JOL 2007, 416

Beroepsaansprakelijkheid arts. Medische fout?; bewijslast en bewijsrisico patiënt; verzwaarde stelplicht arts: verschaffen aanknopingspunten voor bewijslevering; aan medisch dossier te stellen eisen. Kennelijk en terecht heeft het hof als uitgangspunt genomen dat het bewijsrisico ter zake van de medische fout van thans verweerders in cassatie als oorzaak van de aandoening van thans eiseres tot cassatie, volgens de hoofdregel van bewijslastverdeling op eiseres rustte. Het heeft echter tevens terecht in aanmerking genomen dat op verweerders een verzwaarde stelplicht rustte. Het heeft dan ook niet miskend dat het bewijsrisico van eiseres door deze verzwaarde stelplicht werd verlicht. Geen rechtsregel verplichtte het hof om, gelet op de omstandigheden van dit geval, bij voorbaat een vermoeden van een medische fout van verweerders ten gunste van eiseres aan te nemen alvorens het onderzoek uit te voeren dat het heeft uitgevoerd. In het oordeel van het hof ligt besloten dat dit onderzoek geen grond gaf voor het aannemen van een dergelijk vermoeden. Ook dat stond het hof vrij. Het hof heeft tot uitdrukking gebracht dat het niet opnemen van bepaalde gegevens in het medisch dossier destijds niet in strijd was met hetgeen op dit punt van een redelijk bekwaam en redelijk handelend behandelaar mocht worden gevergd. Daarmee heeft het hof de juiste maatstaf aangelegd, hetgeen in beginsel ook voldoende is voor het antwoord op de vraag of is voldaan aan de verplichting tot verschaffing van gegevens aan eiseres. Met zijn oordeel dat de door verweerders op dit punt verschafte gegevens voldoende terzake dienend en concreet waren om de patiënt aanknopingspunten voor een eventuele bewijslevering te verschaffen, in die zin dat deze door die gegevens in staat werd gesteld te beoordelen op welk punt zij haar eventuele bewijslevering zou hebben te richten, heeft het hof niet miskend wat de genoemde verplichting in een zaak als deze inhoudt.