Aanhef

Verordening (EG) nr. 1393/2007 van het Europees Parlement en de Raad (3) is vroeger gewijzigd. Aangezien nieuwe, ingrijpende wijzigingen nodig zijn, moet ter wille van de duidelijkheid tot herschikking van die verordening worden overgegaan.

De Unie heeft zich ten doel gesteld de Unie in stand te houden en te ontwikkelen als een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht waarin het vrije verkeer van personen gewaarborgd is. Met het oog op de totstandbrenging van een dergelijke ruimte dient de Unie, naast andere maatregelen, de maatregelen op het gebied van de justitiële samenwerking in burgerlijke zaken te nemen die nodig zijn voor de goede werking van de interne markt.

Voor de goede werking van de interne markt en de ontwikkeling van een ruimte van burgerlijk recht in de Unie is het nodig de verzending en de betekening en kennisgeving tussen de lidstaten van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke of in handelszaken verder te verbeteren en te versnellen, en daarbij een hoog veiligheids- en beschermingsniveau bij de verzending van dergelijke stukken te verzekeren, de rechten van degene voor wie het stuk bestemd is te eerbiedigen en de persoonlijke levenssfeer en persoonsgegevens te beschermen. Deze verordening heeft ten doel gerechtelijke procedures doeltreffender te maken en sneller te laten verlopen door de procedures voor de betekening en kennisgeving van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in de Unie te vereenvoudigen en te stroomlijnen, en tevens een bijdrage te leveren aan de beperking van vertragingen en kosten voor personen en ondernemingen. Meer rechtszekerheid en eenvoudigere, gestroomlijnde en gedigitaliseerde procedures zullen personen en ondernemingen aanmoedigen om grensoverschrijdende transacties aan te gaan, waardoor de handel binnen de Unie een impuls krijgt, hetgeen ten goede komt aan de werking van de interne markt.

Deze verordening stelt regels vast inzake de betekening en de kennisgeving in de lidstaten van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke of in handelszaken. Zij mag niet van toepassing zijn op de betekening en kennisgeving van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in andere zaken, zoals fiscale, douane- en/of administratieve zaken.

Grensoverschrijdende betekening en kennisgeving moeten worden opgevat als betekening en kennisgeving van een lidstaat aan een andere lidstaat.

Deze verordening mag niet van toepassing zijn op de betekening of kennisgeving van stukken aan een gemachtigde vertegenwoordiger van een partij in de lidstaat van het forum, maar wel op de betekening of kennisgeving van stukken aan een partij in een andere lidstaat indien die betekening of kennisgeving is vereist uit hoofde van het recht van de lidstaat van het forum, ongeacht of een betekening of kennisgeving van het stuk aan de vertegenwoordiger van de partij heeft plaatsgevonden.

Wanneer een geadresseerde geen bekend adres in de lidstaat van het forum heeft voor de betekening of kennisgeving, maar wel een of meer bekende adressen in een of meer andere lidstaten heeft, moet het stuk voor betekening of kennisgeving uit hoofde van deze verordening aan die andere lidstaat worden toegezonden. Die situatie mag niet worden opgevat als een binnenlandse betekening of kennisgeving binnen de lidstaat van het forum. Met name mag het stuk aan de geadresseerde niet worden betekend, of mag er hem geen kennis van worden gegeven, door middel van een fictieve betekening of kennisgeving, zoals een aankondiging posten op het mededelingenbord van het gerecht of de toevoeging van het stuk aan het procesdossier.

Voor de toepassing van deze verordening moet de term ‘buitengerechtelijke stukken’ geacht worden zowel door een overheidsinstantie of ambtenaar opgestelde of gewaarmerkte stukken te omvatten als andere stukken waarvan de formele toezending aan een geadresseerde in een andere lidstaat noodzakelijk is met het oog op het uitoefenen, bewijzen of waarborgen van een recht of vordering in het burgerlijke of handelsrecht. De term ‘buitengerechtelijke stukken’ mag niet worden geacht stukken te omvatten die bestuurlijke instanties hebben afgegeven ten behoeve van administratieve procedures.

Met het oog op de doelmatigheid en de snelheid van de gerechtelijke procedures in burgerlijke zaken is het nodig dat de verzending van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken tussen door de lidstaten aangewezen plaatselijke instanties rechtstreeks en op snelle wijze geschiedt. De lidstaten moeten afzonderlijke verzendende instanties en ontvangende instanties kunnen aanwijzen, dan wel één of meer instanties die beide functies vervullen gedurende vijf jaar. Het moet echter mogelijk zijn die aanwijzing om de vijf jaar te verlengen.

Om te zorgen voor een snelle verzending van stukken tussen lidstaten met het oog op betekening of kennisgeving, moet gebruik worden gemaakt van geschikte moderne communicatietechnologieën, mits bepaalde voorwaarden inzake de integriteit en betrouwbaarheid van het ontvangen stuk in acht worden genomen. Daarom moet alle communicatie en uitwisseling van stukken tussen de door de lidstaten aangewezen instanties en organen in de regel worden uitgevoerd via een veilig en betrouwbaar gedecentraliseerd IT-systeem, dat uit nationale IT-systemen bestaat die onderling zijn verbonden en op technisch vlak interoperabel zijn, bijvoorbeeld, en zonder afbreuk te doen aan verdere technologische vooruitgang, gebaseerd op e-CODEX. Dienovereenkomstig moet een gedecentraliseerd IT-systeem worden opgezet voor de uitwisseling van gegevens uit hoofde van deze verordening. Het gedecentraliseerd karakter van dat IT-systeem zou alleen gegevensuitwisseling tussen één lidstaat en een andere mogelijk maken, zonder dat een van de instellingen van de Unie bij die uitwisseling betrokken is.

Onverminderd de mogelijke toekomstige technologische vooruitgang mogen het veilige gedecentraliseerde IT-systeem en de onderdelen ervan niet noodzakelijkerwijs worden opgevat als een gekwalificeerde dienst voor elektronisch aangetekende bezorging in de zin van Verordening (EU) nr. 910/2014 van het Europees Parlement en de Raad (4).

De Commissie moet verantwoordelijk zijn voor het creëren, onderhouden en verder ontwikkelen van referentie-implementatiesoftware die de lidstaten desgewenst in plaats van een nationaal IT-systeem moeten kunnen gebruiken overeenkomstig de beginselen van gegevensbescherming door ontwerp en door standaardinstellingen. De Commissie moet de referentie-implementatiesoftware ontwerpen, ontwikkelen en onderhouden conform de voorschriften en beginselen inzake gegevensbescherming van Verordeningen (EU) 2018/1725(5) en (EU) 2016/679(6) van het Europees Parlement en de Raad, met name de beginselen van gegevensbescherming door ontwerp en door standaardinstellingen. De referentie-implementatiesoftware moet ook passende technische maatregelen omvatten en de nodige organisatorische maatregelen mogelijk maken om een mate van veiligheid en interoperabiliteit te waarborgen die geschikt is voor de uitwisseling van informatie in het kader van de betekening en de kennisgeving van stukken.

In verband met de onderdelen van het gedecentraliseerde IT-systeem die onder de verantwoordelijkheid van de Unie vallen, moet de beheerentiteit over voldoende middelen beschikken om de goede werking van dat systeem te verzekeren.

De uit hoofde van het nationale recht bevoegde autoriteit(en) moet(en) als verwerkingsverantwoordelijke in de zin van Verordening (EU) 2016/679 belast zijn met de verwerking van persoonsgegevens die zij uit hoofde van deze verordening uitvoer(t)(en) met het oog op de verzending van stukken tussen lidstaten.

Verzending via het gedecentraliseerde IT-systeem kan onmogelijk worden als gevolg van verstoring van het systeem. Het is mogelijk dat andere communicatiemiddelen ook geschikter zijn in uitzonderlijke omstandigheden, bijvoorbeeld situaties waarin het omzetten van omvangrijke documentatie in elektronische vorm een onevenredige administratieve belasting zou betekenen voor de verzendende instantie of waarin het originele stuk in papieren vorm nodig is om de authenticiteit ervan te beoordelen. Indien het gedecentraliseerde IT-systeem niet wordt gebruikt, moet de verzending met de meest geschikte alternatieve middelen geschieden. Dergelijke alternatieve middelen moeten onder meer inhouden dat de verzending zo snel mogelijk en op een veilige manier geschiedt met andere veilige elektronische middelen of per postdienst.

Om elektronische grensoverschrijdende verzending van stukken via het gedecentraliseerde IT-systeem te bevorderen, mag aan dergelijke stukken geen rechtsgevolg worden ontzegd en mogen dergelijke stukken niet ontoelaatbaar worden geacht als bewijs in de procedure louter omdat ze in elektronische vorm zijn. Dat beginsel moet evenwel de beoordeling van de rechtsgevolgen van dergelijke stukken of de toelaatbaarheid ervan als bewijsmiddel overeenkomstig het nationale recht onverlet laten. Het mag evenmin afbreuk doen aan het nationale recht inzake de omzetting van stukken.

Om de verzending en de betekening of kennisgeving van stukken tussen de lidstaten te vergemakkelijken, moeten de in bijlage I opgenomen formulieren worden gebruikt. Het te verzenden stuk moet vergezeld gaan van een aanvraag die met gebruikmaking van formulier A in bijlage I is opgesteld. Het formulier moet in de officiële taal van de aangezochte lidstaat worden ingevuld of, indien er verscheidene officiële talen in die lidstaat zijn, in de officiële taal of een van de officiële talen van de plaats waar de betekening of kennisgeving moet worden verricht, of in een andere taal die de aangezochte lidstaat heeft verklaard te kunnen aanvaarden. Elke lidstaat moet de officiële taal of talen van de Unie, andere dan zijn eigen taal of talen, die hij kan aanvaarden, aangeven.

Een ontvangstbevestiging door middel van formulier D in bijlage I moet automatisch aan de verzendende instantie worden toegezonden via het gedecentraliseerde IT-systeem of met andere middelen, zo spoedig mogelijk en in ieder geval binnen zeven dagen na de ontvangst van het stuk.

Bij ontvangst van een certificaat van niet-betekening of niet-kennisgeving van stukken is het belangrijk dat de verzendende instantie weet of de autoriteiten van de aangezochte lidstaat aanvragen bij bevolkingsregisters of andere databanken, zo die registers of databanken bestaan, hebben ingediend om een nieuw adres van de persoon voor wie de stukken bestemd zijn te achterhalen. Daarom moeten de lidstaten de Commissie meedelen of hun autoriteiten dergelijke aanvragen op eigen initiatief indienen als het in de aanvraag voor betekening of kennisgeving vermelde adres niet correct is. Deze verordening mag de autoriteiten van de lidstaten echter niet verplichten om dergelijke aanvragen in te dienen.

Indien een aanvraag voor betekening of kennisgeving niet aan de hand van de toegezonden gegevens of stukken kan worden uitgevoerd, indien deze buiten het toepassingsgebied van deze verordening valt, indien niet-naleving van de formele voorwaarden de betekening of kennisgeving onmogelijk maakt, of indien de aanvraag voor betekening of kennisgeving is verzonden naar een ontvangende instantie die niet territoriaal bevoegd is, moet de ontvangende instantie de in deze verordening vastgestelde stappen ondernemen zonder een ongerechtvaardigde, onredelijke of onnodige vertraging gezien de specifieke omstandigheden, met inbegrip van de communicatiemiddelen waarover de ontvangende instantie beschikt.

Het is met het oog op de snelheid van de verzending vereist dat de betekening of kennisgeving van een stuk binnen enkele dagen na ontvangst van het stuk geschiedt. De betekening of kennisgeving van stukken moet zo spoedig mogelijk plaatsvinden en in ieder geval binnen een maand na de ontvangst ervan door de ontvangende instantie.

De ontvangende instantie moet al het nodige blijven doen voor de betekening of kennisgeving van het stuk, zelfs indien betekening of kennisgeving binnen een maand na ontvangst van het stuk niet mogelijk was, bijvoorbeeld omdat de verweerder door vakantie niet thuis was of om zakelijke redenen niet op kantoor was. Om een in tijd onbeperkte verplichting voor de ontvangende instantie om het nodige te doen voor de betekening of kennisgeving van een stuk te vermijden, moet de verzendende instantie evenwel met gebruikmaking van formulier A in bijlage I een uiterste termijn kunnen opnemen waarna de betekening of kennisgeving niet langer nodig is.

De omstandigheden waarin het mogelijk is het te betekenen of ter kennis te geven stuk te weigeren, moet tot uitzonderlijke situaties worden beperkt, teneinde de doeltreffendheid van deze verordening te waarborgen.

De ontvangende instantie moet in alle gevallen waarin het te betekenen of ter kennis te geven stuk niet in de officiële taal of een van de officiële talen van de plaats van betekening of kennisgeving is gesteld, de geadresseerde er door middel van formulier L in bijlage I schriftelijk van in kennis stellen dat hij kan weigeren het te betekenen of ter kennis te geven stuk te aanvaarden indien het niet is gesteld in een taal die hij begrijpt noch in de officiële taal of één van de officiële talen van de plaats van betekening of kennisgeving. Dit moet ook gelden voor elke betekening of kennisgeving die volgt nadat de geadresseerde gebruik heeft gemaakt van zijn weigeringsrecht. Het weigeringsrecht moet ook gelden voor de betekening of kennisgeving door diplomatieke of consulaire ambtenaren, voor de betekening of kennisgeving door postdiensten, en voor elektronische en rechtstreekse betekening of kennisgeving. Het moet mogelijk zijn om de betekening of kennisgeving van het geweigerde stuk te regulariseren door aan de geadresseerde een vertaling van het stuk te betekenen of ter kennis te geven.

Indien een vertaling bij het te betekenen of ter kennis te geven stuk wordt gevoegd, moet zij gecertificeerd zijn of anderszins geschikt geacht voor een procedure overeenkomstig het recht van de lidstaat van herkomst. De vertaling moet ter beschikking worden gesteld van de lidstaat waar de betekening of kennisgeving moet plaatsvinden. De vertaling van stukken in een andere taal om de naleving van deze verordening te waarborgen, doet geen afbreuk aan het vermogen van de ontvanger om de juistheid van de vertaling te betwisten overeenkomstig het recht van de lidstaat van het forum.

Indien de geadresseerde heeft geweigerd het stuk te aanvaarden en de rechter of autoriteit waarbij de gerechtelijke procedure aanhangig is gemaakt, na verificatie besluit dat de weigering onterecht was, moet die rechter of autoriteit zoeken naar een geschikte manier om dat besluit overeenkomstig het nationale recht mee te delen aan de geadresseerde. Met het oog op de verificatie of de weigering terecht was, moet die rechter of autoriteit rekening houden met alle relevante informatie die in het dossier is opgenomen om de talenkennis van de geadresseerde vast te stellen. Bij het beoordelen van de talenkennis van de geadresseerde, zou de rechter of de autoriteit in voorkomend geval rekening kunnen houden met feitelijke gegevens zoals stukken die door de geadresseerde in de betrokken taal op schrift zijn gesteld, de vraag of diens beroep bepaalde taalvaardigheden veronderstelt, de vraag of hij een burger is van de lidstaat van het forum, of de vraag of hij voorheen gedurende langere tijd in die lidstaat verbleven heeft.

Gezien de verschillen tussen de lidstaten inzake procedureregels loopt de daadwerkelijke datum van betekening of kennisgeving van lidstaat tot lidstaat uiteen. In het licht van dergelijke situaties en de moeilijkheden die zich kunnen voordoen, moet deze verordening voorzien in een systeem waarbij de datum van betekening of kennisgeving bepaald wordt door het recht van de aangezochte lidstaat. Wanneer uit hoofde van het recht van een lidstaat een stuk echter binnen een bepaalde termijn moet worden betekend of ter kennis gegeven, wordt de datum die ten aanzien van de aanvrager in aanmerking moet worden genomen, bepaald door het recht van die lidstaat. Dat systeem van twee data bestaat slechts in een beperkt aantal lidstaten. Indien lidstaten dat systeem toepassen, moeten zij die informatie melden aan de Commissie, die die informatie elektronisch beschikbaar moet stellen via het bij Beschikking 2001/470/EG van de Raad (7) opgerichte Europees justitieel netwerk in burgerlijke en handelszaken en op het Europees e-justitieportaal.

Om de toegang tot de rechter te vergemakkelijken moeten de lidstaten een enkele vaste vergoeding vastleggen voor het beroep op een deurwaarder of een uit hoofde van het recht van de aangezochte lidstaat bevoegde persoon. Die vergoeding moet de beginselen van evenredigheid en non-discriminatie in acht nemen. De verplichting van een enkele vaste vergoeding mag geen afbreuk doen aan de mogelijkheid voor de lidstaten om verschillende vergoedingen vast te leggen voor verschillende soorten betekening of kennisgeving, voor zover zij die beginselen in acht nemen.

Elke lidstaat moet de betekening of kennisgeving van stukken door postdiensten aan in een andere lidstaat verblijvende personen rechtstreeks bij aangetekend schrijven met ontvangstbevestiging of op gelijkwaardige wijze kunnen verrichten. Het moet mogelijk zijn een openbare of particuliere postdienst te gebruiken voor de betekening of kennisgeving van stukken in verschillende briefvormen, daaronder begrepen briefbundels.

Volgens vaste jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie (8) moet rechtstreekse betekening of kennisgeving per post in het kader van deze verordening worden geacht geldig te zijn verricht, zelfs indien het stuk niet aan de geadresseerde in persoon is overhandigd, wanneer het stuk op het thuisadres van de geadresseerde is afgegeven aan een volwassene die deel uitmaakt van hetzelfde huishouden als de geadresseerde of daar door deze tewerkgesteld is, en die in staat en bereid is het stuk in ontvangst te nemen, tenzij het recht van de lidstaat van het forum enkel betekening of kennisgeving van dat stuk aan de geadresseerde in persoon toestaat.

Doeltreffendheid en snelheid in grensoverschrijdende gerechtelijke procedures vereisen directe, snelle en veilige kanalen voor de betekening of kennisgeving van stukken aan personen in andere lidstaten. Bijgevolg moet het mogelijk zijn stukken rechtstreeks langs elektronische weg te betekenen of ter kennis te geven aan een geadresseerde die een bekend adres voor betekening of kennisgeving in een andere lidstaat heeft. De voorwaarden voor het gebruik van een dergelijke rechtstreekse elektronische betekening of kennisgeving moeten ervoor zorgen dat elektronische betekening of kennisgeving alleen wordt verricht met elektronische middelen die uit hoofde van het recht van de lidstaat van het forum beschikbaar zijn voor de binnenlandse betekening of kennisgeving van stukken en moeten ervoor zorgen dat er goede waarborgen zijn voor de bescherming van de belangen van de geadresseerde, inclusief hoge technische normen en een voorschrift inzake de uitdrukkelijke toestemming van de geadresseerde.

Het moet voor een geadresseerde mogelijk zijn dat een stuk hem langs elektronische weg wordt betekend of ter kennis gegeven door middel van gekwalificeerde diensten voor elektronisch aangetekende bezorging in de zin van Verordening (EU) nr. 910/2014, mits de geadresseerde vooraf uitdrukkelijk toestemming heeft gegeven om elektronische middelen te gebruiken voor de betekening of kennisgeving van stukken in gerechtelijke procedures. De uitdrukkelijke toestemming kan in dergelijke gevallen worden gegeven voor een specifieke procedure of als algemene toestemming om stukken tijdens gerechtelijke procedures langs die weg te betekenen of ter kennis te geven. Die toestemming zou ook kunnen worden gegeven indien procedurestukken uit hoofde van het recht van de lidstaat van het forum via een elektronisch systeem zouden kunnen worden betekend of ter kennis worden gegeven en de geadresseerde toestemming heeft gegeven voor het gebruik van dat systeem voor de betekening of kennisgeving van stukken voordat hem stukken via dat systeem zijn betekend of ter kennis zijn gegeven.

Een stuk zou aan de geadresseerde langs elektronische weg kunnen worden betekend of ter kennis gegeven zonder gebruikmaking van gekwalificeerde diensten voor elektronisch aangetekende bezorging in de zin van Verordening (EU) nr. 910/2014, mits de geadresseerde vooraf aan de rechter of de autoriteit bij wie de procedure aanhangig is of aan de partij die in die procedure belast is met de betekening of kennisgeving, uitdrukkelijk toestemming heeft gegeven om tijdens die procedure e-mail verzonden naar een specifiek e-mailadres te gebruiken, en er bewijs is ontvangen dat de geadresseerde het stuk ook heeft ontvangen. De geadresseerde moet de ontvangst van het stuk bevestigen door een ondertekende ontvangstbevestiging terug te sturen of door een e-mail terug te sturen vanaf het door hem voor betekening of kennisgeving opgegeven e-mailadres. De ontvangstbevestiging zou ook elektronisch kunnen worden ondertekend. Om de veiligheid van verzending te waarborgen, zouden de lidstaten aanvullende voorwaarden kunnen vaststellen waaronder zij elektronische betekening of kennisgeving per e-mail zullen aanvaarden indien hun recht strengere voorwaarden aan betekening of kennisgeving per e-mail verbindt of indien hun recht geen betekening of kennisgeving per e-mail toestaat. Dergelijke voorwaarden zouden betrekking kunnen hebben op kwesties als de identificatie van de verzender en de ontvanger, de integriteit van de verzonden stukken en de bescherming van de verzending tegen inmenging door buitenstaanders.

Iedereen met een belang bij een specifiek rechtsgeding moet de betekening of kennisgeving van stukken rechtstreeks kunnen doen verrichten door de deurwaarders, ambtenaren of andere bevoegde personen in de lidstaat waarin men de betekening of kennisgeving wil verrichten, op voorwaarde dat dergelijke rechtstreekse betekening of kennisgeving is toegestaan uit hoofde van het recht van die lidstaat.

Indien het nationale recht en deze verordening de rechter toestaan uitspraak te doen zelfs zonder dat er een certificaat van betekening, kennisgeving of afgifte voor het gedinginleidend stuk of een daarmee gelijk te stellen stuk is ontvangen, moeten alle redelijke inspanningen worden gedaan om het certificaat via de bevoegde autoriteiten of instanties van de aangezochte lidstaat te verkrijgen voordat uitspraak wordt gedaan, met inachtneming van andere vereisten die de belangen van de verweerder beschermen. Tenzij dit onverenigbaar is met het nationale recht, moeten alle redelijke inspanningen worden gedaan om de verweerder wiens adres of account bekend is bij de rechter bij wie de zaak aanhangig is, met gebruikmaking van alle beschikbare communicatiemiddelen, met inbegrip van moderne communicatietechnologieën, mee te delen dat tegen hem een gerechtelijke procedure is ingesteld.

De Commissie moet een handleiding opstellen met informatie die relevant is voor de correcte toepassing van deze verordening. Die handleiding moet ter beschikking worden gesteld via het Europees justitieel netwerk in burgerlijke en handelszaken. De Commissie en de lidstaten moeten alles in het werk stellen om ervoor te zorgen dat de informatie in de handleiding actueel en volledig is, vooral wat de contactgegevens van de ontvangende en verzendende instanties betreft.

Voor de berekening van de in deze verordening bedoelde termijnen en uiterste termijnen moet Verordening (EEG, Euratom) nr. 1182/71 van de Raad (9) van toepassing zijn.

Teneinde de formulieren in bijlage I bij deze verordening bij te werken of technisch aan te passen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen ten aanzien van wijzigingen van die bijlage. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven(10). Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (11).

Deze verordening moet voorrang hebben op de bepalingen van door de lidstaten gesloten bilaterale of multilaterale overeenkomsten of regelingen, die hetzelfde toepassingsgebied hebben als deze verordening, met name het Verdrag van 's-Gravenhage van 15 november 1965 inzake de betekening en de kennisgeving in het buitenland van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke en in handelszaken in de betrekkingen tussen de lidstaten die partij zijn bij dat verdrag. Deze verordening belet lidstaten niet om overeenkomsten of regelingen te behouden of te sluiten om de toezending van stukken te versnellen of te vereenvoudigen, op voorwaarde dat die overeenkomsten of regelingen verenigbaar zijn met deze verordening.

De grondrechten en fundamentele vrijheden van alle betrokken personen, met name het recht op gelijke toegang tot de rechter, op non-discriminatie en op bescherming van persoonsgegevens en de persoonlijke levenssfeer, moeten overeenkomstig het recht van de Unie ten volle in acht worden genomen en worden geëerbiedigd.

De op grond van deze verordening verzonden gegevens moeten gepaste bescherming krijgen. Dergelijke bescherming valt onder het toepassingsgebied van Verordening (EU) 2016/679 en Richtlijn 2002/58/EG van het Europees Parlement en de Raad (12). Persoonsgegevens die niet relevant zijn voor de behandeling van een specifiek geval moeten onmiddellijk worden gewist.

Overeenkomstig de punten 22 en 23 van het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven moet de Commissie deze verordening evalueren op basis van overeenkomstig specifieke monitoringvoorschriften verzamelde informatie, om de daadwerkelijke effecten van deze verordening en de behoefte aan verdere acties na te gaan. Wanneer lidstaten gegevens verzamelen over de betekening of kennisgeving van stukken uit hoofde van deze verordening, met name informatie over het aantal verzonden en het aantal ontvangen aanvragen, het aantal gevallen waarin de verzending langs een andere weg dan het gedecentraliseerde IT-systeem is geschied, het aantal ontvangen certificaten van niet-betekening of niet-kennisgeving van stukken en het aantal door de verzendende instanties ontvangen kennisgevingen inzake weigering om taalredenen, moeten zij dergelijke gegevens voor monitoringdoeleinden aan de Commissie verstrekken. De door de Commissie als back-endsysteem ontwikkelde referentie-implementatiesoftware moet de voor monitoringdoeleinden benodigde gegevens programmagewijs verzamelen, en die gegevens moeten aan de Commissie worden toegezonden. Wanneer de lidstaten ervoor kiezen in plaats van de door de Commissie ontwikkelde referentie-implementatiesoftware een nationaal IT-systeem te gebruiken, kan dat systeem worden uitgerust om die gegevens programmagewijs te verzamelen en in dat geval moeten die gegevens aan de Commissie worden toegezonden.

Daar de doelstellingen van deze verordening niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt vanwege de verschillen tussen nationale regels over bevoegdheid en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen, maar vanwege de rechtstreekse toepasselijkheid en het bindend karakter van deze verordening beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstellingen te verwezenlijken.

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is overeenkomstig artikel 42, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1725 geraadpleegd en heeft op 13 september 2019 een advies uitgebracht (13).

Om de bepalingen ervan toegankelijker en leesbaarder te maken, moet Verordening (EG) nr. 1393/2007 worden ingetrokken en vervangen door deze verordening.

Overeenkomstig artikel 3 en artikel 4 bis, lid 1, van Protocol nr. 21 betreffende de positie van het Verenigd Koninkrijk en Ierland ten aanzien van de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, hebben het Verenigd Koninkrijk en Ierland te kennen gegeven dat zij aan de vaststelling en toepassing van deze verordening wensen deel te nemen.

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van deze verordening en is deze niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat,