HR, 25-01-2005, nr. 03434/04H

Op 9 december 2004 heeft mr. G. Spong, advocaat te Amsterdam, namens [aanvrager] per fax een aanvrage tot herziening van een in kracht van gewijsde gegaan arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 8 maart 2002, nummer 22/001387-01 ingediend. Bij dit arrest heeft het Hof [aanvrager] veroordeeld tot achttien jaren gevangenisstraf en daarbij bevolen dat hij ter beschikking zal worden gesteld met bevel tot verpleging van overheidswege wegens 1. subsidiair "doodslag, voorafgegaan van een strafbaar feit en gepleegd met het oogmerk om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf straffeloosheid te verzekeren", 2. subsidiair "poging tot doodslag, voorafgegaan van een strafbaar feit en gepleegd met het oogmerk om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf straffeloosheid te verzekeren", 3. primair "verkrachting", 4. "opzettelijk iemand wederrechtelijk van de vrijheid beroven en beroofd houden, meermalen gepleegd" en 6. "poging tot door beloften van geld een minderjarige van onbesproken gedrag, wiens minderjarigheid hij kent, opzettelijk bewegen ontuchtige handelingen met hem te plegen". Tegen dit arrest is door de verdachte cassatie ingesteld. Bij arrest van 15 april 2003, NJ 2003, 364, heeft de Hoge Raad het arrest vernietigd voor wat betreft de beslissingen ter zake van het onder 6 tenlastegelegde, de Officier van Justitie alsnog niet-ontvankelijk in de vervolging ter zake van het onder 6 tenlastegelegde en het cassatieberoep voor het overige verworpen.

De aanvrage berust op de stelling dat de resultaten van het onderzoek naar een nieuwe verdachte van deze feiten, [verdachte], in het bijzonder de uitkomsten van een bij de aanvrage overgelegd onderzoek naar DNA-profielen, het ernstige vermoeden wekken dat het Hof [aanvrager] zou hebben vrijgesproken indien het van deze ten tijde van de uitspraak niet bekende gegevens op de hoogte zou zijn geweest.

De aanvrage is gegrond. Vanwege de uitkomsten van het onderzoek naar [verdachte] heb ik op 10 december jl. ook een vordering tot herziening van het hierboven vermelde arrest ingediend. Ik wil volstaan met te verwijzen naar die vordering en de daarbij gevoegde resultaten van het onderzoek tegen de nieuwe verdachte [verdachte].

Ik concludeer dat de Hoge Raad de aanvrage tot herziening van het arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 8 maart 2002, nummer 22/001387-01, gegrond zal verklaren, de opschorting of schorsing van de tenuitvoerlegging van het gewijsde zal bevelen en de zaak op de voet van art. 461 Sv zal verwijzen naar een ander gerechtshof teneinde hetzij het gewijsde te handhaven, hetzij met vernietiging daarvan de verdachte vrij te spreken.

De Procureur-Generaal

bij de Hoge Raad der Nederlanden

plv.

Nr. 03434/04 H

Mr. Fokkens

Parket, 10 december 2004

Vordering tot herziening inzake:

[aanvrager]

Op 6 augustus 2004 werd [verdachte] als verdachte gehoord in een strafrechtelijk onderzoek genaamd "[...]". Tijdens dat verhoor verklaarde [verdachte] dat hij nog een strafbaar feit heeft gepleegd, namelijk het doden van een meisje door haar te laten stikken in het Beatrixpark te Schiedam. Verder verklaarde hij dat hij toen een jongetje heeft gestoken en een veter om zijn hals heeft gebonden. De verklaring is gedetailleerd en de verdachte heeft daaraan toegevoegd dat hij zeker weet dat de persoon die voor deze zaak is veroordeeld ten onrechte vastzit.

Naar aanleiding van deze verklaring van [verdachte] is een uitgebreid onderzoek ingesteld. Het proces-verbaal van dit onderzoek1. en andere relevante stukken zijn mij door de Hoofdofficier van Justitie te Rotterdam toegestuurd en worden als bewijsmiddelen waarop de vordering tot herziening steunt door mij overgelegd.

De politie heeft onderzocht of [verdachte] op 22 juni 2000, de dag waarop de feiten waarvoor [aanvrager] is veroordeeld zijn gepleegd, inderdaad heeft gewerkt op de veerboot [A]. Dit onderzoek heeft uitgewezen dat [verdachte] op 21 en 22 juni 2000 niet heeft gewerkt in het McDonalds-restaurant aan boord van dit schip. Zo ontbreekt zijn handtekening op de presentielijsten van het schip en volgens de vestigingsmanager van McDonalds had [verdachte] die dagen vrij. Het feit dat op de urenverantwoording van de maand juni 2000 wel werkuren op 21 en 22 juni zijn ingevuld, verklaarde de manager aldus dat hij die uren heeft ingevuld als compensatie voor te veel gewerkte uren door [verdachte].

Op 19 augustus en 1 oktober 2002 is [verdachte] nader verhoord over de parkmoord. Van deze verhoren zijn video-opnamen gemaakt en de verhoren zijn woordelijk uitgewerkt. Na het eerste verhoor op 1 oktober 2000 verklaarde [verdachte] dat hij in zijn tweede verklaring zijn bekentenis heeft ingetrokken.2. In latere verhoren op 2, 3, 4 en 7 oktober 2004 verklaarde hij nader over de parkmoord en andere (straf-)zaken.

In zijn verhoor bij de rechter-commissaris op 5 oktober 2004 heeft [verdachte] zijn bekentenis herhaald en heeft hij verklaard dat hij bij zijn bij de politie afgelegde verklaringen blijft en dat hij daar de volledige waarheid heeft gesproken.

Verder is onderzocht of het DNA-profiel van [verdachte] overeenkomt met DNA-profielen die zijn gevonden op het slachtoffertje [slachtoffer 1]. Naar aanleiding van dit onderzoek heeft het Nederlands Forensisch Instituut bij fax van 8 december 2004 aan het parket te Rotterdam bericht over de uitslagen van dat onderzoek. Een uitgebreid deskundigenrapport wordt in een later stadium uitgebracht. De bevindingen van het NFI houden het volgende in. Op de rechterschouder aan de buitenzijde van het spijkerjasje van het slachtoffertje is een spoor met een geringe hoeveelheid bloed aangetroffen. Dit spoor is bemonsterd en veiliggesteld. Uit DNA-onderzoek van dat spoor is een partieel DNA-mengprofiel verkregen met de DNA-kenmerken van ten minste twee personen, onder wie één man. Een aantal van deze DNA-kenmerken komt overeen met die van het slachtoffer. Onder de aanname dat het monster daadwerkelijk celmateriaal van het slachtoffertje bevat kan een aantal DNA-kenmerken van de tweede persoon worden afgeleid. De afgeleide DNA-kenmerken van deze tweede persoon komen overeen met de DNA-kenmerken in het DNA-profiel van [verdachte] en niet met de DNA-kenmerken van het DNA-profiel van de veroordeelde [aanvrager] en van het slachtoffer [slachtoffer 2]. De kans dat een willekeurig gekozen man een DNA-profiel bezit met dezelfde DNA-kenmerken als de afgeleide DNA-kenmerken in het DNA-profiel van het celmateriaal van de tweede persoon in de bemonstering bedraagt circa één op negenhonderdduizend.

Van het bloed uit de bemonstering kan niet meer worden vastgesteld van wie dat afkomstig is. Onderzoek naar de aanwezigheid van andere typen celmateriaal is niet meer mogelijk omdat de bemonstering bij het onderzoek geheel verbruikt is. Wel is van het uit de bemonstering geïsoleerde DNA nog DNA-materiaal aanwezig voor aanvullend DNA-onderzoek en voor contra-expertise. Tot zover de inhoud van deze fax.

In de kern genomen komt uit het nadere onderzoek naar voren dat [verdachte] heeft verklaard de doodslag en verkrachting van [slachtoffer 1] en de poging tot doodslag op [slachtoffer 2] en de vrijheidsberoving te hebben gepleegd. Uit DNA-onderzoek volgt - kort gezegd - voorts dat een op [slachtoffer 1] aangetroffen DNA-spoor niet overeenkomt met dat van [aanvrager] en wel met dat van [verdachte]. Deze feiten en omstandigheden waren niet bekend aan het Hof ten tijde van de uitspraak in de strafzaak tegen [aanvrager]. Zij wekken het ernstige vermoeden dat, waren zij destijds bekend aan het hof, het onderzoek in de strafzaak tegen [aanvrager] zou hebben geleid tot vrijspraak.

Naar aanleiding van deze nieuwe ontwikkelingen is [aanvrager] vandaag in het kader van strafonderbreking in vrijheid gesteld.

Gelet op bovengenoemde omstandigheden vorder ik dat de Hoge Raad de aanvrage tot herziening van het arrest van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 8 maart 2002, nummer 22/001387-01, gegrond zal verklaren, de opschorting of schorsing van de tenuitvoerlegging van het gewijsde zal bevelen en de zaak op de voet van art. 461 Sv zal verwijzen naar een ander gerechtshof teneinde hetzij het gewijsde te handhaven, hetzij met vernietiging daarvan de verdachte vrij te spreken.