Rb. Alkmaar, 22-06-2010, nr. 14.810465-09 (P)

Volgens het Openbaar Ministerie zou verdachte zijn ‘ingehuurd’ door de medeverdachten [medeverdachte 1], [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] om [slachtoffer 1] in zijn armen en/of benen te schieten. Verdachte is op 7 juli 2009 met de medeverdachten naar Alkmaar gekomen, maar is uiteindelijk vertrokken, zonder het opgevatte plan uit te voeren.

De vragen die de rechtbank ten aanzien van feit 1 dient te beantwoorden zijn onder meer, of sprake is van een strafbare voorbereiding van zware mishandeling en of bij verdachte sprake is geweest van vrijwillige terugtred. Verder dient te worden bekeken of verdachte zich toen en daar heeft schuldig gemaakt aan het voorhanden hebben van een vuurwapen. In feit 3 is aan verdachte ten laste gelegd de heling van de auto waarin hij op 7 juli 2009 heeft gereden.

In de woning van de vriendin van verdachte is op 7 december 2009 tijdens een doorzoeking cocaïne aangetroffen.

De officier van justitie acht feit 1 te bewijzen zoals het is ten laste gelegd. Zij acht het feit evenwel niet strafbaar omdat verdachte vrijwillig is teruggetreden zoals bedoeld in artikel 46b van het Wetboek van Strafrecht (Sr).

De officier van justitie heeft daarom gerequireerd tot ontslag van alle rechtsvervolging.

De officier van justitie is van mening dat te bewijzen is dat verdachte op 7 juli 2009 een vuurwapen (Glock) voorhanden heeft gehad. Als bewijsmiddelen noemt zij de verklaringen van medeverdachte [medeverdachte 1], tezamen met citaten uit de Opname Vertrouwelijke Communicatie (OVC) van 9 november 2009 tussen [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2].

De officier van justitie heeft gerequireerd tot bewezenverklaring van opzetheling, op basis van de bij de politie afgelegde verklaring van verdachte (2e verhoor op 8 december 2009 13.00 uur, p. 5).

De officier van justitie heeft gerequireerd tot bewezenverklaring van het onder 4. ten laste gelegde, aangezien de cocaïne in een bodywarmer van verdachte is aangetroffen.

Primair heeft de raadsvrouw vrijspraak bepleit. Niet kan worden bewezen dat verdachte de intentie had om [slachtoffer 1] te mishandelen. Verdachte heeft steeds aangegeven weliswaar mee te zijn gegaan naar Alkmaar, maar nooit het voornemen te hebben gehad daadwerkelijk [slachtoffer 1] te mishandelen. Daarnaast ontbreekt het bewijs dat de feitelijke handelingen met betrekking tot het vuurwapen hebben plaatsgevonden. Volgens de raadsvrouw dienen de verklaringen van [medeverdachte 1] uitgesloten te worden van het bewijs, althans niet ten nadele van verdachte gebruikt te worden, nu deze onvoldoende betrouwbaar zijn en daarnaast onvoldoende steunbewijs voorhanden is.

Subsidiair heeft de raadsvrouw bepleit dat verdachte wordt ontslagen van alle rechtsvervolging, nu het feit dat de mishandeling niet heeft plaatsgevonden enkel aan de wil en het handelen van cliënt te danken is zodat sprake is van een vrijwillige terugtred als bedoeld in artikel 46b Sr.

Verdachte heeft ontkend een vuurwapen voorhanden te hebben gehad en de raadsvrouw heeft vrijspraak bepleit, nu het bewijs enkel op de verklaringen van [medeverdachte 1] is gebaseerd, welke zoals reeds bij feit 1 bepleit dienen te worden uitgesloten van het bewijs, althans niet ten nadele van verdachte gebruikt zouden mogen worden.

De raadsvrouw heeft vrijspraak bepleit, omdat het dossier onvoldoende bewijs zou bevatten dat verdachte ten tijde van het voorhanden krijgen van de personenauto wist of had moeten/kunnen vermoeden dat het een gestolen auto betrof.

De raadsvrouw heeft vrijspraak bepleit, omdat verdachte in de veronderstelling verkeerde dat de in zijn bodywarmer aangetroffen stof ‘pimba’ was.

Zowel de officier van justitie als de raadsvrouw van verdachte hebben betoogd dat verdachte ter zake van het onder 1 bewezen verklaarde dient te worden ontslagen van alle rechtsvervolging omdat hij vrijwillig zou zijn terug getreden.

De rechtbank overweegt hierover als volgt.

Vast staat dat verdachte op 7 juli 2009 niet op [slachtoffer 1] heeft geschoten. Verdachte heeft verklaard dat hij ook nooit van plan is geweest om [slachtoffer 1] daadwerkelijk iets aan te doen. Zijn intentie was er enkel op gericht om zijn medeverdachten op te lichten door hen te laten geloven dat hij [slachtoffer 1] iets zou aandoen. Op die manier kon hij gemakkelijk het vooraf betaalde deel van de hem in het vooruitzicht gestelde beloning opstrijken.

De officier van justitie heeft in haar requisitoir aangegeven, dat geen omstandigheid naar voren is gekomen waarvan kan worden gezegd dat deze als een van de wil van verdachte onafhankelijke omstandigheid kan worden beschouwd, zodat moet worden aangenomen dat sprake is geweest van een van de wil van verdachte afhankelijke omstandigheid, en daarmee van vrijwillige terugtred.

De rechtbank is van oordeel dat de officier van justitie hiermee een onjuist criterium hanteert. Artikel 46b Sr bepaalt dat poging of voorbereiding niet bestaat indien het misdrijf niet is voltooid tengevolge van omstandigheden van de wil van de dader afhankelijk. De vrijwillige terugtred is daarmee door de wetgever als een exceptie geformuleerd. Bij een beroep op een uitzonderingsgrond ligt het in de rede dat de verdachte controleerbare feiten aanvoert ter onderbouwing van zijn stelling, waarmee de aanwezigheid van vrijwillige terugtred aannemelijk wordt gemaakt.

Vast is komen te staan dat de voorbereiding, zoals hiervoor bewezen verklaard, is voltooid. Gedurende de voorbereidingshandelingen heeft verdachte op geen enkel moment blijk gegeven het plan niet te willen uitvoeren.

Uit het dossier komt niet naar voren waarom het misdrijf waarop de voorbereiding betrekking had op 7juli 2009 niet is voltooid. De rechtbank acht de verklaring van verdachte dat hij vrijwillig is teruggetreden ongeloofwaardig. Hierbij heeft de rechtbank met name in aanmerking genomen dat verdachte, zoals de rechtbank hiervoor bij de bewijsoverweging ten aanzien van feit 1 heeft vastgesteld, een op onderdelen ongeloofwaardige verklaring heeft afgelegd. Nu verdachte voorts geen objectief controleerbare feiten heeft aangevoerd die zijn verweer ondersteunen, is de rechtbank van oordeel dat de vrijwillige terugtred onvoldoende aannemelijk is geworden.

Er zijn ook overigens geen feiten en omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluiten, zodat dit strafbaar is.

Verdachte is strafbaar nu niet gebleken is van enige omstandigheid die de strafbaarheid uitsluit.

Het bewezen verklaarde levert op:

medeplegen van voorbereiding van zware mishandeling;

opzetheling;

opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, onder C van de Opiumwet gegeven verbod.

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte ter zake van het onder feit 2 (voorhanden hebben vuurwapen) en feit 3 (heling auto) en feit 4 (aanwezig hebben 14,75 gram cocaïne) wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van 12 maanden, met aftrek van de tijd in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht.

De raadsvrouw heeft vrijspraak bepleit van het ten laste gelegde. De raadsvrouw heeft zich niet expliciet uitgelaten ten aanzien van de strafmaat, maar heeft de rechtbank verzocht rekening te houden met de aangevoerde persoonlijke omstandigheden van verdachte.

De rechtbank heeft de op te leggen strafsoort en -maat bepaald op grond van de ernst van de bewezen verklaarde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en op grond van de persoon van de verdachte.

Blijkens het hem betreffende Uittreksel Justitiële Documentatie van 9 december 2009 is verdachte eerder wegens gewelds- en drugsdelicten tot gevangenisstraffen veroordeeld.

Voorts heeft de rechtbank in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan de voorbereiding van zware mishandeling van [slachtoffer 1] op 7 juli 2009. Medeverdachte [medeverdachte 1] had aanvankelijk het plan opgevat om [slachtoffer 1] dood te laten schieten. Medeverdachte [medeverdachte 2] is op zoek gegaan naar iemand die dit zou kunnen doen. Het plan is gewijzigd nadat [medeverdachte 2] samen met zijn medeverdachte [medeverdachte 1] iemand had gevonden die zich tegen betaling bereid toonde om [slachtoffer 1] door diens armen en benen te schieten, te weten verdachte.

Het misdrijf dat verdachte en zijn medeverdachten uiteindelijk voor ogen stond, was geschikt om gevoelens van onrust en onveiligheid in de samenleving op te wekken.

De voorbereiding van een dergelijk strafbaar feit rechtvaardigt een forse strafrechtelijke reactie, met dien verstande dat de maximum straf op ‘voorbereiding van zware mishandeling’ vier jaar bedraagt. De rechtbank ziet in dit geval aanleiding om verdachte voor de voorbereiding één jaar gevangenisstraf op te leggen.

Verder heeft verdachte zich schuldig gemaakt aan heling van een gestolen personenauto. Verdachte zou de gestolen auto als vluchtauto gebruiken nadat hij de hiervoor genoemde zware mishandeling gepleegd had, maar zover is het niet gekomen. Door de heling heeft verdachte bijgedragen aan de instandhouding van de afzetmarkt voor gestolen goederen.

Tot slot heeft verdachte een hoeveelheid cocaïne aanwezig gehad. Door harddrugs wordt de volksgezondheid ernstig bedreigd en wordt het plegen van vermogensdelicten onder de gebruikers, teneinde de voor het gebruik benodigde gelden te verkrijgen, bevorderd.

Al het vorenstaande in aanmerking genomen zal de rechtbank verdachte voor deze twee feiten veroordelen tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van twee maanden.

In totaal zal de rechtbank derhalve een gevangenisstraf opleggen voor de duur van veertien maanden, met aftrek van de tijd die verdachte in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht.