NJ 2003, 212:Medische aansprakelijkheid. Verjaring; stuiting; erkenning door vertegenwoordiger (verzekeraar). Omvang schade; bewijslast; toekomstige inkomensschade; redelijke verwachting rechter. Motiveringsklacht.

NJ 2003, 212

Medische aansprakelijkheid. Verjaring; stuiting; erkenning door vertegenwoordiger (verzekeraar). Omvang schade; bewijslast; toekomstige inkomensschade; redelijke verwachting rechter. Motiveringsklacht.

Documentgegevens:

HR 13-12-2002, ECLI:NL:HR:2002:AE9243

Instantie: Hoge Raad (Civiele kamer)
Datum: 13 december 2002
Magistraten: G.G. van Erp Taalman Kip-Nieuwenkamp, A.E.M. van der Putt-Lauwers, H.A.M. Aaftink, D.H. Beukenhorst, O. de Savornin Lohman
Zaaknummer: C01/307HR
Conclusie: A-G De Vries Lentsch-Kostense
LJN: AE9243
Vakgebied(en): Onbekend (V)
Gezondheidsrecht (V)
Vermogensrecht / Rechtsvorderingen
Burgerlijk procesrecht (V)
Verbintenissenrecht / Schadevergoeding
Brondocumenten: ECLI:NL:PHR:2002:AE9243, Conclusie, Hoge Raad (Advocaat-Generaal), 13‑12‑2002
ECLI:NL:HR:2002:AE9243, Uitspraak, Hoge Raad (Civiele kamer), 13‑12‑2002
Wetingang: BW (oud) art. 2019; BW art. 3:310; BW art. 3:318; Ow art. 73; Ow art. 120

Essentie

Een feitelijk oordeel kan niet als onbegrijpelijk worden aangemerkt op de enkele grond dat de rechter daarbij mede heeft overwogen dat hij het door hem gegeven oordeel voor het enige juiste houdt terwijl verdedigbaar is dat hierover ook anders gedacht kan worden.

Een stuiting van verjaring door erkenning, zoals voorzien in art. 2019 (oud) BW, kan ook door een vertegenwoordiger geschieden. Niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting geeft 's Hofs oordeel dat de benadeelde patiënte in redelijkheid de verzekeraar terzake als ... Verder lezen? Log in om dit document te bekijken.