RvdW 2006, 458:Huwelijkse voorwaarden: niet nagekomen Amsterdams verrekenbeding; afrekening na scheiding; bewijsvermoeden van art. 1:141 lid 3 BW. Verboden aanvulling feitelijke gronden vordering. Het hof heeft zijn oordeel dat de vrouw zich niet kan beroepen op het bewijsvermoeden van art. 1:141 lid 3 BW gebaseerd op zijn overweging dat de vrouw is tekortgeschoten in haar administratieplicht en dat de man daardoor in een moeilijke bewijspositie is komen te verkeren. Deze omstandigheden zijn echter door partijen in dit verband niet naar voren gebracht, zodat de onderdelen terecht klagen dat het hof de grenzen van de rechtsstrijd heeft overschreden.

RvdW 2006, 458

Huwelijkse voorwaarden: niet nagekomen Amsterdams verrekenbeding; afrekening na scheiding; bewijsvermoeden van art. 1:141 lid 3 BW. Verboden aanvulling feitelijke gronden vordering. Het hof heeft zijn oordeel dat de vrouw zich niet kan beroepen op het bewijsvermoeden van art. 1:141 lid 3 BW gebaseerd op zijn overweging dat de vrouw is tekortgeschoten in haar administratieplicht en dat de man daardoor in een moeilijke bewijspositie is komen te verkeren. Deze omstandigheden zijn echter door partijen in dit verband niet naar voren gebracht, zodat de onderdelen terecht klagen dat het hof de grenzen van de rechtsstrijd heeft overschreden.

Documentgegevens:

HR 28-04-2006, ECLI:NL:HR:2006:AV0043

Instantie: Hoge Raad (Civiele kamer)
Datum: 28 april 2006
Magistraten: Mrs. D.H. Beukenhorst, A.M.J. van Buchem-Spapens, P.C. Kop, E.J. Numann, W.D.H. Asser
Zaaknummer: C04/260HR
Conclusie: A-G De Vries Lentsch-Kostense
LJN: AV0043
Vakgebied(en): Burgerlijk procesrecht (V)
Personen- en familierecht (V)
Brondocumenten: ECLI:NL:PHR:2006:AV0043, Conclusie, Hoge Raad (Advocaat-Generaal), 28‑04‑2006
ECLI:NL:HR:2006:AV0043, Uitspraak, Hoge Raad (Civiele kamer), 28‑04‑2006

Essentie

Huwelijkse voorwaarden: niet nagekomen Amsterdams verrekenbeding; afrekening na scheiding; bewijsvermoeden van art. 1:141 lid 3 BW. Verboden aanvulling feitelijke gronden vordering.

Het hof heeft zijn oordeel dat de vrouw zich niet kan beroepen op het bewijsvermoeden van art. 1:141 lid 3 BW gebaseerd op zijn overweging dat de vrouw is tekortgeschoten in haar administratieplicht en dat de man daardoor in een moeilijke bewijspositie is komen te verkeren. Deze omstandigheden zijn echter door partijen in dit verband niet naar voren gebracht, zodat de onderdelen terecht klagen dat het hof de grenzen van de rechtsstrijd heeft overschreden. ... Verder lezen? Log in om dit document te bekijken.