Hof 's-Hertogenbosch, 23-03-2012, nr. 11/00363

Belanghebbende is bij beschikking met dagtekening 2 november 2004 aansprakelijk gesteld voor door X1 verschuldigde inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen, welke beschikking, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Ontvanger is gehandhaafd.

Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 37. De Rechtbank heeft dat beroep bij uitspraak van 11 december 2006 gegrond verklaard en de beschikking van de Ontvanger vernietigd.

De Ontvanger heeft tegen die uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Hof. Bij uitspraak van 6 februari 2009 heeft het Hof het hoger beroep van de Ontvanger gegrond verklaard, de uitspraak van de Rechtbank vernietigd en het geding teruggewezen naar de Rechtbank ter verdere behandeling en beslissing met inachtneming van de uitspraak van het Hof.

Belanghebbende heeft tegen laatstgenoemde uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Bij uitspraak van 26 februari 2010, nr. 09/01148, LJN: BK1519, onder meer gepubliceerd in BNB 2010/139 (hierna: het arrest BNB 2010/139), heeft de Hoge Raad het beroep in cassatie ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 11 april 2011 heeft de Rechtbank het beroep tegen de uitspraak van de Ontvanger ongegrond verklaard.

Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende het onderwerpelijke hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 112. De Ontvanger heeft een verweerschrift ingediend.

De zitting heeft plaatsgehad op 9 februari 2012 te

's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord gemachtigde van belanghebbende, alsmede de Ontvanger.

Belanghebbende heeft te dezer zitting een kopie overgelegd van een uitspraak van het Gerechtshof te

's-Gravenhage van 22 november 2006, rekestnummer 1451-H-05, LJN: AZ4511, van welke uitspraak, zonder bezwaar van de wederpartij, uitsluitend overweging 10 tot de gedingstukken is gerekend.

Aan het slot van deze zitting heeft het Hof het onderzoek gesloten.

Het geschil in hoger beroep is beperkt tot het antwoord op de volgende vragen:

Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting heeft belanghebbende ter adstructie van haar betoog overweging 10 van de hiervóór onder 1.8 genoemde uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage geciteerd. Zij heeft geen nieuwe stellingen ingenomen en desgevraagd bevestigd dat het enige punt van geschil in hoger beroep is het antwoord op de vraag of de door haar gestelde verknochtheid van de schulden, waarvoor belanghebbende ten dele aansprakelijk is gesteld, aan die aansprakelijkstelling in de weg staat. De Ontvanger heeft ter zitting zijn standpunt nader toegelicht en de stelling betrokken dat het hoger beroep, gezien de eerdere beslissingen van het Hof en de Hoge Raad over de verknochtheid van deze schulden, niet-ontvankelijk moet worden verklaard.

Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraken van de Ontvanger en van de Rechtbank en tot vernietiging van de beschikking. De Ontvanger concludeert, naar het Hof begrijpt, primair tot niet-ontvankelijkverklaring van het hoger beroep en, subsidiair, tot ongegrondverklaring van het hoger beroep en tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

Ten aanzien van het geschil

De ontvankelijkheid van het hoger beroep

Het Hof verwerpt het door de Ontvanger ter zitting gevoerde betoog, inhoudende dat het hoger beroep niet-ontvankelijk zou moeten worden verklaard op de grond dat reeds eerder door het Hof en de Hoge Raad is geoordeeld over de in het onderwerpelijke hoger beroep aan de orde gestelde verknochtheidsvraag. Het door de Ontvanger aangevoerde is geen grond voor niet-ontvankelijkheid van het hoger beroep. Aangezien overigens gesteld noch gebleken is dat er redenen zijn om belanghebbende niet in haar hoger beroep te ontvangen, zal het Hof dat beroep ten gronde behandelen.

Ten gronde

Belanghebbende betoogt dat zij niet ingevolge artikel 1:102 BW aansprakelijk kan worden gesteld, aangezien de schulden waarvoor zij (ten dele) aansprakelijk is gesteld, verknocht zijn aan de echtgenoot in de zin van artikel 1:94, lid 3, BW.

Belanghebbende heeft deze stelling, zij het onder aanvoering van een andere argumentatie, ook reeds betrokken in de procedure die heeft geleid tot het arrest BNB 2010/139. In de aan dat arrest voorafgaande uitspraak van 6 februari 2009 heeft het Hof dienaangaande het volgende overwogen:

Het Hof heeft in zijn uitspraak van 6 februari 2009 het hoger beroep gegrond bevonden, de uitspraak van de Rechtbank vernietigd en het geding teruggewezen naar de Rechtbank ter verdere behandeling en beslissing met inachtneming van zijn uitspraak, ofwel met inachtneming van - onder meer - het zojuist geciteerde oordeel.

Het tegen dat oordeel gerichte cassatiemiddel van belanghebbende is in het arrest BNB 2010/139 verworpen. De Hoge Raad overwoog als volgt:

Gelet op het vorenstaande is over de verknochtheid van de schulden, waarvoor belanghebbende (ten dele) aansprakelijk is gesteld, reeds onherroepelijk beslist. Gezien ´s Hofs zojuist gedeeltelijk geciteerde uitspraak en het arrest BNB 2010/139, dient in de procedure na cassatie te worden aangenomen dat de onderwerpelijke schulden niet verknocht zijn in de zin van artikel 1:94, lid 3, BW. Belanghebbendes grief faalt derhalve, wat er zij van de door de Rechtbank gebezigde motivering.

Aangezien belanghebbendes hoger beroep overigens geen grieven behelst, zal het Hof dat beroep ongegrond verklaren.

Ten aanzien van het griffierecht

Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Ten aanzien van de proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

Het Hof