Rb. Oost-Brabant, 11-12-2017, nr. 01/879818-16

Het opleggen van de maatregel TBS is volgens de raadsvrouwe niet op zijn plaats.

De raadsvrouwe heeft aangegeven dat de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1] integraal kan worden toegewezen, nu verdachte bereid is om deze schade volledig te vergoeden.

Wat betreft de vorderingen van de benadeelde partijen [slachtoffer 3] en [slachtoffer 4] heeft de raadsvrouwe verzocht, gelet op de door haar verzochte vrijspraak, deze af te wijzen dan wel de vorderingen niet ontvankelijk te verklaren.

Bij de beslissing over de straf die aan verdachte dient te worden opgelegd heeft de rechtbank gelet op de aard en de ernst van het bewezen verklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan. Bij de beoordeling van de ernst van de door verdachte gepleegde strafbare feiten betrekt de rechtbank het wettelijke strafmaximum en de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd. Daarnaast houdt de rechtbank bij de strafbepaling rekening met de persoon en de persoonlijke omstandigheden van verdachte.

De rechtbank heeft in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan belaging, computervredebreuk, laster, erfvredebreuk, bedreiging en bezit van kinderporno.

Met betrekking tot de bewezenverklaarde feiten onder parketnummer 01/879818-16:

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan laster en belaging van een minderjarig slachtoffer (ten tijde van het plegen van het delict: 13 jaar oud) door advertenties op seks- websites te plaatsen met daarop foto’s van het slachtoffer en teksten en andere foto’s als zijnde deze afkomstig van dat slachtoffer. Hij heeft een advertentie op internet geplaatst waarin hij heeft doen voorkomen dat het minderjarig slachtoffer zich aanbood voor seksuele handelingen. Voorts heeft verdachte op naam van het slachtoffer nieuwe accounts aangemaakt op Facebook en Instagram.Hiermee heeft de verdachte dit slachtoffer aangetast in haar eer en goede naam.Verdachte heeft ter terechtzitting aangegeven dat hij dit heeft gedaan omdat hij kwaad was op de moeder van het slachtoffer die de relatie met hem had verbroken. De rechtbank neemt het verdachte uitermate kwalijk dat hij zijn boosheid hierover heeft afgereageerd op een toen 13-jarig meisje. Het moet voor haar uiterst vervelend en kwetsend zijn geweest dat zij telefoontjes heeft ontvangen van mannen die dachten te reageren op een advertentie van het slachtoffer en die seks met haar wilden hebben.

Daarnaast is het een feit van algemene bekendheid dat social media zoals Facebook en Instagram een grote rol spelen in het sociale leven van jongeren van die leeftijd. Verdachte heeft door zijn handelen niet alleen een forse inbreuk gemaakt op de privacy van het minderjarige slachtoffer, maar hij heeft er ook voor gezorgd dat haar sociale leven volledig op zijn kop is komen te staan.

Slachtoffers van dit soort ernstige feiten ondervinden daar nog jarenlang last van en de herinnering eraan hindert hen in hun dagelijks bestaan. Uit de toelichting op de vordering benadeelde partij en de schriftelijke slachtofferverklaring blijkt dat dit ook in deze zaak het geval is.Met betrekking tot de bewezenverklaarde feiten onder parketnummer 01/860047-17:Verdachte heeft zich op 2 januari 2017 schuldig gemaakt aan erfvredebreuk op het erf van [slachtoffer 3] . Zij en haar minderjarige dochters hebben hinder en angst ondervonden van de inbreuk die is gemaakt op hun huisrecht.

De verdachte heeft zich op 15 januari 2017 schuldig gemaakt aan bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht door het slachtoffer [slachtoffer 4] via de berichtendienst WhatsApp een bedreigende tekst toe te sturen. Hierbij zette verdachte zijn uitlatingen kennelijk kracht bij met het verzenden van een profielfoto waarop een meisje met een bloedende schotwond in het hoofd te zien was. De uitlatingen met daarbij gevoegd de profielfoto hebben een fors gewelddadig en bedreigend karakter en de rechtbank acht verdachtes handelen volstrekt onacceptabel. Zijn handelen heeft voor veel angst en onrust bij het slachtoffer gezorgd.

Met betrekking tot de bewezenverklaarde feiten onder parketnummer 01/860250-17: Verdachte heeft zich gedurende een periode van een half jaar schuldig gemaakt aan het in bezit hebben van kinderporno. Verdachte heeft hiermee de norm die strekt tot de bescherming van jeugdigen tegen seksueel misbruik geschonden. Door het bezit van kinderpornografisch materiaal wordt de productie daarvan immers gestimuleerd en in stand gehouden. Voor deze productie worden (jonge) kinderen seksueel misbruikt en uitgebuit. Ten gevolge hiervan lopen deze kinderen ernstige psychische schade op die gedurende de rest van hun leven diepe sporen nalaat. Ook kunnen zij nog geruime tijd achtervolgd worden door de gevolgen van de productie van de beelden. In de praktijk is immers gebleken dat een afbeelding of film die eenmaal op het internet is aangetroffen, vrijwel onmogelijk blijvend van het internet te verwijderen is en dus nog jarenlang kan opduiken. Dat verdachte hieraan door zijn handelen een bijdrage heeft geleverd, rekent de rechtbank hem zwaar aan.

Kijkend naar de persoon van verdachte, houdt de rechtbank rekening met de omstandigheid dat verdachte eerder voor bedreiging werd veroordeeld en dat verdachte de onderhavige strafbare feiten heeft gepleegd tijdens de proeftijd van een eerdere veroordeling. Voorts heeft verdachte ernstig misbruik heeft gemaakt van het vertrouwen dat de minderjarige slachtoffers in hem stelden.

Bij haar beslissing over de strafsoort en de hoogte van de straf heeft de rechtbank aansluiting gezocht bij de binnen de rechtspraak ontwikkelde oriëntatiepunten. De oriëntatiepunten dienen als vertrekpunt bij het bepalen van de straf.

De rechtbank acht uit een oogpunt van vergelding en ter beveiliging van de maatschappij een vrijheidsbeneming van langere duur op zijn plaats. De rechtbank is van oordeel dat in verband met een juiste normhandhaving niet kan worden volstaan met het opleggen van een andersoortige of geringere straf dan een gevangenisstraf voor de duur van 14 maanden.

De rechtbank zal daarmee een iets lichtere straf opleggen dan de door de officier van justitie gevorderde straf, nu de rechtbank verdachte voor minder feiten zal veroordelen dan waarop de eis van de officier van justitie is gebaseerd. De rechtbank is echter van oordeel dat de ernst van de overige bewezen verklaarde feiten maakt dat een straf van minder dan 14 maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf niet aan de orde is.

De officier van justitie heeft gevorderd de maatregel van terbeschikkingstelling met dwangverpleging (hierna: TBS) op te leggen. De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld of een dergelijke maatregel geboden is.

Verdachte heeft geweigerd zich te laten onderzoeken door een psycholoog en een psychiater in het kader van een Pro Justitia rapportage. Ook heeft hij geweigerd mee te werken aan onderzoek naar zijn geestvermogens tijdens zijn verblijf ter observatie in het Pieter Baan Centrum. Ter terechtzitting heeft verdachte eens te meer verklaard niet bereid te zijn tot medewerking aan een onderzoek naar zijn geestvermogens.

Omdat hij een weigerende observandus is, vervalt op grond van artikel 37a, derde lid, juncto artikel 37, lid 3 Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr) de eis van een multidisciplinair onderzoek als bedoeld in artikel 37, lid 2 Sr.

Wel blijft op grond van artikel 37a, lid 1 Sr vereist dat de maatregel van TBS alleen kan worden opgelegd als bij verdachte tijdens het begaan van de delicten sprake was van een gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens. Het is aan de rechter die over de feiten oordeelt, om die vaststelling te doen.

In het arrest van het Gerechtshof Arnhem van 18 mei 2011 (ECLI:GHARN:2011:BQ4981), heeft het gerechtshof hierover het volgende overwogen.

“De rechter zal zich daarbij in zeer sterke mate moeten laten leiden door de bevindingen en conclusies van gedragsdeskundigen, maar als de gedragsdeskundigen aan de grenzen komen van wat zij vanuit hun wetenschap nog kunnen verantwoorden, zal de rechter zijn eigen verantwoordelijkheid moeten nemen voor zover de wet hem daartoe ruimte geeft. De wet noch de jurisprudentie vereist dat de stoornis wordt geclassificeerd volgens het handboek DSM-IV en dat deze dient te worden vastgesteld door een gedragsdeskundige. Dit betekent dat in het uiterste geval de rechter, uiteraard slechts met grote behoedzaamheid, tot de vaststelling van een stoornis kan komen, ook al kunnen de gedragsdeskundigen op basis van de voor hen geldende wetenschappelijke criteria en tuchtrechtelijke normen niet tot die conclusie komen. Voor zijn beslissing dient de rechter dan wel voldoende steun te vinden in hetgeen gedragsdeskundigen zo mogelijk wel hebben kunnen vaststellen en hetgeen de rechter verder aan feiten en omstandigheden is gebleken met betrekking tot de persoon van verdachte.”.

De rechtbank onderschrijft dit uitgangspunt en neemt dit over.

In het rapport van het Pieter Baan Centrum d.d. 3 oktober 2017 trekken psychiater Van Ekeren en psycholoog Schilperoord de volgende conclusies.

(blz.23): gelet op de wijze waarop betrokkenes leven tot nu toe is verlopen, van jongs af aan een patroon van middelenmisbruik en crimineel gedrag, vooral vermogensdelicten, maar ook een opvallend gebrek aan hechting (noch aan mensen, noch aan plaatsen), een neiging anderen te domineren en te imponeren (vermoedelijk ook met verzonnen of aangedikte verhalen) en, weliswaar schaarse, maar steeds tumultueuze, met agressie gepaard gaande, relaties met vrouwen, - is het aannemelijk dat er bij hem sprake is van een persoonlijkheidsstoornis. Dat deze stoornis zich bevindt in het zogenaamde B-cluster, gekenmerkt door een tekortschietende affect- en impulsregulatie, primitieve afweer en instabiliteit op het gebied van zelfbeeld en zelfwaardering, ligt hierbij voor de hand.

(blz. 41): Wat betreft de diagnostiek over de jaren heen toont zowel de informatie van de klinieken waar betrokkene verbleef, als de informatie uit de vele gedragskundige onderzoeken Pro Justitia, een door de jaren heen ongewijzigd diagnostisch beeld waarin slechts lichte accentverschillen opvallen. Opgemerkt dient te worden dat de aanvankelijk in de tbs opleggingsrapportage gestelde diagnose schizoaffectieve stoornis (2001) reeds in de eerste verlengingsrapportage (van der Hoevenkliniek, 2004) niet meer wordt gesteld. Sindsdien wordt telkens gesproken van een persoonlijkheidsstoornis met antisociale en narcistische trekken, sommige onderzoekers voegen daar borderline kernmerken aan toe. …… Het niveau van functioneren werd in de kliniek en in meerdere gedragskundige onderzoeken als gemiddeld intelligent beschreven.

Overkoepelend in de diagnostiek is de steeds weer terugkerende beschrijving dat betrokkene niet in staat is (geheel) zelfstandig zijn leven vorm te geven. Gebrek aan structuur met het risico op middelengebruik, draagt bij aan de noodzaak voor begeleiding.

(blz. 48-49): Op basis van de in het rapport genoemde observaties kunnen geen conclusies worden getrokken aangaande een mogelijke gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens bij betrokkene. Dit wil zeggen: deze gebrekkige ontwikkeling kan zeker aanwezig zijn doch dit kan niet één op één worden afgeleid uit betrokkenes gedrag. (…)Wanneer het dossier (inclusief de beschikbare rapportages) van betrokkene wordt bekeken, lijkt het waarschijnlijk dat er wel degelijk sprake is van persoonlijkheidspathologie. (…)Indien er inderdaad sprake is van persoonlijkheidspathologie, achten onderzoekers de hypothese het meest waarschijnlijk dat betrokkene lijdende is aan een persoonlijkheidsstoornis in het zogenaamde B-cluster. Hieronder vallen onder meer de antisociale, narcistische en borderline stoornis.

In het rapport van het Pieter Baan Centrum zijn door onderzoekers vele eerdere rapportages omtrent verdachte geraadpleegd. De conclusies uit deze rapportages:

Pro Justitia rapportage (tbs-opleggingsrapportage), A. F. J. M. Zwegers, psycholoog, NIFP,

d.d. 25.09.2001

Zwegers diagnosticeert een borderline persoonlijkheidsstoornis en een schizoaffectieve

stoornis. Betrokkene, die een gemiddelde intelligentie heeft, heeft een gebrek aan emotionele stabiliteit, sterke gevoelens van onvermogen en geringe autonomie.

d.d. 28.09.2001. Morre diagnosticeert nu een schizo-affectieve stoornis. Er bestaan periodieke psychotische hallucinatoire verschijnselen en er bestaan sterke schommelingen in de stemming van betrokkene. Daarnaast is er sprake van afhankelijkheid van benzodiazepinen, bij een eveneens gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens, te weten een zwak geïntegreerde, onrijpe persoonlijkheid met antisociale en borderline kenmerken. De persoonlijkheid is dusdanig zwak geïntegreerd dat zich herhaaldelijk psychotische overschrijdingen voordoen.

Verzoek Herplaatsing dr. H. van der Hoevenkliniek, d.d. 04.01.2006Geconcludeerd wordt dat er sprake is van ernstige persoonlijkheidsproblematiek met als kenmerken heftige agressieve impulsen, een gebrekkige gewetensvorming en een uiterstnegatief overgecompenseerd zelfbeeld.

In diagnostische zin wordt er gesproken van afhankelijkheid van benzodiazepinen in combinatie met een persoonlijkheidsstoornis met borderline- en antisociale kenmerken.

6-jaars verlengingsrapportage, H. S. M. Weber, psycholoog, NIFP, d. d. 18 mei 2008

Weber diagnosticeert een persoonlijkheidsstoornis NAO met antisociale- en narcistische

kenmerken, bij een onderliggende low level borderline persoonlijkheidsopbouw.

Verlengingsadvies de Kijvelanden, WM. van der Vlist, hoofd behandeling, 19 mei 2008 In diagnostische zin valt in dit verlengingsadvies een klein accentverschil op, er worden namelijk eveneens narcistische persoonlijkheidskenmerken vastgesteld, de antisociale trekken zijn binnen het kader van de gedwongen en duidelijke afdelingsstructuur meer naar de achtergrond gedrongen: “In diagnostische zin wordt er gesproken van afhankelijkheid van benzodiazepinen in combinatie met een persoonlijkheidsstoornis met borderline- en antisociale kenmerken”.

Van Seggelen diagnosticeert een persoonlijkheidsstoornis NAO met antisociale- en narcistische kenmerken. Daarnaast is sprake van afhankelijkheid van sedativa.

Verlengingsadvies de Kijvelanden, WM. van der Vlist, hoofd behandeling, 18 mei 2010

In diagnostische zin wordt er opnieuw gesproken van forse afhankelijkheid van benzodiazepinen in combinatie met een persoonlijkheidsstoornis met borderline-, narcistische- en antisociale kenmerken, bij een dan 36-jarige man met een voorgeschiedenis van affectieve verwaarlozing, mishandeling, en seksueel misbruik in de voorgeschiedenis.

Verlengingsadvies de Kijvelanden, WM. van der Vlist, hoofd behandeling, 21 mei 2012

In diagnostische zin wordt er opnieuw gesproken van forse afhankelijkheid van middelen, o.a. benzodiazepinen in combinatie met een persoonlijkheidsstoornis met borderline-,narcistische- en antisociale kenmerken.

Betrokkene is een gemiddeld intelligente man met zowel een borderline- als een antisociale persoonlijkheidsstoornis met narcistische trekken.

Maksimovic diagnosticeert een persoonlijkheidsstoornis NAO met borderline- en antisociale kenmerken naast afhankelijkheid dan wel misbruik van diverse middelen in remissie.

Verlengingsadvies de Kijvelanden, WM. van der Vlist, hoofd behandeling, 22 mei 2013

De diagnostische conclusies blijven - met lichte accentverschillen - gehandhaafd: er is

sprake van afhankelijkheid van verschillende middelen waaronder benzodiazepinen in

combinatie met een borderline persoonlijkheidsstoornis narcistische- en antisociale kenmerken.

In diagnostische zin wordt er gesproken van afhankelijkheid van benzodiazepinen in combinatie met een persoonlijkheidsstoornis met borderline- en antisociale kenmerken, bij een 36-jarige man met een voorgeschiedenis van affectieve verwaarlozing, mishandeling, en seksueel misbruik in de voorgeschiedenis.

Verlengingsadvies de Kijvelanden, WM. van der Vlist, hoofd behandeling, 28 mei 2014

De diagnostische conclusies blijven - met lichte accentverschillen - gehandhaafd: er is

sprake van afhankelijkheid van verschillende middelen waaronder benzodiazepinen

in combinatie met een borderline persoonlijkheidsstoornis narcistische- en antisociale

kenmerken.

Op basis van anamnese, heteroanamnese en de observaties wordt vastgesteld dat bij betrokkene sprake is van een autismespectrumstoornis.Daarnaast zijn er aanwijzingen voor een antisociale persoonlijkheidsstoornis, maar onvoldoende aanwijzingen voor de eerder gediagnosticeerde borderline persoonlijkheidsstoornis met narcistische trekken.

Betrokkene werd onderzocht in de Woenselse Poort. Hier werd naast een antisociale persoonlijkheidsstoornis een autismespectrumstoornis gediagnosticeerd.

Psychiater Kaiser stelt als hoofddiagnose: autisme-spectrum-stoornis, waarbij de kenmerken zoals die genoemd worden in het psychodiagnostisch onderzoek van de Woenselse Poort (03.02.2015) als onderbouwing worden aangehaald. Zij stelt dat de persoonlijkheidsstoornis die er in het verleden was nu is vervlakt.

Uit vorenstaande rapportages, het strafdossier en de proceshouding van verdachte concludeert de rechtbank het volgende.

In alle hiervoor genoemde rapporten is vastgesteld dat er bij verdachte sprake was van een (antisociale) persoonlijkheidsstoornis.

De rechtbank is van oordeel dat de door alle deskundigen in de loop der jaren bij verdachte gediagnosticeerde persoonlijkheidsstoornis nog steeds bestond ten tijde van de bewezen verklaarde delicten. De rechtbank vindt steun voor dit oordeel in de hiervoor aangehaalde bevindingen uit de diverse rapportages, waaronder mede de rapportage van het PBC in 2017. Daaruit ontstaat het beeld van een man die: onveilig is gehecht vanuit een affectief verwaarlozend verleden met (mogelijk) seksueel misbruik, blijk geeft van een zeer beperkte gewetensontwikkeling, een verslavingsachtergrond heeft en een flinke delictsgeschiedenis. Aan verdachte is eerder de maatregel van TBS opgelegd. Verdachte is echter vrijwel direct na het eindigen van die maatregel opnieuw begonnen met het plegen van strafbare feiten, waaronder de feiten waarvan hij nu wordt verdacht. De rechtbank signaleert dat de ernst van de feiten toe lijkt te nemen en dat de signatuur van de gepleegde strafbare feiten lijkt te veranderen, in die zin dat de feiten gericht zijn op kwetsbare en minderjarige slachtoffers.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de vaststelling dat bij verdachte ook ten tijde van het plegen van de onderhavige delicten sprake is geweest van een ziekelijke stoornis, namelijk een antisociale persoonlijkheidsstoornis.

De rechtbank acht, gelet daarop, verdachte verminderd toerekeningsvatbaar.

De rechtbank is van oordeel dat uit de recente delictgeschiedenis en de in deze uitspraak bewezen verklaarde strafbare feiten blijkt dat, gezien de geconstateerde stoornis, het vanuit veiligheidsoogpunt onverantwoord is dat verdachte onbehandeld terugkeert in de maatschappij. De door verdachte begane feiten zijn misdrijven die gevaar opleveren voor of een krenking zijn van de lichamelijke integriteit van een of meer personen en waarop naar de wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van vier jaar of meer is gesteld. Zoals de rechtbank hiervoor al heeft overwogen, is een toename te zien in de ernst van de feiten en richten de feiten zich steeds meer op minderjarige en daarmee extra kwetsbare slachtoffers.

De rechtbank acht een terugkeer van verdachte in de maatschappij op dit moment dan ook niet aan de orde, ook niet als er aan verdachte nadere voorwaarden zouden worden gesteld in de vorm van – bijvoorbeeld – een ambulante behandeling. Verdachte heeft immers nog ter terechtzitting van 27 november 2017 gezegd dat hij niet meewerkt aan welke vorm dan ook van psychische diagnostiek. Het komt de rechtbank illusoir voor dat verdachte dan wel zal meewerken aan een vorm van ambulante behandeling, waaraan immers een diagnose ten grondslag zal moeten liggen. Voorts heeft verdachte verklaard dat hij door zal gaan met het in zijn beleving ‘hulp verlenen’ aan kwetsbare minderjarigen via social media. Daarmee is het causaal verband tussen het bestaan van de stoornis en het risico van het opnieuw plegen van soortgelijke feiten naar het oordeel van de rechtbank een gegeven.

De rechtbank concludeert dat de beveiliging van de maatschappij vereist dat aan verdachte de maatregel van terbeschikkingstelling met dwangverpleging zal worden opgelegd.

De rechtbank zal daarom de terbeschikkingstelling gelasten met een bevel tot verpleging van overheidswege, nu de veiligheid van anderen dan wel de algemene veiligheid van personen dit eist.

De rechtbank overweegt voorts dat is voldaan aan de formele voorwaarden om de maatregel van terbeschikkingstelling op te leggen. Het hierna te kwalificeren feit onder parketnummer 01/860250-17 feit 2 betreft een misdrijf waarop naar wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van vier jaar of meer is gesteld en de feiten onder parketnummer 01/879818-16 feit 1, parketnummer 01/879818-16 feit 3 en 01/860047-17 feit 2 betreffen misdrijven als vermeld in artikel 37a van het Wetboek van Strafrecht. Voorts merkt de rechtbank op dat het misdrijven betreft die gericht zijn tegen of gevaar veroorzaken voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een of meer personen. De totale duur van de maatregel kan daarom een periode van vier jaar te boven gaan.

De rechtbank zal verdachte veroordelen in de kosten van de benadeelde partij tot op heden begroot op nihil.

Verder wordt verdachte veroordeeld in de ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten.

Schadevergoedingsmaatregel.

De rechtbank zal voor het toegewezen bedrag tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen, nu de rechtbank het wenselijk acht dat de Staat schadevergoeding aan het slachtoffer bevordert, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf datum delict tot de dag der algehele voldoening.

Aangezien aan verdachte meer verplichtingen tot vergoeding van dezelfde schade worden opgelegd, zal de rechtbank bepalen dat als verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij komt te vervallen en andersom, indien verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij, daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat komt te vervallen.

De rechtbank zal verdachte veroordelen in de kosten van de benadeelde partij tot op heden begroot op nihil.

Verder wordt verdachte veroordeeld in de ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten.

Schadevergoedingsmaatregel.

De rechtbank zal voor het toegewezen bedrag tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen, nu de rechtbank het wenselijk acht dat de Staat schadevergoeding aan het slachtoffer bevordert, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf datum delict tot de dag der algehele voldoening.

Aangezien aan verdachte meer verplichtingen tot vergoeding van dezelfde schade worden opgelegd, zal de rechtbank bepalen dat als verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij komt te vervallen en andersom, indien verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij, daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat komt te vervallen.

De rechtbank zal verdachte veroordelen in de kosten van de benadeelde partij tot op heden begroot op nihil.

Verder wordt verdachte veroordeeld in de ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten.

Schadevergoedingsmaatregel.

De rechtbank zal voor het toegewezen bedrag tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen, nu de rechtbank het wenselijk acht dat de Staat schadevergoeding aan het slachtoffer bevordert, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf datum delict tot de dag der algehele voldoening.

Aangezien aan verdachte meer verplichtingen tot vergoeding van dezelfde schade worden opgelegd, zal de rechtbank bepalen dat als verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij komt te vervallen en andersom, indien verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij, daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat komt te vervallen.

De rechtbank is van oordeel dat de in het dictum nader te noemen inbeslaggenomen voorwerpen vatbaar zijn voor onttrekking aan het verkeer, omdat - zoals blijkt uit het onderzoek ter terechtzitting – dit voorwerpen zijn met behulp van welke de feiten zijn begaan of voorbereid en die van zodanige aard zijn dat het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met de wet of het algemeen belang.

De vordering voldoet aan alle wettelijke eisen. Krachtens de wettelijke bepalingen is de rechtbank bevoegd tot behandeling van deze vordering. Uit onderzoek ter terechtzitting zijn geen omstandigheden gebleken die aan de ontvankelijkheid van de officier van justitie in de weg staan. Uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat de veroordeelde zich gedurende de proeftijd aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Bijzondere omstandigheden die aan de tenuitvoerlegging in de weg staan zijn niet aanwezig. De rechtbank zal dan ook de gevorderde tenuitvoerlegging gelasten.

De beslissing is gegrond op de artikelen:

Wetboek van Strafrecht art. 10, 14g, 14h, 24c, 27, 33, 33a, 36b, 36c, 36f, 37a, 37b, 38v, 38w, 57, 60a, 138, 138ab, 240b, 261, 262, 285, 285b.

De rechtbank:

t.a.v. 01/879818-16 feit 4, feit 5: vrijspraak

verklaart niet bewezen, dat verdachte het onder parketnummer 01/879818-16 onder 4 en 5 ten laste gelegde heeft begaan.

T.a.v. 01/860250-17 feit 1: Ontslag van alle rechtsvervolging

verklaart het ten laste gelegde bewezen zoals hiervoor is omschreven.

verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt hem daarvan vrij.

verklaart dat het bewezen verklaarde oplevert de misdrijven:

T.a.v. 01/879818-16 feit 1: Belaging T.a.v. 01/879818-16 feit 2: Computervredebreuk T.a.v. 01/879818-16 feit 3: Laster T.a.v. 01/860047-17 feit 1: In het besloten erf, bij een ander in gebruik, wederrechtelijk binnendringen T.a.v. 01/860047-17 feit 2: Bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht T.a.v. 01/860250-17 feit 2: Een afbeelding - of een gegevensdrager, bevattende een afbeelding - van een seksuele gedraging, waarbij iemand die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet heeft bereikt, is betrokken of schijnbaar is betrokken, in bezit heeft, meermalen gepleegd. verklaart verdachte hiervoor strafbaar.

legt op de volgende straf(fen) en/of maatregel(en).

Wetboek van Strafrecht

T.a.v. 01/879818-16 feit 1, feit 2, feit 3, 01/860047-17 feit 1, feit 2, 01/860250-17 feit 2: Terbeschikkingstelling met bevel tot verpleging

Legt op de maatregel dat de veroordeelde geen enkele wijze - direct of indirect - contact zal opnemen, zoeken of hebben met [slachtoffer 3] en haar minderjarige dochters en [slachtoffer 4] en haar minderjarige dochters.

Deze maatregel wordt voor een periode van vijf jaar opgelegd.

Beveelt dat vervangende hechtenis zal worden toegepast voor het geval niet aan de maatregel wordt voldaan. De duur van deze vervangende hechtenis bedraagt 14 dagen voor iedere keer dat niet aan de maatregel wordt voldaan.

Toepassing van de vervangende hechtenis heft de verplichtingen ingevolge de opgelegde maatregel niet op.

Legt derhalve aan verdachte op de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer 1] van een bedrag van EUR 2.200,= (zegge: tweeduizend tweehonderd euro), bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 32 dagen hechtenis. Het bedrag bestaat uit immateriële schadevergoeding.

De toepassing van deze vervangende hechtenis heft de hiervoor genoemde betalingsverplichting niet op.

Het totale bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict tot aan de dag der algehele voldoening.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe en veroordeelt verdachte mitsdien tot betaling aan de benadeelde partij [slachtoffer 1] , van een bedrag van EUR 2.200,= (zegge: tweeduizend tweehonderd euro), te weten immateriële schadevergoeding.

Het totale toegewezen bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict tot aan de dag der algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tevens in de kosten van de benadeelde partij tot op heden begroot op nihil.

Veroordeelt verdachte verder in de ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten.

Indien de verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat komt daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij te vervallen en andersom, indien verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij, komt daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat te vervallen.

T.a.v. 01/860047-17 feit 2: Maatregel van schadevergoeding van EUR 404,76 subsidiair 8 dagen hechtenis

Legt derhalve aan verdachte op de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer 4] van een bedrag van EUR 404,76 (zegge: vierhonderdenvier euro en zesenzeventig eurocent ), bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 8 dagen hechtenis. Het bedrag bestaat uit een bedrag van EUR 260 ,= immateriële schadevergoeding en EUR 144,76 materiële schadevergoeding (post reiskosten ).

De toepassing van deze vervangende hechtenis heft de hiervoor genoemde betalingsverplichting niet op.

Het totale bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict tot aan de dag der algehele voldoening.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe en veroordeelt verdachte mitsdien tot betaling aan de benadeelde partij [slachtoffer 4] , van een bedrag van EUR 404,76 (zegge: vierhonderdenvier euro en zesenzeventig eurocent ), te weten EUR 260 ,= immateriële schadevergoeding en EUR 144,76 materiële schadevergoeding (post reiskosten ).

Het totale toegewezen bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict tot aan de dag der algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tevens in de kosten van de benadeelde partij tot op heden begroot op nihil.

Veroordeelt verdachte verder in de ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten.

Indien de verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat komt daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij te vervallen en andersom, indien verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij, komt daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat te vervallen.

T.a.v. 01/860047-17 feit 1: Maatregel van schadevergoeding van EUR 350,00 subsidiair 7 dagen hechtenis

Legt derhalve aan verdachte op de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer 3] van een bedrag van EUR 350,= (zegge: driehonderdenvijftig euro), bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 7 dagen hechtenis. Het bedrag bestaat uit immateriële schadevergoeding.

De toepassing van deze vervangende hechtenis heft de hiervoor genoemde betalingsverplichting niet op.

Het totale bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict tot aan de dag der algehele voldoening.

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe en veroordeelt verdachte mitsdien tot betaling aan de benadeelde partij [slachtoffer 3] , van een bedrag van EUR 350,= (zegge: driehonderdenvijftig euro) immateriële schadevergoeding.

Het totale toegewezen bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict tot aan de dag der algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tevens in de kosten van de benadeelde partij tot op heden begroot op nihil.

Veroordeelt verdachte verder in de ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten.

Indien de verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat komt daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij te vervallen en andersom, indien verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij, komt daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat te vervallen.

Last tot tenuitvoerlegging van de straf, voor zover voorwaardelijk opgelegd bij vonnis van de politierechter in de rechtbank Oost-Brabant d.d. 13 juli 2016 , gewezen onder parketnummer 01/845417-16 , te weten:

Gevangenisstraf voor de duur van 28 dagen.

Dit vonnis is gewezen door:

mr. W. Brouwer, voorzitter,

mr. A.M. Bossink, en mr. C.P.C. Kuijs, leden,

in tegenwoordigheid van J.C. de Steur, griffier,

en is uitgesproken op 11 december 2017.