Hof 's-Hertogenbosch, 20-01-2012, nr. 20-000550-11

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 maart 2009 tot en met

25 maart 2009 te [Y] opzettelijk, door middel van het verspreiden en/of openlijk tentoonstellen van afbeeldingen, de eer en/of de goede naam van [slachtoffer 1] heeft aangerand door telastlegging van een of meer bepaald(e) feit(en), met het kennelijke doel om daaraan ruchtbaarheid te geven, immers heeft verdachte met voormeld doel een of meer afbeelding(en), te weten een film, waarop seksuele gedragingen zichtbaar zijn, waarbij een persoon was betrokken die kennelijk de leeftijd van 18 jaren nog niet heeft bereikt, terwijl dit filmpje de titel [slachtoffer 1] heeft, waardoor de suggestie wordt gewekt dat die persoon [slachtoffer 1] betreft, tentoongesteld en/of verspreid.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten of omissies voorkomen, zijn deze verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Bijzondere overwegingen omtrent het bewijs

1. De verdediging heeft betoogd dat verdachte van het ten laste gelegde dient te worden vrijgesproken aangezien verdachte niet opzettelijk het bestand, bevattende de in de tenlastelegging bedoelde film, onder de naam ["slachtoffer + woonplaats slachtoffer"], heeft opgeslagen met de bedoeling deze film onder deze naam te verspreiden, doch hij bij ontvangst van dit bestand dit alleen een naam heeft gegeven om het op zijn telefoon op te slaan en vervolgens terug te kunnen vinden. De naam [slachtoffer 1] was de naam die aan verdachte is genoemd toen hij het bestand op zijn telefoon ontving.

Het hof overweegt dienaangaande het volgende.

Blijkens de verklaringen van verdachte afgelegd ter terechtzitting in hoger beroep en in eerste aanleg , verkeerde verdachte op het moment dat hij het filmpje ontving in de overtuiging dat de persoon die op het filmpje was afgebeeld daadwerkelijk [slachtoffer 1] was. Hij heeft bij ontvangst van dit filmpje de naam van het bestand veranderd in ["slachtoffer+ woonplaats slachtoffer"] en heeft vervolgens tijdens dezelfde pauze dat hij het bestand ontving het filmpje aan een aantal persoon doorgestuurd.

Gelet op het feit dat verdachte er aanvankelijk van overtuigd was dat de persoon op het filmpje daadwerkelijk [slachtoffer 1] was en de vrijwel directe doorzending daarvan aan een aantal personen, is het hof van oordeel dat verdachte wél de bedoeling heeft gehad om het bestand onder de naam ["slachtoffer+ woonplaats slachtoffer"] te verspreiden, daarmee suggererende dat de op het filmpje zichtbare persoon [slachtoffer 1] was.

Het hof verwerpt het verweer.

Op 25 maart 2009 heeft [De vader van het slachtoffer] namens zijn dochter, [slachtoffer 1], aangifte gedaan van het plegen van smaad. Deze aangifte ziet op een filmpje met de naam ["slachtoffer+ woonplaats slachtoffer"] waarmee de indruk wordt gewekt dat het meisje dat zichtbaar is op het filmpje [slachtoffer 1] betreft. [De vader van het slachtoffer] heeft dit filmpje waargenomen op de GSM van [betrokkene 1].

Op dit filmpje zijn seksuele gedragingen zichtbaar uitgevoerd door een vrouwelijk persoon. Verdachte heeft verklaard dat hij dit filmpje, dat door hem van de naam ["slachtoffer + woonplaats slachtoffer"] was voorzien, aan ongeveer 10 personen via bluetooth heeft verzonden en het tevens aan een aantal personen, zijnde minder dan 10 personen, direct had laten zien, waaronder zijn moeder en [betrokkene 2], zijnde de baas van verdachte bij [Bedrijf X].

Voorts heeft verdachte verklaard, zoals hiervoor onder 2. reeds weergegeven, dat dit filmpje door hem na ontvangst in dezelfde pauze op school in de aula aan meerdere personen is doorgezonden en dat het fimpje ‘snel rond ging’.

Blijkens de verklaringen van [getuige] , heeft verdachte dit filmpje in maart 2009 op een middag na schooltijd vlak bij [Scholengemeenschap X] (het hof begrijpt: de school waar [slachtoffer 1] destijds onderwijs genoot, te weten [Scholengemeenschap X] te [Y]) in ieder geval via zijn telefoon verzonden aan [betrokkene 3] en [betrokkene 4] Blijkens de verklaring van [betrokkene 1] heeft verdachte dit filmpje op 14 maart 2009 ook aan hem verzonden. Blijkens de verklaring van [betrokkene 5] heeft verdachte dit filmpje tevens aan [betrokkene 6] verzonden.

Voorts heeft verdachte blijkens de verklaring van [getuige] dit filmpje in maart 2009 in ieder geval ook getoond aan [getuige], [betrokkene 3], [betrokkene 4], [betrokkene 7]

[betrokkene 8], [betrokkene 9] en [betrokkene 10].

Gelet op de uitgebreide, diverse en willekeurige samenstelling van de personen aan wie verdachte het filmpje heeft verzonden en getoond, alsmede het feit dat het verzenden en het tonen van dit filmpje onder meer heeft plaatsgevonden binnen een schoolsetting waarbij, zoals verdachte heeft verklaard, dit filmpje ‘snel rond ging’, is naar het oordeel van het hof sprake van het ter kennis van het publiek brengen door verdachte. Daarmede acht het hof bewezen dat verdachte door het verzenden en tonen van dit filmpje ruchtbaarheid heeft gegeven als bedoeld in artikel 261 van het Wetboek van Strafrecht.

de verhouding tot andere strafbare feiten, zoals onder meer tot uitdrukking komt in het hierop gestelde wettelijk strafmaximum en in de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd;

de mate waarin de bewezen verklaarde feiten persoonlijk leed teweeg hebben gebracht bij het slachtoffer [slachtoffer 1];

de mate waarin inbreuk is gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van het slachtoffer.

Ten aanzien van de persoon van verdachte heeft het hof in het bijzonder gelet op:

de inhoud van het hem betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie d.d.

de overige persoonlijke omstandigheden van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting in hoger beroep is gebleken.

A.3.

Voor zover hier van belang is in het rapport Pro Justitia aangaande psychiatrisch onderzoek betreffende verdachte, d.d. 26 november 2010, opgemaakt door W.H. Braam, psychiater, in paragraaf XI het volgende opgenomen:

Onderzochte is lijdende aan een pervasieve ontwikkelingsstoornis en ondervindt hierdoor beperkingen op meerdere vlakken. Dit omvat onder andere problemen met plannen en organiseren, gebrekkige impulscontrole, het niet kunnen overzien van consequenties van handelen en het zich moeilijk kunnen verplaatsen in een ander.

Ten tijde van het ten laste gelegde speelden deze beperkingen ook een rol. (…)

De pervasieve ontwikkelingsstoornis van betrokkene is van invloed geweest op zijn handelen ten tijde van het plegen van het ten laste gelegde.

(…) Er is derhalve een verband aan te wijzen tussen zijn beperkingen passend bij zijn pervasieve ontwikkelingsstoornis en zijn manier van handelen ten tijde van het ten laste gelegde en er is sprake van verminderde toerekeningsvatbaarheid. (…)

Om betrokkene in de toekomst niet enkel vrij te houden van delicten maar ook te ondersteunen bij het behalen van een opleiding en te behoeden voor problemen in sociale situaties, zal hij inzicht moeten verwerven in de beperkingen van zijn pervasieve ontwikkelingsstoornis en vaardigheden moeten aanleren met betrekking tot zijn functioneren. Gezien de chroniciteit van zijn stoornis en bijbehorende beperkingen is een vorm van begeleiding zeker geïndiceerd. Een vorm van vaardigheidstraining waarin gericht wordt op probleemoplossende vaardigheden zou geschikt voor hem zijn. In overleg met betrokkene kan gekeken worden of dit in een vorm van thuisbegeleiding of een cursusvorm gebeurd. Zijn beperkte motivatie is hiertoe een nadelige factor. Echter zijn medewerking aan dit forensisch psychiatrisch onderzoek en motivatie om uit het forensische circuit te blijven zouden een dergelijke behandeling mogelijk moeten maken onder toezicht van reclassering. Wat betreft het juridisch kader wordt geadviseerd de behandeling plaats te laten vinden binnen het kader van een bijzondere voorwaarde bij een (deels) voorwaardelijke straf waarbij betrokkene zich richt naar de aanwijzingen van de reclassering.

A.4.

Voor zover hier van belang is in het de verdachte betreffende reclasseringsadvies d.d.