5.3.3 Oorzaken en motieven

‘Dat is speculeren ja, maar als ik speculeren mag dan kan ik me mij op voorhand twee motieven voorstellen. Het eerste is 'gewoon geen geld'. Dus een partij probeert zo lang mogelijk de procedure te rekken om zo lang mogelijk niet te hoeven betalen, ook al weet hij dat hij dit uiteindelijk zal moeten betalen. Tweede motief is, denk ik, een partij die denkt: ' de wederpartij heeft me zo' n oor aangenaaid, deze procedure ga ik niet winnen, maar ik zal hem van katoen geven. Hij is met mij nog niet klaar' . Dus eigenlijk de situatie waarin de partijen een conflict hebben wat eigenlijk een beetje buiten het juridische geschilpunt ligt. Een partij voelt zich gewoon genaaid zeg maar en ziet een bewijsnood en voelt aankomen dat hij een procedure zal verliezen (..).'1

‘ Ja, je zou je in sommige gevallen nog wel voorstellen dat het boos opzet is. (.. ) overbodige processuele verrichtingen, dat komt natuurlijk ook nog wel voor. Dat mensen er op uit zijn om de boel te traineren, om uitstel te vragen, totdat het echt niet meer langer kan en dan vervolgens nog allerlei aktes verzoeken of incidenten gaan opwerpen. Dat je denkt van: 'Ja, dat heeft toch helemaal geen zin'.'2

‘ Liegen, bedriegen en simuleren doe je niet per ongeluk. 3

‘ Wat ik toch wel merk is dat bij de incassobureaus toch wel een ongelofelijke geldingsdrang is om maar te procederen. (.. ) En ongeacht wat het oplevert. Kennelijk, dat is wel speculatie, maar wij hebben wel een beetje de indruk, gelet op de grote hoeveelheden verstekdagvaardingen, dat men het er een beetje op aan laat komen. Bij de verstekdagvaardingen krijg je én de buitengerechtelijke kosten én je proceskosten en dat rolt er natuurlijk allemaal doorheen. Dat brengt gewoon geld in het laatje. 4

‘ Er zit soms wel eens iets bij, dat de advocaten meer in rekening kunnen brengen bij partijen als ze een tien pagina s dikke conclusie kunnen opstellen. Het had ook in twee bladzijden gekund, want een heleboel dingen zijn eigenlijk niet relevant, maar als je een betalende cliënt hebt, dan is het misschien wel interessant voor een advocaat om het allemaal op te kloppen om het mooier te maken. (.. ) Ja, of zaken waar het ook om een behoorlijk belang gaat. Dan zijn dat vaak partijen die wel een advocaat kunnen betalen. Ik kan me ook niet altijd aan de indruk onttrekken, dat dan pleidooi wordt gevraagd om de eigen kas te spekken en om aan cliënt te laten zien: we doen alles. Zonder te beseffen: heeft dit wel zin, voegt dit nog iets toe? 5

‘ Het is vaak toch het niet goed overleg met de cliënt plegen. Dat is niet zozeer een motief als wel een gebrek aan tijd, interesse en passie voor de zaak die je hebt als advocaat. Heel vaak denkt zo n advocaat ook over een zaak: ' Ik heb hem wel aangenomen, maar jeetje, ik zit er maar mee. Die cliënt belt elke keer zo lastig...' Ik kan me daar heel goed in verplaatsen. Maar als je eenmaal op zo n zitting komt, dan moet je verdorie ook goed voorbereid zijn en je cliënt moet reële verwachtingen hebben. Dat is essentieel. 6

‘ Meer dommigheid dan slordigheid nog hoor. Echt ' doe maar wat . Ook zo met die kansloze stellingen en verweren. Gewoon een schot hagel. Je doet maar wat en hopen dat er eentje raak schiet. En ook dat gecombineerd met de wederpartij in moeilijkheden brengen en denken: ' Die reageert misschien op één ding niet en dat staat dan als onweersproken vast'.'7

‘ Maar advocaten hebben het ook hartstikke druk en het zal regelmatig voorkomen dat ze een zaak uit de kast halen op het allerlaatste moment en dan pas echt eens goed gaan kijken van: ' Waar gaat het eigenlijk over? En dan tot de ontdekking komen ' Hee ik zou dit en dat nog moeten hebben en ja, dat hebben ze dan op dat moment niet. Dat zal denk ik ook veel een rol spelen. In de ideale wereld bereiden we ons natuurlijk weken op zo n zitting voor, maar in de reële wereld gebeurt dat natuurlijk niet. 8