Hof 's-Gravenhage, 18-01-2011, nr. 22-000562-10, nr. 10-692117-08

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg en het onderzoek op de terechtzitting in hoger beroep van dit hof van 14 december 2010 en 4 januari 2011.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door en namens de verdachte naar voren is gebracht.

In eerste aanleg is de verdachte ter zake van het tenlastegelegde veroordeeld tot een geldboete van 50 euro, subsidiair één dag hechtenis.

Namens de verdachte is tegen het vonnis hoger beroep ingesteld.

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 01 januari 2008 te Ridderkerk opzettelijk niet heeft voldaan aan een bevel of een vordering, krachtens artikel 2.1.1.1 onder 2 van de Algemene Plaatselijke Verordening van de gemeente Ridderkerk, in elk geval krachtens enig wettelijk voorschrift gedaan door [A], hoofdagent van politie Rotterdam-Rijnmond en/of [B], agent van politie Rotterdam-Rijnmond, die was/waren belast met de uitoefening van enig toezicht en/of die was/waren belast met en/of bevoegd verklaard tot het opsporen en/of onderzoeken van strafbare feiten, immers heeft verdachte toen en daar opzettelijk, nadat deze/die ambtena(a)r(en) hem had(den) bevolen, althans van hem had(den) gevorderd zich te verwijderen van de ingang/uitgang van sporthal ‘De Fakkel’, gelegen op of aan de Fakkel, geen gevolg gegeven aan dit bevel of die vordering.

Het vonnis waarvan beroep kan niet in stand blijven omdat het hof zich daarmee niet verenigt.

Door het hof op basis van wettige bewijsmiddelen vastgestelde feiten en omstandigheden.1.

De verbalisanten [A], hoofdagent van politie Rotterdam-Rijnmond en [B], agent van politie Rotterdam-Rijnmond, hebben gerelateerd dat zij zich op 1 januari 2008 ter hoogte van de sporthal De Fakkel te Ridderkerk bevonden. Daar was een feest gaande in verband met de viering van de jaarwisseling. Omdat er ter plaatse ongeregeldheden plaats vonden werden de bezoekers bij het naar buiten komen uit de sporthal gevorderd zich bij de uitgang te verwijderen. De verbalisanten hebben de verdachte tweemaal gevorderd zich bij de uitgang te verwijderen. De verdachte voldeed niet aan deze vordering.2.

De verbalisanten hebben voorts gerelateerd dat zij op 1 januari 2008 te Ridderkerk ter plaatse waren in verband met de handhaving van de openbare orde bij het oud en nieuw feest in sporthal De Fakkel en dat zij op grond van artikel 2.1.1.1 onder 2 van de Algemene Plaatselijke Verordening (hierna: APV) van de gemeente Ridderkerk de verdachte hebben gevorderd zich bij de uitgang van genoemde locatie te verwijderen.3.

Ter terechtzitting in eerste aanleg zijn beide verbalisanten als getuige gehoord. [A] heeft verklaard dat bij het uitgaan van het feest wanordelijkheden ontstonden. Er ontstonden irritaties bij de gasten die naar buiten kwamen. Daarop hebben zij (het hof begrijpt: hij en zijn collega [B]) de mensen gevorderd naar huis te gaan. Zij waren daar voor het bewaken van de openbare orde en hadden als opdracht gekregen wanordelijkheden of komende wanordelijkheden te stoppen. [A] heeft de verdachte meerdere malen mondeling kenbaar gemaakt zich te verwijderen. De verdachte kwam steeds terug naar de plaats waar hij met zijn collega stond. [B] heeft verklaard dat toen zij (het hof begrijpt: hij en zijn collega [A]) er kwamen, er al vechtpartijtjes waren. Op het moment dat er wanordelijkheden ontstonden zijn ze gaan vorderen. Hij heeft verklaard dat hij de verdachte heeft aangesproken en hem heeft gewezen op de plaats waar hij naar toe moest, te weten de uitgang van het terrein. De verdachte kwam op een gegeven moment weer terug in de richting waar de verbalisanten stonden.4.

De verdachte heeft bij de politie verklaard dat hij op 1 januari 2008 aanwezig was bij het nieuwjaarsfeest in ‘De Fakkel’ te Ridderkerk. Toen hij buiten was wilde hij weer naar binnen. Hij werd tegengehouden door de bewaking. Niemand mocht meer naar binnen. Toen hij even later in de richting van ‘De Fakkel’ liep werd hij door twee agenten tegengehouden en in de richting van de weg gedrongen. Hij is daar blijven wachten op zijn vrienden. Twee à vier minuten later kwamen dezelfde agenten die hem naar de weg hadden gedrongen weer aanlopen. Ze zeiden hem dat hij al eerder was gewaarschuwd en dat hij nu echt weg moest gaan. Hij ging bij een groep mensen staan wachten, maar hoorde een agent zeggen dat ze weg moesten gaan van die plaats. Ze werden weggestuurd van ‘De Fakkel’. Onbewust liep hij echter in de richting van ‘De Fakkel’. Daar werd hij aangesproken door dezelfde twee agenten die hem zeiden dat ze hem nu al voor de derde keer aanspraken en dat dit een reden was om hem aan te houden.5.

In hoger beroep heeft de verdachte verklaard dat hij door twee agenten tweemaal is aangesproken en dat hem toen is gezegd dat hij weg moest gaan. Hij heeft verklaard dat hij op zijn vrienden is blijven wachten en dat hij toen is aangehouden.6.

De advocaat-generaal heeft geconcludeerd dat er voldoende wettig en overtuigend bewijs voorhanden is om te komen tot een bewezenverklaring van het tenlastegelegde.

Hij heeft —overeenkomstig zijn schriftelijk requisitoir— geconcludeerd dat wanneer artikel 2.1.1.1 van de APV van Ridderkerk in samenhang wordt gelezen met artikel 6.2. van die APV, daarmee aan de eis van uitdrukkelijkheid die de Hoge Raad aan een wettelijk voorschrift in de zin van artikel 184 van het Wetboek van Strafrecht stelt is voldaan. Beide artikelen regelen gezamenlijk uitdrukkelijk dat een opsporingsambtenaar bevoegd is in bepaalde situaties een bevel te geven en dat deze opsporingsambtenaren belast zijn met het toezicht op de naleving daarvan. De advocaat-generaal heeft voorts geconcludeerd dat, gelet op de verklaringen die de verbalisanten [A] en [B] ter terechtzitting in eerste aanleg hebben afgelegd, ten tijde van het tenlastegelegde sprake was van een situatie als omschreven in artikel 2.1.1.1, tweede lid, APV.

Ten aanzien van het onder B gevoerde verweer van de raadsman is het hof van oordeel dat dit feitelijke grondslag mist nu de raadsman ter onderbouwing ervan uitgaat van een artikel 6.2 dat niet in de APV van de gemeente Ridderkerk was opgenomen, doch dat ten tijde van het tenlastegelegde was terug te vinden in de APV van de gemeente Rotterdam. De raadsman gaat derhalve uit van een wettekst die niet van toepassing was op het tenlastegelegde feit. Uitgaande van de tekst van artikel 6.2 van de APV van Ridderkerk zoals geldend ten tijde van het tenlastegelegde feit is het verweer onvoldoende onderbouwd, zoals het hof hieronder nader uiteen zal zetten. Het hof verwerpt het verweer.

Het hof overweegt ten aanzien van het onder C gevoerde verweer als volgt.

De verbalisanten [A] en [B] hebben ter terechtzitting in eerste aanleg over de situatie ter plaatse verklaard dat reeds vechtpartijtjes en wanordelijkheden waren ontstaan en dat zij ter handhaving van de openbare orde de aanwezigen, onder wie de verdachte, hebben gevorderd zich te verwijderen. Gelet op deze verklaringen is het hof van oordeel dat in het onderhavige geval de openbare orde daadwerkelijk in het geding was en dat de verbalisanten derhalve bevoegd waren de verdachte te vorderen zich te verwijderen.

Ten aanzien van het door de raadsman onder A gevoerde verweer overweegt het hof het volgende. Dit verweer is een herhaling van een in eerste aanleg gevoerd verweer. Nu het hof van oordeel is dat de rechtbank dit terecht en op goede gronden heeft verworpen, zal het hof de betreffende overwegingen van de rechtbank tot de zijne maken en hieronder —met verbetering van een enkele verschrijving— letterlijk overnemen.

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 01 januari 2008 te Ridderkerk opzettelijk niet heeft voldaan aan een vordering, krachtens artikel 2.1.1.1 onder 2 van de Algemene Plaatselijke Verordening van de gemeente Ridderkerk, gedaan door [A], hoofdagent van politie Rotterdam-Rijnmond en [B], agent van politie Rotterdam-Rijnmond, die waren belast met de uitoefening van enig toezicht, immers heeft verdachte toen en daar opzettelijk, nadat die ambtenaren hem hadden gevorderd zich te verwijderen van de uitgang van sporthal ‘De Fakkel’, geen gevolg gegeven aan die vordering.

Hetgeen meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bovenstaande bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

Het bewezenverklaarde levert op:

Opzettelijk niet voldoen aan een vordering, krachtens wettelijk voorschrift gedaan door een ambtenaar met de uitoefening van enig toezicht belast.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het vonnis waarvan beroep zal worden bevestigd.

Het hof heeft zich bij de afdoening van de onderhavige strafzaak laten leiden door de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en op grond van de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan is gebleken uit het onderzoek ter terechtzitting.

Daarbij heeft het hof in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het niet opvolgen van een ambtelijk bevel door geen gehoor te geven aan een vordering van verbalisanten om zich te verwijderen. Hij is verschillende malen door de verbalisanten weggestuurd maar bleef telkens terugkomen. Door deze opstelling van de verdachte zijn de verbalisanten onnodig in de rechtmatige uitoefening van hun bediening belemmerd.

Gelet op de ter terechtzitting in hoger beroep naar voren gekomen omstandigheden waaronder het feit is begaan, het feit dat de verdachte een first offender is, dat niet is gebleken dat hij zelf concreet aan wanordelijkheden heeft bijgedragen en dat hij zowel bij de politie alsook ter terechtzitting in hoger beroep van 14 december 2010 heeft verklaard, zoals het hof ook wil aannemen, dat hij de consequenties van zijn handelen niet heeft overzien en dat het niet zijn bedoeling is geweest zich vervelend te gedragen, ziet het hof aanleiding op de voet van artikel 9a van het Wetboek van Strafrecht te bepalen dat aan de verdachte ter zake geen straf of maatregel zal worden opgelegd.

Het hof heeft gelet op de artikelen 9a en 184 van het Wetboek van Strafrecht, zoals zij golden ten tijde van het bewezenverklaarde.

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht.

Verklaart bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde, zoals hierboven omschreven, heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen ter zake meer of anders is tenlastegelegd en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Bepaalt dat het bewezenverklaarde het hierboven vermelde strafbare feit oplevert.

Verklaart de verdachte strafbaar ter zake van het bewezenverklaarde.

Bepaalt dat aan de verdachte geen straf of maatregel wordt opgelegd.

Dit arrest is gewezen door mr. A.L.J. van Strien, mr. A.J.M. Kaptein en mr. M.C.R. Derkx, in bijzijn van de griffier mr. M. ter Riet.

Het is uitgesproken op de openbare terechtzitting van het hof van 18 januari 2011.