Hof 's-Hertogenbosch, 04-09-2008, nr. 07/00069

Aan belanghebbende zijn voor de jaren 2001 en 2002 aanslagen in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd naar belastbare inkomens van respectievelijk:

Na daartegen gemaakt bezwaar zijn, bij in één geschrift met dagtekening 4 mei 2006 vervatte uitspraken van de Inspecteur, de belastbare inkomens voor het jaar 2001 ongewijzigd gebleven maar is het bedrag aan te verrekenen persoonsgebonden aftrek per 31 december 2001 verhoogd tot € 285.722 en is de aanslag over 2002 verminderd tot een naar een belastbaar inkomen in box 1 van € 32.657, waarbij het bedrag aan te verrekenen persoonsgebonden aftrek per 31 december 2002 is vastgesteld op € 253.065.

Belanghebbende is van deze uitspraken in beroep gekomen bij de Rechtbank. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 38. Bij mondelinge uitspraak heeft de Rechtbank het beroep ongegrond verklaard.

Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 105. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

De zitting heeft plaatsgehad op 19 juni 2008 te

's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord

Belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

Het geschil betreft het antwoord op de volgende vraag of belanghebbende in 2001 op de voet van artikel 3.10 van de Wet IB 2001 een aanloopverlies in aanmerking mag nemen tot een bedrag van € 125.021 en of, in verband daarmee, het bedrag aan te verrekenen persoonsgebonden aftrek per 31 december 2001 en per 31 december 2002 dient te worden verhoogd.

Belanghebbende is van mening dat deze vraag bevestigend moet worden beantwoord. De Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan.

Partijen doen hun standpunten in hoger beroep steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

Belanghebbende

Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank en van de Inspecteur en tot vermindering van de aanslagen naar belastbare inkomens van respectievelijk:

Tussen partijen is niet in geschil dat het ter beschikking stellen van het winkelgedeelte van het pand aan de B.V. met ingang van 8 december 2001 dient te worden aangemerkt als een werkzaamheid als bedoeld in artikel 3.90 in samenhang met artikel 3.92, eerste lid, onderdeel a, van de Wet IB 2001. Tijdens het onderzoek ter zitting heeft belanghebbende uitdrukkelijk verklaard kennis te hebben genomen van de uitspraak van dit Hof van 12 december 2007, kenmerk 06/00108. Zij heeft voorts uitdrukkelijk verklaard op deze uitspraak geen beroep te willen doen, doch het geschil te willen beperken tot het antwoord op de vraag of artikel 3.10 van de Wet IB 2001 kan leiden tot de door haar bepleite aftrek.

Belanghebbende stelt dat een bedrag van € 125.021 op de voet van artikel 3.10 van de Wet IB 2001 in mindering kan worden gebracht op het belastbaar inkomen uit box 1 als resultaat uit overige werkzaamheden. Hiertoe verwijst belanghebbende naar de tekst van tekst van artikel 3.10 Wet IB 2001. Het betreffen in haar visie kosten en lasten die verband houden met de start van de werkzaamheid en die niet ten laste van het belastbaar inkomen uit werk en woning kunnen of konden worden gebracht.

Het Hof stelt voorop dat partijen eenstemmig van oordeel zijn dat het ter beschikking stellen van het winkelgedeelte van het pand aan de B.V. een aanvang heeft genomen op 8 december 2001, de datum waarop het winkelgedeelte van het pand aan de B.V. is verhuurd. Nu niet is gebleken dat partijen hierbij zijn uitgegaan van een onjuist juridisch standpunt zal het Hof partijen daarin volgen. Daarom moet het ervoor worden gehouden dat eerst met ingang van deze datum er sprake is van een resultaat uit een werkzaamheid.

Partijen zijn eveneens eenstemmig van oordeel dat het winkelgedeelte van het pand vóór 8 december 2001 gerangschikt diende te worden onder box 3. Voor deze bron wordt ingevolge artikel 5.2 van de Wet IB 2001 het voordeel (forfaitair) gesteld op 4% van de gemiddelde rendementsgrondslag. In dit voordeel worden de baten en lasten geacht te zijn begrepen.

Ingevolge artikel 3.95 van de Wet IB 2001 is artikel 3.10 van de Wet IB 2001 van overeenkomstige toepassing op resultaat uit overige werkzaamheden alsof deze werkzaamheden een onderneming vormen. Artikel 3.10 van de Wet IB 2001 luidt als volgt:

Artikel 5 van de Uitvoeringsregeling inkomstenbelasting 2001 luidt als volgt:

In de wetsgeschiedenis is artikel 3.10 van de Wet IB 2001 toegelicht als volgt (Nader rapport, Kamerstukken II 1998/99, 26 727, A, punt 69):

In de wetsgeschiedenis is artikel 3.10 van de Wet IB 2001 voorts toegelicht als volgt ( MvT, Kamerstukken II 1998/99, 26 727, nr. 3, blz. 102):

Artikel 5 van de Uitvoeringsregeling inkomstenbelasting 2001 is in de Toelichting op de ministeriële regeling van 19 december 2000, nr. WDB2000/959M, Stcrt. 2000, 250 toegelicht als volgt:

Zoals uit het vermelde onder 4.7 tot en met 4.9 volgt, is artikel 3.10 Wet IB 2001 bedoeld voor het alsnog in aanmerking nemen van kosten en lasten in box 1 die, eerder, niet in mindering konden worden gebracht op het belastbaar inkomen uit werk en woning omdat onduidelijk was of sprake was van een bron van inkomen. Naar het oordeel van het Hof dient tegen deze achtergrond de tekst van dit artikel ook aldus te worden uitgelegd. Nu partijen eenstemmig van oordeel zijn dat het winkelgedeelte van het pand van het eerste begin wél een bron van inkomen vormde en tot 8 december 2001 behoorde tot box 3 (inkomen uit sparen en beleggen) mist artikel 3.10 Wet IB 2001 in het onderhavige geval dan ook toepassing. De situatie dat lasten niet in mindering konden worden gebracht op het belastbaar inkomen uit werk en woning omdat onduidelijk zou zijn geweest of sprake is van een bron van inkomen, doet zich in het onderhavige geval niet voor.

Hierbij overweegt het Hof voorts dat in het inkomen uit sparen en beleggen reeds rekening gehouden is met de lasten in verband met (de start van) de ter beschikking stelling van het winkelgedeelte van het pand aan de B.V.. Hieraan doet niet af dat voor de bepaling van het inkomen uit sparen en beleggen geen rekening wordt gehouden met de werkelijke lasten maar dat deze slechts op forfaitaire wijze in aanmerking worden genomen.

Belanghebbende beroept zich voor haar standpunt tevens op het antwoord van 29 februari 2001, nr. WDB2000/970, van de staatssecretaris van Financiën op vragen over concepten van enkele besluiten, V-N 2001/11.15, blz. 1442, het besluit van de staatssecretaris van Financiën van 29 april 2004, nr. CPP2003/2360M, V-N 2004/23.6 en het besluit van de staatssecretaris van Financiën van 24 mei 2006, nr. CPP2006/76M, V-N 2006/34.15. In dit antwoord en deze besluiten kan geen bevestiging worden gevonden van het standpunt van belanghebbende. In het antwoord wordt duidelijk vermeld dat het gaat om de mogelijkheid een regeling te treffen voor de kosten die ondernemers maken in de fase die ligt vóór het moment dat sprake is van een bron van inkomen en die om die reden niet in aftrek kunnen worden gebracht. In het voornoemde besluit van 24 mei 2006 wordt onder 7 duidelijk tot uitdrukking gebracht dat een vermogensbestanddeel als een bedrijfsruimte in aanbouw voordat het ter beschikking wordt gesteld, behoort tot de rendementsgrondslag van box 3. De passage in het voornoemde besluit van 29 april 2004, onder 6 dat gelet op artikel 3.95 van de Wet IB 2001 ook artikel 3.10 van de Wet IB 2001 van toepassing kan zijn, brengt het Hof niet tot een ander oordeel. Ten eerste staat er in die passage niet dat artikel 3.10 van de Wet IB 2001 van toepassing is, maar kan zijn. Ten tweede dient deze passage te worden gelezen in samenhang met de wetsgeschiedenis en Toelichting op de ministeriële regeling van 19 december 2000, nr. WDB2000/959M, Stcrt. 2000, 250, waaruit blijkt dat de toepassing van artikel 3.10 van de Wet IB 2001 is beperkt tot de situaties waarin ondernemers kosten maken in de fase die ligt vóór het moment dat sprake is van een bron van inkomen en die om die reden niet in aftrek zouden kunnen worden gebracht.

Uit het vorenstaande volgt dat het gelijk aan de zijde van de Inspecteur is. De subsidiaire stelling van de Inspecteur behoeft geen behandeling meer. De uitspraak van de Rechtbank dient te worden bevestigd, zij het onder aanvulling van gronden als hiervoor aangegeven.

Ten aanzien van het griffierecht

Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de Staat aan belanghebbende het door haar betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Ten aanzien van de proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

Het Hof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Aldus gedaan op: 4 september 2008 door P. Fortuin, voorzitter, J.W.J. Huige en J.W. Verstraate, in tegenwoordigheid van R.O.J.M. de Windt, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen.