NJB 2018/73

Bestuursrechtelijk verbeuren van een dwangsom bij overtreding van de Wet Personenvervoer 2000 in combinatie met strafrechtelijke vervolging van die overtreding: ne bis in idem en niet-ontvankelijkheid openbaar ministerie? Art. 68 Sr is daarop niet van toepassing. Ook is deze vervolging niet in strijd is met het aan deze bepaling ten grondslag liggende ne bis in idem-beginsel. De omstandigheid dat een gedraging die, na een vanwege een eerdere overtreding van de Wet Personenvervoer 2000 opgelegde last onder dwangsom, het verbeuren van die dwangsom ten gevolge heeft, tevens aanleiding is voor strafvervolging, brengt niet met zich dat sprake is van de uitzonderlijke situatie zoals bedoeld in het arrest van de Hoge Raad van 3 maart 2015, ECLI:NL:HR:2015:434, NJ 2015/256, waarin twee procedures over een identieke verweten gedraging hun directe oorsprong vonden in hetzelfde feit met sterk gelijkende gevolgen. Overigens staat in een geval als het onderhavige niets eraan in de weg dat de strafrechter het mede naar aanleiding van het bewezenverklaarde feit verbeuren van een dwangsom als relevante omstandigheid bij de strafoplegging betrekt