CBb, 06-11-2008, nr. AWB 07/622

Appellante heeft bij brief van 20 augustus 2007, bij het College binnengekomen op 21 augustus 2007, beroep ingesteld tegen de brief van verweerder van 12 juli 2007.

Bij die brief heeft verweerder appellante bericht dat hij de brief van 16 oktober 2006 als een bezwaar tegen de factuur van de Raad van Toezicht van 29 december 2003 beschouwt. Bij deze gelegenheid heeft verweerder tevens het bezwaar van appellante niet-ontvankelijk verklaard, omdat het bezwaar buiten de termijn van zes weken is ontvangen en van een verschoonbare termijnoverschrijding geen sprake is.

Bij brief van 24 september 2007 heeft verweerder het College op de zaak betrekking hebbende stukken doen toekomen. Bij brief van 5 november 2007 is een verweerschrift ingediend.

Op 26 augustus 2008 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgehad waarbij appellante is vertegenwoordigd door C AA en verweerder door zijn gemachtigde vergezeld van mr. A.M. van Arkel, algemeen directeur van verweerder.

Op 31 oktober 2002 heeft de ledenvergadering van de Nederlandse Orde van Accountants-Administratieconsulenten (hierna: NOvAA) de Verordening op de Raad van Toezicht Beroepsuitoefening AA's vastgesteld. Voor zover van belang is hierin het volgende bepaald:

Appellante heeft in beroep het volgende – zakelijk weergegeven – aangevoerd.

Appellante stelt beroep in tegen het besluit van verweerder van 12 juli 2007. Dit besluit houdt in dat verweerder het bezwaar van appellant tegen de factuur van 29 december 2003 afwijst wegens termijnoverschrijding en dat verweerder meent dat geen sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding zoals bedoeld in artikel 6:11 Awb.

Appellante maakt bezwaar tegen evenbedoeld besluit en meent dat wel sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding, zodat verweerder een inhoudelijk besluit op bezwaar had moeten nemen.

In eerdergenoemde uitspraak heeft het College geoordeeld dat de Raad van Toezicht geen orgaan is in de zin van artikel 1:1 Awb en derhalve geacht wordt nooit bestaan te hebben. Appellante verwijt verweerder zijn recht facturen uit te reiken te hebben misbruikt, aangezien hiervoor nooit een wettelijke basis heeft bestaan.

Appellante is van mening dat op grond van dit misbruik van recht het haar redelijkerwijs niet verweten kan worden in verzuim te zijn wegens termijnoverschrijding. Zij meent dat zij kon vertrouwen op verweerder, namelijk dat verweerder als bij uitstek deskundig orgaan de wettelijke bepalingen correct zou nakomen.

Verweerder heeft de brief van appellante van 16 oktober 2006 aangemerkt als bezwaar tegen de factuur van 29 december 2003, die als een besluit in de zin van artikel 1:3 Awb moet worden gekwalificeerd. Op dit bezwaar heeft verweerder op 12 juli 2007 beslist. Het geschil betreft, gezien het beroepschrift, uitsluitend de vraag of verweerder het bezwaar van appellante terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard. Het College beantwoordt die vraag bevestigend, waartoe het volgende wordt overwogen.

Niet in geschil is dat appellante het bezwaar heeft ingediend na het verstrijken van de termijn van zes weken, als bedoeld in artikel 6:7 Awb. Ingevolge artikel 6:11 Awb blijft de niet-ontvankelijkheidverklaring van een na afloop van de termijn ingediend bezwaar op grond daarvan achterwege indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest. Het College overweegt dat de wetgever aan de mogelijkheid om een besluit in rechte aan te tasten, beperkingen en voorwaarden heeft gesteld. De belanghebbende die meent dat een bestuursorgaan ten onrechte een bepaald besluit heeft genomen, is voor het in rechte opkomen tegen dat besluit aangewezen op het aanwenden van een rechtsmiddel binnen een bepaalde termijn en met inachtneming van de overige processuele vereisten. Het College stelt vast dat appellante de betreffende factuur destijds heeft ontvangen en heeft voldaan. Niet valt in te zien waarom appellante niet binnen de gestelde termijn bezwaar zou hebben kunnen indienen, terwijl de factuur in deze periode wel door appellante is voldaan. Onder deze omstandigheden kan niet redelijkerwijs worden geoordeeld dat appellante niet in verzuim is geweest door niet voor afloop van de termijn zijn bezwaren aan verweerder kenbaar te maken. Dit is niet anders doordat appellante aan latere rechtspraak alsnog argumenten stelt te ontlenen om bezwaren tegen deze factuur te formuleren.

Het College stelt vast dat in het besluit van 12 juli 2007 is volstaan met de enkele mededeling dat geen sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding. Dit acht het College onvoldoende, temeer daar appellante ook niet omtrent haar bezwaar door verweerder is gehoord. Het beroep is om die reden dan ook gegrond en het bestreden besluit moet worden vernietigd wegens strijd met artikel 7:12, eerste lid, Awb. Gezien hetgeen hiervoor is overwogen, ziet het College evenwel aanleiding om, met toepassing van artikel 8:72, derde lid, Awb te bepalen dat de rechtsgevolgen van het te vernietigen besluit in stand blijven.

Het College acht geen termen aanwezig voor toepassing van artikel 8:75 Awb.

Het door appellante betaalde griffierecht zal aan haar moeten worden vergoed.

Het College: