HR, 14-06-2011, nr. 09/02852

‘hij op 04 januari 2007 te Leveroy, in de gemeente Nederweert, als bestuurder van een vrachtauto met aanhangwagen, daarmee rijdende op de weg, Kerkstraat, gaande in de richting van de bebouwde kom van Leveroy, alwaar gezien zijn, verdachtes, rijrichting aan de rechterzijde van die weg een zogenaamde ‘suggestiestrook’ was aangebracht en net binnen de bebouwde kom van Leveroy in die weg een zogenaamde ‘komgrens-middengeleider’ was gelegen, toen aldaar, terwijl voor hem, verdachte, over die Kerkstraat, gezien zijn, verdachtes, rijrichting aan de rechterzijde over die ‘suggestiestrook’ in die ‘komgrens-middengeleider’ een fietser over die ‘suggestiestrook’ reed, met die door hem, verdachte, bestuurde vrachtauto met aanhangwagen onvoldoende te anticiperen op die aldaar rijdende fietser, zodat hij, verdachte, met die aanhangwagen kort na die ‘komgrens-middengeleider’ in aanrijding is gekomen met die fietser, door welke gedraging van verdachte gevaar op de weg werd veroorzaakt.’

‘(…)

Volgens het openbaar ministerie zou cliënt de fietser ruim van tevoren hebben moeten zien. Mijn cliënt is het niet eens met de stellingen die de officier van justitie in haar appelschriftuur heeft geponeerd. Volgens het proces-verbaal technisch onderzoek verkeer, opgemaakt door technisch rechercheur [verbalisant 1], bleek uit het branden van de ‘low battery’ indicator dat de twee penlight batterijen van het achterlichtje van de fiets van het slachtoffer bijna leeg waren. De foto's van de reconstructie op dossierpagina 47 tonen dat de fietser op zijn jas zit en dat die jas te kort is om over het achterlicht van de fiets te vallen. Mijns inziens is echter niet komen vast te staan dat het slachtoffer daadwerkelijk op die manier op zijn fiets heeft gezeten en of hij eigenlijk wel heeft gefietst op het moment van de aanrijding. Het is immers mogelijk dat hij even stilstond om bijvoorbeeld zijn jas, in verband met de regen, aan te trekken of zijn dynamo van zijn voorwiel te halen. Volgens hetzelfde proces-verbaal technisch verkeer neemt de waarneembaarheid van het uitgestraalde licht van de LED in hoge mate af, indien men zich schuin ten opzichte van dat licht bevindt. Mijn cliënt bevond zich schuin achter het slachtoffer ten tijde van het ongeval. Het regende op dat moment en het slachtoffer droeg donkere kleding. Voorts werd er destijds vlakbij de plaats van het ongeval een huis gebouwd, zodat niet valt uit te sluiten dat daar bouwverlichting brandde en het zwakke achterlichtje van de fiets helemaal is weggevallen. Ook de reflector is dan niet meer te zien geweest. De stelling van de verdediging is dat cliënt het slachtoffer niet heeft kunnen zien. Getuige [getuige] die vlak achter de vrachtauto van mijn cliënt reed heeft verklaard dat hij de fietser evenmin heeft zien rijden. Tijdens het doorrijden van de komgrens-middengeleider had cliënt al zijn aandacht nodig om recht door te rijden en niet op het weggedeelte voor het tegemoetkomend verkeer te komen. Het is vrijwel zeker dat hij dan met de wielen van de aanhanger over de fietssuggestiestrook heeft gereden. De afmetingen van de komgrens-middengeleider voldeden niet aan de geldende richtlijnen. De afmetingen waren zodanig dat het niet te voorkomen was dat verdachte bij het uitrijden met de wielen van de aanhangwagen gedeeltelijk over de fietssuggestiestrook reed. De conclusie dat cliënt geen gebruik heeft gemaakt van de rechterbuitenspiegel is onjuist. Cliënt is beroepschauffeur. Hij wist dat hij diende te vermijden dat hij, na het passeren van de wegversmalling, op de linkerweghelft terecht zou komen. Technisch rechercheur [verbalisant 1] oppert de mogelijkheid dat de fietser, op het moment dat de vrachtauto voorbij was, naar links is gekomen en zich niet heeft gerealiseerd dat er nog een aanhangwagen achter die vrachtwagen was gekoppeld. Dit heeft [verbalisant 1] herhaald bij zijn verhoor als getuige ter terechtzitting in eerste aanleg. Op een vraag van de rechtbank heeft hij geantwoord dat op enig moment de fietser zijdelings is verplaatst richting vrachtauto. Door [verbalisant 1] is gerelateerd dat de aanrijding is ontstaan door een samenloop van omstandigheden, namelijk: de zichtbaarheid van de fietser (nacht en donkere kleding), het gevoerde licht van de fietser, de lengte en afmetingen van de vrachtwagencombinatie, de gedragingen van de beide bestuurders en de komgrens-middengeleider, waarvan de afmetingen niet voldeden aan de richtlijnen. Slechts op één van die omstandigheden heeft mijn cliënt invloed kunnen uitoefenen. De gemeente wacht deze uitspraak af alvorens de gevaarlijke verkeerssituatie aan te pakken. Cliënt heeft geen enkele schuld aan het ongeval. Er was sprake van een ongelukkige samenloop van veel omstandigheden. Ik verzoek het hof mijn cliënt voor zowel het primair als het subsidiair ten laste gelegde vrij te spreken.’

‘Ook ten aanzien van het subsidiair ten laste gelegde heeft de verdediging vrijspraak bepleit. Hiertoe is aangevoerd dat verdachte geen enkele schuld heeft aan het ongeval omdat hij het latere slachtoffer niet heeft kunnen zien en omdat, gelet op de afmetingen van de ‘komgrens-middengeleider’, het niet te voorkomen was dat hij bij het uitrijden van de ‘komgrens-middengeleider’ met de wielen van zijn aanhanger gedeeltelijk over de ‘fietssuggestiestrook’ reed.

Het hof is van oordeel dat verdachte de op de ‘fietssuggestiestrook’ rijdende fietser had kunnen en derhalve ook had moeten zien. Uit onderzoek is immers gebleken dat door de fietser voor- en achterlicht werd gevoerd en dat er reflecterende strepen op zijn jas zaten, dat reflectoren op de pedalen en achter de bagagedrager waren bevestigd, alsmede dat de straatlantaarns brandden. Mede gelet op de omstandigheid dat verdachte ter plaatse bekend was, dat hij wist dat zich daar op dat tijdstip fietsers kunnen bevinden en in aanmerking genomen dat hij bestuurder was van een vrachtwagencombinatie met een lengte en breedte als hiervoor aangegeven, had verdachte, meer nog dan hij heeft gedaan, dienen te anticiperen op de mogelijkheid dat zich op de suggestiestrook een fietser bevond. Nu hij dat onvoldoende heeft gedaan en een aanrijding is ontstaan met een zich op de suggestiestrook bevindende fietser, kan naar het oordeel van het hof geen sprake zijn van afwezigheid van alle schuld. De niet door de raadsman onderbouwde suggestie dat de fietser op het moment van de aanrijding stilstond, wordt door het hof eveneens verworpen. Indien dit het geval zou zijn geweest dan zou de fiets geraakt zijn door de vrachtwagen en niet, zoals uit technisch onderzoek is komen vast te staan, door de smallere aanhangwagen. Voorts is uit onderzoek komen vast te staan dat de fietser, [betrokkene 1], in de richting van Nederweert fietste en dat hij op het moment van de aanrijding op zijn fiets zat. Het hof gaat er dan ook van uit dat [betrokkene 1] niet stilstond doch op de suggestiestrook fietste. Ook de overige door de raadsman aangevoerde omstandigheden doen niet af aan het verwijt dat verdachte kan worden gemaakt.

Verdachte had, gelet op zijn ruime ervaring als vrachtwagenchauffeur en bekend zijnde met de verkeerssituatie ter plekke, grotere voorzichtigheid moeten betrachten bij het passeren van de ‘komgrens-middengeleider’. Hij wist immers dat de weg aldaar bijzonder smal was waardoor gevaar bestond voor het klem rijden van fietsers die zich op de suggestiestrook bevinden. Die grotere voorzichtigheid was tevens geboden vanwege de regen en de duisternis op het tijdstip van het ongeval. Verdachte heeft derhalve de ‘suggestiestrook’ rijdende fietser niet gezien waar hij hem wel had kunnen en moeten zien. Hij heeft te weinig afstand tot die fietser bewaard en daardoor gevaar op de weg veroorzaakt. Als gevolg daarvan is de aanrijding ontstaan en de fietser komen te overlijden.’