Hof 's-Hertogenbosch, 26-05-2020, nr. 200.172.773, 02

In het tussenarrest heeft het hof [geïntimeerde] toegelaten tegenbewijs te leveren tegen de voorshands bewezen geachte stelling dat er voorafgaand aan het pleidooi van 8 december 1994 telefonisch contact heeft plaatsgevonden tussen [geïntimeerde] en [advocaat 1] .

Het hof heeft in het tussenarrest tussentijds beroep in cassatie opengesteld.

[geïntimeerde] heeft cassatieberoep ingesteld tegen diverse onderdelen van het tussenarrest. De Hoge Raad heeft dit cassatieberoep verworpen met toepassing van artikel 81 lid 1 RO. Na het onder 8. genoemde verzoek van [appellant] , is de procedure bij het hof hervat.

[geïntimeerde] geeft in bovengenoemde akte uitlating bewijslevering te kennen dat hij, kort weergegeven, om diverse redenen afziet van het leveren van tegenbewijs (zonder daarmee het plaatsvinden van het gestelde telefoongesprek te erkennen).

Voorts brengt hij naar voren dat hij er, eveneens kort weergegeven, vanwege zijn mening ten aanzien van de door [appellant] gestelde schade de voorkeur aan geeft dat de zaak nu snel wordt afgedaan in de schadestaatprocedure. Hij verzoekt het hof dan ook de zaak op de voet van artikel 612 Rv te verwijzen naar de schadestaatprocedure.

Ook [appellant] verzoekt in zijn antwoordakte na bewijslevering, kort samengevat, het hof om de zaak te verwijzen naar de schadestaatprocedure.

[appellant] voert verder aan dat, aangezien nu vaststaat dat [geïntimeerde] jegens [appellant] misbruik heeft gemaakt van procesrecht, het bij de proceskostenveroordeling niet dient te gaan om een forfaitaire- maar om een volledige proceskostenveroordeling. Hiertoe voert hij aan dat in het geval van misbruik van procesrecht, de als gevolg van dat misbruik benadeelde partij aanspraak kan maken op een volledige proceskostenvergoeding. Volgens [appellant] kunnen de specificatie en berekening van de volledige proceskostenveroordeling ook in het kader van de schadestaatprocedure plaatsvinden. Hij stelt dat het ook hier gaat om schade die [appellant] heeft geleden als gevolg van het inmiddels vaststaande misbruik van procesrecht. [appellant] vraagt het hof om bij de verwijzing naar de schadestaatprocedure op te nemen, dat in die procedure als uitgangspunt zal moeten worden genomen dat het gaat om een volledige proceskostenveroordeling.

Ten aanzien van de bewijslevering overweegt het hof als volgt. Zoals hierboven in r.o. 9.1.1. al aangeduid, heeft het hof in het tussenarrest (zie r.o. 6.24.1. tot en met 6.24.3.) geoordeeld dat [appellant] het gestelde telefonisch contact voorshands heeft bewezen, behoudens tegenbewijs door [geïntimeerde] . Nu [geïntimeerde] heeft afgezien van het leveren van tegenbewijs, is [appellant] definitief geslaagd in zijn bewijslevering. Dit houdt in dat tussen [appellant] en [geïntimeerde] vaststaat dat voorafgaand aan het pleidooi van 8 december 1994 telefonisch contact heeft plaatsgevonden tussen [geïntimeerde] en [advocaat 1] . Daarmee staat ook vast dat [geïntimeerde] misbruik van procesrecht heeft gemaakt/onrechtmatig heeft gehandeld door een procedure tegen [appellant] aan te spannen op de onjuiste feitelijke grondslag van ontkenning van genoemd telefonisch contact tussen [geïntimeerde] en [advocaat 1] (zie ook r.o. 6.21. tot en met 6.21.4. van het tussenarrest).

Het voorgaande betekent dat [geïntimeerde] in beginsel aansprakelijk is voor de door [appellant] geleden en nog te lijden schade ten gevolge van genoemd misbruik van procesrecht/onrechtmatig handelen door [geïntimeerde] .

Voor toewijzing van de door [appellant] gevorderde schadevergoeding op te maken bij staat is noodzakelijk maar ook voldoende, dat het bestaan of de mogelijkheid van schade van [appellant] als gevolg van het misbruik van procesrecht/onrechtmatig handelen van [geïntimeerde] voldoende aannemelijk is. Naar het oordeel van het hof is dit het geval. [geïntimeerde] heeft zijn desbetreffende verweer onvoldoende onderbouwd (zie r.o. 6.33. van het tussenarrest). Het hof zal de vordering van [appellant] dan ook toewijzen en de zaak verwijzen naar de schadestaatprocedure.

Als de in het ongelijk gestelde partij, zal [geïntimeerde] worden veroordeeld in de proceskosten in eerste aanleg en hoger beroep.

Voor zover [appellant] bedoelt (ook) in de huidige procedure een volledige proceskostenveroordeling te vorderen, geldt het volgende.

Zoals hierboven al overwogen, bestond het misbruik van procesrecht uit het door [geïntimeerde] op de genoemde onjuiste feitelijke grondslag aanspannen van de procedure tegen [appellant] (genoemd in het tussenarrest, r.o. 6.3.7.1. en 6.3.7.2.). Schade bestaande uit (aanvullende) proceskosten voor die procedure, kan in de schadestaatprocedure aan de orde worden gesteld.

Gesteld noch gebleken is dat [geïntimeerde] in de huidige, door [appellant] tegen [geïntimeerde] aangespannen, procedure misbruik van procesrecht heeft gemaakt. Dat betekent dat voor een volledige proceskostenveroordeling van [geïntimeerde] in de huidige procedure geen aanleiding bestaat.

Het bovenstaande leidt tot de volgende slotsom.

[appellant] zal niet-ontvankelijk worden verklaard in het hoger beroep tegen het bestreden tussenvonnis van 7 augustus 2013 (tussenarrest, r.o. 6.11.).

Het bestreden eindvonnis, voor zover aan het hof voorgelegd (in conventie), zal worden vernietigd. [geïntimeerde] zal worden veroordeeld tot vergoeding aan [appellant] van alle geleden en nog te lijden schade van [appellant] ten gevolge van het door [geïntimeerde] gemaakte misbruik van procesrecht/onrechtmatig handelen zoals bedoeld in r.o. 9.4., nader op te maken bij staat. [geïntimeerde] zal daarnaast worden veroordeeld in de proceskosten in eerste aanleg en in hoger beroep, volgens het liquidatietarief.