6.5.3.1 Algemeen

Toepassing van de in art. 10a, lid 2 opgenomen renteaftrekbeperking komt niet aan de orde, indien de belastingplichtige wettelijk bepaald tegenbewijs levert. Hiertoe staan twee wegen open. Ten eerste vindt art. 10a, lid 2 geen toepassing indien de belastingplichtige aannemelijk maakt,dat zowel de ‘besmette’ rechtshandeling als de daarmee verband houdende geldlening zijn ingegeven door zakelijke overwegingen. Beperking van renteaftrek komt evenmin aan de orde, indien hij aannemelijk maakt dat op het niveau van de feitelijke rentegenieter per saldo een belasting naar inkomen of winst wordt geheven die redelijk is naar Nederlandse maatstaven. Art. 10a draait de bewijslast ten aanzien van de aftrekbaarheid van rente om ten nadele van belastingplichtigen. Immers, de rente op een lening die valt onder het bereik van art. 10a, lid 1 of 2 is niet aftrekbaar, tenzij de belastingplichtige het tegendeel aannemelijk maakt.1