Aanhef

Op 17 november 2017 hebben het Europees Parlement, de Raad en de Commissie gezamenlijk de Europese pijler van sociale rechten (de ‘pijler’) afgekondigd als reactie op de sociale uitdagingen in Europa. De twintig kernbeginselen van de pijler zijn ingedeeld in drie categorieën: gelijke kansen en toegang tot de arbeidsmarkt, billijke arbeidsvoorwaarden, en sociale bescherming en inclusie. De twintig beginselen van de pijler moeten als leidraad dienen voor de acties in het kader van het Europees Sociaal Fonds Plus (ESF+). Om bij te dragen aan de uitvoering van de pijler moet het ESF+ investeringen in mensen en systemen op de beleidsgebieden werkgelegenheid, onderwijs en sociale inclusie ondersteunen en daardoor bijdragen aan de economische, territoriale en sociale samenhang overeenkomstig artikel 174 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU).

Op het niveau van de Unie is het Europees Semester voor coördinatie van het economisch beleid (het ‘Europees Semester’) het kader om nationale hervormingsprioriteiten te bepalen en de uitvoering ervan te monitoren. De lidstaten ontwikkelen hun eigen nationale meerjarige investeringsstrategieën ter ondersteuning van die hervormingsprioriteiten. Die strategieën moeten samen met de jaarlijkse nationale hervormingsprogramma's worden gepresenteerd om de met Unie- of nationale middelen te ondersteunen investeringsprojecten in kaart te brengen en te coördineren.

Zij moeten ook helpen om de Uniefinanciering op coherente wijze te gebruiken en de meerwaarde te maximaliseren van de financiële steun die met name zal worden ontvangen uit de programma's die door de Unie worden ondersteund in het kader van, naargelang het geval, het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling (EFRO) en het Cohesiefonds, waarvan de specifieke doelstellingen en de reikwijdte van de steun zijn vastgesteld bij Verordening (EU) 2021/1058 van het Europees Parlement en de Raad (4), het Europees Fonds voor maritieme zaken, visserij en aquacultuur (EFMZVA), opgericht bij een verordening van het Europees Parlement en de Raad, het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling (Elfpo), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1305/2013 van het Europees Parlement en de Raad (5) en het InvestEU-programma, opgericht bij Verordening (EU) 2021/523 van het Europees Parlement en de Raad (6) (InvestEU programma).

Bij Besluit (EU) 2020/1512 van de Raad (7) zijn herziene richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten aangenomen. De tekst van die richtsnoeren is afgestemd op de beginselen van de pijler, met het oog op het verbeteren van het concurrentievermogen van Europa en om van Europa een betere plaats te maken om te investeren, banen te scheppen en de sociale cohesie te bevorderen. Om het ESF+ volledig af te stemmen op de doelstellingen van die richtsnoeren, met name wat werkgelegenheid, onderwijs, opleiding en bestrijding van sociale uitsluiting, armoede en discriminatie betreft, moet het ESF+ de lidstaten ondersteunen, rekening houdende met de toepasselijke geïntegreerde richtsnoeren en de relevante landspecifieke aanbevelingen die zijn aangenomen op grond van artikel 121, lid 2, en artikel 148, leden 2 en 4, VWEU, en, in voorkomend geval de door nationale strategieën onderbouwde nationale hervormingsprogramma's. Het ESF+ moet ook bijdragen aan relevante aspecten van de uitvoering van belangrijke initiatieven en activiteiten van de Unie, met name de mededelingen van de Commissie van 10 juni 2016 met als titel ‘Een nieuwe agenda voor vaardigheden voor Europa’, van 30 september 2020 met als titel ‘De Europese onderwijsruimte’ en van 7 oktober 2020 met als titel ‘Een Unie van gelijkheid: betreffende het nieuw strategisch EU-kader voor gelijkheid, inclusie en participatie van de Roma’ alsmede de aanbevelingen van de Raad van 15 februari 2016 betreffende de integratie van langdurig werklozen op de arbeidsmarkt, van 19 december 2016 tot invoering van bijscholingstrajecten, van 30 oktober 2020 met als titel ‘Een brug naar banen — versterking van de jongerengarantie’ en van 12 maart 2021 inzake gelijkheid, inclusie en participatie van de Roma.

Op 20 juni 2017 heeft de Raad conclusies met als titel ‘Een duurzame Europese toekomst: EU-respons op de Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling’ aangenomen. De Raad onderstreept hoe belangrijk het is om duurzame ontwikkeling op evenwichtige en geïntegreerde wijze te bereiken in al haar drie dimensies (de economische, de sociale en de milieudimensie). Het is cruciaal dat duurzame ontwikkeling wordt geïntegreerd in alle interne en externe Uniebeleidsgebieden en dat de Unie een ambitieus beleid voert dat wereldwijde uitdagingen aangaat. De Raad verwelkomde de mededeling van de Commissie van 22 november 2016 met als titel ‘Volgende stappen voor een duurzame Europese toekomst’ als een eerste stap in het mainstreamen van de duurzameontwikkelingsdoelstellingen (Sustainable Development Goals — SDG's) van de Verenigde Naties (VN) en het gebruiken van duurzame ontwikkeling als essentiële leidraad voor al het Uniebeleid, ook via haar financieringsinstrumenten. Het ESF+ moet bijdragen aan de uitvoering van de SDG's, onder meer door extreme vormen van armoede uit te bannen (SDG 1), door kwalitatief en inclusief onderwijs te bevorderen (SDG 4), door gendergelijkheid te bevorderen (SDG 5), door aanhoudende, inclusieve en duurzame economische groei, volledige en productieve werkgelegenheid en waardig werk voor iedereen te bevorderen (SDG 8) en door ongelijkheid terug te dringen (SDG 10).

De structurele uitdagingen als gevolg van de economische globalisering, sociale ongelijkheden, het beheer van migratiestromen en de toenemende veiligheidsbedreigingen, de overgang naar schone energie, technologische veranderingen, demografische daling, werkloosheid, met name jeugdwerkloosheid, en de steeds meer vergrijzende beroepsbevolking, alsmede uitdagingen die voortvloeien uit een steeds slechtere afstemming van vraag en aanbod van vaardigheden en arbeidskrachten in bepaalde sectoren en regio's, die vooral door kleine en middelgrote ondernemingen wordt ervaren, zijn door de recente en nog lopende ontwikkelingen nog veel groter geworden. De groene en de digitale transitie en de transformatie van Europese industriële ecosystemen zullen wellicht vele nieuwe mogelijkheden met zich brengen, als deze gepaard gaan met het juiste pakket beleidsmaatregelen op het gebied van vaardigheden, werkgelegenheid en sociaal beleid. Rekening houdend met de veranderende realiteit van de arbeidsmarkt, moet de Unie voorbereid zijn op de huidige en toekomstige uitdagingen door te investeren in relevante vaardigheden, onderwijs, opleiding en een leven lang leren, door groei inclusiever te maken en het sociaal en werkgelegenheidsbeleid te verbeteren, waarbij rekening moet worden gehouden met economische en industriële duurzaamheid, arbeidsmobiliteit en moet worden gestreefd naar een evenwichtige deelname van vrouwen en mannen aan de arbeidsmarkt.

Verordening (EU) 2021/1060 van het Europees Parlement en de Raad (8) stelt het kader vast voor actie door het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds, het Fonds voor een rechtvaardige transitie (JTF), opgericht bij Verordening (EU) 2021/1056 van het Europees Parlement en de Raad (9), het EFMZVA, het Fonds voor asiel, migratie en integratie (AMIF), het Fonds voor interne veiligheid (ISF) en het instrument voor financiële steun voor grensbeheer en visa, als onderdeel van het Fonds voor geïntegreerd grensbeheer, en bepaalt in het bijzonder de beleidsdoelstellingen en de regels inzake programmering, monitoring en evaluatie, beheer en controle voor in gedeeld beheer uitgevoerde Uniefondsen. Daarom moeten de algemene doelstellingen van het ESF+ nader worden omschreven en moeten er specifieke bepalingen worden vastgesteld betreffende de soorten activiteiten die door het ESF+ kunnen worden gefinancierd.

In Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad (10) (het ‘Financieel Reglement’) zijn de regels voor de uitvoering van de algemene begroting van de Unie (Uniebegroting) vastgesteld, met inbegrip van de regels voor subsidies, prijzen, aanbestedingen, indirect beheer, financieringsinstrumenten, begrotingsgaranties, financiële bijstand en de vergoeding van externe deskundigen. Medefinanciering voor subsidies kan worden verstrekt uit eigen middelen van de begunstigden, door het project voortgebrachte inkomsten of bijdragen in geld of in natura van derden. Om te zorgen voor samenhang in de uitvoering van Unieprogramma's, moet het Financieel Reglement van toepassing zijn op de acties die in het kader van het ESF+ in direct of indirect beheer worden uitgevoerd.

De soorten Uniefinanciering en de uitvoeringsmethoden in deze verordening moeten worden gekozen op basis van de mogelijkheden die zij bieden voor het vervullen van de specifieke doelstellingen van de acties en voor het behalen van resultaten, daarbij met name rekening houdend met de kosten van controles, de administratieve lasten en het verwachte risico op niet-naleving. Voor subsidies dient dit in te houden dat het gebruik van vaste bedragen, vaste percentages en eenheidskosten wordt overwogen, evenals financiering die niet is gekoppeld aan kosten als bedoeld in artikel 125, lid 1, punt a), van het Financieel Reglement. Om maatregelen in verband met de sociaaleconomische integratie van onderdanen van derde landen uit te voeren, en overeenkomstig artikel 94 van Verordening (EU) 2021/1060, moet de Commissie lidstaten kunnen vergoeden die gebruikmaken van vereenvoudigde kostenopties, waaronder vaste bedragen.

Om het financieringslandschap te stroomlijnen en te vereenvoudigen en om aanvullende mogelijkheden voor synergieën te creëren via geïntegreerde benaderingen inzake financiering, moeten de acties die werden ondersteund door het bij Verordening (EU) nr. 223/2014 van het Europees Parlement en de Raad (11) opgerichte Fonds voor Europese hulp aan de meest behoeftige personen en het bij Verordening (EU) nr. 1296/2013 van het Europees Parlement en de Raad (12) vastgestelde programma van de Europese Unie voor werkgelegenheid en sociale innovatie worden geïntegreerd in het ESF+. Het ESF+ moet twee onderdelen omvatten: een onderdeel in gedeeld beheer (het ‘ESF+-onderdeel in gedeeld beheer’), dat in gedeeld beheer moet worden uitgevoerd, en het onderdeel ‘werkgelegenheid en sociale innovatie’ (het ‘EaSI-onderdeel’), dat in direct en indirect beheer moeten worden uitgevoerd. Dat zou moeten bijdragen tot een vermindering van de administratieve lasten waarmee het beheer van verschillende fondsen gepaard gaat, vooral voor de lidstaten en de begunstigden, terwijl de eenvoudigere regels voor eenvoudigere concrete acties, zoals de verdeling van voedselhulp en/of materiële basishulp, worden behouden.

Met het oog op het bredere toepassingsgebied van het ESF+ is het zinvol dat de doelstellingen om de arbeidsmarkten efficiënter te maken, gelijke toegang tot kwalitatief werk te bevorderen, gelijke toegang tot en de kwaliteit van onderwijs en opleiding te verbeteren om bij te dragen aan re-integratie in onderwijsstelsels, sociale inclusie van kwetsbare personen en hun toegang tot gezondheidszorg te bevorderen en armoede te helpen bestrijden, niet enkel worden uitgevoerd in gedeeld beheer van het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer, maar ook, voor acties die op Unieniveau nodig zijn, in direct en indirect beheer in het kader van het EaSI-onderdeel.

In deze verordening moeten de financiële middelen worden vastgelegd voor de volledige duur van het ESF+, dat het voornaamste referentiebedrag vormt in de zin van punt 18 van het Interinstitutioneel Akkoord van 16 december 2020 tussen het Europees Parlement, de Raad van de Europese Unie en de Europese Commissie betreffende de begrotingsdiscipline, de samenwerking in begrotingszaken en een goed financieel beheer, alsmede betreffende nieuwe eigen middelen, met inbegrip van een routekaart voor de invoering van nieuwe eigen middelen (13) voor het Europees Parlement en de Raad tijdens de jaarlijkse begrotingsprocedure. Daarbij moeten de toewijzing voor het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer en de toewijzing voor acties in het kader van het EaSI-onderdeel worden gespecificeerd.

Om de uitvoering van de specifieke en operationele doelstellingen van het EaSI-onderdeel te faciliteren, moet het ESF+ activiteiten ondersteunen die verband houden met technische en administratieve bijstand, zoals activiteiten op het gebied van voorbereiding, monitoring, controle, audit en evaluatie, terwijl communicatie- en verspreidingsactiviteiten deel moeten uitmaken van de acties die in aanmerking komen voor het EaSI-onderdeel.

Het ESF+ moet erop gericht zijn de werkgelegenheid te bevorderen door actieve maatregelen waardoor integratie en re-integratie op de arbeidsmarkt, met name van jongeren, in het bijzonder via de uitvoering van de versterkte jongerengarantie, van langdurig werklozen, van kansarme groepen op de arbeidsmarkt en van inactieven mogelijk wordt gemaakt, alsook door het bevorderen van zelfstandige arbeid en de sociale economie. Het ESF+ moet erop gericht zijn de arbeidsmarkten beter te laten functioneren door bij te dragen aan de modernisering van de arbeidsmarktinstellingen, zoals de openbare diensten voor arbeidsvoorziening, om hun capaciteit te verbeteren om intensief gericht advies en begeleiding te verlenen tijdens het zoeken naar werk en de overgang naar werk en om de mobiliteit van werknemers te verbeteren. Het ESF+ moet een evenwichtige deelname van vrouwen en mannen aan de arbeidsmarkt bevorderen via maatregelen die onder meer gericht zijn op gelijke arbeidsvoorwaarden, een beter evenwicht tussen werk en privéleven en een betere toegang tot kinderopvang, met inbegrip van voor- en vroegschoolse educatie en opvang. Het ESF+ moet ook ten doel hebben een gezonde en goed aangepaste werkomgeving te creëren, zodat rekening wordt gehouden met gezondheidsrisico's in verband met veranderende vormen van werk en de behoeften van een vergrijzende beroepsbevolking.

Het ESF+ moet steun bieden om onderwijs- en opleidingsstelsels kwalitatiever, inclusiever, doeltreffender en relevanter voor de arbeidsmarkt te maken, onder meer door het bevorderen van digitaal leren, de validatie van niet-formeel en informeel leren, en de professionele ontwikkeling van onderwijsgevenden, om het verwerven van sleutelcompetenties te vergemakkelijken, in het bijzonder kennis van gezondheid, mediawijsheid, ondernemersvaardigheden, taalvaardigheden, digitale vaardigheden en competenties voor duurzame ontwikkeling die iedereen nodig heeft voor zelfontplooiing en persoonlijke ontwikkeling, werk, sociale inclusie en actief burgerschap. Het ESF+ moet progressie bevorderen in onderwijs en opleiding en bij de overgang naar werk, moet ondersteuning bieden voor een leven lang leren en inzetbaarheid op de arbeidsmarkt om ervoor te zorgen dat iedereen ten volle kan deelnemen aan de samenleving, en moet bijdragen aan het concurrentievermogen, onder meer door het volgen van afgestudeerden, en aan maatschappelijke en economische innovatie door opschaalbare duurzame initiatieven op die gebieden te ondersteunen die op verschillende doelgroepen, zoals personen met een handicap, zijn afgestemd. Die hulp, ondersteuning en bijdrage kunnen bijvoorbeeld worden bereikt door middel van online leren, opleidingen op het werk, stageplaatsen, duale onderwijs- en opleidingsstelsels, leerlingplaatsen zoals gedefinieerd in de aanbeveling van de Raad van 15 maart 2018 voor een Europees kader voor hoogwaardige en doeltreffende leerlingplaatsen, levenslange begeleiding, het anticiperen op de vraag naar vaardigheden in nauwe samenwerking met het bedrijfsleven, actueel opleidingsmateriaal en onderwijsmethoden, prognoses en het volgen van afgestudeerden, opleiding van opleiders, validatie van leerresultaten en de erkenning van kwalificaties en certificaten van bedrijfsopleidingen.

Steun uit het ESF+ moet worden gebruikt ter bevordering van gelijke toegang voor iedereen, in het bijzonder voor kansarme groepen, tot kwalitatieve, niet-gesegregeerde en inclusieve voorzieningen voor onderwijs en opleiding, vanaf voor- en vroegschoolse educatie en opvang, met bijzondere aandacht voor kinderen met een kansarme sociaaleconomische achtergrond, via algemeen onderwijs en beroepsonderwijs en -opleiding, met name leerlingplaatsen, tot tertiair onderwijs, evenals via volwassenenonderwijs en -opleiding, waaronder via sport- en culturele activiteiten. Het ESF+ moet gerichte steun bieden aan lerenden die dat nodig hebben, en ongelijkheden in het onderwijs verminderen, onder meer door de digitale kloof te verkleinen, voortijdig schoolverlaten te voorkomen en te verminderen, de doorstroming tussen onderwijs- en opleidingssectoren te bevorderen, de koppeling met niet-formeel en informeel leren te versterken, en de leermobiliteit voor iedereen en de toegankelijkheid voor personen met een handicap te vergemakkelijken. Synergieën met Erasmus+, opgericht bij Verordening (EU) 2021/817 van het Europees Parlement en de Raad (14), met name ter bevordering van de deelname van kansarme lerenden aan leermobiliteit, moet in deze context worden ondersteund.

Het ESF+ moet flexibele mogelijkheden voor iedereen voor het bijwerken van vaardigheden en het verwerven van nieuwe en andere vaardigheden bevorderen, met name ondernemers- en digitale vaardigheden, vaardigheden voor sleuteltechnologieën, en vaardigheden voor de groene economie en industriële ecosystemen overeenkomstig de mededeling van de Commissie van 10 maart 2020 met als titel ‘Een nieuwe industriestrategie voor Europa’. Overeenkomstig de vaardighedenagenda voor Europa en de aanbeveling van de Raad tot invoering van bijscholingstrajecten (15) moet het ESF+ flexibele trajecten ondersteunen, waaronder toegankelijke, korte, gerichte modulaire opleidingen die tot een certificaat leiden, om mensen uit te rusten met vaardigheden die zijn aangepast aan de behoeften van de arbeidsmarkt en van industriële ecosystemen, aan de groene en de digitale transitie, innovatie en sociale en economische veranderingen, waarbij her- en bijscholing en inzetbaarheid op de arbeidsmarkt, loopbaanovergangen, geografische en sectorale mobiliteit worden vergemakkelijkt en in het bijzonder laaggeschoolden, personen met een handicap, en volwassenen met geringe vaardigheden worden ondersteund. Het ESF+ moet het ook makkelijker maken afzonderlijke personen, ongeacht of zij werken, zelfstandig of werkloos zijn, via instrumenten als een individuele leerrekening ondersteuning te bieden wat betreft de verwerving van geïntegreerde vaardigheden.

Synergieën met het bij Verordening (EU) 2021/695 van het Europees Parlement en de Raad (16) vastgestelde Horizon Europa — het kaderprogramma voor onderzoek en innovatie — moeten ervoor zorgen dat het ESF+ door Horizon Europa ondersteunde innovatieve onderwijsprogramma's kan mainstreamen en uitbreiden om mensen uit te rusten met de vaardigheden en competenties die nodig zijn voor de banen van de toekomst.

Het ESF+ moet de inspanningen van de lidstaten ondersteunen om armoede uit te bannen zodat het doorgeven van kansarmoede van generatie op generatie wordt doorbroken, en sociale inclusie bevorderen door gelijke kansen voor iedereen te waarborgen, belemmeringen in te perken, en discriminatie en ongelijkheid op gezondheidsgebied aan te pakken. Die ondersteuning vereist dat een heel scala aan beleidsmaatregelen voor de meest kansarmen wordt ingezet, ongeacht hun geslacht, seksuele geaardheid, leeftijd, godsdienst of overtuiging, ras of etnische afstamming, met name gemarginaliseerde gemeenschappen zoals de Roma, mensen met een handicap of chronische ziekten, daklozen, kinderen en ouderen. Het ESF+ moet de actieve inclusie van mensen die ver van de arbeidsmarkt af staan bevorderen met het oog op hun sociaaleconomische integratie. Het ESF+ moet ook worden ingezet ter bevordering van tijdige en gelijke toegang tot betaalbare, duurzame en hoogwaardige diensten die de toegang bevorderen tot huisvesting en persoonsgerichte zorg, zoals gezondheidszorg en langdurige zorg, in het bijzonder zorg in gezins- en gemeenschapsverband. Het ESF+ moet bijdragen aan de modernisering van socialebeschermingsstelsels, met bijzondere aandacht voor kinderen en kansarme groepen, met name om deze stelsels toegankelijker te helpen maken, zo ook voor personen met een handicap.

Het ESF+ moet bijdragen aan het uitbannen van de armoede door het ondersteunen van nationale regelingen die erop gericht zijn voedselgebrek en materiële deprivatie te verminderen en de sociale integratie van mensen die met armoede of sociale uitsluiting worden bedreigd en van de meest behoeftige personen te bevorderen. Met als overkoepelend doel dat op Unieniveau ten minste 4 % van de middelen uit het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer ter ondersteuning van de meest behoeftige personen dient, moeten de lidstaten ten minste 3 % van hun middelen van het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer gebruiken om de vormen van extreme armoede te bestrijden die het sterkst bijdragen tot sociale uitsluiting, zoals dakloosheid, kinderarmoede en voedselgebrek. De verstrekking van voedselhulp en/of materiële basishulp aan de meest behoeftige personen mag niet in de plaats komen van bestaande sociale uitkeringen die hun door nationale sociale stelsels of het nationale recht worden verleend. Gezien de aard van de concrete acties en het type eindontvangers moeten er eenvoudigere regels worden toegepast op de steun ter bestrijding van materiële deprivatie van de meest behoeftige personen.

In het licht van de aanhoudende behoefte aan grotere inspanningen voor het beheer van de migratiestromen in de Unie als geheel en met het oog op coherente, sterke en consistente ondersteuning van inspanningen voor solidariteit en de verdeling van de verantwoordelijkheid, moet het ESF+ steun verlenen ter bevordering van de sociaaleconomische integratie van onderdanen van derde landen, waaronder migranten, hetgeen betrekking kan hebben op initiatieven op lokaal niveau, als aanvulling in het kader van het AMIF, het EFRO en andere fondsen van de Unie gefinancierde acties die een positief effect kunnen hebben op de inclusie van onderdanen van derde landen.

Vanwege het belang van de toegang tot gezondheidszorg moet het ESF+ synergieën en complementariteit met het EU4Health-programma, zoals vastgesteld bij Verordening (EU) 2021/522 van het Europees Parlement en de Raad (17) waarborgen en moet de toegang tot gezondheidszorg voor mensen in een kwetsbare situatie in het toepassingsgebied van het ESF+ worden opgenomen.

Het ESF+ moet beleids- en stelselhervormingen ondersteunen op het gebied van werkgelegenheid, sociale inclusie, toegang tot gezondheidszorg voor kwetsbare personen, langdurige zorg, onderwijs en opleiding, en zo armoede helpen uitbannen. Om de afstemming op het Europees Semester te verbeteren, moeten de lidstaten een geschikt bedrag van hun ESF+-middelen in gedeeld beheer toewijzen voor het uitvoeren van relevante landspecifieke aanbevelingen die betrekking hebben op structurele uitdagingen die het best kunnen worden aangepakt via meerjarige investeringen binnen het toepassingsgebied van het ESF+ en met inachtneming van de pijler, het sociaal scorebord van indicatoren, zoals herzien na de vaststelling van de in het actieplan voor de sociale pijler vastgelegde nieuwe streefdoelen en specifieke regionale kenmerken.

De Commissie en lidstaten moeten zorgen voor samenhang, coördinatie en complementariteit tussen het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer en andere fondsen, programma's en instrumenten van de Unie, zoals het JTF, het EFRO, het EU4Health-programma, de bij Verordening (EU) 2021/241 van het Europees Parlement en de Raad (18) vastgestelde herstel- en veerkrachtfaciliteit, het bij Verordening (EU) 2021/691 van het Europees Parlement en de Raad (19) opgerichte Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering voor ontslagen werknemers, het EFMZVA, het Erasmus+, het AMIF, Horizon Europa, het Elfpo, het bij Verordening (EU) 2021/694 van het Europees Parlement en de Raad (20) vastgestelde programma Digitaal Europa, het InvestEU-programma, het bij Verordening (EU) 2021/818 van het Europees Parlement en de Raad (21) vastgestelde Creatief Europa-programma, het bij Verordening (EU) 2021/888 van het Europees Parlement en de Raad (22) opgerichte Europees Solidariteitskorps en het bij Verordening (EU) 2021/240 van het Europees Parlement en de Raad (23) vastgestelde instrument voor technische ondersteuning.

Meer in het bijzonder moeten de Commissie en de lidstaten in alle stadia van het proces doeltreffende coördinatie waarborgen om de consistentie, samenhang, complementariteit en synergie tussen financieringsbronnen en de technische bijstand daarvan te bewaren.

Door de in deze verordening vermelde specifieke doelstellingen te steunen door bij te dragen aan de beleidsdoelstelling ‘een socialer en inclusiever Europa door de uitvoering van de Europese pijler van sociale rechten’ als bedoeld in Verordening (EU) 2021/1060 zal het ESF+ blijven bijdragen aan territoriale en lokale ontwikkelingsstrategieën met het oog op het uitvoeren van de pijler. Het zal de instrumenten van artikel 28 van die verordening ondersteunen en aldus bijdragen tot de verwezenlijking van beleidsdoelstelling ‘een Europa dat dichter bij de burger staat’, door het bevorderen van de duurzame en geïntegreerde ontwikkeling van alle soorten gebieden en lokale initiatieven als bedoeld in Verordening (EU) 2021/1060 onder meer door maatregelen voor armoedebestrijding en sociale inclusie, rekening houdend met de specifieke kenmerken van stedelijke, plattelands- en kustgebieden, teneinde de sociaaleconomische ongelijkheden in steden en regio's aan te pakken.

Opdat de sociale dimensie van Europa, beschreven in de pijler, naar behoren wordt bevorderd en opdat een minimumbedrag van de middelen wordt gebruikt voor de meest behoeftige personen, moeten de lidstaten ten minste 25 % van hun nationale middelen van het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer toewijzen aan de bevordering van sociale inclusie.

Om het aanhoudend hoge niveau van armoede onder kinderen in de Unie aan te pakken en in overeenstemming met beginsel 11 van de pijler, waarin staat dat kinderen recht hebben op bescherming tegen armoede en dat kinderen uit kansarme milieus recht hebben op specifieke maatregelen die gelijke kansen versterken, moeten de lidstaten een geschikt bedrag van hun middelen van het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer toewijzen voor de uitvoering van de kindergarantie voor activiteiten ter bestrijding van armoede onder kinderen overeenkomstig de specifieke doelstellingen van het ESF+ waarbij middelen kunnen worden toegewezen aan maatregelen die directe ondersteuning bieden voor de gelijke toegang van kinderen tot opvang, onderwijs, gezondheidszorg, behoorlijke huisvesting en geschikte voeding. Lidstaten waar tussen 2017 en 2019 het gemiddeld aandeel kinderen jonger dan 18 jaar die het risico liepen op armoede of sociale uitsluiting, volgens gegevens van Eurostat voor die periode boven het Uniegemiddelde lag, moeten ten minste 5 % van hun middelen van het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer toewijzen aan die activiteiten. Concrete acties die bijdragen aan dit vereiste inzake thematische concentratie moeten worden opgenomen in het vereiste inzake thematische concentratie van 25 % voor sociale inclusie indien ze worden geprogrammeerd in het kader van de relevante specifieke doelstellingen.

Om na een ernstige crisis een inclusief economisch herstel makkelijker te maken en om in een veranderend arbeidsbestel en in het licht van de aanhoudend hoge niveaus van werkloosheid en inactiviteit onder jongeren in een aantal lidstaten en regio's, de jongerenwerkgelegenheid te ondersteunen, moeten alle lidstaten een geschikt bedrag van hun ESF+-middelen investeren in maatregelen ter ondersteuning van de werkgelegenheid en vaardigheden van jongeren, onder meer door de uitvoering van jongerengarantieregelingen. Voortbouwend op de acties die gericht zijn op individuen en die werden ondersteund door het jongerenwerkgelegenheidsinitiatief in de programmeringsperiode van 2014 tot en met 2020 bij Verordening (EU) nr. 1304/2013 van het Europees Parlement en de Raad (24), en op de daaruit geleerde lessen, moeten de lidstaten verder steun blijven verstrekken voor herintegratietrajecten op basis van hoogwaardig werk en onderwijs, en investeren in maatregelen voor vroegtijdige preventie en doeltreffende voorlichting door, waar van toepassing, prioriteit te geven aan langdurig werkloze, inactieve en kansarme jongeren, onder meer via jeugdwerk. De lidstaten moeten ook investeren in maatregelen die erop gericht zijn de overgang van school naar werk te vergemakkelijken, en in de passende capaciteiten van diensten voor arbeidsvoorziening, zodat deze een holistische ondersteuning op maat en een gerichter aanbod aan jongeren kunnen bieden. Door het jongerenwerkgelegenheidsinitiatief volledig in het ESF+ op te nemen, zal de uitvoering van gerichte acties voor jongerenwerkgelegenheid doeltreffender en efficiënter zijn en zal het toepassingsgebied worden uitgebreid tot structurele maatregelen en hervormingen, zodat de financieringssteun van de Unie beter aansluit bij de uitvoering van de versterkte jongerengarantie.

Het verbeteren van vaardigheden en het verwerven van nieuwe en andere vaardigheden moeten jongeren helpen de kansen van groeiende sectoren te grijpen en hen op de veranderde aard van werk voor te bereiden en tegelijkertijd de mogelijkheden van de groene en de digitale transitie en de transformatie van de industriële ecosystemen van de Unie te benutten. Daarom moeten lidstaten waar in de periode tussen 2017 en 2019 het aandeel jongeren tussen 15 en 29 jaar die geen werk hadden en geen onderwijs of opleiding volgden, volgens gegevens van Eurostat voor die periode boven het Uniegemiddelde lag, ten minste 12,5 % van hun middelen van het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer aan die maatregelen toewijzen.

Overeenkomstig artikel 349 VWEU en artikel 2 van Protocol nr. 6 bij de Akte van Toetreding van 1994(25) betreffende bijzondere bepalingen voor doelstelling 6 in het kader van de structuurfondsen in Finland, Noorwegen en Zweden, hebben de ultraperifere gebieden en de noordelijke dunbevolkte regio's recht op specifieke maatregelen in het kader van het gemeenschappelijk beleid en de programma's van de Unie. Deze regio's hebben vanwege de blijvende schadelijke factoren zoals ontvolking bijzondere steun nodig.

Een efficiënte en doeltreffende uitvoering van de door het ESF+ ondersteunde acties hangt af van behoorlijk bestuur en partnerschap tussen alle actoren op de relevante territoriale niveaus en de sociaaleconomische actoren, met name de sociale partners en de organisaties van het maatschappelijk middenveld. Het is daarom van essentieel belang dat de lidstaten een geschikt bedrag van hun middelen van het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer toewijzen om te zorgen voor een zinvolle deelname van de sociale partners en de organisaties van het maatschappelijk middenveld aan de uitvoering van het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer. Die deelname moet ook betrekking hebben op relevante instanties die het maatschappelijk middenveld vertegenwoordigen, zoals milieupartners, niet-gouvernementele organisaties en instanties die verantwoordelijk zijn voor de bevordering van sociale inclusie, grondrechten, rechten van personen met een handicap, gendergelijkheid en non-discriminatie. Lidstaten met een landspecifieke aanbeveling inzake capaciteitsopbouw van sociale partners of de organisaties van het maatschappelijk middenveld moeten daartoe ten minste 0,25 % van hun middelen uit het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer toewijzen vanwege hun specifieke behoeften op dat gebied.

Steun voor sociale innovatie is cruciaal om met beleid beter op sociale veranderingen te kunnen inspelen en innovatieve oplossingen aan te moedigen en te ondersteunen. Met name het testen en evalueren van innovatieve oplossingen voordat zij op grotere schaal worden toegepast, is van groot nut om het beleid efficiënter te maken en rechtvaardigt zodoende de specifieke steun uit het ESF+. Ondernemingen in de sociale economie kunnen een sleutelrol spelen bij het verwezenlijken van sociale innovatie en bij het leveren van een bijdrage aan de economische en sociale veerkracht. De definitie van ondernemingen in de sociale economie moet overeenstemmen met de definities die zijn vastgesteld in het nationale recht, alsook in de conclusies van de Raad van 7 december 2015 over de bevordering van de sociale economie als belangrijkste motor van economische en sociale ontwikkeling in Europa. Met het oog op het bevorderen van wederzijds leren en de uitwisseling van kennis en praktijken moeten de lidstaten bovendien worden aangemoedigd om hun transnationale samenwerkingsacties in gedeeld beheer op het gebied van werkgelegenheid, onderwijs en opleiding en sociale inclusie voort te zetten overeenkomstig de specifieke doelstellingen van het ESF+.

De lidstaten en de Commissie moeten ervoor zorgen dat het ESF+ bijdraagt tot de bevordering van de gelijkheid van vrouwen en mannen overeenkomstig artikel 8 VWEU, zulks ter bevordering van gelijke behandeling van en gelijke kansen voor vrouwen en mannen op alle gebieden, waaronder de participatie op de arbeidsmarkt, arbeidsvoorwaarden en loopbaanontwikkeling. Zij moeten er ook voor zorgen dat het ESF+ gelijke kansen voor iedereen bevordert, zonder discriminatie, overeenkomstig artikel 10 VWEU, en de inclusie op voet van gelijkheid met anderen in de maatschappij bevordert van personen met een handicap en dat het bijdraagt tot de uitvoering van het op 13 december 2006 in New York vastgestelde VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap. Het ESF+ moet de toegankelijkheid helpen bevorderen voor personen met een handicap met het oog op een betere integratie op de arbeidsmarkt en in onderwijs en opleiding en aldus hun inclusie in alle aspecten van het leven. Met de bevordering van die toegankelijkheid moet tijdig en op consistente wijze rekening worden gehouden in alle dimensies en in alle fasen van de voorbereiding, monitoring, uitvoering en evaluatie van de programma's, waarbij ervoor moet worden gezorgd dat er specifieke acties worden ondernomen ter bevordering van gendergelijkheid en gelijke kansen. Het ESF+ moet ook de overgang van residentiële of institutionele zorg naar zorg in gezins- en gemeenschapsverband bevorderen, in het bijzonder voor degenen die te maken hebben met meervoudige discriminatie. Het ESF+ mag geen actie ondersteunen die bijdraagt tot segregatie of sociale uitsluiting. Verordening (EU) 2021/1060 bepaalt dat de regels betreffende subsidiabiliteit van de uitgaven op nationaal niveau moeten worden vastgesteld, met bepaalde uitzonderingen, waarvoor in specifieke bepalingen ten aanzien van het ESF+-onderdeel in gedeeld beheer moet worden voorzien.

Alle concrete acties moeten worden geselecteerd en uitgevoerd met inachtneming van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (het ‘Handvest’). De Commissie moet alles in het werk stellen om ervoor te zorgen dat klachten tijdig worden beoordeeld, met inbegrip van klachten in verband met inbreuken op het Handvest, en moet de klager in kennis stellen van het resultaat van haar beoordeling overeenkomstig de mededeling van de Commissie van 19 januari 2017 met als titel ‘EU-wetgeving: betere resultaten door betere toepassing’.

Om de administratieve lasten in verband met het verzamelen van gegevens te verminderen, moeten de verslagleggingsvereisten zo eenvoudig mogelijk worden gehouden. Indien die gegevens beschikbaar zijn in registers of gelijkwaardige bronnen, moeten de lidstaten beheersautoriteiten kunnen toestaan deze gegevens uit die registers te verkrijgen.

Met betrekking tot de verwerking van persoonsgegevens in het kader van deze verordening moeten de nationale verantwoordelijken voor de gegevensverwerking hun taken in het kader van deze verordening uitvoeren in overeenstemming met Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad (26). De waardigheid en de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van de eindontvangers van concrete acties moeten worden gewaarborgd in het kader van de specifieke doelstelling ‘bestrijden van materiële deprivatie door middel van voedselhulp en/of materiële basishulp aan de meest behoeftige personen, onder meer kinderen, en aanreiken van begeleidende maatregelen voor hun sociale inclusie’. Om stigmatisering te voorkomen, mag van de personen die voedselhulp en/of materiële basishulp ontvangen, niet worden verlangd dat zij zichzelf identificeren wanneer zij steun ontvangen en deelnemen aan enquêtes over de meest behoeftige personen die steun hebben gekregen via het ESF+-programma.

Via sociale experimenten worden kleinschalige projecten getest, waardoor informatie kan worden verzameld over de haalbaarheid van sociale innovatie. Het moet mogelijk zijn en worden aangemoedigd om ideeën op lokaal niveau te testen en met haalbare ideeën op ruimere schaal door te gaan waar passend, of ze over te nemen in andere contexten in verschillende regio's of lidstaten met financiële ondersteuning van het ESF+ of in combinatie met andere bronnen.

In het ESF+ zijn bepalingen vastgelegd om het vrije verkeer van werknemers op niet-discriminerende wijze te verwezenlijken door een nauwe samenwerking tussen de openbare diensten voor arbeidsvoorziening van de lidstaten, de Commissie en de sociale partners tot stand te brengen. Het Europees netwerk van diensten voor arbeidsvoorziening moet de arbeidsmarkten beter laten functioneren door grensoverschrijdende mobiliteit van werknemers te faciliteren, met name door middel van grensoverschrijdende partnerschappen, en de informatie over de arbeidsmarkten transparanter te maken. Het toepassingsgebied van het ESF+ omvat ook het ontwikkelen en ondersteunen van gerichte mobiliteitsregelingen zodat vacatures kunnen worden ingevuld indien er sprake is van tekortkomingen op de arbeidsmarkt.

Voor micro-ondernemingen, de sociale economie en sociale ondernemingen is een van de grootste belemmeringen voor het starten van een bedrijf gebrek aan toegang tot financiering, met name voor degenen die het verst van de arbeidsmarkt af staan. In het kader van het EaSI-onderdeel moet deze verordening bepalingen vaststellen om een marktecosysteem te creëren om het aanbod aan en de toegang tot financiering te vergroten voor sociale ondernemingen en tegemoet te komen aan de vraag van degenen die hieraan het meest behoefte hebben, met name werklozen, vrouwen en kwetsbare personen die een micro-onderneming willen starten of ontwikkelen. Naar verwezenlijking van die doelstelling zal ook worden gestreefd via financieringsinstrumenten en begrotingsgaranties in het kader van de beleidscomponent voor sociale investeringen en vaardigheden van het InvestEU-fonds. Ondernemingen in de sociale economie, wanneer zij in het nationale recht zijn gedefinieerd, moeten worden beschouwd als sociale ondernemingen in de context van het EaSI-onderdeel, ongeacht hun juridische status, voor zover die definities stroken met de definitie van een sociale onderneming in deze verordening.

Spelers op de markt voor sociale investeringen, waaronder filantropische actoren, kunnen een belangrijke rol spelen bij het bereiken van meerdere ESF+-doelstellingen, aangezien ze zowel financiering als innovatieve en aanvullende benaderingen bieden om sociale uitsluiting en armoede te bestrijden, de werkloosheid terug te dringen en bij te dragen tot de duurzameontwikkelingsdoelen. Daarom moeten filantropische actoren, zoals stichtingen en donoren naargelang het geval en voor zover zij geen politieke of maatschappelijke motieven hebben die in strijd zijn met de idealen van de Unie, worden betrokken bij ESF+-acties, met name bij de acties die zijn gericht op de ontwikkeling van het ecosysteem voor de markt voor sociale investeringen.

Er zijn richtsnoeren onder het EaSI-onderdeel nodig met betrekking tot de ontwikkeling van sociale infrastructuur en daarmee verband houdende diensten, met name voor sociale huisvesting, kinderopvang en onderwijs, gezondheidszorg en langdurige zorg, met inbegrip van voorzieningen om de overgang van institutionele zorg naar zorg in gemeenschaps- of gezinsverband, rekening houdend met de toegankelijkheidseisen voor personen met een handicap.

Om recht te doen aan het belang van de strijd tegen de klimaatverandering, in overeenstemming met de toezeggingen van de Unie om de Overeenkomst van Parijs, die is aangenomen in het kader van het VN-Raamverdrag inzake klimaatverandering(27), en de duurzameontwikkelingsdoelen uit te voeren, zal deze verordening bijdragen tot het mainstreamen van klimaatacties en het verwezenlijken van de algemene doelstelling 30 % van de Uniebegrotingsuitgaven aan klimaatdoelen te besteden. Bij de voorbereiding en de uitvoering daarvan zullen er relevante acties worden vastgesteld en bij de tussentijdse evaluatie zullen deze opnieuw worden beoordeeld.

Krachtens Besluit 2013/755/EU van de Raad (28) moeten in landen en gebieden overzee gevestigde personen en entiteiten in aanmerking komen voor financiering, overeenkomstig de voorschriften en doelstellingen van het EaSI-onderdeel en regelingen die van toepassing zijn op de lidstaat waarmee de desbetreffende landen en gebieden overzee banden hebben.

Derde landen die lid zijn van de Europese Economische Ruimte kunnen aan programma's van de Unie deelnemen in het kader van de samenwerking waarin wordt voorzien door de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte(29), die bepaalt dat programma's van de Unie worden uitgevoerd bij een op grond van die overeenkomst genomen besluit. Derde landen mogen ook deelnemen op basis van andere rechtsinstrumenten. Deze verordening moet voorzien in een specifieke bepaling die van derde landen vereist dat ze de nodige rechten en toegang verlenen aan de bevoegde ordonnateur, het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) en de Europese Rekenkamer, zodat zij hun respectieve bevoegdheden ten volle kunnen uitoefenen.

Het is passend de belangrijkste indicatoren voor de verslaglegging in het kader van het EaSI-onderdeel vast te stellen. Die indicatoren moeten op output gebaseerd, objectief en gemakkelijk opvraagbaar zijn en in verhouding staan tot het aandeel van het Easi-onderdeel binnen het hele ESF+. Zij moeten betrekking hebben op de operationele doelstellingen en de financieringsactiviteiten in het kader van het EaSI-onderdeel, zonder dat overeenkomstige streefdoelen moeten worden vastgesteld.

Overeenkomstig het Financieel Reglement, Verordening (EU, Euratom) nr. 883/2013 van het Europees Parlement en de Raad (30) en Verordeningen (EG, Euratom) nr. 2988/95(31), (Euratom, EG) nr. 2185/96(32) en (EU) 2017/1939(33) van de Raad moeten de financiële belangen van de Unie worden beschermd met evenredige maatregelen, onder meer door evenredige maatregelen in te voeren waaronder maatregelen die verband houden met preventie, opsporing, correctie en onderzoek van onregelmatigheden, waaronder fraude, met terugvordering van verloren gegane, ten onrechte betaalde of onjuist bestede financiële middelen. Met name heeft OLAF overeenkomstig Verordeningen (Euratom, EG) nr. 2185/96 en (EU, Euratom) nr. 883/2013 de bevoegdheid administratieve onderzoeken in te stellen, met inbegrip van controles en verificaties ter plaatse, om vast te stellen of er sprake is geweest van fraude, corruptie of andere onrechtmatige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie zijn geschaad.

Het Europees Openbaar Ministerie (EOM) is overeenkomstig Verordening (EU) 2017/1939 bevoegd over te gaan tot onderzoek en vervolging van strafbare feiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad als bepaald in Richtlijn (EU) 2017/1371 van het Europees Parlement en de Raad (34). Personen of entiteiten die Uniemiddelen ontvangen, moeten overeenkomstig het Financieel Reglement volledig meewerken aan de bescherming van de financiële belangen van de Unie, de nodige rechten en toegang verlenen aan de Commissie, OLAF, de Europese Rekenkamer en, ten aanzien van de lidstaten die deelnemen aan nauwere samenwerking op grond van Verordening (EU) 2017/1939, het EOM, en ervoor zorgen dat derden die betrokken zijn bij de uitvoering van financiële middelen van de Unie gelijkwaardige rechten verlenen.

Door het Europees Parlement en de Raad op grond van artikel 322 VWEU vastgestelde horizontale financiële voorschriften zijn op deze verordening van toepassing. Deze regels zijn neergelegd in het Financieel Reglement en bepalen met name de procedure voor het opstellen en uitvoeren van de begroting door middel van subsidies, prijzen, aanbestedingen en indirect beheer, en voorzien in controles op de verantwoordelijkheid van financiële actoren. De op grond van artikel 322 VWEU vastgestelde regels omvatten ook een algemeen conditionaliteitsregime ter bescherming van de Uniebegroting.

Aangezien de doelstellingen van deze verordening, namelijk de doeltreffendheid van de arbeidsmarkten vergroten en de gelijke toegang tot kwalitatief werk verbeteren, de toegang tot en de kwaliteit van onderwijs en opleiding verbeteren, sociale inclusie bevorderen en bijdragen tot de uitbanning van armoede, alsook de nagestreefde doelstellingen in het kader van het EaSI-onderdeel, niet voldoende kunnen worden verwezenlijkt door de lidstaten, maar vanwege de omvang of de gevolgen van het optreden beter kunnen worden verwezenlijkt op het niveau van de Unie, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

Om bepaalde niet-essentiële onderdelen van deze verordening te wijzigen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot de wijziging en aanvulling van de bijlagen over de indicatoren. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven(35). Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. De uitvoeringsbevoegdheden met betrekking tot het model voor het gestructureerd onderzoek naar de eindontvangers moeten, gezien de aard van dit model, worden uitgeoefend volgens de in artikel 4 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (36) bedoelde raadplegingsprocedure.

Om snel te kunnen reageren op uitzonderlijke of ongewone omstandigheden, zoals bedoeld in het stabiliteits- en groeipact, die zich tijdens de programmeringsperiode kunnen voordoen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend voor het nemen van tijdelijke maatregelen om de inzet van steun uit het ESF+ in reactie op dergelijke omstandigheden te vergemakkelijken, met een maximumtermijn van 18 maanden. De Commissie moet de maatregelen vaststellen die het meest geschikt zijn in het licht van de uitzonderlijke of ongewone omstandigheden waarmee een lidstaat wordt geconfronteerd, en daarbij de doelstellingen van het ESF+ handhaven, maar daarbij mag het niet gaan om wijzigingen van de vereisten inzake thematische concentratie. Bovendien moeten de uitvoeringsbevoegdheden in verband met de tijdelijke maatregelen voor het gebruik van steun van het ESF+ in reactie op uitzonderlijke of ongewone omstandigheden zonder comitéprocedure aan de Commissie worden verleend, aangezien het toepassingsgebied van die maatregelen door het stabiliteits- en groeipact wordt bepaald en beperkt is tot de in deze verordening vastgestelde maatregelen. De Commissie moet ook toezicht houden op de uitvoering en de geschiktheid van de tijdelijke maatregelen beoordelen. Wanneer de Commissie het wegens de uitzonderlijke of ongewone omstandigheden nodig acht deze verordening te wijzigen, mag het toepassingsgebied van de wijziging geen betrekking hebben op de vereisten inzake thematische concentratie in verband met jongerenwerkgelegenheid of steun voor de meest behoeftige personen, omdat jongeren en de meest behoeftige personen vaak het zwaarst getroffen worden door dergelijke crisissituaties. Daarom moet ervoor worden gezorgd dat deze doelgroepen voldoende steun blijven ontvangen.

Bij het beheer van het ESF+ moet de Commissie worden bijgestaan door een Comité als bedoeld in artikel 163 VWEU (het ‘ESF+-Comité’). Opdat het ESF+-comité over alle nodige informatie kan beschikken en een brede waaier aan standpunten van belanghebbenden verkrijgt, moet het ESF+-comité vertegenwoordigers zonder stemrecht kunnen uitnodigen, mits de agenda van de vergadering hun deelname vereist, met inbegrip van vertegenwoordigers van de Europese Investeringsbank en het Europees Investeringsfonds en relevante maatschappelijke organisaties.

Om ervoor te zorgen dat er rekening blijft gehouden worden met de specifieke kenmerken van elk ESF+-onderdeel, moet het ESF+-comité voor elk van de ESF+-onderdelen werkgroepen oprichten. De samenstelling en taken van die werkgroepen moeten worden vastgesteld door het ESF+-comité. De werkgroepen moeten vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld en andere belanghebbenden op hun vergaderingen kunnen uitnodigen. De taken van de werkgroepen kunnen bestaan uit het zorgen voor coördinatie en samenwerking tussen de autoriteiten van de lidstaten en de Commissie bij de uitvoering van het ESF+, met inbegrip van raadpleging over het werkprogramma van het EaSI-onderdeel, het monitoren van de uitvoering van elk ESF+-onderdeel, het uitwisselen van ervaringen en goede praktijken binnen en tussen de ESF+-onderdelen en het bevorderen van potentiële synergieën met andere programma's van de Unie.

Met het oog op meer transparantie bij de uitvoering van deze verordening moet de Commissie de nodige contacten leggen met de relevante beleidscomités die actief zijn op sociaal en werkgelegenheidsgebied, zoals het Comité voor werkgelegenheid en sociale bescherming of het Raadgevend Comité voor veiligheid en gezondheid op de arbeidsplaats.

Overeenkomstig artikel 193, lid 2, van het Financieel Reglement is ook een reeds begonnen actie subsidiabel mits de aanvrager kan aantonen dat het noodzakelijk was de actie reeds vóór de ondertekening van de subsidieovereenkomst te beginnen. De kosten die vóór de datum van indiening van de subsidieaanvraag zijn gemaakt, zijn echter niet subsidiabel, behalve in naar behoren gemotiveerde uitzonderlijke gevallen. Om te voorkomen dat Uniefinanciering onderbroken wordt en de belangen van de Unie aldus mogelijk geschaad, moet het mogelijk zijn om gedurende een beperkte periode aan het begin van het meerjarig financieel kader 2021–2027, en uitsluitend in naar behoren gemotiveerde gevallen, bij financieringsbesluit te voorzien in subsidiabiliteit van activiteiten en kosten vanaf het begin van het begrotingsjaar 2021, zelfs indien deze activiteiten verricht zijn en deze kosten gemaakt zijn vóór indiening van de subsidieaanvraag.

Verordening (EU) nr. 1296/2013 dient derhalve te worden gewijzigd.

Ter waarborging van de continuïteit van steunverlening op het gegeven beleidsterrein en ter uitvoering van het programma vanaf het begin van het meerjarig financieel kader 2021 tot en met 2027, moet deze verordening dringend in werking treden op de dag na de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie en, wat het EaSI-onderdeel betreft, met terugwerkende kracht vanaf 1 januari 2021 van toepassing zijn,