Hof Amsterdam, 14-12-2010, nr. 23-002363-08

adres: [adres], [woonplaats],

thans gedetineerd in PI Vught, [persoonsgegevens] [persoonsgegevens] [persoonsgegevens] te [persoonsgegevens].

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzittingen in eerste aanleg van 13 december 2007, 17, 18, 20, 25 en 31 maart 2008 en 1 april 2008 en op de terechtzittingen in hoger beroep van 21 mei, 27 en 28 september, 1 oktober en 30 november 2010.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsman naar voren is gebracht.

Tenlasteleggingen

Gelet op de in eerste aanleg door de rechtbank toegelaten wijziging is aan de verdachte in zaak A ten laste gelegd dat:

Het vonnis waarvan beroep kan niet in stand blijven, omdat het hof zich daarmee niet verenigt.

Bewijsoverweging ten aanzien van het in zaak A onder 1 tenlastegelegde

De raadsman van verdachte heeft ter terechtzitting in hoger beroep -kort samengevat- betoogd dat zijn cliënt van al hetgeen onder 1 is ten laste gelegd dient te worden vrijgesproken. Niet kan worden bewezen dat de ten laste gelegde goederen en geldbedragen uit misdrijf afkomstig zijn. Zijn cliënt heeft in 2003 zijn inkomen verworven door handel in viagrapillen en wiet en daarna door de handel in exclusieve, dure horloges. Dat de inkomsten van zijn cliënt bij de belastingdienst niet bekend waren maakt niet dat die inkomsten uit misdrijf afkomstig zijn, enkel dat het "zwart"geld betreft. Bovendien geldt ten aanzien van de horloges dat deze regelmatig pas werden verworven nadat een aanbetaling door de toekomstige koper was gedaan en werden horloges door andere verkopers ook wel "op de pof" aan [verdachte] meegegeven om een koper te vinden. Ten aanzien van de door zijn cliënt gebruikte luxe auto's heeft de raadsman, zoals weergegeven in zijn pleitnota, gewezen op de door [verdachte] gegeven uitleg hoe hij in het bezit van die auto's is gekomen. Gelet daarop kan niet worden vastgesteld dat de financiering van die auto's een criminele herkomst heeft of dat zijn cliënt dat heeft geweten. Dit geldt eveneens voor de ten laste gelegde geldbedragen.

De verdachte heeft bij de politie, de rechter-commissaris, op de terechtzittingen in eerste aanleg en in hoger beroep - kort weergegeven- steeds verklaard dat hij zijn inkomsten in 2003 uit de handel in viagrapillen en wiet verkreeg en vanaf 2004 uit de handel in horloges in het duurdere segment van de markt, met name horloges van het merk Audemars Piguet. Hij heeft een start gemaakt in de horlogehandel door het eerste horloge aan te schaffen met inkomsten uit de viagra- en wiethandel, daarna is die horlogehandel gegroeid. Ter ondersteuning van zijn betoog heeft de verdachte een groot aantal stukken aan de rechtbank en het hof aangeboden waaruit blijkt dat er in die horloges ook op internet een uitgebreid aanbod bestaat en dat een aantal van die horloges, die in een gelimiteerde editie op de markt worden gebracht, zeldzaamheidswaarde hebben waardoor de prijzen uitstijgen boven de oorspronkelijke handelsprijzen/ listprijzen die voor juweliers worden vastgesteld. Voor de hoogte van de betaalde prijzen heeft de verdachte onder meer ook verwezen naar websites.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt.

Het hof stelt voorop dat in de ten laste gelegde periode niet is gebleken van legaal verworven inkomsten van de verdachte die een verklaring kunnen zijn voor het voorhanden hebben van de ten laste gelegde goederen en geldbedragen. De verdachte heeft zelf verklaard dat hij in de ten laste gelegde periode niet in loondienst heeft gewerkt, noch op contractbasis. De verdachte beschikte evenmin over een bankrekening, noch had hij een creditcard of enig ander dergelijk betaalmiddel. Hij hield geen boekhouding bij en had geen goederen onder zich die naar hem herleidbaar zijn; integendeel, auto's stonden op naam van een katvanger of een leasebedrijf. Er zijn geen contracten op zijn naam aangetroffen. Verder liet de verdachte te zijnen behoeve, bijvoorbeeld, zijn vriend [persoonsgegevens] op diens naam vliegtickets boeken en tafels reserveren waarvoor al dan niet contant werd betaald.

Het overheersende beeld dat uit het dossier naar voren komt is dat de verdachte stelselmatig zijn activiteiten en bezittingen verhulde, terwijl inkomsten voor de belastingdienst werden verzwegen.

De verdachte heeft gezegd dat hij in 2003 zijn inkomsten verwierf door, zonder daartoe bevoegd te zijn, te handelen in viagrapillen en wiet. Hij heeft zijn omzet met viagrapillen geschat op ongeveer één miljoen pillen die werden verhandeld met een winst van € 0,75 per pil (6e proces-verbaal van verhoor verdachte, pagina 501244). Een globale berekening geeft aan dat die omzet dan een winst opleverde van € 750.000, zodat - wat er ook zij van daaraan verbonden kosten en kosten van levensonderhoud - in elk geval kan worden gesproken van een aanzienlijke winst die ver uitstijgt boven die gemaakt op, zoals de verdachte heeft verklaard, de verkoop van één prijzig horloge. Dat betekent dat reeds uitgaand van hetgeen de verdachte heeft verklaard, de horlogehandel middellijk of onmiddellijk uit die van misdrijf afkomstige gelden is gefinancierd. [persoonsgegevens] die gekocht worden met geld afkomstig van de verkoop van rechtstreeks met van misdrijf afkomstig geld gekochte goederen, zijn immers middellijk van misdrijf afkomstig. Terzijde merkt het hof op dat de verdachte niet spreekt over inkomsten uit de handel in andere, verdovende middelen, terwijl het hof, gelet op hetgeen ten aanzien van het onder 2 ten laste gelegde bewezen zal worden verklaard, aannemelijk acht dat ook die inkomsten -in 2003- aanzienlijk zijn geweest.

Het hof betrekt bij die vaststelling dat de verdachte van geen enkel door hem verhandeld of verworven horloge de herkomst en de betaling heeft willen onderbouwen of heeft willen aanduiden wie de koper is geweest terwijl hij met betrekking tot deze handel ook geen enkele administratie heeft bijgehouden die daarin inzicht zou kunnen geven. De omvang van die handel - waarover de verdachte wisselend heeft verklaard - valt daardoor zelfs niet bij benadering vast te stellen, laat staan de daarmee verworven inkomsten. Slechts van de twee horloges die bij [persoonsgegevens] zijn aangetroffen is tijdens het onderzoek door de politie duidelijk geworden door wie deze zijn verkocht en via wie de financiering is gelopen; de herkomst van die financiering is echter niet te herleiden naar een legale bron. Het hof wijst in dit verband op de in artikel 437 van het Wetboek van Strafrecht neergelegde verplichting tot het bijhouden van een register die ook, en niet voor niets, geldt voor handelaren in uurwerken, zoals de verdachte. Daarnaast constateert het hof dat horloges kennelijk niet in een kluis werden bewaard, maar, bijvoorbeeld, bij een vriendin, of dat deze werden gedragen door de verdachte, zijn partner of een vriend van de verdachte.

Dit alles maakt dat weliswaar duidelijk wordt dat de verdachte gul was in het door anderen laten dragen van zijn horloges, maar maakt geenszins aannemelijk dat de verdachte een bloeiende en winstgevende handel dreef in die objecten en daarvan op grote voet kon leven,

Voor de ten laste gelegde auto's die de verdachte heeft verworven dan wel voorhanden heeft gehad geldt in grote lijnen hetzelfde.

Mercedes-Benz E 270 CDI classic

De verdachte heeft over de Mercedes-Benz E 270 CDI classic verklaard dat hij deze via een kennis heeft gekocht en zou betalen, dan wel deels heeft betaald, met gelden die afkomstig waren uit de handel in viagrapillen en/of wiet. De verdachte heeft deze bij hem in gebruik zijnde auto onmiddellijk op naam laten zetten van een katvanger, naar zijn zeggen omdat anders de belastingen navraag zouden kunnen doen naar zijn inkomen dat immers - naar de verdachte zelf verklaart - in 2003 van misdrijf afkomstig was.

Niet is gebleken dat de Mercedes niet door de verdachte is betaald, zodat het hof daarvan uitgaat. De verdachte heeft de Mercedes en twee andere auto's verkocht aan [persoonsgegevens]. Van die verkoop/verkopen is geen contract opgemaakt. [persoonsgegevens] heeft daarvoor niet betaald.

BMW's M5 en X3

Ten aanzien van de BMW's M5 en X3 heeft de verdachte verklaard - zakelijk weergegeven - dat deze auto's toebehoorden aan een in Spanje verblijvende vriend, [persoonsgegevens], en door zijn bemiddeling zijn verkocht aan [persoonsgegevens]. Omdat [persoonsgegevens] niet aan zijn verplichtingen jegens de verdachte in verband met de Mercedes had voldaan en evenmin aan zijn betalingsverplichtingen jegens [persoonsgegevens], mocht de verdachte van [persoonsgegevens] - als een soort verrekening - zonder daarvoor te betalen in de BMW's M5 en X3 rijden.

Gelet op hetgeen hierboven is uiteengezet over de reikwijdte van witwassen kan het hof niet anders concluderen dan dat het gebruik van de beide dure BMW's - waarvan immers de kosten, ter verrekening met de door [persoonsgegevens] nog niet betaalde en uit de opbrengst van misdrijf verkregen Mercedes, door laatstgenoemde werden gedragen, eveneens als witwassen dient te worden gekwalificeerd.

Dat de verdachte voormelde BMW's voorhanden heeft gehad op basis van een leasecontract is niet gebleken. Er is geen enkel document voorhanden waaruit afspraken met, en aankopen door [persoonsgegevens] blijken.

Het hof overweegt naar aanleiding van de lezing van de verdachte dat hij ervan uit mocht gaan dat de auto's die hij van of via [persoonsgegevens] naar [persoonsgegevens] had geleid, niet middellijk of onmiddellijk van misdrijf afkomstig waren, dat geenszins aannemelijk is geworden dat hij op verzoek van die [persoonsgegevens] over die auto's heeft beschikt en de - volgens de verdachte - gedupeerde [persoonsgegevens] kennelijk evenmin aan hem inzicht heeft willen of kunnen geven in de financiering van de BMW's. De verdachte heeft over de identiteit en de achtergronden van [persoonsgegevens] niet meer verklaard dan dat het een [persoonsgegevens] was die in [persoonsgegevens] woonde en die bevriend was met de eveneens uit Engeland afkomstige [persoonsgegevens] van wie de verdachte viagrapillen betrok. Gezien de band tussen deze [persoonsgegevens] en de leverancier van verdachtes viagrapillen had het minstgenomen op de weg van de verdachte gelegen zich ervan te vergewissen dat de BMW's niet waren gefinancierd met uit misdrijf verkregen gelden. Daarvan is niet gebleken.

Daarnaast blijft volstrekt onbegrijpelijk waarom de verdachte dure auto's die niet van hem zijn zonder enig verifieerbaar bewijs "verkoopt" aan een scharrelaar als [persoonsgegevens] die reeds had laten blijken niet aan zijn betalingsverplichtingen te kunnen voldoen - hetgeen kennelijk ook niet van belang was - en er intussen in blijft rijden, terwijl hij ze ook had kunnen teruggeven aan de gedupeerde [persoonsgegevens]. De verdachte heeft, net als ten aanzien van de horloges, geen verifieerbare gegevens verschaft op punten die eenvoudig te achterhalen moeten zijn en van belang zijn om aan zijn stellingen een begin van geloofwaardigheid te geven.

Dit alles leidt het hof tot de conclusie dat de verdachte zich met betrekking tot beide BMW's willens en wetens heeft schuldig gemaakt aan witwassen.

Door de verdediging is aangevoerd dat de verdachte het slachtoffer is geworden van [persoonsgegevens], die geen betrouwbare ondernemer is gebleken. [persoonsgegevens] heeft niet aan zijn verplichtingen voldaan en onder meer de betrokken auto's dubbel gefinancierd in die zin dat hij deze, als ware hij de rechtmatige eigenaar, heeft verkocht aan een andere leasemaatschappij, [persoonsgegevens]. Ook zou van der [persoonsgegevens] voor die verkochte auto's leaseklanten hebben verzorgd waarbij de lease formeel liep via het bedrijf [persoonsgegevens]. Die leaseklanten waren bekenden van de verdachte. Dat had tot gevolg dat de verdachte uiteindelijk werd benaderd om ten behoeve van [persoonsgegevens] òf die auto's terug te bezorgen, òf ervoor zorg te dragen dat de leasevergoeding werd afgedragen. De verdachte verklaart dat het bedrag van € 7372, 40 dat hij bij zijn aanhouding op 13 mei 2006 bij zich had met deze activiteiten in verband stond. Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de verdachte overigens verklaard dat er een hoger bedrag werd geïnd dan aan [persoonsgegevens] was verschuldigd en dat hij de meeropbrengst in eigen zak stopte.

Het hof is van oordeel dat het handelen van [persoonsgegevens] - wat daar verder ook van zij - niet van belang is voor de beoordeling van hetgeen aan de verdachte is ten laste gelegd. Het hof overweegt daarbij dat witwassen in het algemeen de deelname vergt van andere, niet erg scrupuleuze personen en zich kenmerkt door het optrekken van rookgordijnen. Ondanks de rookgordijnen kan echter niet anders worden waargenomen dan dat de verdachte de volledige beschikking had over voormelde auto's en zelfs de X3 ter beschikking stelde aan een ander.

BMW X5

Op 23 februari 2007 wordt de verdachte voor het eerst gezien in de BMX X5 die bij zijn aanhouding in beslag is genomen. De verdachte heeft verklaard dat hij deze auto in gebruik had gekregen, mocht "lenen" van een zekere [persoonsgegevens] bij wie hij een VW Golf had besteld. Met betrekking tot het lenen van deze - andermaal - zeer dure auto is niets op schrift gesteld en van enige betaling door de verdachte is evenmin gebleken. Uit de stukken in het dossier blijkt dat X5 - kort en zakelijk weergegeven - is ingevoerd uit Canada door tussenkomst van garagebedrijf [persoonsgegevens] [persoonsgegevens] en op 8 februari 2007 na invoer is gekeurd door de RDW. Van de aankoop in Canada is het enige document een aankoopbon met de notitie "upon transfer of funds from The Netherlands" (pagina 901052). Daarna legt de BMW X5 een ingewikkeld traject af. [persoonsgegevens] [persoonsgegevens] heeft doorgeleverd tegen inruil van drie andere BMW's aan [persoonsgegevens] - eigendom van de vrouw van [persoonsgegevens] - waarbij is betaald door [persoonsgegevens], die de auto verleast aan [persoonsgegevens], een bedrijf van [persoonsgegevens]. Van enige aankoopnota is niet gebleken. Nog daargelaten dat [persoonsgegevens] in 2006 betrokken was bij een gepantserde BMW waarin de verdachte toen - naar zijn zeggen via [persoonsgegevens] - reed, acht het hof de verklaring van de verdachte dat hij bij toeval en door een opmerkelijke klantgerichtheid van [persoonsgegevens] die hij net kende, in deze auto mocht rijden in afwachting van de levering van een VW Golf - mede gelet op het bij witwassen gebruikelijke rookgordijnenpatroon van schimmige eigendomstransacties die niet of nauwelijks zijn gedocumenteerd - volstrekt ongeloofwaardig.

Gelet op de verklaring van de bediende van [persoonsgegevens] (pagina 801228) dat de [persoonsgegevens] man - het hof begrijpt: [verdachte] - hem had gezegd dat hij die X5 uit Canada had geïmporteerd, rest alleen de conclusie dat de BMW X5 met medeweten van de verdachte en te zijnen behoeve, met uit misdrijf verkregen gelden is verkregen.

Mercedes-Benz ML 500

Ten aanzien van de Mercedes-Benz ML 500 heeft de verdachte verklaard dat deze auto door [persoonsgegevens] rond 15 september 2006 aan hem ter beschikking is gesteld, nog voordat de uit het buitenland ingevoerde auto op kenteken stond en was verzekerd en dat twee dagen later die papieren werden gebracht. De auto stond toen op naam van [persoonsgegevens] [persoonsgegevens] en de verdachte zou daarvoor aan [persoonsgegevens] een maandelijks bedrag betalen. De verdachte stelt een- of tweemaal te hebben betaald, van welke betaling overigens niet is gebleken. De verdachte heeft ter terechtzitting in hoger beroep als verklaring voor het feit dat deze auto aan hem - kennelijk om niet - in gebruik werd gegeven enkel aangevoerd dat hij het bedrijf [persoonsgegevens] verantwoordelijk achtte voor het oplossen van de problemen die waren ontstaan doordat [persoonsgegevens] zich als eigenaar had gemeld van de BMW M5 nadat deze op 13 mei 2006 in beslag was genomen. Feitelijk had [verdachte] toen enkel de BMW X3, een kleinere auto die eigenlijk door zijn partner werd gebruikt, ter beschikking. Eerder heeft de verdachte in zijn nader verhoor bij de rechter-commissaris op 9 oktober 2007 verklaard dat hij na de in beslagname van de [persoonsgegevens] aan [persoonsgegevens] had gevraagd om via [persoonsgegevens] van [persoonsgegevens] een andere auto voor hem te regelen. Uit de stukken in het dossier blijkt - kort en zakelijk weergegeven als neerslag van de verklaringen van [persoonsgegevens], [persoonsgegevens] en [persoonsgegevens] - dat de Mercedes door [persoonsgegevens] is ingevoerd eind juli 2006, cash is betaald en vervolgens met gesloten beurzen door verrekening met andere auto's op 19 september 2006 op naam komt van [persoonsgegevens] die de auto in lease geeft aan [bedrijf]. [persoonsgegevens] heeft de auto zelf nooit gezien. Nader onderzoek naar de bij die ruil betrokken auto's heeft opgeleverd dat deze deels op de dag van de tenaamstelling van de Mercedes niet op naam van [persoonsgegevens] stonden. Opvallend is dat [persoonsgegevens] zich niet herinnert dat hij op 18 oktober 2006 - een maand nadat de verdachte de auto in gebruik nam - een kopie van het rijbewijs van [persoonsgegevens] als beoogd leaseklant heeft gefaxt aan [persoonsgegevens]; hij herinnert zich wel dat hij van [persoonsgegevens] had gehoord dat [verdachte] in die auto reed. [persoonsgegevens] heeft voor de lease wel gefactureerd aan [persoonsgegevens], maar geen betaling ontvangen. [persoonsgegevens] heeft verklaard dat [persoonsgegevens]/[persoonsgegevens] deze auto ter beschikking heeft gesteld omdat [persoonsgegevens] geld schuldig was aan de verdachte.

Het hof stelt op grond van deze gang van zaken vast dat in elk geval de verdachte ervoor heeft gezorgd dat hij in plaats van de BMW M5 die - zoals hiervoor overwogen - van misdrijf afkomstig was, gebruik kon maken van deze Mercedes en daarvoor niet, in elk geval niet meer dan een- of tweemaal, een maandelijks leasebedrag heeft betaald. Daarmee neemt in het algemeen degene die het gebruik verschaft geen genoegen, tenzij reeds op andere wijze is betaald, bijvoorbeeld doordat de gebruiker - in casu de verdachte - de auto heeft voorgefinancierd. Die gang van zaken acht het hof veel dichter bij de werkelijkheid gelegen dan dat [persoonsgegevens] aan de verdachte genoegdoening heeft willen geven. Op geen enkele wijze is immers aannemelijk geworden dat [persoonsgegevens]/[persoonsgegevens] aan de verdachte geld schuldig was. Hoe de verdachte bij die (voor)financiering betrokken is geweest, kan het hof niet vaststellen. Uit het feit dat [persoonsgegevens] de Mercedes waarvoor hem een leasebedrag van € 2.600, - per maand was verschuldigd niet heeft teruggehaald en er kennelijk geen belang bij had staat voor het hof voldoende vast dat de verdachte, die al vóór tenaamstelling had plaatsgevonden daarover kon beschikken, deze Mercedes heeft (mee) gefinancierd. Aangezien, zoals het hof eerder vaststelde, van legale inkomsten niet is gebleken, heeft die financiering plaatsgevonden met uit misdrijf verkregen gelden.

Ten aanzien van de ten laste gelegde geldbedragen stelt het hof vast dat het bedrag van € 7372,40 leasevergoedingen betrof van personen die niet wilden laten blijken dat zij de gebruiker waren van de betrokken auto. Ook in dit verband en nu geen andere verifieerbare gegevens door de verdachte, die deze personen kende, zijn verschaft acht het hof de conclusie gewettigd dat het door misdrijf verkregen gelden betreft.

Van het bedrag van € 73.500 heeft de verdachte gesteld dat dit een voorschotbedrag betrof ten aanzien van de betaling van de twee bij [persoonsgegevens] aangetroffen horloges en dat de koper een voetballer was wiens naam hij niet wil noemen. Nu de herkomst van het aankoopbedrag van deze horloges onduidelijk blijft, concludeert het hof dat ook hier door de verdachte geen enkel verifieerbaar gegeven is verschaft waaruit een begin van aannemelijkheid zou volgen dat het om een volstrekt legale transactie gaat.

De geldbedragen die zijn aangetroffen in de woning van de verdachte, bij zijn aanhouding op 21 juni 2006 en het bedrag dat is betaald ten behoeve van een aanpassing aan de BMW M5 kunnen tegen de achtergrond van het hiervoor overwogene, nu geen enkele legale bron van inkomen voldoende aannemelijk is geworden, niet anders dan van misdrijf afkomstig zijn.

Gelet op het bovenstaande, ook in onderling verband bezien, wordt het verweer van de raadsman dat van (gewoonte)witwassen geen sprake is, in al zijn onderdelen verworpen.

Bewijsoverweging ten aanzien van het in zaak A onder 2 tenlastegelegde

De verdachte heeft ten aanzien van het onder 2 ten laste gelegde - kort samengevat - gesteld dat hij in de ten laste gelegde periode en op 26 juli 2003 geen heroïne heeft geleverd aan [persoonsgegevens]. Hij verkocht aan [persoonsgegevens] slechts wiet in verschillende variëteiten en kocht van hem, al dan niet door ruil, viagrapillen.

De verdachte heeft erkend dat hij in zijn contact met [persoonsgegevens] gebruik maakte van een callmaxer en dat hij via [persoonsgegevens] ook contact had met de baas van [persoonsgegevens] in Spanje. Later, naar zijn zeggen, heeft hij ontdekt dat dat [persoonsgegevens] is geweest. Echter, in 2003 sprak hij die man enkel aan als "mate". Ter ondersteuning van zijn stelling heeft de verdachte aan het hof op schrift zijn interpretatie van de in het dossier opgenomen telefoongesprekken gegeven Het hof heeft daarvan kennis genomen en deze met de verdachte besproken.

Met de verdachte is het hof van oordeel dat, zoals veelal het geval met telefoongesprekken over illegale zaken, niet alle gesprekken qua strekking even duidelijk zijn. Ook kan worden vastgesteld dat [persoonsgegevens] niet alleen met de verdachte contact had over verdovende middelen.

Dat indachtig en op grond van het dossier en het verhandelde ter terechtzitting constateert het hof het volgende.

Zoals de verdachte erkent, was hij voornemens om op 25 juli 2003 in Amsterdam aan [persoonsgegevens] een partij verdovende middelen te leveren die hij via een tussenpersoon kon verkrijgen. Omdat boter bij de vis werd verlangd en [persoonsgegevens] zonder contant geld naar Amsterdam was gekomen is de verdachte met [persoonsgegevens] naar Breda gereden om het geld te halen. Onderweg en in Breda heeft de verdachte bemerkt dat zij, zoals inderdaad het geval was, door de politie werden geobserveerd en heeft hij de transactie voor die dag afgebroken. Op 26 juli 2003 is [persoonsgegevens] opnieuw naar Amsterdam gegaan om, zoals met de verdachte was afgesproken, een ontmoeting te hebben bij de telefooncel bij de twee grote hotels op de Europaboulevard nabij de RAI. [verdachte] heeft ter terechtzitting in hoger beroep bevestigd dat deze afspraak is gemaakt. Naar zijn zeggen is hij zelf niet op die ontmoetingsplaats geweest, maar heeft hij een bekende, zijn neef [persoonsgegevens] samen met ene [persoonsgegevens], daarheen gestuurd. Volgens [verdachte] was het doel van die ontmoeting om met behulp van apparatuur waarover hij de beschikking had te controleren of er door de politie werd geobserveerd. [persoonsgegevens] is over het verloop van de ontmoeting, die enige tijd op zich laat wachten, doorlopend in contact met zijn medewerker [persoonsgegevens].

Uiteindelijk keert [persoonsgegevens] met de trein terug naar Breda. Aldaar wordt hij geobserveerd en wordt gezien dat hij uit de trein stapt met een donker blauw/grijze weekendtas (pagina 101455 vermeldt de omschrijving die aan het aanhoudingsteam wordt doorgegeven) die kennelijk een aanzienlijk gewicht heeft. [persoonsgegevens] wordt geobserveerd tot aan zijn woning waar hij met die tas binnengaat. De woning wordt onder observatie gehouden tot het moment van aanhouding (pagina 101567). De politie treft daar [persoonsgegevens] aan en in de woonkamer ligt een stapel pakketten naast een zwarte weekendtas. Het blijkt te gaan om ongeveer 17,6 kilo heroïne. Het hof gaat ervan uit dat het dezelfde tas betreft gezien de opvallende blauwe streep (foto 11 en 12, pagina 92).

[persoonsgegevens] heeft op 27 juli 2003 verklaard (pagina 101508) dat hij op zaterdagmorgen 26 juli 2003 per telefoon de opdracht had gekregen die tas met pakketten bij een persoon op te halen. Op grond van deze verklaring en de observatie op 26 juli 2003 gaat het hof er van uit dat de bij [persoonsgegevens] aangetroffen 17.6 kilo heroïne die dag door hem uit Amsterdam is meegebracht.

Bij [persoonsgegevens] zijn aangetroffen een blad met notities waaronder de datum 25 juli, de naam [naam], en: 20x 12.550 (pagina 101368) en een adresboekje waarin is vermeld: [persoonsgegevens] ([naam]) met daarachter het callmaxnummer van de verdachte (p 100078) . [persoonsgegevens] heeft in zijn verklaring bij de rechter-commissaris op 18 oktober 2007 vaag en ontwijkend verklaard over [naam].

Naar het oordeel van het hof is het echter duidelijk dat - als met "[naam]" al niet de verdachte is bedoeld - hij daarmee in elk geval in nauwe betrekking staat nu kennelijk die [naam] voor [persoonsgegevens] niet anders te bereiken was dan via de verdachte.

Uit andere - deels doorgehaalde- aantekeningen op het hiervoor vermelde blad met notities kan worden afgeleid dat oorspronkelijk voor - naar het hof begrijpt - 20 kilo een bedrag van 251.000 Engelse ponden zou worden betaald, maar dit bedrag is gecorrigeerd naar 225.900 het equivalent van 18 x £12.550 = . Deze correctie valt - naar het oordeel van het hof - te verklaren als wordt gekeken naar de inhoud van de telefoongesprekken. Daaruit blijkt immers dat het de bedoeling was dat door tussenkomst van [verdachte] 20 (naar het hof begrijpt: kilo's) zou worden geleverd, maar dat er tekort is en uiteindelijk op 26 juli 2003 door [persoonsgegevens] 17.6 kilo is afgenomen. De reden voor dit verschil kan zijn dat de beschikbare partij kennelijk snel van de hand gaat; immers in het telefoongesprek van 24 juli 2003 om 18.58.19 uur zegt [verdachte] dat er 50 eenheden zijn en op 25 juli 2003 om 15.12.46 uur blijkt dat de oorspronkelijke leverancier van [verdachte] al los is en dat moet worden teruggevallen op diens oom die dan nog 30 heeft. [persoonsgegevens] vraagt dan aan [verdachte] of hij er 20 kan trekken. [verdachte] reageert daar niet expliciet op; kennelijk is later gebleken dat de volle 20 kilo niet meer beschikbaar was. Op 26 juli 2003 zegt [persoonsgegevens] om 20.20.12 uur tegen [verdachte] dat hij de baas heeft gesproken en de boodschap was "houd alles wat je kan".

Tegen de toenmalige wisselkoers was £12.550, - ongeveer € 17.500, - waard. Dit bedrag valt naar het oordeel van het hof binnen de bandbreedte van de toen gangbare groothandelsprijzen voor een kilo heroïne (pagina 101577), zeker nu volgens [verdachte] sprake was van "de beste" (gesprek 24 juli 2007 20.59.02).

De verdachte heeft gesteld dat hij de telefoongesprekken heeft gevoerd die tot de beoogde transactie op 25 juli 2003 moesten leiden, maar dat deze niet 20 kilo heroïne betroffen, maar 20 dozen witte wiet, ook wel "champagne" genoemd (zie het gesprek van 24-7-2003 om 15.25.34 uur). Één doos bevat volgens [verdachte] 10 kg wiet; in totaal ging het derhalve om 20 x 10 kilo, is 200 kilo wiet.

Het hof sluit niet uit dat [verdachte] ook in wiet heeft gehandeld. Daarop zouden de door [verdachte] aangehaalde telefoongesprekken kunnen duiden waarin afspraken worden gemaakt over dozen champagne die hij zou leveren. Echter, zoals [verdachte] in het telefoongesprek op 24 juli 2003 om 18.56.55 uur zelf zegt, de champagne kan niet geleverd worden, maar wel het gebruikelijke. Die beoogde transactie van "20" met betrekking tot het gebruikelijke waarvoor [persoonsgegevens] op 25 juli 2003 met de trein naar Amsterdam komt om deze, zoals de verdachte heeft bevestigd, in ontvangst te nemen na betaling verhoudt zich ook niet met 200 kilo wiet; onbegrijpelijk is hoe [persoonsgegevens] die hoeveelheid per trein mee had moeten nemen naar Breda. Dat ligt anders als de transactie inderdaad ging om 20 kilo heroïne, die wel als handbagage is mee te nemen, ook al levert dat, zoals het observatieverslag van 26 juli 2003 weergeeft, een zware tas op.

Bij de beantwoording van de vraag of de op 25 juli 2003 beoogde transactie van - naar het hof aanneemt - omstreeks 20 kilo heroïne door tussenkomst van [verdachte] op 26 juli 2003 is geëffectueerd, neemt het hof de volgende - kort samengevatte - telefoongesprekken in aanmerking.

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht.

Verklaart wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder A 1, 2 primair, 3 primair, 4 primair, 5 en B ten laste gelegde heeft begaan zoals hierboven in de rubriek bewezen verklaarde omschreven.

Verklaart niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen de verdachte onder A 1, 2 primair, 3 primair, 4 primair, 5 en B meer of anders is ten laste gelegd en spreekt hem daarvan vrij.

Verklaart dat het bewezen verklaarde de hierboven vermelde strafbare feiten oplevert.

Verklaart het bewezen verklaarde strafbaar en ook de verdachte daarvoor strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 8 (acht) jaren.

Beveelt dat de tijd, die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in deze zaak in verzekering en voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht.

Onttrekt aan het verkeer de in beslag genomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten: 10 patronen.

Verklaart verbeurd de in beslag genomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten: