Rb. Rotterdam, 29-09-2011, nr. 10/710122-11 en 10/711032-11

bewezenverklaring van het in de tenlastelegging met parketnummer 10/710122-11 ten laste gelegde en bewezenverklaring van het in de tenlastelegging met parketnummer 10/711032-11 onder 1 primair en 2 ten laste gelegde;

veroordeling van de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van zes jaren met aftrek van voorarrest.

uitkleden van die [naam slachtoffer 1] en

zich laten kietelen door die [naam slachtoffer 1] en

laten wrijven over zijn, verdachtes, billen en penisdoor die [naam slachtoffer 1] en

wrijven over de vagina en billen van die [naam slachtoffer 1];

(parketnummer 10/711032-11)

tongzoenen van die [naam slachtoffer 2] en

wrijven over de billen van die [naam slachtoffer 2] en

brengen van een hand van die [naam slachtoffer 2] naar zijn, verdachtes, met kleding bedekte penis en leggen van die hand op zijn, verdachtes, met kleding bedekte penis en

brengen en houden van een vinger in de vagina van die [naam slachtoffer 2] en heen en weer bewegen van een vinger in de vagina van die [naam slachtoffer 2];

het vaginaal en/of anaal en/of oraal penetreren (met de penis en/of vinger(s) en/of (een) voorwerp(en) van het lichaam van een persoon die de leeftijd van 18 jaar nog niet heeft bereikt en- het oraal en/of vaginaal en/of anaal penetreren van het lichaam van een (ander) persoon door een persoon die kennelijk de leeftijd van 18 jaar nog niet heeft bereikt en

het betasten van de geslachtsdelen en/of de borsten en/of de billen van (een) perso(o)n(en) die de leeftijd van 18 jaren nog niet heeft/hebben bereikt en

het betasten van de geslachtsdelen en/of billen door (een) perso(o)n(en) die de leeftijd van 18 jaren nog niet heeft/hebben bereikt en

het geheel of gedeeltelijk naakt (laten) poseren van (een) perso(o)n(en) die kennelijk de leeftijd van 18 jaren nog niet heeft/hebben bereikt, waarbij door het camerastandpunt en/of de (onnatuurlijke) pose van die perso(o)n(en) nadrukkelijk de (ontblote) geslachtsdelen in beeld gebracht worden

van welk(e) misdrijf/misdrijven hij, verdachte, een gewoonte heeft gemaakt.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

BEWIJSMOTIVERING

De overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan is gegrond op de inhoud van de wettige bewijsmiddelen, houdende daartoe redengevende feiten en omstandigheden. Het vonnis zal in die gevallen waarin de wet dit vereist worden aangevuld met een later bij dit vonnis te voegen bijlage met daarin de inhoud dan wel de opgave van de bewijsmiddelen.

NADERE BEWIJSMOTIVERING

(parketnummer 10/710122-11)

De raadsvrouw heeft vrijspraak bepleit van het plegen van ontuchtige handelingen met [naam slachtoffer 1], wegens gebrek aan bewijs. Aangevoerd is dat de verklaring van [naam slachtoffer 1] als onbetrouwbaar dient te worden aangemerkt en niet voor het bewijs mag worden gebruikt. In dit verband is verwezen naar hetgeen de klinisch psycholoog drs. J. van der Sleen uiteen heeft gezet over het studioverhoor en de verklaringen die [naam slachtoffer 1] daarbij heeft afgelegd.

Daarnaast is gesteld dat de verklaring van [naam slachtoffer 1] niet voor het bewijs mag worden gebruikt, omdat er is gehandeld in strijd met de Aanwijzing opsporing en vervolging inzake seksueel misbruik.

Voor zover de verklaring van [naam slachtoffer 1] wel voor het bewijs wordt gebruikt, is gesteld dat de verklaringen van de vader en de moeder van [naam slachtoffer 1] gebaseerd zijn op hetgeen [naam slachtoffer 1] heeft verklaard en dat er dus sprake is van slechts één bron, en dat de verklaring van [naam slachtoffer 1] onvoldoende steun vindt in ander bewijs. De foto’s van [naam slachtoffer 1] dienen niet als ondersteunend bewijs te worden gebruikt, omdat op de foto’s geen ontuchtige handelingen te zien zijn en ondersteunend bewijs dient te zien op een essentieel onderdeel van de beschuldiging, aldus de raadsvrouw.

De rechtbank overweegt als volgt.

Anders dan de raadsvrouw is de rechtbank van oordeel dat de omstandigheid dat niet is gehandeld conform de Aanwijzing opsporing en vervolging inzake seksueel misbruik, niet met zich brengt dat de verklaring van [naam slachtoffer 1] niet voor het bewijs kan worden gebezigd. Wellicht zou het de voorkeur hebben genoten om de Landelijk Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken te raadplegen, nu er mogelijkerwijs sprake was van herinneringen van [naam slachtoffer 1] van vóór haar derde levensjaar, maar de enkele omstandigheid dat dit niet is gebeurd, brengt niet met zich dat haar verklaring van het bewijs moet worden uitgesloten. In dit verband is relevant dat het verhoor van [naam slachtoffer 1] door gecertificeerde studioverhoorders is afgenomen en audiovisueel is vastgelegd en dat de geraadpleegde klinisch psycholoog drs. J. van der Sleen in haar rapportage d.d. 24 augustus 2011 uiteen heeft gezet dat het verhoor van [naam slachtoffer 1], in de kindvriendelijke verhoorstudio, volgens de regels der kunst is verricht en dat er geen reden is te veronderstellen dat de verklaring van [naam slachtoffer 1] door de verhoorder is beïnvloed.

Ondanks de kritische kanttekeningen die de klinisch psycholoog heeft geplaatst bij de verklaring die [naam slachtoffer 1] heeft afgelegd, heeft zij niet geconcludeerd dat de verklaring niet voor het bewijs kan worden gebruikt.

De rechtbank ziet in de omstandigheid dat het niet mogelijk is gebleken om [naam slachtoffer 1] een volledige verklaring te laten afleggen, geen grond om haar verklaring als onbetrouwbaar aan te merken en van het bewijs uit te sluiten. Allereerst is hiertoe relevant dat [naam slachtoffer 1], mede gezien hetgeen haar ouders hebben verklaard, consistent is geweest in haar verklaring. Daarnaast is relevant dat er geen reden is om aan te nemen dat [naam slachtoffer 1] bewust dan wel onbewust is beïnvloed door haar ouders of de verhoorder. Verder is van belang dat de verklaring van [naam slachtoffer 1] weliswaar summier, maar op onderdelen dermate authentiek en beeldend is, dat de rechtbank anders dan de klinisch psycholoog wel uitgesloten acht dat [naam slachtoffer 1] heeft naverteld of heeft nagedaan wat zij van vriendjes uit de buurt zou hebben gehoord. Zo heeft [naam slachtoffer 1] op de vraag waar de handelingen in de woning van de verdachte plaatsvonden, geantwoord: “op een hoge kamer”. Op de vraag wat een hoge kamer is antwoordde zij: “trap trap trap trap trap”. Op de vraag “allemaal trappen”, antwoordde zij: “heel veel”. Op de vraag waar de zoon van de verdachte was toen de verdachte aan het wrijven was over haar billen, heeft [naam slachtoffer 1] geantwoord: “In zijn kamer”. Op de vraag of de zoon van de verdachte het gezien kan hebben, antwoordde [naam slachtoffer 1]: “Ook niet. Die had straf”. Dit is specifieke informatie over de plaats van het delict en over hoe de verdachte te werk is gegaan, nu tevens is komen vast te staan dat de verdachte dikwijls voor zijn activiteiten op de zolderkamer was waar zijn computer stond en dat op de computer van de verdachte onder meer vier foto’s van [naam slachtoffer 1] zijn aangetroffen die voldoen aan de criteria van artikel 240b van het Wetboek van Strafrecht. Met andere woorden de verklaring van [naam slachtoffer 1] over wat de verdachte met haar heeft gedaan, staat niet op zichzelf, maar vindt steun in het bewijs van feit 2 van de tenlastelegging met parketnummer 10/711032-11 voor zover dat feit ziet op de foto’s die zijn gemaakt van [naam slachtoffer 1].

Het verweer dat de foto’s niet ter ondersteuning van het bewijs mogen worden gebruikt, wordt dus niet gevolgd.

Op grond van hetgeen [naam slachtoffer 1] heeft verklaard over wat de verdachte bij haar heeft gedaan, mede bezien in het licht van het vorenstaande en het navolgende, acht de rechtbank bewezen dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het plegen van ontuchtige handelingen met [naam slachtoffer 1]. Dat dit wellicht heeft plaatsgevonden tijdens of na afloop van een stoeipartijtje of een spel, doet aan het vorenstaande niet af.

Aan de overtuiging dat de verdachte het feit heeft begaan waarbij [naam slachtoffer 1] betrokken is geweest, draagt het (overige) bewijs van de feiten 1 en 2 van de tenlastelegging met parketnummer 10/711032-11 bij.

(parketnummer 10/711032-11)

Feit 1 primair.

De raadsvrouw heeft vrijspraak bepleit van het onder 1 ten laste gelegde verrichten van handelingen met [naam slachtoffer 2] (mede) bestaande uit het seksueel binnendringen van haar lichaam, wegens gebrek aan bewijs. Aangevoerd is dat de verklaring van [naam slachtoffer 2] als onbetrouwbaar dient te worden aangemerkt en niet voor het bewijs mag worden gebruikt, omdat zij mogelijk is beïnvloed door haar moeder en door de verbalisant die het studioverhoor heeft afgenomen.

Voor zover de verklaring van [naam slachtoffer 2] wel voldoende betrouwbaar wordt geacht, is gesteld dat de verklaringen van de vader en de moeder van [naam slachtoffer 2] gebaseerd zijn op hetgeen [naam slachtoffer 2] heeft verklaard en dat er dus sprake is van slechts één bron, en dat de verklaring van [naam slachtoffer 2] onvoldoende steun vindt in ander bewijs. De verklaring die de partner van de verdachte heeft afgelegd, dient niet als ondersteunend bewijs te worden gebruikt, omdat haar verklaring niet is gebaseerd op eigen waarneming en niet concreet is. Uit haar verklaring blijkt alleen dat er sprake is geweest van knuffelen. De foto’s van [naam slachtoffer 2] dienen evenmin als ondersteunend bewijs te worden gebruikt, omdat op de foto’s geen ontuchtige of seksuele handelingen te zien zijn, aldus de raadsvrouw.

De rechtbank overweegt als volgt.

Anders dan de raadsvrouw acht de rechtbank de door [naam slachtoffer 2] afgelegde verklaring betrouwbaar. Wat dit aangaat wordt de conclusie van de klinisch psycholoog onderschreven dat geen problemen zijn te ontdekken met betrekking tot de volledigheid, accuraatheid en de consistentie van de verklaring van [naam slachtoffer 2] en dat, afgezien van een paar suggestieve vragen, geen problemen zijn te ontdekken met betrekking tot de ontstaansgeschiedenis van de verklaring van [naam slachtoffer 2]. Voor de stelling dat [naam slachtoffer 2] mogelijk bewust dan wel onbewust is beïnvloed door haar ouders of de verhoorder, is geen grond. De verklaring die [naam slachtoffer 2] heeft afgelegd, kan derhalve voor het bewijs worden gebruikt.

De verklaring van [naam slachtoffer 2] over hetgeen de verdachte met haar heeft gedaan, vindt steun in hetgeen haar ouders hebben verklaard, omdat daaruit blijkt dat [naam slachtoffer 2] consistent is geweest in haar verklaring. Tevens vindt haar verklaring steun in hetgeen [naam echtgenote], de echtgenote van de verdachte heeft verklaard. De omstandigheid dat de verklaring van [naam echtgenote] niet is gebaseerd op haar eigen waarneming, maar op hetgeen de verdachte tegen haar heeft opgebiecht, maakt uiteraard niet dat haar verklaring niet zou kunnen dienen ter ondersteuning van het bewijs.

De foto’s die de verdachte van [naam slachtoffer 2] heeft gemaakt, worden niet gebruikt voor het bewijs, maar dragen wel bij aan de overtuiging dat de verdachte het onder 1 ten laste gelegde feit heeft gepleegd.

Aan de overtuiging dat de verdachte het feit heeft begaan waarbij [naam slachtoffer 2] betrokken is geweest, draagt het bewijs van feit 2 van deze tenlastelegging en het bewijs van het ten laste gelegde onder parketnummer 10/710122-11 eveneens bij.

Feit 2.

De raadsvrouw heeft vrijspraak bepleit van het onder 2 ten laste gelegde gebruiken van jeugdigen voor pornografie. Gesteld is dat niet kan worden uitgesloten dat een ander dan de verdachte verantwoordelijk is voor de aangetroffen kinderpornografische afbeeldingen op zijn computer. Tevens is aangevoerd dat niet bewezen kan worden gedurende welke periode de verdachte in het bezit was van bedoelde afbeeldingen. Voorts is gesteld dat niet bewezen kan worden dat de verdachte opzettelijk de bestanden met de afbeeldingen in zijn bezit heeft gehad, omdat de bestanden verwijderd zijn, mogelijk omdat ze ongewenst waren, en niet opzettelijk zijn binnengehaald. In dit verband is verder opgemerkt dat niet vastgesteld kan worden dat de verdachte het in zijn macht had om toegang te krijgen tot de verwijderde bestanden.

Wat betreft het vervaardigen van kinderporno dient volgens de raadsvrouw ook vrijspraak te volgen, omdat niet bekend is of, en zo ja, wanneer de verdachte de afbeeldingen heeft vervaardigd. In dit verband is opgemerkt dat niet kan worden vastgesteld dat de trouwring, die op één van de afbeeldingen is te zien, van de verdachte is. Over de foto’s die in de woning van de verdachte lijken te zijn genomen, is opgemerkt dat de verdachte niet de enige was die toegang had tot de woning.

Met betrekking tot het verspreiden van kinderporno is door de raadsvrouw eveneens vrijspraak bepleit, omdat niet bewezen kan worden dat de verdachte degene is geweest die afbeeldingen heeft verspreid. Voor zover de rechtbank daar anders over denkt is gesteld dat slechts drie afbeeldingen zijn verspreid.

Ten aanzien van de strafverzwarende omstandigheid “gewoonte maken” is bepleit de dagvaarding nietig te verklaren, omdat uit de dagvaarding niet blijkt uit welke feiten de gewoonte blijkt. Subsidiair is vrijspraak hiervan bepleit, omdat niet bewezen kan worden dat de verdachte een gewoonte maakte van het onder 2 ten laste gelegde.

De rechtbank overweegt als volgt.

Het verweer van de raadsvrouw vindt grotendeels zijn weerlegging in de bewijsmiddelen.

De ten laste gelegde periode wordt door bewijs gedekt. Het vervaardigen van de foto’s van [naam slachtoffer 3] medio 2005 markeert het begin van deze periode en het moment van inbeslagname van de computer van de verdachte het einde. Ook in de tussenliggende periode heeft de verdachte kinderpornografische afbeeldingen vervaardigd, bezit en verspreid, zo blijkt uit de verklaringen van de aangevers en de kinderen en uit de resultaten van het onderzoek dat is verricht aan de computer met toebehoren van de verdachte. Verder blijkt uit het feit dat de trouwring van de verdachte is te zien op één van de kinderpornografische afbeeldingen dat de verdachte zich met het vervaardigen daarvan bezighield. Dat het om zijn trouwring gaat, is bevestigd door verdachtes echtgenote [naam echtgenote].

Op grond van de verklaring van [naam echtgenote] stelt de rechtbank tevens vast dat de verdachte de gebruiker was van de computer die op zolder stond, waarop (de sporen van) kinderpornografische afbeeldingen zijn aangetroffen.

Niet aannemelijk is gemaakt dat een ander dan de verdachte verantwoordelijk is voor (de sporen van) kinderpornografische afbeeldingen die zijn aangetroffen op zijn computer, voor het maken van kinderpornografische afbeeldingen in zijn woning en voor het verspreiden van drie van deze afbeeldingen op het internet.

De stelling dat niet bewezen kan worden dat de verdachte opzettelijk bestanden met afbeeldingen in zijn bezit heeft gehad, vindt reeds zijn weerlegging in het feit dat de verdachte in het bezit is geweest van kinderpornografische afbeeldingen die hij zelf heeft vervaardigd. Gelet op de hoeveelheid (sporen van) kinderpornografische afbeeldingen die zijn aangetroffen, wordt de stelling dat de bestanden niet opzettelijk zijn binnengehaald en mogelijk ongewenst waren niet aannemelijk geacht. De omstandigheid dat de verdachte bestanden heeft verwijderd van zijn computer, maakt dit niet anders, want het verwijderen sluit niet uit dat de verdachte deze bestanden opzettelijk op zijn computer heeft gehad.

Aan de stelling dat de verdachte het niet in zijn macht had om toegang te krijgen tot de verwijderde bestanden, doet af dat hij wel toegang heeft gehad tot deze bestanden voordat hij ze verwijderde en dat een deel van de kinderpornografische afbeeldingen eenvoudig benaderbaar is gebleken, ook omdat ze op diskettes stonden.

De stelling dat de dagvaarding nietig dient te worden verklaard ten aanzien van de strafverzwarende omstandigheid “gewoonte maken”, wordt niet gevolgd, omdat de rechtbank anders dan de raadsvrouw van oordeel is dat uit de tenlastelegging voldoende duidelijk blijkt dat het gewoonte maken ziet op het plegen van de ten laste gelegde misdrijven. Voorts is de rechtbank van oordeel dat de verdachte gelet op het aantal kinderpornografische afbeeldingen dat hij heeft vervaardigd en de hoeveelheid van dergelijke afbeeldingen die op zijn computer is aangetroffen, van het vervaardigen en het in bezit hebben van kinderpornografische afbeeldingen een gewoonte heeft gemaakt.

Gelet op het vorenstaande en de bewijsmiddelen is er voldoende bewijs van het onder 2 ten laste gelegde.

STRAFBAARHEID FEITEN

De bewezen feiten leveren op:

(parketnummer 10/710122-11)

met iemand beneden de leeftijd van zestien jaren buiten echt ontuchtige handelingen plegen;

(parketnummer 10/711032-11)

de veroordeelde zich vóór het einde van de proeftijd aan een strafbaar feit schuldig maakt;

de veroordeelde niet zijn medewerking verleent aan het nemen van een of meer vingerafdrukken of geen identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht ter inzage aanbiedt, ten behoeve van het vaststellen van zijn identiteit;

de veroordeelde gedurende de proeftijd de hierna vermelde bijzondere voorwaarde niet naleeft;

stelt als bijzondere voorwaarde:

dat de veroordeelde zich gedurende de proeftijd zal gedragen naar de aanwijzingen die

zullen worden gegeven door of namens de Stichting Reclassering Nederland, zolang deze

instelling dit noodzakelijk vindt;

verstrekt aan genoemde reclasseringsinstelling opdracht aan de veroordeelde hulp en steun te verlenen bij de naleving van de voorwaarde;

beveelt dat de tijd die door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht, voor zover deze tijd niet reeds op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht;

beslist ten aanzien van de voorwerpen, geplaatst op de lijst van inbeslaggenomen en nog niet teruggegeven voorwerpen, als volgt:

verklaart onttrokken aan het verkeer de op de beslaglijst onder de nummers 1 en 14 vermelde voorwerpen;

gelast de teruggave aan verdachte van de op de beslaglijst onder de nummers 2 tot en met 13 en 15 tot en met 22 vermelde voorwerpen;

wijst de vordering van de benadeelde partij [naam slachtoffer 2] toe tot een bedrag van € 1 654,40 en veroordeelt de verdachte dit bedrag tegen kwijting te betalen aan [naam slachtoffer 2], wonende op het adres [adres];

veroordeelt de verdachte tevens in de kosten door de benadeelde partij [naam slachtoffer 2] gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken;

legt aan de verdachte de schadevergoedingsmaatregel op, inhoudende de verplichting aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij [naam slachtoffer 2] voornoemd te betalen € 1.654,40, bij gebreke van volledige betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 26 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft;

verstaat dat betaling aan de benadeelde partij, tevens geldt als betaling aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij en omgekeerd;

wijst de vordering van de benadeelde partij [naam slachtoffer 1] toe tot een bedrag van € 1.046,40 en veroordeelt de verdachte dit bedrag tegen kwijting te betalen aan [naam slachtoffer 1], wonende op het adres [adres];

veroordeelt de verdachte tevens in de kosten door de benadeelde partij [naam slachtoffer 1] gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken;

legt aan de verdachte de schadevergoedingsmaatregel op, inhoudende de verplichting aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij [naam slachtoffer 1] voornoemd te betalen € 1.046,40, bij gebreke van volledige betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 20 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft;

verstaat dat betaling aan de benadeelde partij, tevens geldt als betaling aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij en omgekeerd;

wijst de door de benadeelde partij [naam slachtoffer 3] gevorderde immateriële schade toe tot een bedrag van € 500,- en veroordeelt de verdachte dit bedrag tegen kwijting te betalen aan [naam slachtoffer 3], wonende op het adres [adres];

verklaart de benadeelde partij [naam slachtoffer 3] niet-ontvankelijk in de vordering wat betreft de materiële schade en het resterende deel van de immateriële schade; bepaalt dat dit deel van de vordering slechts kan worden aangebracht bij de burgerlijke rechter;

veroordeelt de verdachte tevens in de kosten door de benadeelde partij [naam slachtoffer 3] gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken;

legt aan de verdachte de schadevergoedingsmaatregel op, inhoudende de verplichting aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij [naam slachtoffer 3] voornoemd te betalen € 500,- , bij gebreke van volledige betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 10 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft;

verstaat dat betaling aan de benadeelde partij, tevens geldt als betaling aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij en omgekeerd;

wijst de door de benadeelde partij [naam slachtoffer 4] gevorderde materiële en immateriële schade toe tot een bedrag van € 537,20 en veroordeelt de verdachte dit bedrag tegen kwijting te betalen aan [naam slachtoffer 4], wonende op het adres [adres];

verklaart de benadeelde partij [naam slachtoffer 4] niet-ontvankelijk in de vordering wat betreft het resterende deel van de immateriële schade; bepaalt dat dit deel van de vordering slechts kan worden aangebracht bij de burgerlijke rechter;

veroordeelt de verdachte tevens in de kosten door de benadeelde partij [naam slachtoffer 4] gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken;

legt aan de verdachte de schadevergoedingsmaatregel op, inhoudende de verplichting aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij [naam slachtoffer 4] voornoemd te betalen € 537,20, bij gebreke van volledige betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 10 dagen, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft;

verstaat dat betaling aan de benadeelde partij, tevens geldt als betaling aan de Staat ten behoeve van de benadeelde partij en omgekeerd.

uitkleden van die [naam slachtoffer 1] en/of

zich laten kietelen door die [naam slachtoffer 1] en/of

laten wrijven over en/of laten betasten van zijn, verdachtes, billen en/of penis, althans zijn lichaam, door die [naam slachtoffer 1] en/of

betasten van en/of wrijven en/of aaien over de (ontblote) vagina en/of billen van die [naam slachtoffer 1];

[Artikel 247 Wetboek van Strafrecht]

Bijlage II bij vonnis van 29 september 2011.

[Zaak [naam slachtoffer 2]]

hij, in of omstreeks de periode van 01 januari 2008 tot en met 01 januari 2010 te

Spijkenisse, meermalen, althans eenmaal, met iemand beneden de leeftijd van twaalf jaren, te weten met [naam slachtoffer 2] (geboren op XX-XX-2002), handelingen heeft gepleegd die bestonden uit of mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het

lichaam, namelijk het meermalen, althans eenmaal:

[Zaak Nachtwacht]

hij, in of omstreeks de periode van 01 april 2005 tot en met 12 november 2010, te

Spijkenisse, in elk geval in Nederland, één of meermalen, een hoeveelheid (te weten 508) afbeelding(en) en/of filmfragment(en) en/of (een) gegevensdrager(s), te weten één of meer

computer(s) en/of en/of (een) harddisk(s) en/of (een) cd-rom(s) en/of (een) DVD('s) heeft verspreid en/of aangeboden en/of vervaardigd en/of ingevoerd en/of uitgevoerd en/of verworven en/of in bezit gehad en/of zich daartoe door middel van een geautomatiseerd werk en/of met gebruikmaking van een communicatiedienst de toegang heeft verschaft,

terwijl op die afbeeldinge(n) (een) seksuele gedraging(en) zichtbaar is/zijn, waarbij (telkens) een persoon die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet had bereikt, was betrokken of schijnbaar was betrokken (onder andere betreffende de perso(o)n(en)

[naam slachtoffer 2] (geboren op XX-XX-2002) en/of

[naam slachtoffer 3] (geboren op XX-XX-2002) en/of

[naam slachtoffer 1] (geboren op XX-XX-2006) en/of

[naam slachtoffer 4] (geboren op XX-XX-2004)),

welke voornoemde seksuele gedragingen bestonden uit: