Hof Amsterdam, 11-02-2010, nr. 23-006574-08

de verdachte werd bij de in verzekering stelling niet vergezeld door een raadsman;

uit de processen-verbaal van verhoor bij de politie blijkt niet dat de verdachte voorafgaand aan of tijdens de verhoren rechtsbijstand heeft gehad;

volgens het proces-verbaal van voorgeleiding bij de rechter-commissaris heeft de raadsvrouw aldaar betoogd:

De gronden die de raadsman heeft aangevoerd dwingen, noch op zichzelf, noch in samenhang bezien tot de gevolgtrekking dat de verdachte niet binnen redelijke grenzen de gelegenheid is geboden om voorafgaand aan het eerste verhoor door de politie een advocaat te raadplegen.

Uit een proces-verbaal van de verbalisanten [1] en [2] van 14 december 2007 (C5 0057) leidt het hof af dat de verdachte wel uitdrukkelijk op zijn consultatierecht is gewezen en ook daarvan reeds op de hoogte was, maar daar kennelijk geen gebruik van heeft willen maken.

Dit proces-verbaal houdt immers onder meer in als verklaring van verbalisanten:

In het dossier bevindt zich voorts een bevel inverzekeringstelling van 29 november 2007 om 11.30 uur, waarin is vermeld dat een afschrift van het bevel is verzonden aan de raadsman van de verdachte (C5 0029).

Voorts is niet gebleken dat de verdachte ondubbelzinnig afstand heeft genomen van zijn bij de politie afgelegde verklaringen. Hij is ter terechtzitting in eerste aanleg met de desbetreffende verklaringen geconfronteerd en heeft daarover toen verklaard:

Hij heeft aldus op een paar punten zijn verklaringen verduidelijkt of aangevuld, en niet nader geconcretiseerd met de weergave van welke stukken van zijn verhoren bij de politie hij het overigens niet eens is. Hij heeft zich verder - ook in hoger beroep - op zijn zwijgrecht beroepen.

[naam 1] (zaaksofficier van justitie),

[naam 2] (hoofdinspecteur van politie),

[naam 3] (inspecteur van politie),

en

alle verbalisanten die:

de personen die werkzaam waren in de meldkamer op 17 en 18 september 2007 en die de inkomende berichten vanuit de observatieauto's hebben ontvangen.

Tenslotte heeft de raadsman verzocht alle logstukken/journaals van de observaties op 17 en 18 september 2007 aan het dossier toe te voegen.

Op de terechtzitting van 28 januari 2010 had het hof een toen eerder gedaan soortgelijk verzoek van de raadsman afgewezen.

De redengeving van de verzoeken is gelegen in de onduidelijkheid die volgens de raadsman rijst op grond van de eerder vermelde aanvullende processen-verbaal van december 2009 van met name de herkenning van de verdachte op 18 september 2007 als de NN02 van 17 september 2007 (1.6) en de stemherkenning (1.9). Ook bestaat volgens de raadsman onduidelijkheid over de totstandkoming van die aanvullende processen-verbaal. De raadsman heeft ter zake voortgebouwd op hetgeen hij in zijn pleidooi ten aanzien van de aanvullende stukken genummerd 1.1 tot en met 1.9 eerder naar voren had gebracht.

Gelet op het late tijdstip van totstandkoming en toezending van die aanvullende processen-verbaal moet volgens de raadsman het verdedigingscriterium worden gehanteerd bij de beoordeling van de verzoeken.

Het hof overweegt als volgt.

De raadsman heeft zijn verzoeken ter terechtzitting gedaan. Reeds daarom is het noodzaakcriterium van toepassing bij de beoordeling ervan.

De verzoeken zijn gebaseerd op de inhoud van de aanvullende stukken, zoals hiervoor weergegeven. Omdat deze in een laat stadium aan de raadsman zijn toegezonden, zal dat bij de beoordeling van de noodzaak van het verzochte een element zijn dat uitdrukkelijk een bepaald gewicht toekomt. In zoverre ligt in dit geval bij de beoordeling van het verzoek het criterium van het verdedigingsbelang dan niet ver af van het noodzaakcriterium.

Een en ander heeft er ook toe geleid dat het hof de ter terechtzitting van 25 januari 2010 gedane verzoeken om de getuigen [2] en [4] als getuigen op de terechtzitting op te roepen heeft toegewezen, omdat het dat noodzakelijk achtte.

Een late toezending van aanvullende stukken brengt echter niet zonder meer mee dat het hof de verzoeken reeds daarom aan een ander criterium, te weten het verdedigingsbelang, zou moeten toetsen.

De raadsman heeft zijn verzoeken gebaseerd op de inhoud van de aanvullende stukken, zoals hiervoor weergegeven, en de onduidelijkheden die op grond daarvan zijn gerezen.

Achtergrond daarbij is hetgeen hiervoor onder 1. als kern van het pleidooi van de raadsman is weergegeven.

Het hof heeft hiervoor onder 2.1, 2.2 en 2.3 echter overwogen dat en waarom er geen misverstand over kan bestaan dat de verdachte de gebruiker is van het telefoonnummer [nummer] , en als medepleger is betrokken bij de ten laste gelegde uitvoer van [cocaïne].

Daarnaast heeft het hof uiteengezet waarom het er in dat verband van uit gaat dat de verdachte bij de observaties op 17 september 2007 NN02 is genoemd en op 18 september 2007 NN03.

Het hof is van oordeel, zoals onder 2.6 is overwogen, dat - zonder de inhoud van de aanvullende stukken in zijn oordeel te betrekken - daarover geen misverstand kan bestaan.

Dit betekent dat er geen noodzaak aanwezig is voor hetgeen door de raadsman is verzocht.

De verzoeken worden daarom afgewezen.

Bewezenverklaarde

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

onder 1 primair

hij in de periode van 15 september 2007 tot en met 18 september 2007 in Nederland, tezamen en in vereniging met anderen opzettelijk buiten het grondgebied van Nederland heeft gebracht, als bedoeld in artikel 1, lid 5 van de Opiumwet, 36,7 kilogram [cocaïne];

onder 2

hij op 28 november 2007 te Schiphol, Gemeente Haarlemmermeer, opzettelijk gebruik heeft gemaakt van een niet op zijn naam gesteld reisdocument, te weten een Brits paspoort op naam van [meneer X], welk gebruik hierin bestond dat hij, verdachte, met dit paspoort Nederland is ingereisd en zich met dit paspoort heeft gelegitimeerd ten opzichte van politieagenten werkzaam bij de Dienst Nationale Recherche.

Hetgeen onder 1 primair en 2 meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezenverklaarde levert op:

ten aanzien van het onder 1 primair bewezenverklaarde

medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, aanhef en onder A, van de Opiumwet gegeven verbod;

ten aanzien van het onder 2 bewezenverklaarde

opzettelijk gebruik maken van een niet op zijn naam gesteld reisdocument.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straffen en maatregel

De rechtbank Amsterdam heeft de verdachte vrijgesproken voor het onder 1 primair, subsidiair en meer subsidiair tenlastegelegde en voor het onder 2 tenlastegelegde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van twee maanden met aftrek van de tijd die de verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht.

Tegen voormeld vonnis is door de verdachte en het openbaar ministerie hoger beroep ingesteld.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het onder 1 primair en 2 tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vier jaren met aftrek van de tijd die de verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht. De advocaat-generaal heeft voorts gevorderd dat het hof ten aanzien van het beslag zal beslissen conform de rechtbank.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen en maatregel bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich samen met anderen schuldig gemaakt aan de uitvoer van bijna 37 kilo [cocaïne].

[cocaïne] is een voor de gezondheid van gebruikers ervan zeer schadelijke stof. De internationale handel in harddrugs, waaronder die in [cocaïne], leidt tot ontwrichting van het beleid dat in de betrokken landen wordt gevoerd om het gebruik van harddrugs te bestrijden. De in dit geval uitgevoerde hoeveelheid [cocaïne] is van een zodanige omvang dat deze bestemd moet zijn geweest voor verdere verspreiding en handel. De verspreiding van en handel in [cocaïne] wordt zowel direct als indirect in verband gebracht met vele vormen van criminaliteit en overlast, waaronder de door gebruikers gepleegde strafbare feiten ter financiering van hun behoefte aan deze stof. Van algemene bekendheid is dat de uitvoer van en de handel in dergelijke hoeveelheden [cocaïne] uiterst lucratief is. Kennelijk heeft de verdachte zich uitsluitend laten leiden door winstbejag, zonder zich te bekommeren om de maatschappelijke schade die door zijn handelen wordt veroorzaakt.

Uit de stukken in het dossier heeft het hof afgeleid dat de verdachte een belangrijke rol heeft gespeeld bij de totstandkoming van dit transport, waarbij hij zijn mededaders onder meer toegang heeft verschaft tot een ruimte waar de [cocaïne] in alle rust in een auto kon worden verstopt. Bij het bepalen van de op te leggen straf heeft het hof mede daarop gelet.

Blijkens een de verdachte betreffend Uittreksel [Justitiële] Documentatie van 22 januari 2010 is verdachte in Nederland niet eerder strafrechtelijk veroordeeld. Daar staat tegenover dat de verdachte in Engeland in de periode van 1983 tot en met 1994 vele malen ter zake van (ernstige) strafbare feiten is veroordeeld.

Het hof heeft voorts kennisgenomen van het omtrent de verdachte opgestelde voorlichtingsrapport van het Leger des Heils Jeugdzorg en Reclassering van 28 mei 2008.

Het hof is, gelet op de aard van de feiten en de rol die de verdachte daarin heeft vervuld van oordeel dat, oplegging van een hogere straf dan door de advocaat-generaal is gevorderd, passend en geboden is.

Het hof acht, alles afwegende, een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van na te melden duur passend en geboden.

Het hierna als zodanig te melden inbeslaggenomen voorwerp 2, dat aan verdachte toebehoort, dient te worden verbeurdverklaard en is daarvoor vatbaar aangezien het voorwerp door middel van het onder 2 bewezenverklaarde is verkregen.

Het hierna als zodanig te melden inbeslaggenomen voorwerp 1, dient te worden onttrokken aan het verkeer en is daarvoor vatbaar aangezien het onder 2 bewezengeachte met behulp van dit voorwerp is begaan, terwijl het van zodanige aard is dat het ongecontroleerde bezit ervan in strijd is met de wet of met het algemeen belang.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet en de artikelen 33, 33a, 36b, 36c, 47, 57 en 231 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezenverklaarde.