HR, 19-10-2012, nr. 11/04773

Geachte heer/mevrouw,

Geeft eerbiedig te kennen:

[X], wonende te [Z] (Duitsland),belanghebbende, te dezer zake domicilie kiezende te [Q] aan de [A-STRAAT 1] ten kantore van de advocaat [A].

Belanghebbende geeft hiermee aan zich niet te kunnen verenigen met de uitspraak buiten zitting van de Rechtbank Utrecht d.d. 16 september 2011 met procedurenummer 09/32 WOZ V99 en geeft aan in cassatie te komen van deze uitspraak op nader aan te voeren gronden.

De Rechtbank beperkt de vrijheid van advocaatkeuze. De Wet geeft de burger het recht om zich in een WOZ procedure te laten bijstaan door een advocaat van zijn of haar keuze. Het is dan ook niet aan de Rechtbank daar een restrictie in de zin van familierelatie aan toe te voegen. De Rechtbank werpt een drempel op door geen proceskostenveroordeling uit te spreken omdat volgens de Rechtbank de rechtsbijstand gelegen is in de familierelatie. Dit veroorzaakt een feitelijke restrictie van de vrijheid van advocaatkeuze. Belanghebbende is Duitse en woont in Duitsland. Belanghebbende geeft de voorkeur aan een advocaat die bekend is met het Nederlandse bestuursrecht en tevens Duits native speaker is.

In casu komt zij uit bij ondergetekende advocaat, zijnde een familierelatie.

De uitspraak is in strijd met het gelijkheidsbeginsel van het EU-Verdrag.

De in het EU-buitenland wonende procespartij moet dezelfde proceskansen hebben als een in Nederland wonende partij. Procespartijen zijn gehouden de nodige efficiëntie te bewerkstelligen om de proceskosten te beheersen. Indien belanghebbende ervoor had gekozen een Duitse advocaat in te schakelen vanwege de geografische nabijheid, een vertaler, en tevens een Nederlandse advocaat vanwege kennis van het Nederlandse bestuursrecht, zouden de proceskosten de pan uitrijzen. Gezien de forfaitaire proceskostenvergoeding in het bestuursrecht betekent dit dat een in het buitenland woonachtige EU-burger feitelijk niet dezelfde rechtsbescherming geniet als de in Nederland woonachtige Nederlander. De rechtsbescherming wordt dan onbetaalbaar voor de in het EU-buitenland levende EU-burger.

De uitspraak is derhalve in strijd met het EU-Verdrag.

De uitspraak belemmert de vrijheid van dienstverlening uit het het EU-Verdrag.

De lidstaten dienen de vrijheid van dienstverlening niet te belemmeren. De Rechtbank werpt een feitelijke drempel op door allerhande voorwaarden te stellen aan deze belanghebbende uit het EU-buitenland. De familiegerelateerde advocaat is een logisch gevolg van het feit dat belanghebbende buitenlandse is en in het buitenland woont en op andere wijze geen passende rechtsbescherming te verkrijgen is.

De uitspraak is strijdig met de vrijheid van beroepsuitoefening van de advocaat.

De uitspraak belemmert de beroepsuitoefening van de advocaat om de dienst te verlenen, zoals de advocaat dit opportuun acht. Het is de advocaat die bepaalt waar en hoe de dienstverlening plaatsvindt wanneer en hoe de facturering en betaling plaats dienen te vinden.

De rechtbank stelt allerhande voorwaarden om voor proceskostenveroordeling in aanmerking te komen, die de vrije beroepsuitoefening van de advocaat beperken.

De uitspraak is in strijd met de Wet door aanvullende voorwaarden voor proceskostenvergoeding te stellen. De Wet kent dergelijke voorwaarden niet. De Wet voorziet in een forfaitaire proceskostenveroordeling en abstraheert van feitelijke kosten, ongeacht of deze hoger of lager zijn dan de forfaitaire kosten en ongeacht of deze betaald zijn of worden.

Een door de rechtbank gevorderd bewijs dat proceskosten op eiseres drukken vordert de Wet niet.

De Rechtbank geeft in rechtsoverweging 6 aan dat een kostenveroordeling uitsluitend betrekking kan hebben op de kosten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand. Gemachtigde is advocaat en heeft als derde beroepsmatig rechtsbijstand aan belanghebbende verleend. Belanghebbende is buitenlandse en kent noch het Nederlandse bestuursrecht, noch is zij in staat in de Nederlandse taal (proces)stukken op te stellen. Onjuist en onbegrijpelijk is derhalve de conclusie uit rechtsoverweging 7, dat de grondslag van de rechtsbijstand gelegen is in de familierelatie en derhalve niet kan worden aangemerkt als een derde die beroepsmatig rechtsbijstand verleent. De grondslag van de rechtsbijstand is gelegen in het feit dat professionele rechtsbijstand noodzakelijk is. De familierelatie doet aan professionaliteit en zakenrelatie niet af.

De door de Rechtbank aangegeven voorwaarden, dat de kosten op belanghebbende drukken, zijn vervuld. Uitdrukkelijk is aangegeven dat de kosten van een derde gemaakte rechtsbijstand op belanghebbende drukken, de facturering is overgelegd. Een vordering verjaart na 5 jaar.

De Rechtbankstoelt haar uitspraak dat de kosten niet op belanghebbende drukken op veronderstellingen die niet zijn bewezen, maar wel steeds zijn weersproken. De uitspraak is onjuist en onbegrijpelijk.

De rechtsopvatting van de Rechtbank is in strijd met het gelijkheidsbeginsel en creëert een evidente rechtsongelijkheid. Immers indien belanghebbende procedeert met een toevoeging of rechtsbijstandsverzekering drukken de proceskosten primair ook niet op belanghebbende.

Echter ook dan vindt een proceskostenveroordeling plaats. De kosten drukken dan op een derde dan wel de staat. De Wet kent geen onderscheid daarin.

Een proceskostenveroordeling wordt slechts uitgesproken indien belanghebbende geheel of gedeeltelijk in het gelijk wordt gesteld. In dat geval drukken de proceskosten sowieso niet op belanghebbende. De uitspraak brengt logischerwijs mee, dat indien een belanghebbende hogere kosten heeft gemaakt en deze kan bewijzen. deze ook vergoed dienen te worden.

Er is geen faire procedure doordat er geen sprake is van partijgelijkheid. De bewijslastverdeling bevoordeelt onevenredig het bestuursorgaan, belanghebbende heeft niet eens een bewijsopdracht gekregen om te bewijzen dat kosten op haar drukken.

Belanghebbende verzoekt het cassatieberoep gegrond te verklaren, met veroordeling van de gemeente de Bilt in de kosten van de drie gedingen conform besluit proceskosten AWB dan wel tot vergoeding van de daadwerkelijk gemaakte kosten.