CRvB, 24-09-2009, nr. 08/512 MAW + 08/513 MAW + 08/514 MAW

Voor een uitgebreidere weergave van de in deze gedingen van belang zijnde feiten en omstandigheden wordt verwezen naar de aangevallen uitspraak. De Raad volstaat met het volgende.

Appellant is met ingang van 7 november 2005 aangesteld als soldaat der derde klasse bij het beroepspersoneel voor een bepaalde tijd en aangewezen voor het volgen van de initiële opleiding tot onderofficier bij de logistieke dienst, regiment geneeskundige dienst. In het kader van de opleiding INITIEEL I (INI 1) zijn met appellant achtereenvolgens een introductiegesprek, een begeleidingsgesprek, een functioneringsgesprek en een beoordelingsgesprek gehouden.

De pelotonscommandant heeft op 1 februari 2006 over het tijdvak van 7 november 2005 tot en met 16 januari 2006 een onvoldoende beoordeling vastgesteld. De commandant heeft bij besluit van 30 maart 2006 appellant met ingang van 20 maart 2006 ontheven uit de Onderofficiersopleiding en de staatssecretaris heeft bij besluit van eveneens 30 maart 2006 appellant met ingang van 1 mei 2006 ontslag verleend. Aan beide besluiten van 30 maart 2006 ligt de onvoldoende beoordeling ten grondslag.

Bij het thans bestreden besluit van 27 maart 2007 (hierna: beoordelingsbesluit) is het bezwaar van appellant tegen de beoordeling ongegrond verklaard. De bezwaren van appellant tegen de ontheffing uit de opleiding en het ontslag zijn bij besluiten van 4 april 2007 (hierna: ontheffingsbesluit en ontslagbesluit) ongegrond verklaard.

De rechtbank heeft de beroepen van appellant ongegrond verklaard.

De grieven van appellant in hoger beroep hebben in hoofdzaak betrekking op de ongegrondverklaring van het beroep tegen het beoordelingsbesluit, waarbij appellant het standpunt inneemt dat als het beoordelingsbesluit geen stand kan houden, het ontheffings- en het ontslagbesluit vernietigd dienen te worden.

De Raad overweegt als volgt.

Met betrekking tot de toetsing van de inhoud van een beoordeling overweegt de Raad dat die volgens zijn vaste rechtspraak (CRvB 5 november 1998, LJN ZB7954 en TAR 1998, 191) is beperkt tot de vraag of gezegd moet worden dat de beoordeling op onvol-doende gronden berust. Blijkens diezelfde rechtspraak moet in geval van negatieve oordelen als uitgangspunt gelden dat het betrokken bestuursorgaan aannemelijk moet maken dat die negatieve waardering niet op onvoldoende gronden berust. Daarbij is niet beslissend of elk feit ter adstructie van een waardering boven elke twijfel verheven is, en zelfs is niet van doorslaggevend belang of bepaalde feiten onjuist blijken te zijn vast-gesteld of geïnterpreteerd. Het gaat er om of in het totale beeld van de in beschouwing genomen gezichtspunten de gegeven waarderingen de evenbedoelde toetsing kunnen doorstaan.

De Raad is van oordeel dat dit laatste het geval is. Niet geheel ondenkbaar is dat op een aantal aspecten onvoldoende is meegewogen dat het minder functioneren mede wordt veroorzaakt door de reële knieklachten van appellant. Het gaat daarbij om de onderdelen prestatieniveau en doorzettingsvermogen. Niet valt in te zien evenwel dat de knieklachten invloed hebben gehad op het onvoldoende functioneren op de overige onderdelen. Ook met knieklachten kan men zelfstandig, verantwoordelijk, sociaal en communicatief vaardig zijn. De gegeven voorbeelden bij deze onderdelen laten zien dat een verband met de knieklachten niet aanwezig is.

Niet valt uit te sluiten dat appellant op sommige momenten wel positief gedrag heeft laten zien en dat sommige voorbeelden wellicht voor enige nuancering in aanmerking komen. Dat heeft echter onvoldoende invloed op het totale beeld van de beoordeling.

Met de pelotonscommandant is de Raad van oordeel dat het beoordelingstijdvak niet te kort is geweest en dat appellant voldoende kansen heeft gehad om zijn functioneren te verbeteren. In het introductiegesprek is appellant immers al voorgehouden welk gedrag van hem werd verwacht. In het begeleidingsgesprek is hij gewezen op een aantal tekortkomingen. In het daarna volgende functioneringsgesprek is geconstateerd dat van verbetering niet is gebleken en is appellant gewaarschuwd dat hij zich op alle punten nadrukkelijk moet verbeteren.

Nu volgens de Raad het beoordelingsbesluit niet op onvoldoende gronden berust, slaagt het hoger beroep tegen het beoordelingsbesluit niet.

Gelet op het door appellant ingenomen standpunt zoals verwoord in 2, slagen de hoger beroepen tegen het ontheffings- en het ontslagbesluit evenmin. De aangevallen uitspraak komt voor bevestiging in aanmerking.

De Raad acht tot slot geen termen aanwezig toepassing te geven aan artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht inzake vergoeding van proceskosten.