operationeel beheer van het centrale SIS en de communicatie-infrastructuur, moeten in deze verordening de taken van het Agentschap nauwkeurig worden omschreven, met name wat de technische aspecten van de uitwisseling van aanvullende informatie betreft.

Onverminderd de verantwoordelijkheid van de lidstaten voor de nauwkeurigheid van de in SIS ingevoerde gegevens, en de rol van de Sirene-bureaus als kwaliteitscoördinatoren, dient eu-LISA de verantwoordelijkheid te krijgen om de gegevenskwaliteit te verbeteren door een centraal instrument voor het toezicht op de gegevenskwaliteit in te voeren, en om op gezette tijden verslag uit te brengen aan de Commissie en de lidstaten. De Commissie dient aan het Europees Parlement en de Raad verslag uit te brengen over eventuele problemen met de gegevenskwaliteit. Om de kwaliteit van de gegevens in SIS verder te verhogen, moet eu-LISA ook opleidingen over het gebruik van SIS aanbieden aan nationale opleidingsinstanties en, voor zover mogelijk, aan de Sirene-bureaus en aan eindgebruikers.

Om beter te kunnen toezien op het gebruik van SIS en om trends inzake migratiedruk en grensbeheer te analyseren, moet eu-LISA in staat zijn om, zonder gevaar voor de integriteit van de gegevens, een geavanceerde voorziening te ontwikkelen voor statistische rapportage aan de lidstaten, het Europees Parlement, de Raad, de Commissie, Europol en het Europees Grens- en kustwachtagentschap. Hiertoe moet een centraal register worden opgezet. In dat register bewaarde of van dat register verkregen statistieken, mogen geen persoonsgegevens bevatten. De lidstaten dienen in het kader van samenwerking tussen toezichthoudende autoriteiten en de Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming onder deze verordening statistieken mee te delen over de uitoefening van het recht op toegang tot gegevens, rectificatie van onjuiste gegevens en wissing van onrechtmatig opgeslagen gegevens.

Nieuwe gegevenscategorieën dienen aan SIS te worden toegevoegd, zodat de eindgebruikers met kennis van zaken en zonder tijdverlies een beslissing kunnen nemen op basis van een signalering. Daartoe is het van belang dat signaleringen met het oog op weigering van toegang en verblijf informatie bevatten over de beslissing die ten grondslag ligt aan de signalering. Om de identificatie te vergemakkelijken en meervoudige identiteiten op te sporen, moet de signalering bovendien, indien dergelijke informatie beschikbaar is, een verwijzing naar het persoonlijke identificatiedocument van de betrokken persoon of het nummer van dat document bevatten en een kopie van dat document, indien mogelijk in kleur.

De bevoegde autoriteiten moeten, waar dat strikt noodzakelijk is, specifieke informatie in SIS kunnen invoeren over eventuele specifieke, onveranderlijke objectieve fysieke kenmerken van een persoon, zoals tatoeages, merktekens of littekens.

Indien beschikbaar, moet bij het creëren van een signalering alle betrokken informatie en met name de voornaam van de betrokken persoon worden ingevoerd, zodat het risico van valse hits tot een minimum wordt beperkt en onnodige handelingen worden vermeden.

Voor een doorzoeking gebruikte gegevens mogen niet in SIS worden opgeslagen, tenzij het gaat om logbestanden om de rechtmatigheid van de doorzoeking te verifiëren, toezicht op de rechtmatigheid van de gegevensverwerking te monitoren, intern toezicht, de goede werking van de nationale systemen alsmede de integriteit en beveiliging van de gegevens te waarborgen.

SIS moet de verwerking van biometrische gegevens mogelijk maken om de betrouwbare identificatie van de desbetreffende personen te vergemakkelijken. Elke invoering van foto's, gezichtsopnamen of dactyloscopische gegevens in SIS en elk gebruik van dergelijke gegevens moet worden beperkt tot dat wat nodig is om de nagestreefde doelstellingen te verwezenlijken, moet op grond van het Unierecht toegestaan zijn, moet de grondrechten in acht nemen, met inbegrip van het belang van het kind, en moet in overeenstemming zijn met het Unierecht inzake gegevensbescherming, met inbegrip van de in deze verordening vastgestelde relevante gegevensbeschermingsbepalingen. In dit verband moet SIS tevens de verwerking mogelijk maken van gegevens van personen wier identiteit onrechtmatig is aangenomen, om problemen als gevolg van een verkeerde identificatie te voorkomen, met passende waarborgen, met instemming van de betrokken persoon voor iedere gegevenscategorie, in het bijzonder voor handpalmafdrukken, en met een strikte beperking van de doeleinden waarvoor dergelijke persoonsgegevens rechtmatig kunnen worden verwerkt.

De lidstaten moeten het voor eindgebruikers technisch mogelijk maken om telkens wanneer zij een nationale politie- of immigratiedatabank mogen doorzoeken, zij tevens een parallelle doorzoeking in SIS uitvoeren overeenkomstig de beginselen van artikel 4 van Richtlijn (EU) 2016/680 van het Europees Parlement en de Raad (9) en artikel 5 van Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad (10). Dit moet ervoor zorgen dat SIS zijn functie als voornaamste compenserende maatregel in het gebied zonder binnengrenstoezicht kan vervullen en dat de grensoverschrijdende dimensie van de criminaliteit en de mobiliteit van criminelen beter wordt aangepakt.

Er moet worden vastgesteld onder welke voorwaarden dactyloscopische gegevens, foto's en gezichtsopnamen mogen worden gebruikt voor identificatie- en verificatiedoeleinden. Gezichtsopnamen en foto's voor identificatiedoeleinden dienen in eerste instantie uitsluitend te worden gebruikt bij reguliere grensdoorlaatposten. Dergelijk gebruik dient af te hangen van een verslag van de Commissie waarin de beschikbaarheid, betrouwbaarheid en paraatheid van de technologie wordt bevestigd.

Het doorzoeken van dactyloscopische gegevens in SIS aan de hand van op een plaats delict aangetroffen volledige of onvolledige reeksen vingerafdrukken of handpalmafdrukken moet worden toegestaan indien met een hoge mate van waarschijnlijkheid kan worden vastgesteld dat de afdrukken die van de dader van het terroristische misdrijf of andere ernstige strafbare feit zijn, en mits een doorzoeking tegelijk in de relevante nationale vingerafdrukdatabanken wordt uitgevoerd. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan het vaststellen van kwaliteitsnormen voor de opslag van biometrische gegevens.

Indien de identiteit van een persoon niet met behulp van andere middelen kan worden vastgesteld, moeten dactyloscopische gegevens worden gebruikt om te proberen de identiteit vast te stellen. Het moet in alle gevallen toegestaan zijn een persoon te identificeren door middel van dactyloscopische gegevens.

Het moet voor de lidstaten mogelijk zijn signaleringen in SIS te linken. Het linken van twee of meer signaleringen mag geen gevolgen hebben voor de te ondernemen actie, de toetsingstermijn voor signaleringen of het recht op toegang tot de signaleringen.

Er kan een hoger niveau van doeltreffendheid, harmonisatie en samenhang worden bereikt door te eisen dat alle inreisverboden die de nationale bevoegde autoriteiten overeenkomstig Richtlijn 2008/115/EG van het Europees Parlement en de Raad (11) hebben uitgevaardigd, in SIS worden ingevoerd, en door gemeenschappelijke regels vast te stellen voor het invoeren van een signalering met het oog op weigering van toegang en verblijf na de terugkeer van een illegaal verblijvende onderdaan van een derde land. De lidstaten moeten alle nodige maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat het tijdstip waarop de betrokken onderdaan van het derde land het Schengengebied verlaat, volledig samenvalt met het tijdstip waarop de signalering in SIS wordt geactiveerd. Op die manier moet worden gewaarborgd dat de inreisverboden bij de doorlaatposten aan de buitengrenzen worden uitgevoerd en afdoende wordt voorkomen dat de betrokken personen het Schengengebied terug binnenkomen.

Personen ten aanzien van wie een beslissing is genomen tot weigering van toegang en verblijf moeten het recht hebben tegen die beslissing in beroep te gaan. Indien het een beslissing inzake terugkeer is, moet het recht van beroep voldoen aan Richtlijn 2008/115/EG.

Bij deze verordening moeten bindende regels worden vastgesteld voor raadpleging tussen en kennisgeving aan nationale autoriteiten wanneer een onderdaan van een derde land in het bezit is of kan komen van een in een bepaalde lidstaat afgegeven geldige verblijfsvergunning of geldig visum voor verblijf van langere duur, en een andere lidstaat voornemens is ten aanzien van die onderdaan van een derde land een signalering met het oog op weigering van toegang en verblijf in te voeren, of zulks reeds heeft gedaan. Dergelijke situaties leiden tot grote onzekerheid bij grenswachters en politie- en immigratieautoriteiten. Daarom dient te worden gezorgd voor een bindende termijn voor spoedig overleg waarbinnen een definitief resultaat moet worden bereikt, teneinde ervoor te zorgen dat de onderdanen van derde landen die het recht hebben rechtmatig op het grondgebied van de lidstaten te verblijven, dat grondgebied zonder problemen kunnen binnenkomen en dat diegenen die geen recht hebben binnen te komen de toegang wordt verhinderd.

Indien naar aanleiding van een raadpleging tussen de lidstaten een signalering in SIS wordt gewist, moet de signalerende lidstaat de mogelijkheid hebben de betrokken onderdaan van een derde land op zijn nationale signaleringslijst te handhaven.

Deze verordening laat de toepassing van Richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad onverlet (12).

Signaleringen mogen niet langer in SIS worden bewaard dan nodig is voor de met de signaleringen nagestreefde specifieke doeleinden. Uiterlijk drie jaar na de invoering van een signalering in SIS dient de signalerende lidstaat de noodzaak van verdere bewaring te toetsen. Indien echter bij de nationale beslissing die aan de basis ligt van de signalering een langere geldigheidsperiode dan drie jaar is bepaald, wordt de signalering uiterlijk binnen vijf jaar opnieuw getoetst. Besluiten om signaleringen van personen te bewaren, dienen gebaseerd te zijn op een uitvoerige individuele beoordeling. De lidstaten moeten signaleringen van personen binnen de voorgeschreven toetsingstermijnen toetsen en statistieken bijhouden van het aantal signaleringen van personen waarvan de bewaartermijn is verlengd.

Voor de invoering van een signalering in SIS en de verlenging van de geldigheidsduur van een signalering in SIS moet een evenredigheidsvereiste in acht worden genomen, dat onderzoek inhoudt of een concreet geval gepast, relevant en belangrijk genoeg is om invoering van een signalering in SIS te rechtvaardigen. Waar het terroristische misdrijven betreft, moet het geval gepast, relevant en belangrijk genoeg worden bevonden om een signalering in SIS te rechtvaardigen. Om redenen van openbare en nationale veiligheid mag het de lidstaten bij uitzondering worden toegestaan om geen signalering in SIS in te voeren, wanneer te verwachten valt dat een dergelijke invoering officiële of justitiële onderzoeken, opsporingsonderzoeken of procedures zou belemmeren.

De integriteit van SIS-gegevens is van essentieel belang. Daarom moeten voldoende waarborgen worden geboden ten aanzien van de beveiliging van de data gedurende het volledige verwerkingstraject, zowel op centraal als op nationaal niveau. De instanties die betrokken zijn bij de gegevensverwerking, moeten zich houden aan de beveiligingsvereisten van deze verordening en een uniforme procedure voor het melden van incidenten volgen. Hun personeel moet de juiste opleiding hebben gekregen en moet op de hoogte zijn gebracht van alle ter zake doende strafbare feiten en sancties.

De ingevolge deze verordening in SIS verwerkte gegevens en de desbetreffende uitgewisselde aanvullende informatie mogen niet worden doorgegeven aan of ter beschikking gesteld van derde landen of internationale organisaties.

Met het oog op een efficiëntere besluitvorming van de immigratieautoriteiten over het recht van onderdanen van derde landen om het grondgebied van de lidstaten binnen te komen en er te verblijven, en over de terugkeer van illegaal verblijvende onderdanen van derde landen, dient aan die autoriteiten toegang tot SIS te worden verleend in het kader van deze verordening.

Onverminderd meer specifieke in deze verordening vastgelegde regels betreffende de verwerking van persoonsgegevens, is Verordening (EU) 2016/679 van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens door de lidstaten uit hoofde van deze verordening, tenzij de verwerking wordt verricht door de nationale bevoegde autoriteiten met het oog op het voorkomen, onderzoeken of opsporen van terroristische misdrijven of andere ernstige strafbare feiten.

Onverminderd meer specifieke in deze verordening vastgelegde regels, zijn de nationale wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen die op grond van Richtlijn (EU) 2016/680 zijn vastgesteld, van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens uit hoofde van deze verordening door de nationale bevoegde autoriteiten met het oog op het voorkomen, opsporen, onderzoeken of vervolgen van terroristische misdrijven of andere ernstige strafbare feiten, of de tenuitvoerlegging van strafrechtelijke sancties. De toegang tot in SIS ingevoerde gegevens en het recht van bevoegde nationale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor het voorkomen, opsporen, onderzoeken of vervolgen van terroristische misdrijven of andere ernstige strafbare feiten, of voor de tenuitvoerlegging van strafrechtelijke sancties, om deze gegevens te doorzoeken, moet onderworpen zijn aan alle toepasselijke bepalingen van deze verordening en die van Richtlijn (EU) 2016/680, zoals omgezet in het nationale recht, en met name aan het toezicht door de in Richtlijn (EU) 2016/680 bedoelde toezichthoudende autoriteiten.

Wanneer de instellingen en organen van de Unie bij het uitvoeren van hun taken in het kader van deze verordening persoonsgegevens verwerken, is Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad (13) van toepassing.

Wanneer Europol in het kader van deze verordening persoonsgegevens verwerkt, is Verordening (EU) 2016/794 van het Europees Parlement en de Raad (14) van toepassing.

Wanneer zij SIS gebruiken, moeten de bevoegde autoriteiten ervoor zorgen dat de waardigheid en de integriteit van de persoon wiens gegevens worden verwerkt, worden geëerbiedigd. De verwerking van persoonsgegevens voor de toepassing van deze verordening mag niet leiden tot discriminatie van personen op grond van, onder meer, geslacht, ras of etnische afstamming, godsdienst of overtuiging, handicap, leeftijd of seksuele geaardheid.

Wat de vertrouwelijkheid betreft, moeten ambtenaren en andere personeelsleden die werkzaamheden in verband met SIS verrichten, zich houden aan de relevante bepalingen van het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie en de regeling welke van toepassing is op andere personeelsleden van de Unie, zoals vastgesteld bij Verordening (EEG, Euratom, EGKS) nr. 259/68 van de Raad (15) (‘het Statuut’).

De lidstaten en eu-LISA moeten beveiligingsplannen bijhouden om de uitvoering van hun verplichtingen op het gebied van beveiliging te vereenvoudigen, en met elkaar samenwerken om beveiligingsvraagstukken vanuit een gemeenschappelijke invalshoek aan te pakken.

De in Verordening (EU) 2016/679 en Richtlijn (EU) 2016/680 bedoelde nationale onafhankelijke toezichthoudende autoriteiten (‘toezichthoudende autoriteiten’) moeten erop toezien dat de lidstaten de persoonsgegevens in het kader van deze verordening rechtmatig verwerken, met inbegrip van de uitwisseling van aanvullende informatie. De toezichthoudende autoriteiten moeten voldoende middelen krijgen voor het vervullen van deze taak. Er moeten bepalingen worden vastgesteld inzake de rechten van betrokkenen op inzage, rectificatie en wissing van hun in SIS opgeslagen persoonsgegevens, alsmede inzake de rechtsmiddelen voor de nationale gerechten en de wederzijdse erkenning van rechterlijke beslissingen in dat verband. Het is tevens passend van de lidstaten te verlangen dat zij hieromtrent jaarlijkse statistieken verstrekken.

De toezichthoudende autoriteiten moeten erop toezien dat ten minste om de vier jaar een audit van de gegevensverwerking in de nationale systemen van hun lidstaten wordt uitgevoerd overeenkomstig internationale auditnormen. De audit moet worden uitgevoerd door de toezichthoudende autoriteiten of moet door de toezichthoudende autoriteiten rechtstreeks worden uitbesteed aan een onafhankelijke auditor op het gebied van gegevensbescherming. De onafhankelijke auditor dient zijn werkzaamheden uit te voeren onder de controle en de verantwoordelijkheid van de toezichthoudende autoriteiten, die derhalve zelf de auditor dienen te instrueren, en een duidelijk omschreven doel, reikwijdte en methode voor de audit moeten vaststellen alsmede met betrekking tot de audit en de eindresultaten richtsnoeren moeten uitvaardigen en toezicht moeten uitoefenen.

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming dient toezicht uit te oefenen op de werkzaamheden van de instellingen en organen van de Unie in verband met de verwerking van persoonsgegevens krachtens deze verordening. De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming en de toezichthoudende autoriteiten dienen samen te werken bij het toezicht op SIS.

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming moet voldoende middelen krijgen om de taken te vervullen die hem krachtens deze verordening zijn toevertrouwd, met inbegrip van ondersteuning door deskundigen op het gebied van biometrische gegevens.

Verordening (EU) 2016/794 bepaalt dat Europol ondersteuning en versterking moet bieden voor het optreden van de nationale bevoegde autoriteiten en hun onderlinge samenwerking bij de bestrijding van terrorisme en andere vormen van ernstige criminaliteit, en in dat verband analyses en dreigingsevaluaties dient te verstrekken. Om het werk van Europol, met name in het kader van het Europees Centrum tegen migrantensmokkel, te vergemakkelijken, dient Europol toegang te krijgen tot in deze verordening bepaalde signaleringscategorieën.

Om de kloof op het gebied van informatiedeling over terrorisme en met name over buitenlandse terroristische strijders — in welk geval het monitoren van bewegingen van essentieel belang is — te overbruggen, worden de lidstaten aangemoedigd informatie over met terrorisme verband houdende activiteiten te delen met Europol. Deze informatiedeling moet worden uitgevoerd door met Europol aanvullende informatie over de betrokken signaleringen uit te wisselen. Europol dient daartoe te voorzien in een verbinding met de communicatie-infrastructuur.

Met het oog op een optimaal gebruik van SIS moeten duidelijke regels worden vastgesteld voor het verwerken en downloaden van SIS-gegevens door Europol, met dien verstande dat de bescherming van de gegevens daarbij wordt nageleefd overeenkomstig deze verordening en Verordening (EU) 2016/794. Wanneer bij doorzoeking van SIS door Europol blijkt dat een lidstaat een signalering heeft ingevoerd, mag Europol de gevraagde actie niet uitvoeren. Europol dient in zulke gevallen via de uitwisseling van aanvullende informatie met het betrokken Sirene-bureau de betrokken lidstaat op de hoogte te brengen, zodat die lidstaat het vervolg van de zaak op zich kan nemen.

Bij Verordening (EU) 2016/1624 van het Europees Parlement en de Raad (16) is voor de uitvoering van die verordening bepaald dat de ontvangende lidstaat de leden van de door het Europees Grens- en kustwachtagentschap ingezette teams als bedoeld in artikel 2, punt 8, van die verordening, toestemming moet verlenen om databanken van de Unie te raadplegen, wanneer dat noodzakelijk is voor de verwezenlijking van de operationele doelstellingen als vastgesteld in het operationele plan inzake grenscontroles, grensbewaking en terugkeer. Andere relevante agentschappen van de Unie, meer bepaald het Europees Ondersteuningsbureau voor asielzaken en Europol, kunnen aan de ondersteuningsteams voor migratiebeheer deskundigen toevoegen die geen personeelslid van deze agentschappen van de Unie zijn. De inzet van de teams als bedoeld in artikel 2, punten 8 en 9, van die verordening, heeft tot doel technische en operationele versterking te bieden aan lidstaten die daarom verzoeken, met name aan lidstaten die worden geconfronteerd met onevenredig grote uitdagingen op het gebied van migratie. De teams als bedoeld in artikel 2, punten 8 en 9, van die verordening hebben voor de uitvoering van hun taken toegang nodig tot SIS via een technische interface van het Europees Grens- en kustwachtagentschap die wordt aangesloten op het centrale SIS. Wanneer bij doorzoeking van SIS door de teams bedoeld in artikel 2, punten 8 en 9, van Verordening (EU) 2016/1624 of door de teamleden blijkt dat een lidstaat een signalering heeft ingevoerd, voert het betrokken team- of personeelslid de gevraagde actie alleen uit indien de ontvangende lidstaat daartoe toestemming heeft verleend. In zulke gevallen moet de ontvangende lidstaat op de hoogte worden gebracht opdat deze de zaak kan opvolgen. De ontvangende lidstaat dient de signalerende lidstaat van de hit op de hoogte te brengen via de uitwisseling van aanvullende informatie.

Bepaalde aspecten van SIS kunnen vanwege hun technische, gedetailleerde en aan verandering onderhevige aard, niet uitputtend worden geregeld in deze verordening. Het gaat dan bijvoorbeeld over technische voorschriften inzake het invoeren, bijwerken, wissen en doorzoeken van gegevens, gegevenskwaliteit, regels inzake biometrische gegevens, en regels inzake verenigbaarheid en prioriteit van signaleringen, inzake het linken van signaleringen, en inzake de uitwisseling van aanvullende informatie. Met betrekking tot deze aspecten moeten uitvoeringsbevoegdheden aan de Commissie worden toegekend. In de technische voorschriften moet aandacht worden besteed aan de vlotte werking van de nationale applicaties.

Teneinde eenvormige voorwaarden voor de uitvoering van deze verordening te waarborgen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (17). Voor de vaststelling van uitvoeringshandelingen in het kader van deze verordening en in het kader van Verordening (EU) 2018/1862 dient dezelfde procedure te worden gevolgd.

Met het oog op transparantie moet eu-LISA twee jaar nadat na aanvang van de werkzaamheden van SIS ingevolge deze verordening, een verslag opstellen over de technische werking van het centrale SIS en de communicatie-infrastructuur, met inbegrip van de beveiliging daarvan, alsmede over de bilaterale en multilaterale uitwisseling van aanvullende informatie. Om de vier jaar moet de Commissie een algehele evaluatie uitbrengen.

Teneinde een soepele werking van SIS te verzekeren, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen met betrekking tot het bepalen van de omstandigheden waarin foto's en gezichtsopnamen mogen worden gebruikt voor de identificatie van personen anders dan bij reguliere grensdoorlaatposten. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen geschieden in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven(18). Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

Aangezien de doelstellingen van deze verordening, namelijk de instelling en regulering van een informatiesysteem van de Unie en de uitwisseling van aanvullende informatie, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt maar door de aard ervan beter op het niveau van de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

Deze verordening eerbiedigt de grondrechten en neemt de beginselen in acht die met name in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie zijn neergelegd. Met name eerbiedigt deze verordening volledig de bescherming van persoonsgegevens zoals vastgelegd in artikel 8 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en is zij daarnaast gericht op het waarborgen van een veilige omgeving voor iedereen die op het grondgebied van de Unie verblijft, en op de bescherming van irreguliere migranten tegen uitbuiting en mensenhandel. Wanneer het om kinderen gaat, komt het belang van het kind op de eerste plaats.

De geraamde kosten voor het opwaarderen van de nationale systemen en de uitvoering van de bij deze verordening voorziene nieuwe functies zijn lager dan het saldo van de kredietlijn die in Verordening (EU) nr. 515/2014 van het Europees Parlement en de Raad (19) is uitgetrokken voor slimme grenzen. Derhalve dient het bedrag dat is bestemd voor de ontwikkeling van IT-systemen ter beheersing van de migratiestromen langs de buitengrenzen, overeenkomstig Verordening (EU) nr. 515/2014, aan de lidstaten en eu-LISA te worden toegekend. Er moet worden toegezien op de financiële kosten voor het opwaarderen van SIS en de uitvoering van deze verordening. Indien de geraamde kosten hoger uitvallen, dient ter ondersteuning van de lidstaten financiering van de Unie beschikbaar te worden gesteld overeenkomstig het toepasselijke meerjarig financieel kader.

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het VEU en het VWEU, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van deze verordening, die derhalve niet bindend is voor, noch van toepassing is in deze lidstaat. Aangezien deze verordening voortbouwt op het Schengenacquis, beslist Denemarken overeenkomstig artikel 4 van het bovengenoemde protocol binnen een termijn van zes maanden nadat de Raad heeft beslist over deze verordening of het deze in zijn nationale wetgeving zal omzetten.

Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan het Verenigd Koninkrijk niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2000/365/EG van de Raad (20); het Verenigd Koninkrijk neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van deze verordening en deze is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

Deze verordening houdt een ontwikkeling in van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad (21); Ierland neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van deze verordening en deze is niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis(22), die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (23).

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis(24) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (25).

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis(26) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG juncto artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad (27).

Wat Bulgarije en Roemenië betreft, vormt deze verordening een handeling die op het Schengenacquis voortbouwt of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2005, en dient zij te worden gelezen in samenhang met respectievelijk Besluiten 2010/365/EU (28) en (EU) 2018/934 (29) van de Raad.

Wat Kroatië betreft, vormt deze verordening een handeling die voortbouwt op het Schengenacquis of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2011 en dient zij te worden gelezen in samenhang met Besluit (EU) 2017/733 van de Raad (30).

Wat Cyprus betreft, vormt deze verordening een handeling die voortbouwt op het Schengenacquis of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 3, lid 2, van de Toetredingsakte van 2003.

Bij deze verordening wordt aan SIS een reeks verbeteringen aangebracht die een doeltreffender SIS, een sterkere gegevensbescherming en een uitgebreider recht op toegang zullen opleveren. Sommige van die verbeteringen vereisen geen complexe technische ontwikkelingen, terwijl voor andere technische wijzigingen van uiteenlopende omvang nodig zijn. Om verbeteringen van het systeem zo spoedig mogelijk beschikbaar te maken voor eindgebruikers, worden bij deze verordening gefaseerd wijzigingen van Verordening (EG) nr. 1987/2006 ingevoerd. Een aantal verbeteringen van het systeem moet onmiddellijk na de inwerkingtreding van deze verordening van toepassing zijn, terwijl andere een of twee jaar na de inwerkingtreding van toepassing moeten zijn. Deze verordening moet in al haar onderdelen binnen drie jaar na de inwerkingtreding ervan van toepassing zijn. Om vertragingen bij de toepassing ervan te vermijden moet de gefaseerde uitvoering van deze verordening nauwlettend in het oog worden gehouden.

Verordening (EG) nr. 1987/2006 moet met ingang van de datum van volledige toepassing van deze verordening worden ingetrokken.

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd overeenkomstig artikel 28, lid 2, van Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad (31), en heeft op 3 mei 2017 advies uitgebracht,